ตอนที่ 51 วิญญาณอสูรของฉัน

ข้อเสนอของเซินเทียนจื่อฟังดูเสี่ยงมาก แต่มันก็เป็นโอกาสที่จะได้ฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ ที่กำลังนอนบาดเจ็บอยู่บนยอดเขา ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปอาจจะไม่ได้ฆ่ามันอีกเลย

ในที่สุดซินเสวียนก็เห็นด้วยกับเซินเทียนจื่อ แต่เธอตัดสินใจจะขึ้นไปด้วยตัวเอง และให้ม่านหลี่กับเซินเทียยจื่อรอหยู่ข้างล่าง เพื่อคอยใช้ธนูวิญญาณอสูรกลายพันธ์ยิงมันจากระยะไกล

"เสวียน เธอไม่จำเป็นต้องขึ้นไปด้วยตัวเอง แค่คอยสั่งการอยู่ข้างล่างก็พอ" เซินเทียนจื่อแนะนำ

"ไม่เห็นมีอะไรให้ต้องสั่งการ และฉันก็ไม่มีวิญญาณอสูรประเภทธนู ถ้าฉันขึ้นไปน่าจะมีประโยชน์มากกว่า"

หลังพูดจบ ซินเสวียนก็เริ่มปีนขึ้นไปทันที

คนถูกแบ่งออกเป็น 7 กลุ่ม เพื่อปีนขึ้นไปบนภูเขาจากคนละทาง หานเซิ่นรีบตามซินเสวียนขึ้นไปทันที หานเซิ่นเห็นเซินเทียนจื่อจ้องมาที่เขาด้วยสายตาอาฆาต เขากลัวว่าเซินเทียนจื่ออาจจะรอบกัด และยิงธนูมาที่เขาแทนมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ ดังนั้นหานเซิ่นคิดไว้แล้วว่าจะตามซินเสวียนไปติดๆ เซินเทียนจื่อจะได้ไม่มีโอกาสเล่นสกปรก

หานเซิ่นคิดไว้ไม่ผิด เซินเทียนจื่อตั้งใจจะยิงเขาจริงๆเลยเสนอให้ปีนหน้าผาขึ้นไป เพราะจะได้ไม่มีที่ให้หานเซิ่นหลบ แต่ตอนนี้เขาอยู่ใกล้ ซินเสวียนมาก ถ้าเซินเทียนจื่อเล่นตุกติก ซินเสวียนจะต้องช่วยเขาแน่

แต่ทว่าเซินเทียนจื่อยังไม่ถอดใจ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะกำจัดหานเซิ่นมากกว่าล่ามอนสเตอร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธิด้วยซ้ำ เขากำลังรอให้ซินเสวียนออกห่างจากหานเซิ่น

ถึงแม้หน้าผาจะชันมาก แต่กลุ่มผู้ล่าที่พกอาวุธมาครบมือ ปีนกันได้ไวมาก จนเกือบจะถึงครึ่งทางแล้ว

มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก เมื่อมันเห็นคนปีนขึ้นมา มันทำได้แค่ส่งเสียงขู่ออกมา

ขณะที่ซินเสวียน และคนอื่นๆกำลังขึ้นไปบนยอดเขา มอนสเตอร์พยายามบินด้วยปีกที่เต็มไปด้วยบาดแผลของมัน แต่ก็ล่วงลงมาทันที มันไม่สามารถบินหนีออกไปจากยอดเขาได้

ทุกคนเริ่มแสดงความดีใจออกมา และเริ่มใช้ธนูยิงไปที่มัน แต่ลูกธนูของพวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรมันได้ นอกจากทำให้มันโกรธมากขึ้น

ทันใดนั้นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิกระพือปีกที่บาดเจ็บของมัน แล้วกระโจนใส่คนที่อยู่ใกล้ที่สุด

เนื่องจากไม่มีที่ให้ซ่อนบนหน้าผา เขาจึงพยายามใช้มีดฟันไปที่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ แต่มีดของเขาก็ไม่สามารถทำอะไรมันได้แม้แต่รอยขีดข่วนก็ไม่มีให้เห็น ชายคนนั้นถูกมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิกัดจนตัวขาดเป็น 2 ท่อน

เลือดของเขากระจายไปทั่ว ทำให้ทุกคนเริ่มเสียขวัญ และพยายามปีนลง มันค่อนข้างยากที่จะปีนลงไปแบบเร็วๆ แต่โชคดีที่พวกเขาใช้เชือกผูกไว้ตามทางที่ปีนขึ้นมา ทำให้พวกเขาลงไปได้อย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิลงมาโจมตีคนที่ปีนขึ้นไป เซินเทียนจื่อกับม่านลี่ยกธนูของพวกเขาขึ้นมา และเริ่มยิงไปที่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอย่างต่อเนื่อง

