บทที่ 11 หนึ่งในผู้ที่เข้าถึงแก่นแท้ของดาบอัสนี!

"น่าแปลก!ปีศาจพูดได้ด้วยหรือ?"

ซ่งหยูตะลึงในสิ่งที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า และมันสามารถพูดได้ด้วย จากที่เขาเคยเจอตอนประเมินที่ห้องโถงไร้หมอกนั้น ปีศาจตั๊กแตนที่มันรีบมุ่งที่จะโจมตีใครก็ได้ที่อยู่ในสายตามันโดยไม่มีคำพูดใดๆ ด้วยเหตุนี้

ซ่งหยูจึงคิดว่าปีศาจทุกตัวจะทำตามสัญชาตญาณการฆ่าของมัน และไม่คิดว่าพวกมันสามารถพูดเป็นภาษามนุษย์ได้!

นอกจากนี้ยังทำให้เขาตกใจ เมื่อเหล่าปีศาจเหล่านั้นเปรียบเทียบหลานหยูและศิษย์หญิงเหล่านั้นเป็นมนุษย์ตัวเล็กๆ ซึ่งซ่งหยูเองก็ไม่เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน!

หลานหยูตะโกนเตือนว่า"พวกเจ้าจงเตรียมตัวให้พร้อม! ซ่งหยูเจ้าเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่มเรา และเจ้ายังไม่มีประสบการณ์ ตามข้ามา!"

เมื่อได้ยินคำสั่งของนาง ซ่งหยูก็ตกใจและไม่รู้ว่าจะหัวเราหรือว่าร้องไห้ดี.....

หลานหยูและเหล่าศิษย์คนอื่นๆ ได้เตรียมความพร้อมสำหรับการต่อสู้ หลานหยูกระซิบว่า"ซ่งหยูปีศาจที่เจ้าเจอในห้องโถงไร้หมอกนั้นมันเพียงแค่เด็กๆ เท่านั้นจึงเป็นเหตุผลที่พวกมันยังพูดไม่ได้ และวิญญาณของพวกมันก็ยังอ่อนแอมาก อย่างไรก็ตามสำหรับปีศาจที่นี่แม้ว่าจะเป็นปีศาจร้ายที่เป็นผู้ใหญ่ ความแรงของการต่อสู้ของพวกมันก็สูงขึ้นหลายเท่าเช่นกัน และจิตวิญญาณของพวกมันก็มีพลังเช่นกัน เราไม่มีทางที่จะสามารถตัดจิตวิญญาณของพวกมันได้ง่ายๆ อย่างที่เจ้าทำในการประเมินได้หรอก! "

ซ่งหยูจดจ่ออยู่กับฝูงปีศาจที่อยู่ห่างออกไปไม่ถึง 30 เมตร ปีศาจร้ายเหล่านั้นต่างจากปีศาจที่เขาเห็นในห้องโถงไร้หมอกมาก ซึ่งมันมีขนาดที่ใหญ่โต แข็งแกร่งและเร็วกว่ามาก!

จากปีศาจที่เขาเคยเห็นนั้นมันมีกระดูกเหมือนเคียวบนแขนของพวกมันโดยไม่มีกล้ามเนื้อแม้แต่เลือด

ในขณะที่กระดูกของผีปีศาจเหล่านี้โตขึ้นและมีความมันวาวเป็นโลหะ !

นั่นหมายความว่าพวกมันไม่มีกระดูก แต่มีโลหะผสมอยู่ในกระดูกของพวกมัน และเมื่อมันแข็งตัวก็จะเปลี่ยนเป็นเคียวโลหะที่คมกริบ!

"ไป!"

หลานหยูใช้ทักษะดาบอัสนีของนางทันที นางใช้เคล็ดวิชา ฟ้าร้อง ฟ้าแลบ ให้ปรากฏขึ้นหลังจากเปลี่ยน

เป็นดาบอัสนีล้อมรอบกายนางโจมตีไปทางพวกมัน!

