ตอนที่ 62 การก่อสร้างฐาน

 

ความคิดของคนแปลกหน้าเหล่านี้ไม่ได้มีผลต่อเจียงเฉินที่ขึ้นรถแท็กซี่และกลับไปที่โรงแรมของเขา

 

เมื่อเจียงเฉินกลับมาแล้วอเยชาผู้ซึ่งได้ทำตามหน้าที่เรียนรู้ได้ยิ้มอายๆเปลี่ยนใบหน้าปกติที่ไร้อารมณ์ของเธอ

 

เกือบจะเหมือนภรรยาที่เพิ่งแต่งงาน

 

แต่รอยยิ้มทำให้เจียงเฉินรู้สึกผิดอย่างไม่น่าเชื่อ แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้แต่งงานกับเธอ แต่เขาก็ยังรู้สึกเหมือนสามีนอกใจที่กลับมาบ้านที่อบอุ่นที่มีภรรยาที่รู้ใจ

 

[บางทีเราเองควรควบคุมตัวเองมากขึ้นไหม? มีของบนจานอยู่แล้วมากเกินไป]

 

เขาหัวเราะอย่างกระวนกระวายแล้วนำอเยชาออกไปที่ร้านอาหารใกล้ๆเพื่อทานอาหารบุ๊ฟเฟ่หมูอร่อยๆ สำหรับหญิงสาวที่โดดเดี่ยวนี้แล้วเขามักจะปฏิบัติต่อเธออย่างอ่อนโยน เขามีแผนการทำบาปของตัวเองหลังจากที่เธอฟื้นสุขภาพ

 

ใช่ แน่นอน

 

แต่การมึนเมาจากความงามจำนวนมากก็ไม่เคยเป็นสิ่งที่ดี มันถึงเวลาแล้วที่จะหันกลับไปสู่โลกหายนะที่เขากังวลเกี่ยวกับมัน

 

คืนนั้นเงียบสงบโดยไม่มีการสนทนาใดๆ

 

เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากได้เห็นอเยชาออกไปเรียนภาษาของเธอแล้วเขาก็ทิ้งกองเงินไว้ข้างโน้ตที่เขียนไว้  <ถ้าผมไม่ได้กลับมาแล้วไม่ต้องรอผมในการทานอาหาร> ก่อนที่จะออกจากโรงแรมเพื่อเดินทางกลับไปยังโลกหายนะ

 

－

 

“ในที่สุดคุณก็กลับมา สาวสวยเมื่อคืนคุณได้หลับไหมเนี่ย?” ซันเจียวยืนกอดอกและจ้องเขม็งไปที่เจียงเฉินด้วยรอยยิ้มที่ซุกซน

 

เจียงเฉินหัวเราะอย่างกระวนกระวายก่อนที่จะหันเหความสนใจไปที่ฐาน

 

ซันเจียวสูดหายใจเข้าลึกๆและเริ่มอธิบายถึงการพัฒนาการล่าสุดของฐาน แม้ว่าเธอจะมีลักษณะซนแต่เธอเข้าใจถึงความสำคัญ

 

ประการแรกมันคือโครงสร้างพื้นฐาน

 

ฐานของกำแพงได้สร้างจนเสร็จสูงกว่า 200 เมตรในทิศทางของระบบท่อน้ำทิ้งใต้ดินแล้วได้ทำเคลียร์พื้นที่ของสนามฟุตบอล 2 สนาม คฤหาสน์ไม้ที่ทรุดโทรมในพื้นที่ถูกรื้อถอนแต่รากฐานสามารถใช้งานได้ทันที เครื่องใช้ไฟฟ้าขนาดเล็กและเฟอร์นิเจอร์ถูกย้ายไปที่พื้นเพื่อดูว่าพวกมันสามารถกู้คืนหรือแยกสิ้นส่วนมาใช้ได้ไหม

 

หัวหน้าสถาปนิก ลูฮัวเชิน ได้จัดทีมก่อสร้างเพื่อสร้างห้องรับรองที่เรียบง่ายสี่แห่งบนรากฐานที่มีอยู่ ห้องนั่งเล่นที่เรียบง่ายแต่ละห้องจัดทำขึ้นเพื่อให้พอดีกับสามสิบคนนับตั้งแต่เจียงเฉินมีแผนที่จะเพิ่มจำนวนประชากรในอนาคต

 

พวกเขาได้เสร็จสิ้นห้องแรกขณะที่อีกสามห้องยังคงสร้างอยู่

 

นอกจากนี้ยังมีหอคอยคอนกรีตเสริมเหล็กสามชั้นที่มุมฐาน สองหอคอยอยู่ในสนามหลังบ้านหลังคฤหาสน์ขณะที่อีกสองหอคอยตั้งอยู่ในพื้นที่ที่ถูกเคลียร์ หอคอยสังเกตการณ์ถูกติดตั้งเครื่องจักรที่มีน้ำหนักเบาและปกคลุมด้วยชั้นของการปลอมตัวและแต่ละหอคอยถูกจัดให้คนอยู่หนึ่งคน

