บทที่ 12 ปีศาจกลายพันธุ์ !!
"นะ...น่านเขาคือคนที่ท่านอาจารย์กล่าวไว้ว่ามีเพียงหนึ่งคนในศิษย์นับร้อยที่เข้าใจถึงแก่นแท้ของทักษะดาบอัสนีเช่นนั้นหรือ? ความคิดของหลานหยูก็ปรากฏขึ้นทันที ภายหลังจากสิ่งที่นางเห็นอยู่ตรงหน้า ซ่งหยูกำลังควบคุมฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ราวกับว่าเขาเป็นเทพในตำนานที่กุมอำนาจไว้ในมือแต่เพียงผู้เดียว!
ครั้งที่อยู่ภายในลานฝึกนั้นท่านอาจารย์เคยกล่าวว่ามีเพียงหนึ่งคนเท่านั้นที่รู้ซึ้งถึงแก่นแท้...แล้วศิษย์ทุกคนก็ต่างคิดว่าผู้นั้นก็คือ หลานหยูนั่นเอง ที่ต่างเป็นที่ยอมรับของเหล่าศิษย์ทั้งหลาย.....
แต่ทว่า!....นางยังไม่ได้ประลองกับซ่งหยูเลย!
ซ่งหยูเงยหน้าขึ้นมองอย่างตั้งอกตั้งใจขณะที่เขากำลังฝึกดาบ ซึ่งในขณะนั้นแม้แต่นางเองก็หาได้เฉลียวใจไม่ในความสามารถที่แตกต่างของซ่งหยูในครั้งนั้นว่ามันช่างแตกต่างกับที่นางกำลังฝึก...
แต่ในตอนนี้หลานหยูได้ประจักษ์ต่อสายตาของนางเองว่า ซ่งหยูสามารถควบคุมท้องฟ้าได้ภายในฝ่ามือของเขา และสามารถเหินเวหาขณะที่ท้องฟ้ากำลังลุกโชนด้วยลำแสงแห่งสายฟ้า เมื่อเขาใช้ทักษะดาบอัสนีในฤดูใบไม้ผลิ (เป็นสายฟ้าแรกแห่งฤดูซึ่งจะมีอาณุภาพที่ร้ายแรงกว่าฤดูปกติมากนัก...) ตอนนี้นางรู้ดีว่าการที่จะบังคับสายฟ้าให้มีเสียงสะเทือนด้วยพลังดาบอัสนีในฤดูใบไม้ผลิเท่านั้น ที่จะมีอานุภาพภาพที่ร้ายแรงหากใครทำได้เช่นนี้ก็นับว่าเป็นผู้เข้าถึงแก่นแท้อย่างแน่นอน!
จากพลังอำนาจของซ่งหยูนั้น ทำให้ท้องฟ้าในฤดูใบไม้ผลิแปรปรวน ลมพายุที่โหมกระหน่ำที่รุนแรง เกิดเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่าสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งปฐพี!
ซึ่งทักษะดาบอัสนีของซ่งหยูนั้นช่างแตกต่างจากท่านอาจารย์เป็นอย่างมาก เมื่อรูปแบบที่แตกต่างของมันสามารถทำให้ฟ้าที่ผ่านั้นแผ่กระจายไปทั่วท้องฟ้าโปรยปรายเป็นสายฝนที่ตกจากสายฟ้าแลบอย่างต่อเนื่อง
และนี่เป็นรูปแบบของทักษะที่แท้จริง!
แม้ว่าจากการเรียนรู้การเคลื่อนไหวของทักษะดาบอัสนีฤดูใบไม้ผลิของท่านอาจารย์นั้นพวกเขาไม่ได้นำมาเป็นต้นแบบเสียทั้งหมด กล่าวคือมันสามารถดัดแปลงตามความเข้าใจของแต่ละคน และก็ได้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกันออกไป!
แม้หลานหยูจะตะลึงในสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า...แต่ทว่า! แล้วร่างอันมหึมาที่อยู่เบื้องหลังของซ่งหยูมันคืออะไรกันแน่?
หลานหยูรู้สึกถึงความสง่าผ่าเผยอย่างไม่มีที่ติของซ่งหยูตั้งแต่ระยะไกลมันดูราวกับว่าเขามีอำนาจ และกำลังบดขยี้ท้องฟ้าให้กลายเป็นจุล...