ขณะที่ศิษย์คนอื่นๆต่างใช้เคล็ดวิชาของดาบอัสนี เสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ระเบิดขึ้นดังกังวานไปทั่วบริเวณ และปรากฏดาบอัสนีบินออกจากกันและกันเพื่อต่อสู้กับปีศาจ.....

ปีศาจจะมีอำนาจการย่อยที่น่าอัศจรรย์ ปีศาจผู้ใหญ่จะสามารถแม้แต่จะกินแร่เหล็กได้โดยตรง ซึ่งจะมีการดูดกลืน และผสานเข้ากับกระดูกของพวกมันนั่นเอง!

หลานหยูอธิบายให้ซ่งหยูฟังขณะฆ่าปีศาจไปด้วยว่า"ปีศาจเหล่านี้เป็นผู้ใหญ่ที่โตขึ้นและอันตรายที่สุด คือปีศาจที่กลายพันธุ์ ความผิดปกติของเผ่าพันธุ์ปีศาจจะมีรูปแบบการเปลี่ยนแปลงของผิวหนัง จากช่วงเวลาที่เกิดและเมื่อถึงวัยผู้ใหญ่ กระดูกของพวกมันจะถูกแทนที่ด้วยธาตุเหล็กทั้งหมด ซึ่งทนทานทั้งดาบและหอก

น้ำหนักของกระดูกของพวกเขามักจะประมาณสองถึงสามตันเลยทีเดียว และสามารถระเบิดออกมาได้ด้วยพลังงานที่มหาศาล ถ้าอาวุธจิตวิญญาณของเราอ่อนแอ เราอาจไม่สามารถแม้แต่จะเจาะผิวของพวกมันได้!

แต่ถือว่าโชคดีสำหรับพวกเรา การเกิดปีศาจกลายพันธุ์เป็นเรื่องที่หายากมาก เฉพาะเผ่าพันธ์ปีศาจร้ายที่สำคัญเท่านั้น ที่มีความเป็นไปได้ที่จะมีปีศาจที่กลายพันธุ์เช่นนี้ !"

ในขณะที่นางกล่าวนั้นนางได้สังหารปีศาจไปห้าตัวแล้ว การเคลื่อนไหวของนางรุนแรง และรวดเร็วดังฟ้าผ่า

ความแข็งแกร่งของนางเป็นเรื่องที่กล้าหาญ และนางก็สมควรที่จะได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้ที่โดดเด่นที่สุดในศิษย์หลายร้อยคน!

ศิษย์คนอื่นๆ กำลังง่วนกับการต่อสู้ปีศาจขณะที่พวกเขาใช้ทักษะของดาบอัสนีของพวกเขา ขนาดของมังกรตัวเมียนี้ดูเหมือนจะไม่ใหญ่ อายุเพียงประมาณสองร้อยปีท่านั้น นอกเหนืจากหลานหยูผู้ที่ฆ่าปีศาจเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย แล้วยังมีศิษย์คนอื่นอีกหลายคนที่มีความสามารถในการใช้ทักษะของดาบอัสนีเช่นกัน ทำให้พวกเขาสังหารเหล่าปีศาจร้ายได้อย่างง่ายดาย!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฉินฉานซึ่งความแข็งแกร่งของเขานั้นไม่ด้อยไปกว่าหลานหยูเลย ดังนั้นการโจมตีของเขาจึงรุนแรงและรวดเร็วดั่งสายฟ้าฟาดเช่นกัน!

สำหรับศิษย์คนอื่นๆ นั้นไม่ใช่เรื่องที่ง่ายนัก พวกเขาถูกจับคู่อย่างเท่าเทียมกันกับปีศาจร้ายที่เป็นผู้ใหญ่

และอาจได้รับบาดเจ็บบ้าง แต่จนถึงขณะนี้ยังไม่มีใครที่จะใช้เสาสัญลักษณ์ หรืออาวุธจิตวิญญาณใดๆเลย!