เซินเทียนจื่อยิงไป 2 ครั้ง แต่ก็พลาดทั้ง 2 ครั้ง เพราะเขามั่วแต่สนใจหานเซิ่นจนเสียสมาธิ เขาอยากจะยิงหานเซิ่นมากกว่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิด้วยซ้ำ แต่ว่าหานเซิ่นตามติดซินเสวียนตลอดเวลา ทำให้เขาไม่มีโอกาส

'ไอ้ขี้ขลาดเอ้ย!' เขาด่าหานเซิ่นในใจ และเริ่มยิงมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอีกครั้ง

ตอนนี้ทุกคนรู้ว่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิบาดเจ็บหนักมาก และเสียเลือดมากเกินไป จนไม่สามารถบินได้ ถ้ามันลงมาตอนนี้ก็จะไม่สามารถกลับขึ้นไปได้อีก แม้ว่าจะมีคนบาดเจ็บล้มตายบ้าง แต่ก็ต้องฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิให้ได้

เนื่องจากยิงหานเซิ่นไม่ได้ เซินเทียนจื่อจึงยิงไปที่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอย่างต่อเนื่อง มอนสเตอร์เริ่มเจ็บหนัก และส่งเสียงร้องออกมา

มันพยายามกระพือปีกที่เต็มไปด้วยบาดแผลของมัน เพื่อกลับขึ้นไปบนยอดเขา แต่มันบาดเจ็บหนักเกินกว่าที่จะบินขึ้นไปได้ ทำให้มันค่อยๆร่วงลงมาอย่างช้าๆ ทันใดนั้นมันหันไปใช้กรงเล็บของมันเกาะหน้าผาแทน และเริ่มปีนขึ้นไปบนยอดเขา

"พวกเราจะปล่อยให้มันปีนขึ้นไปไม่ได้"

ซินเสวียนเรียกวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิออกมา และเปลี่ยนร่างเป็นสิงโตสีทอง เธอเริ่มปีนขึ้นไปด้วยการใช้รูที่เกิดจากกรงเล็บของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิแทน

หานเซิ่นเริ่มกังวล เพราะถ้าซินเสวียนไปไกลเกิน เขาจะตกเป็นเป้าหมายของเซินเทียนจื่อ

หานเซิ่นไม่รู้จะทำยังไง เขาเลยจับไปที่หางสิงโตของซินเสวียน เธอหันมามองเขาด้วยสายตาไม่พอใจในทันที แต่เขาแกล้งทำเป็นไม่เห็น และยังคงจับหางของเธออยู่ ซินเสวียนไม่มีเวลามาจัดการหานเซิ่น เธอเริ่มไล่ตามมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิต่อไปด้วยความเร็วสูงสุดของเธอ

เมื่อเห็นมอนสเตอร์ไปไกลเกินกว่าระยะยิง เซินเทียนจื่อก็เก็บธนู และใช้วิญญาณอสูรเปลี่ยนร่างเป็นลิงยักษ์สีดำที่สูงกว่า 9 ฟุต แล้วรีบวิ่งตรงไปที่เชือก และเริ่มปีนขึ้นไปด้วยความเร็ว ที่ราวกับว่าเขากำลังวิ่งอยู่บนพื้น

"ออกไป!" ซินเสวียนส่งเสียงออกมา เธอไม่สามารถที่จะไล่ตามมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิได้ทัน ถ้าหากหานเซิ่นยังคงจับหางของเธอ

หานเซิ่นตัดสินปล่อยหางของเธอ เพราะตอนนี้เซินเทียนจื่อเปลี่ยนร่างเป็นลิงแล้ว เขาคงไม่ถูกเล่นงานอีก

'ไอ้เวรเซินเทียนจื่อมีวิญญาณอสูรกลายพันธ์ดีอยู่แท้ๆ แต่ดันให้คนอื่นปีนขึ้นมาเสี่ยงอันตราย' หานเซิ่นรู้สึกหงุดหงิด และก็อิจฉา เมื่อเขาเห็นเซินเทียนจื่อกำลังปีนขึ้นมาด้วยความเร็วสูงอย่างไม่น่าเชื่อ

หานเซิ่นมีวิญญาณอสูรนักฆ่ากระหายเลือด แต่มันแข็งแกร่งเฉพาะบนพื้น บนหน้าผาสูงชันแบบนี้มันไม่สามารถใช้กีบเท้าของมันปีนขึ้นได้ไป

เซินเทียนจื่อปีนแซงซินเสวียน และตรงเข้าไปข้างหลังของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ แต่ทว่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิง้างกรงเล็บของมันรออยู่ก่อนแล้ว ราวกับมันรู้ว่ามีคนกำลังตามมันไป