"เหตุใดซ่งหยูจึงได้ดูทรงอำนาจเช่นนี้?
หังใจของหลานหยูยังคงเต้นแรงด้วยอาการตกตะลึง"ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะสามารถฆ่าปีศาจกลายพันธุ์ที่โหดร้ายได้อย่างง่ายดายเช่นนี้!"
ขณะที่นางกำลังยืนมองซ่งหยู นางเห็นปีศาจกลายพันธุ์ตัวหนึ่งอยู่ข้างใต้กำลังพลิกแขนขึ้นและเปลี่ยนเป็นแสงภายในสัญลักษณ์ใต้ผิวหนังของมัน ซึ่งมันค่อยๆสว่างขึ้นเรื่อยๆ ด้วยใบหน้าน่าเกลียดและโหดเหี้ยมของมัน จู่ๆมันก็กระโดดกระพือปีกขึ้นกลางอากาศพุ่งตรงไปยังซ่งหยู !
วาาาาาาาาาาาา!
เมื่อซ่งหยูสังเกตเห็นนั้นก็ปรากฏสายฟ้าฟาดลงบนเจ้าปีศาจร้ายเข้าอย่างจัง....จนฉีกเนื้องออกจากร่างมันเป็นสองท่อน และเผามันทั้งเป็นจนกลายเป็นเถ้าในที่สุด!
หลานหยูถึงกับอ้าปากค้างต่อสิ่งที่เห็นตรงหน้า"นะ...นี่มันอะไรกัน! ทักษะดาบอัสนีฤดูใบไม้ผลิมันมีอานุภาพทำลายล้างรุนแรงขนาดนี้เชียวหรือ? แต่ทว่า...มันคงไม่สามารถที่จะทำลายใบพัดที่ครอบหัวใจมันได้นี่ แม้มันจะถูกสังหารหรือแม้ร่างของมันจะกลายไปเป็นจุลแล้วไซร้มันก็ไม่สามารถที่จะเจาะใบพัดนั้นได้...
ความแตกต่างของปีศาจกลายพันธุ์นั้นแตกต่างกับปีศาจทั่วไป หากแต่กระดูกของมันทั้งหมดรวมถึงกระดูกที่ล้อมรอบหัวใจของมันนั้นจะถูกแทนที่ด้วยเหล็กกล้าบริสุทธิ์ไร้สนิม แม้มันจะโดนสายฟ้าฟาดเข้าอย่างจังก็ไม่สามารถที่จะทำลายหัวใจมันได้!"
ไม่เพียงแต่หัวใจเท่านั้น แม้แต่สมองของมันก็ไม่สามารถที่จะทำลายได้ง่ายๆ เช่นกัน ความผิดปกติของสมองที่กลายพันธุ์ของมันนั้นได้รับการป้องกันโดยกะโหลกศีรษะที่เป็นเหล็กโดยรอบ และแม้แต่ดาบอัสนีฤดูใบไมม้ผลิที่ทรงอานุภาพร้ายแรงไม่สามารถเจาะเข้าไปภายในได้! แม้แต่พลังดาบอัสนีของซ่งหยูจะแข็งแกร่งกว่าหลานหยูก็ตาม...แต่ก็คงไม่สามารถที่จะทำลายมันให้สิ้นซากได้!
ความคิดของหลานหยูนั้นแม้จะมองแค่ภาพของซ่งหยูที่กำลังต่อสู้กับเหล่าปีศาจกลายพันธุ์นั้น นางเข้าใจอย่างชัดเจนว่าด้วยพลังในการเรียกฟ้าร้อง ฟ้าผ่านั้นก็ต้องสูญเสียไปมากเช่นกัน!
พลังของซ่งหยูก็จะหมดในช่วงระยะเวลาสั้นๆ!
และถ้าซ่งหยูสูญเสียพลังจนหมดสติไปเจ้าปีศาจตั๊กแตนนั่นก็จะสังหารเขาอย่างง่ายดาย!
มันเป็นเรื่องที่เสี่ยงมากสำหรับซ่งหยูในการใช้ทักษะดาบอัสนีฤดูใบไม้ผลิกับปีศาจสายพันธุ์นี้...