ในการสังหารเหล่าปีศาจครั้งนี้ยังเป็นโอกาสที่ดีในการรวบรวมธาตุเหล็กสีดำ พวกมันมีธาตุเหล็กที่บริสุทธิ์มาก และมันจะเป็นวัสดุที่ดีสำหรับการปรุงแต่งจิตวิญญาณด้วย! "

หลานหยูอธิบายต่อไปว่า"ซ่งหยู! จุดอ่อนของพวกมันจะอยู่ที่หัวใจเท่านั้น! ปีศาจที่โตขึ้นจะมีชั้นของกระดูกที่ช่วยปกป้องหัวใจของพวกมัน แต่เมื่อใช้ทักษะของดาบอัสนีเจ้าจะสามารถเจาะชั้นของกระดูกของมัน และแทงไปที่หัวใจของมันได้ นับว่าเป็นทักษะที่ดีที่สุดในการจัดการกับปีศาจ! "

ซ่งหยูเฝ้าดูทักษะการต่อสู้และเทคนิคต่างๆของเหล่าศิษย์คนอื่นๆ และเอาจุดแข็งของพวกเขามาดัดแปลงเป็นเทคนิคของตัวเอง เขาสามารถเก็บเกี่ยวประสบการณ์ครั้งนี้ได้เป็นอย่างมาก

ทันใดนั้น! ซินหวงที่อยู่ในห้วงมหาสมุทรแห่งจิตก็รีบกล่าวว่า"ระวังตัว! มีปีศาจตัวหนึ่งอยู่ท่ามกลางพวกเขา!"

"ปีศาจตั๊กแตน!"

ซ่งหยูได้ยินเช่นนั้นก็รีบเตือนให้หลานหยู และเฉินฉานให้ระวังตัวปีศาจตั๊กแตน! หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะแปลกๆ เสียงนั้นแหลมเจาะหูเป็นอย่างมาก ปีศาจกำลังต่อสู้กับเหล่าศิษย์อยู่หลายคน

ทันใดนั้น! ร่างของมันก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว มันแข็งแกร่งมาก และกำลังกวัดแแกว่งเคียวที่ประกายไฟด้วยลำแสงสีขาวไปมา

ศิษย์ชายกำลังต่อสู้อยู่กับปีศาจ เขาพุ่งขึ้นกลางอากาศ เขาแทบไม่เชื่อสายตากับสิ่งที่เปรากฏอยู่เบื้องหน้า!

"ดูเหมือนว่าจะไม่มีพวกบ่มเพาะขั้นสูงในหม่เจ้าพวดนี้! ข้าไม่จำเป็นที่จะต้องซ่อนตัวอีกต่อไป!"ปีศาจตัวหนึ่งกล่าว

ปีศาจหัวเราะและกระโดดขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับว่ามันติดปีก และสามารถบินได้อย่างรวดเร็วผ่านหน้าศิษย์คนอื่นๆ ในขณะที่ศิษย์ชายคนหนึ่งได้โอกาสโจมตีมันอย่างรวดเร็วโดยปล่อยเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่าเสียงดังและจากนั้นก็ได้ปรากฏดาบอัสนีเพื่อแทงไปที่หน้าอกของปีศาจ!

ปีศาจตัวนั้นไม่ได้สะทกสะท้านในการโจมตีของเขาเลย มันยอมให้เขาฟาดฟันบนหน้าอกของมัน และไม่ได้ตอบโต้แต่อย่างใด!

ภายในชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็บังเกิดขึ้น เจ้าปีศาจร้ายได้เหยียดมือเคียวของมันออกมา และคว้าร่างของศิษย์ชายผู้นั้นมาวางไว้ตรงหน้า และดูดเลือดที่คอจนเกิดรอยแผลเวอะ!

"เจ้าปีศาจชั่ว!ข้าจะส่งพวกเจ้ายังปรโลกให้หมดสิ้น" หลานหยูกล่าวด้วยความโกรธแค้น

ในขณะที่หลานหยู กับเฉินฉานเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยตาตัวเอง ทำให้พวกเขาโกรธเคืองเหล่าปีศาจเป็นอย่างมาก และพวกเขาได้เปิดใช้ทักษะดาบอัสนีพร้อมกัน สองคนรวมพลังกันเพื่อที่จะสามารถสังหารพวก ปีศาจได้อย่างรวดเร็วยิ่งขึ้น!

เสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่าดังเปรี้ยงปร้างที่ผสมกับความโกรธแค้นของทั้งสองคนจนได้กลายเป็นลำแสงทรงกลมใหญ่ห้อมล้อมเหล่าปีศาจตัวอื่นๆ ด้วยสายตาที่เฉียบขาดในการตัดสินใจ หลานหยูมองลงไปเห็นเจ้าปีศาจกลายพันธุ์กำลังยืนนิ่งในขณะที่กำลังดื่มเลือดจากร่างกายของศิษย์ชายผู้นั้น!

ปีศาจอีกไม่น้อยที่ยังคงไม่สะทกสะท้านในการโจมตีของดาบอัสนีของพวกเขา นี่แสดงว่าแม้แต่ดาบอัสนีก็ไม่อาจที่จะสังหารพวกมันได้เช่นนั้นหรือ?! พวกเขาต้องเปลี่ยนแผนในการโจมตีเช่นนั้นหรือ?

"นี่พวกเจ้า! ข้าว่าต้องใช้เสาสัญลักษณ์ของตัวเองหยุดการเคลื่อนไหวของพวกมัน!"หลานหยูตะโกนดังขึ้น

เฉินฉานและศิษย์คนอื่นๆ รีบดึงเสาสัญลักษณ์ของตัวเองและโยนมันออกไปอย่างรวดเร็ว เพื่อสร้างวงล้อมให้เหล่าปีศาจให้อยู่ตรงกลาง...

แม้ว่าเสาสัญลักษณ์จะไม่มีด้วยกันทุกคน แต่ก็มีจำนวนไม่น้อยที่จะสามารถสร้างวงล้อมพวกมันได้ ประมาณห้าสิบเสาที่ซึ่งเพียงพอที่จะทำให้พวกมันตกอยู่ในวงล้อมนั้นได้!

ซ่งหยูตระหนักถึงอานุภาพของเสาสัญลักษณ์นั้นเป็นอย่างดี ในระหว่างที่เขาร่วมต่อสู้กับเหล่าศิษย์

คนอื่นๆ นั้นก่อให้เกิดแรงกดันจากเสาร์สัญลักษณ์เช่นกัน จนทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ แต่ครั้งนี้เสาสัญลักษณ์จำนวนห้าสิบเสาถูกโยนไปพร้อมกัน!

หลังจากที่เสาสัญลักษณ์ได้ระเบิดขึ้นทีละเสา ระลอกคลื่นเกิดขึ้นทุกด้าน และปีศาจก็ถูกตรึงอยู่กับวงล้อม

และถูกทับด้วยยแรงกดติดบนพื้นดินจนไม่สามารถเคลื่อนที่ได้

หลังจากที่เกิดการระเบิดสายฟ้ากระจัดกระจายไปทั่ว ปีศาจที่กลายพันธุ์เหล่านั้นยังคงยืนอยู่ราวกับว่ามันไม่ได้สะทกสะท้านกับแรงกดดันของเสาสัญลักษณ์นั้นแต่อย่างใด!

ปีศาจขยับหัวของมันด้วยความยากลำบาก ดวงตาที่ของมันจ้องมองหลานหยูอย่างกระหายเลือด มันเลียริมฝีปากแลบลิ้นยาวและกล่าวว่า" เจ้ามนุษย์ตัวจ้อยนี่ช่างร้ายกาจนัก! ดีข้าชอบ!"

เหงื่อเย็นๆปรากฏบนใบหน้าหลานหยูอย่างต่อเนื่อง และเมื่อนางเห็นศิษย์คนพยายามฆ่าปีศาจที่กลายพันธุ์ด้วยอาวุธวิญญาณของพวกเขา นางตะโกนว่า "หยุด! ปีศาจที่กลายพันธุ์พวกนี้มีความสามารถในการต่อต้านอาวุธจิตวิญญาณ และเราจะต้องใช้ทักษะของดาบอัสนีเท่านั้น ตอนนี้ให้พวกเจ้าแบ่งออกกลุ่มละสิบคนและหาทางหลบหลีกเพื่อช่วยเหลือกัน!"