ไม่นานหลังจากนั้นมันก็กลับฟื้นคืนชีพราวกับว่าไม่มีอะไรขึ้นเกิดเมื่อสักครู่ที่ร่างของมันที่แหลกเหลวกลายเป็นขี้เถ้า"นี่มันอะไรกัน!" ซ่งหยูกล่าวด้วยความตกตะลึง สายตามันไม่ลดละจ้องมองไปยังซ่งหยูและหันคมเคียวอันคมกริบของมันเข้าโจมทีซ่งหยูในทันที!
ในขณะเดียวกันก็เกิดเสียงฟ้าผ่ามาจากใต้ฝ่าเท้าของซ่งหยู จากนั้นเขาก็รีบกระโดดข้ามออกมาอย่างร็วดเร็วเพื่อหลบหลีกคมเคียวจากการโจมตีของมัน!
"วาาาาาาาาห์!"
ภายในชั่วพริบตาสายฟ้าก็ฟาดลงบนร่างของมันเข้าอย่างจัง ทำให้มันร่วงลงมากับพื้นอย่างแรง!
มันเป็นเรื่องยากสำหรับซ่งหยูที่จะบังคับฟ้าร้องและลอยตัวอยู่กลางอากาศได้เป็นเวลานาน จากนั้นเขาก็สะบัดแขนเพื่อส่งสายฟ้าฟาดเพื่อปะทะที่ร่างของมัน!
หลานหยูวิ่งไปข้างหน้าและคิดว่า" ซ่งหยูเจ้าเพิ่งขึ้นมาเป็นศิษย์ที่ลานบนเมื่อไม่นานนี้ และเขายังไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้จริง ทักษะเขายังคงน้อยอยู่มาก ก่อนที่เขาจะหมดพลังลงขอให้ข้าไปช่วยเขาได้ทันด้วยเถอะ!"
"ตู้มมมมมมม!"
จากนั้นร่างสองร่างก็ตกลงสู่พื้นอย่างจัง! เสียงปีศาจที่คำรามดังสนั่นไปทั่วบริเวณ แล้วจากนั้นเสียงการปะทะก็ดังกึกก้องจนแผ่นดินสะเทือน และเศษหินก็ปลิวกระจายไปทั่วทุกที!
ทันใดนั้นเมื่อหลานหยูไปถึง ซึ่งนางไม่สามารถมองเห็นฉากการต่อสู้อย่างดุเดือดระหว่างซ่งหยูกับปีศาจร้ายนั้นได้ เนื่องจากมันรวดเร็วมากจนนางไม่สามารถจับภาพได้ทัน แต่นางสามารถมองเห็นร่างขององค์จักรพรรดสุยที่เกิดขึ้นจากอำนาจจิตของซ่งหยูเท่านั้น....
มันเป็นเรื่องยากสำหรัรบซ่งหยูที่ต้องเสียเปรียบเจ้าปีศาจร้ายกลายพันธุ์นั้นอย่างมาก แม้มันจะไม่สามารถลอยตัวกลางอากาศได้ แต่ทว่า...เมื่อมันกลับสู่พื้นดินเมื่อไหร่ความเร็วของมันก็เปรียบได้กับสายฟ้าก็ไม่ปาน ซึ่งยากมากที่ซ่งหยูจะสามารถหลบหลีกการโจมตีมันได้ทันการณ์!
เมื่อร่างขององค์จักรพรรดิสุยที่แฝงอยู่เบื้องหลังของซ่งหยูนั้นกระโดดขึ้นกลางอากาศและร่างของซ่งหยูก็ตามมาติดๆด้วยพลังกำลังที่มหาศาลทำให้เกิดแรงลมที่พัดเอาซากปรักหักลงบริเวณนั้นปลิวลอยละล่องไปทั่ว....
หลานหยูตะลึงแทบทรุดลง เมื่อนางเห็นร่างของซ่งหยูที่กำลังถูกปีศาจโจมตีอย่างหนักกระเด็นออกจากหุบเขาด้วยความแรง !
ด้วยพลังอำนาจที่แข็งกร่างจาการกลายพันธุ์ของมันยิ่งเพิ่มทวีคูณขึ้นด้วยน้ำหนักกว่า 3 ตันมันสามารถ
เหยียบซ่งหยูได้โดยไม่เห็นซากเสียด้วยซ้ำ!
ขณะที่นางกำลังวิ่งไปด้านหน้าเพื่อตามร่างของซ่งหยูที่ปลิวตกเขาไปนั้น นางก็เห็นซ่งหยูโฉบลงลงบนพื้นดินได้อย่างนิ่มนวล เขาพยายามก้าวไปข้างหน้าขณะที่จะตอบโต้พลังอันร้ายกาจของมัน ....ซึ่งซ่งหยูเองก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน!