ก่อนที่เสียงของนางจะจบลงไปนั้น ได้ปรากฏสัญญาณแปลกๆ ที่เริ่มปรากฏขึ้นบนผิวหนังของพวกปีศาจ

นั้นก็คือสัญลักษณ์จากเสานั่นเอง ใบหน้าของหลานหยูเปลี่ยนแปลงไปเมื่อนางเห็นสัญลักษณ์เหล่านั้น และตะโกนอีกครั้งว่า""พวกเจ้ารีบเข้า! เราจะตายกันหมดที่นี่ถ้าเราไม่ได้ลงมือเดี๋ยวนี้! "

นางรู้ดีว่าปีศาจที่กลายพันธุ์นั้นน่ากลัวมากแค่ไหน ไม่เพียง แต่ความแข็งแกร่งของมันที่ไม่มีที่สิ้นสุดและร่างกายของมันแข็งดั่งเหล็ก การปรากฏสัญลักษณ์เหล่านี้กับปีศาจที่กลายพันธุ์ที่ถูกขังอยู่ในขณะนี้ หมายถึงว่ามันกำลังพยายามที่จะปลดปล่อยพลังอย่างเต็มที่เพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการ!

ด้วยพลังอำนาจของปีศาจที่กลายพันธุ์นี้ พวกมันสามารถที่จะสังหารเหล่าศิษย์ทั้งหมดภายในเวลาเดียวกันได้อย่างง่ายได้ และเป็นเรื่องยากที่จะหลีกหนีได้ทัน!

เฉินฉานและคนอื่นๆ ตระหนักดีว่านี่เป็นสถาณการณ์ที่รีบเร่งที่จะหาทางหลบหลีกออกจากบริเวณนี้โดยรวมตัวกันภายในกลุ่มจำนวนสิบคน

ซ่งหยูตามหลังหลานหยู ขณะที่พวกเขารีบวิ่งหนี เขามองกลับไปโดยไม่ได้ตั้งใจและเห็นว่าสัญลักษญ์บนร่างของปีศาจส่องประกายด้วยแสงและสั่นตลอดเวลายังคงโยกเยกและคลายลงในที่สุด และปีศาจก็พร้อมที่จะหลุดออกจากพันธนาการได้ทุกเมื่อ!

ทุกคนวิ่งหน้าตาตื่นต่างพากันเอาชีวิตรอด ในขณะนั้นซ่งหยูหันไปมองข้างหลังซึ่งมันค่อยๆคลายตัวออกและหลุดออมาในที่สุด และลอยขึ้นไปในอากาศหลังถูกบดเป็นชิ้นๆ

ภายในชั่วพริบตาก็มีฝุ่นลอยขึ้นไปกลาอากาศ และเสาสัญลักษณ์เหล่านั้นก็แตกออกเป็นชิ้นๆ

ภาพเงาของปีศาจเคลื่อนไหวอย่างน่ากลัวพวกมันได้พุ่งไล่ตามกลุ่มของหลานหยู และกลุ่มของซ่งหยูอย่างน่าสะพรึง!

ซินหวงจ้องมองและกล่าวว่า"การที่จะต่อสู้กับปีศาจเหล่านี้ได้นั้น การป้องกันในรูปแบบของเสาสัญลักษณ์เหล่านั้นจะแข็งแกร่งกว่าที่เจ้าเคยเห็นทั่วไป ด้วยอานุภาพของมันโอกาสที่จะชนะก็พอมี แต่ทว่า.......

ซ่งหยูหยุดชั่วขณะและรีบย้อนถามซินหวง"แต่ว่าอะไร?"

"มันก็พอมีทางอยู่....เพียงแต่เจ้าจงสร้างภาพในรูปลักษณ์ขององค์จักรพรรดิสุย เและโจมตีมันด้วยทักษะของดาบอัสนี ภาพขององค์จักรพรรดิสุยสามารถเพิ่มพลังให้กับดาบอัสนี บางทีเจ้าก็อาจมีโอกาศชนะพวกมันได้ไม่ยาก....

"แต่อย่างไรก็ตามข้าเองก็มิอาจรับรองได้ว่าเจ้าจะเอาชนะพวกมันได้หรือไม่ เพราะเจ้าไม่ใช่สายเลือดบริสุทธิ์ของเผ่าสวรรค์"ซินหวงกล่าว

เนื่องจากซ่งหยูหยุดวิ่งตามพวกหลานหยูเพื่อถามซินหวง...โดยที่หลานหยูและคนอื่นๆยังไม่ล่วงรู้ว่าซ่งหยูมิได้ตามหลังพวกเขามา!

"นี่ถ้าข้าเป็นสายเลือดบริสุทธุ์ของเผ่าสวรรค์ก็คงจะเป็นการดี!"

ทันใดนั้น! ซ่งหยูหันกลับไปและรีบมุ่งไปหาปีศาจ!

ปีศาจโผล่ขึ้นเสียงคำรามของมันดังราวกับเสียงฟ้าร้องจนแผ่นดินสะเทือน "ฮู่หหหหหหห์ วาาาาาา!"

จากนั้นสัญลักษณ์บนร่างของมันก็เริ่มเรืองแสงขึ้นทีละตัว ทำให้ความเร็วของมันเพิ่มขึ้น และแขนเคียวของมันก็งอกเพิ่มขึ้น!....

ในขณะที่ซ่งหยูเริ่มมีความก้าวหน้าเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เขารวบรวมสมาธิในการสร้างภาพจากมหาสมุทรแห่งจิตของเขาภายในรูปลักษณ์ขององค์จักรพรรสุย เป็นหัวมังกรในร่างมนุษย์ และหางงู ความสูงประมาณ 30 เมตรยืนอยู่ข้างหลังเขาอย่างน่าเกรงขาม!

เมื่อซ่งหยูรวมกันเป็นหนึ่งเดียวกับองค์จักพรรดิสุย ทำให้ความรู้สึกถึงพลังอันมหาศาลที่ไหลผ่านร่างกายเขาอย่างไม่สิ้นสุด!

ซ่งหยูตะโกนเสียงดังลั่น "ย๊ากกกกกกกกก!" จากนั้นก็มีฟ้าผ่าก็ระเบิดขึ้นที่เท้าของเขา เพื่อให้เขาลอยขึ้นไปในอากาศ และครู่ต่อมาเสียงคำรามของสายฟ้าที่ดังกึกก้องอย่างต่อเนื่อง!

ในขณะที่หลานหยูก็หันศรีษะกลับมามอง และเห็นว่าซ่งหยูไม่ได้อยู่รวมกับกลุ่ม นางตกใจและกล่าวว่า"พวกเจ้า! ซ่งหยูไม่เคยปลูกฝังวิธีการใด ๆ เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่สามารถวิ่งได้เร็วเท่าเรา!".....

นางรีบถอยหลังกลับไปหลังจากที่วิ่งมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ทันใดนั้น! เมื่อนางเงยหน้าขึ้นมองนางก็เห็นว่าซ่งหยูกำลังควบคุมฟ้าร้อง และลอยตัวอยู่กลางอากาศ นางยกศรีษะขึ้นอย่างตกตะลึง ขณะที่เฝ้ามองมีทั้งสองข้างที่กำลังจับสิ่งที่มองไม่เห็นราวกับว่าเขากำลังถือดาบกำลังกวัดแกว่งไปมา และปะทุเป็นลำแสงของสายฟ้าที่แผ่กระจายไปทั่วท้องฟ้า!

ดาบที่มองไม่เห็นนั่นที่ทำให้เกิดเสียงระเบิดฟ้าร้องนั่นเอง!

ในความคิดของหลานหยูนั้น กับสิ่งที่นางกำลังเห็นต่อหน้าด้วยความตกตะลึงว่า "นั่นคือคำตอบของท่าน

อาจาร์เช่นนั้นหรือ! ทักษะที่แท้จริงของดาบอัสนี!"

............................................................................................