ด้วยสายฟ้าที่โหมกระหน่ำด้วยความรุนแรงอันมหาศาลของซ่งหยูที่สามารถผสานหลอมรวมเข้าจิตวิญญาณจนกลายร่างเป็นมังกรที่ส่งเสียงคำรามอย่างทรงอำนาจ!
"สัญลักษณ์แห่งมังกร!"
หลานหยูรีบเดินเข้ามาใกล้ๆแต่นางต้องพบกับความตะลึงอีกครั้ง! "นะ..นี่เขาสามารถใช้วิธีการบ่มเพาะสัญลักษณ์แห่งมังกรหลอมรวมเข้ากับดาบอัสนีเช่นนั้นหรือ ?ที่แท้เขาก็ใช้พลังสายฟ้าเพื่อเสริมพลังให้แข็งแกร่ง แก่ร่างกายเขานี่เอง!" ด้วยสาเหตุนี้เองจึงทำให้เขาสามารถต่อสู้กับปีศาจร้ายได้โดยไม่ถูกมันสังหารอย่างที่นางกำลังเป็นห่วง!
จนถึงตอนนี้นางก็ได้ตระหนักดีในสิ่งที่ท่านอาจารย์กล่าว หนึ่งในนั้นคือซ่งหยูนั่นเองผู้ที่เข้าถึงแก่นแท้ของดาบอัสนีฤดูไม้ใม้ผลิอย่างแท้จริง และเขายังสามารถยังผสานทักษะดาบอัสนีกับการบ่มเพาะได้อย่างทรงพลังและลงตัวอีกด้วย!
ในเวลาเดียวกันนั้นเจ้าปีศาจกลายพันธุ์ได้กระโดดออกมาจากกองหิน และกระโจนเข้าหาซ่งหยูอย่างรวดเร็วขณะที่มันส่งเสียงคำรามด้วยหมายเอาชีวิต!
"วาาาาาาาาาาาาาาาาาาาห์"
หลานหยูสังเกตเห็นเจ้าปีศาจกลายพันธุ์ถูกอาบไปด้วยเลือดทำให้ความเร็วและความแรงของมันอ่อนลงอย่างมากจากอาการบาดเจ็บของมัน...
ผิวหนังของมันได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงจากสายฟ้าผ่าที่ฟาดเข้าอย่างจัง คงทิ้งรอยเลือดและเศษชิ้นเนื้อกองไว้ตามพื้นอย่างน่าสะอิดสะเอียน!
ถูกต้อง!นั่นคือการโจมตีโดยการทำลายสัญลักษณ์บนตัวมันโดยสายฟ้าผ่านั่นเอง!
หลานหยูเองก็ยังรู้สึกประหลาดใจ และตะลึงกับพลังอำนาจบางอย่างที่แฝงอยู่ในตัวซ่งหยู!
ตอนนี้นางก็ได้รู้ว่าซ่งหยูไม่ใช่แค่โจมตีมันทั้งๆที่รู้ว่าอาจจะสู้มันไม่ได้ แต่สิ่งที่ฉลาดเหนือกว่านั้นคือการทำลายสัญลักษณ์บนตัวมันเพื่อลดความแข็งแกร่ง และพละกำลังของมันนั่นเอง!
ด้วยพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งขนาดนี้นางแทบไม่อยากเชื่อว่าซ่งหยูเพิ่งมาเป็นศิษย์บนได้ไม่กี่วัน มิหนำซ้ำยังเป็นศิษย์ไม่มีอาจารย์ก็ว่าได้ แต่....นี่มันเกิดอะไรขึ้น!
ขณะที่นางวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว การต่อสู้ระหว่างซ่งหยูกับเจ้าปีศาจก็ยังคงดำเนินต่อไป การสู้รบกับมนุษย์และปีศาจร้ายที่ทรงพลังยังคงเกิดขึ้นอย่างดุเดือด ด้วยคมเคียวที่คมกริบ และความใหญ่โตของมัน ด้วยร่างกายของมันนั้นเป็นเหล็กกล้าจึงไม่มีอาวุธใดๆที่จะทำให้มันระคายเคืองได้!
ขณะที่ซ่งหยูกำลังถอยหลังอย่างต่อเนื่อง สัญลักษณ์มังกรที่เลื้อยพันอยู่รอบกายของซ่งหยู เขายื่นนิ้วออกมาพร้อมกับสายฟ้ากระจายไปทั่วร่างกาย และกลายเป็นดาบอัสนีด้วยพลังอันทรงอำนาจของมังกรในที่สุด..
ความเร็วในการโจมตีของมนุษย์และปีศาจรวดเร็วมากจนน่ากลัว ซึ่งนับร้อยครั้งจากการโจมตีที่ยังคงไม่ลดละหรือจนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่ง...
ทันใดนั้นซ่งหยูไม่สามารถที่จะหลบหลีกได้ทัน โดนเจ้าปีศาจร้ายเตะเข้าอย่างจังจนร่างลอยขึ้นไปกลางอากาศด้วยความเร็วในการต่อสู้ มันพยายามที่จะยกคมเคียวของมันขึ้นเพื่อรอซ่งหยูตกลงมา เพื่อที่จะได้ตัดร่างเขาให้ขาดครึ่ง!
หลานหยูกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว และในเวลาเดียวกันนั้นซ่งหยูและปีศาจก็ปะทะกันอย่างกลางอากาศอีกครั้ง เสียงฟ้าร้อง และแสงรังสีสายฟ้านั้นเปล่งรัศมีความสว่างไปทั่วบริเวณ จนนางไม่มสามารถมองเห็นการต่อสู้อย่างดุเดือดได้ นางเห็นซ่งหยูและปีศาจหล่นตุ๊บลงมาสู่พื้นซึ่งไม่ไกลจากที่นางยืนอยู่นัก!
หลานหยูรีบวิ่งไปหาซ่งหยู และพบว่าภาพขององค์จักพรรดิสุยที่อยู่เบื้องหลังเขาและมังกรที่ขดอยู่รอบตัวของเขาก็ค่อยๆจางหายไปในที่สุด.....
เจ้าปีศาจร้ายกลายพันธุ์ที่นอนนิ่งอยู่ไม่ไกลจากเขานัก ร่างกายของมันเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลนองจนเต็มพื้น และมันก็หมดลมหายใจไปในที่สุด!
มันตายแล้วหรือ?
หลานหยูจ้อมมองไปที่ซากของมัน บนหน้าอกของมันที่มีฝาครอบด้วยชั้นกระดูกที่เป็นเหล็กกล้านั้นมีรูเล็กๆ และภายในหัวใจมันนั้นก็ถูกไฟเผาด้วยลำแสงของสายฟ้าดาบอัสนี จนในที่สุดซ่งหยูก็สามารถเจาะทะลุเข้าที่หัวใจของมันจนมันสิ้นชีพในที่สุด!
เนื่องจากฝาครอบหน้าอกของมันปกคลุมด้วยเหล็กกล้าทั้งหมดหรือแม้แต่กระดูกของมัน เมื่อมันได้รับการดูดซึมจากลำแสงจากฟ้าฝ่าเข้าไป ด้วยเหตุนี้ในขณะที่เหล็กล้าภายในร่างกายของมันกำลังทำปฏิกริยาอยู่สายฟ้าผ่า เราจะใช้โอกาศนี้เจาะทะลุหัวใจมันได้อย่างง่ายดายเช่นนั้นหรือ?
การสันนิฐานของหลานหยูนั้นเหมือนจุดประกายในความคิดถึงเรื่องทั้งหมดของซ่งหยูที่ผ่านมาในการสังหารเจ้าปีศาจกลายพันธุ์
"เขาแทงไปที่จุดเดิมของหน้าอกมันอยู่หลายครั้งก่อนหน้านี้ และใช้ความร้อนของฟ้าผ่าเพื่อทำให้เป็นหลุมเล็ก ๆ ในชั้นกระดูกแล้วเจาะผ่านหัวใจด้วยดาบอัสนีนั่นเอง!
ภายใต้อานุภาพของดาบอัสนีนั้นที่สามารถทำลายสัญลักษณ์บนร่างของมันโดยการจิ้มแทงเข้าไป ณ จุดเดิมซ้ำๆ กันหลายร้อยครั้ง เพื่อเจาะหัวใจของเจ้าปีศาจกลายพันธุ์โดยใช้ความร้อนจากสายฟ้าผ่า เพื่อหลอมละลายเหล็กที่คลอบตรงหน้าอกมันนั่นเอง ด้วยปัญญาของซ่งหยูนั้นทำให้หลานหยูประหลาดใจเป็นอย่างมาก ถึงมุมมองในการปรับเปลี่ยนทักษะให้เหมาะของตนเอง!
"เด็กผู้หญิงคนนั้นเห็นความลับของเจ้าหมดแล้ว! เจ้าจงปิดปากนางเสียก่อนที่นางจะแพร่งพรายเรื่องนี้สู่ภายนอกได้!"
ในห้วงมหาสมุทรแห่งจิตซินหวงกระซิบว่า"ก่อนที่มันจะนำพาภัยพิบัติมาสู่ตัวเจ้าไม่โดยมิรู้จบ! และเรื่องนี้จะกระจายออกไปแล้วมันจะเป็นอันตรายสำหรับเจ้า ตอนนี้เจ้าอ่อนแอมาก หากเจ้ามีทักษะสูงสุดแน่นอนมันย่อมเป็นที่ดึงดูดสำหรับความโลภของคนภายนอกได้!"
ซ่งหยูตื่นกลัวกับคำกล่าวของซินหวงจนทำให้เขาต้องรีบทักท้วงว่า"อะไรนะฆ่าศิษย์ศิษย์พี่หลานหยูเช่นนั้นหรือ?"
"เจ้ามีวิธีอื่นโดยไม่ต้องฆ่านางหรือไม่?"
ซินหวงกล่าวอย่างอายๆว่า "ทำให้นางเป็นของเจ้าเสีย ทำให้นางอับอายจนมิกล้าที่จะแพร่งพรายความลับนี้ออกสู่ภายนอกได้" ซินหวงกล่าวอย่างไม่มีทางเลือก
ซ่งหยูกล่าวอย่างตกใจว่า"เจ้าว่าอะไรนะ!.ให้ร่วมหลับนอนกับนางหรือ?"
ใบหน้าของซ่งหยูเปลี่ยนสีหลังจากฟังคำกล่าวของซินหวง จากนั้นเขาก็แอบมองไปที่หลานหยูซึ่งนางมีอายุมากกว่าเขาเพียงไม่กี่เดือนเท่านั้น ด้วยอายุของนางประมาณสิบห้าถึงสิบหกปี แต่ด้วยรูปโฉมของนางนั้นนับได้ว่างดงามดั่งเทพธิดา ดวงตาที่ใสและกลมโต กลิ่นตัวที่หอมราวกับดอกไม้ ทำให้นางเองก็เป็นหญิงที่มีเสน่ห์น่าดึงดูดคนหนึ่งทีเดียว!
หลานหยูสังเกตสายตาที่ซ่งหยูมองนางแปลกๆ ....ทันทีที่นางเข้าใจว่าซ่งหยูกำลังคิดอะไรบางอย่างที่นางไม่รู้ นางจึงกล่าวว่า"เจ้ากำลังกลัวว่าข้าจะแพร่งพรายเรื่องที่เจ้ากำลังบ่มเพาะทักษะอื่นที่ไม่ใช่ของนิกายฯใช่หรือไม่? เจ้าอย่ากังวลไปเลยข้าหาจะหาพูดเรื่องนี้กับใครไม่! แต่ก็ยังมีบางคนที่เรียนรู้เคล็ดวิชาจากชนเผ่าอื่นเช่นกัน เพราะฉะนั้นเจ้าจงไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ข้าไม่บอกใครแน่!"
ซ่งหยูหายใจด้วยความโล่งอกและยิ้มให้" ขอบคุณมากศิษย์พี่ที่เข้าใจ!"
หลานหยูพยักหน้าและกล่าวว่า"เจ้าไม่ต้องกังวลไปหรอกข้าไม่ชอบยุ่งเรื่องของใคร และไม่ชอบนินทาใครด้วย!"
"ข้าคิดว่าวิธีนี้น่าจะเป็นการดีที่สุดอย่าถึงขนาดต้องฆ่ากันเลย!"ซ่งหยูกล่าว
ในมหาสมุทรแห่งจิตซินหวงยังคงยืนยันคำเดิม"เจ้าจงฆ่านางเสีย!"
"ได้โปรดละเว้นนางด้วยเถิด! ข้าขอร้อง!" ซ่งหยูรีบทักท้วง
...................................................................................................................