 

เนื่องจากเป็นสถานที่ห่างแล้วซอบบี้จึงไม่ได้มีมากเท่าไหร่ขณะที่พวกลายพันธุ์ที่เป็นอันตรายอย่างมากจะปรากฏภายในรอบๆเขตเมืองถนนหก แทนที่ฐานผู้รอดชีวิตฟิชฌบนให้ความสำคัญกับการปกป้องผู้รอดชีวิตที่เป็นอันตราย เมื่อเห็นกำแพงสูงและปืนกลแล้วส่วนใหญ่ของผู้รอดชีวิตจะยับยั้งแผนการดำเนินการของพวกเขา สองเดือนต่อมาสถานที่แห่งนี้จะติดตั้งปืนกลเฝ้ายามสี่ตัวที่สั่งซื้อจากโรงงานทหารของจ้าวเฉินหวูที่ราคา 300 คริสตัลต่อตัว ปืนกลเป็นแบบเลเซอร์และมีการตรวจจับความร้อน ทำด้วยมือเป็นอุปกรณ์ไฮเทคระดับสูงมักจะมีค่าใช้จ่ายสูงเนื่องจากชิ้นส่วนอาจนำมาจากการรีไซเคิลที่ได้จากเศษเล็กเศษน้อยหรือดัดแปลงจากอุปกรณ์อื่นๆซึ่งทำให้เป็นสินค้าที่หาได้ยาก

 

นอกจากการสร้างอุปกรณ์ป้องกันแล้ว ลูฮัวเชินยังทำตามคำสั่งของเจียงเฉินในการสร้างศูนย์ชุมชนแบบเรียบง่ายในใจกลางของโครงการใหม่ของพื้นที่

 

ขณะนี้อาคารที่ให้บริการเป็นโรงอาหารและห้องประชุมที่มีเพียงชั้นเดียวแม้ว่าในแผนจะต้องมีสามชั้น

 

มันโชคดีที่ระบบบำบัดน้ำอัตโนมัติในเมืองหวังไห่ได้ขจัดปัญหาเรื่องน้ำดื่ม ระบบประปาของเมืองสามารถเชื่อมต่อกับท่อโพลีเอธิลีนได้อย่างง่ายดายและตราบเท่าที่ยังไม่มีอุบัติเหตุใดๆแล้วปัญญาประดิษฐ์ที่โรงงานจะรักษามันให้คงทำงาน

 

ในแง่ของการผลิตพลังงานแล้วช่างไฟฟ้าไม่เพียงแต่ปรับปรุงแผงโซลาเซลล์ที่ซันเจียวได้ติดตั้งแต่ยังติดตั้งชั้นเพิ่มเติมของแผงโซลาเซลล์บนหลังคา ฐานจึงสามารถสร้างพลังงานได้ 30 กิโลวัตต์ต่อชั่วโมง

 

ด้วยการประหยัดอย่างเหมาะสมแล้วนี้ก็เพียงพอที่จะสนับสนุนพวกเขาได้ มีการจัดเก็บพลังงานไฟฟ้าไว้ในแบตเตอรรี่เควันที่ขนาดเท่าถังน้ำมันเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเก็บรักษาความเย็นได้

 

ส่วนอาหารที่เจียงเฉินได้นำกลับมา ซันเจียวต้องสั่งให้ลูฮํวเชินสร้างคลังสินค้าขนาดใหญ่ 2 แห่ง ในสนามหลังบ้านเนื่องจากปริมาณดังกล่าวมีจำนวนมาก

 

คลังสินค้าถูกออกแบบมาให้มีสองระดับ ระดับแรกเก็บอาหารที่ไม่เน่าเสียง่ายและข้างใต้มันจะมีชั้นใต้ดินที่ถูกขุดเพื่อสร้างพื้นที่ป้องกันเพื่อเก็บของเน่าเสียได้ง่าย พื้นที่นี้ติดตั้งระบบทำความเย็นที่ซื้อจากจ้าวคอเปเรชั่นในช่วงต้นเดือนสิงหาคม มันทำให้ทั้งหมดในชั้นใต้ดินกลายเป็นพื้นที่แช่เย็นทำให้พวกเขาต้องสวมใส่ชุดหลายชั้นก่อนเข้า นี่คือที่ที่ใช้พลังงานส่วนใหญ่ในการบำรุงรักษาระบบทำความเย็นของคลังสินค้าทั้งสองแห่ง

 

หลังจากฟังการรายงานของซันเจียวแล้วเจียงเฉินก็หยุดชั่วคราวก่อนที่จะถามความห่วงใยที่สำคัญที่สุดในใจว่า “การกับกับจ้าวคอเปเรชั่นเป็นอย่างไรบ้าง?”

 

“ปริมาณการค้าตั้งแต่ต้นเดือนสิงหาคมเป็นจำนวนหนึ่งหมื่นคริสตัลซึ่งคล้ายกับการค้าครั้งล่าสุด อุปกรณ์ที่แลกเปลี่ยนเป็นอุปกรณ์สำคัญๆทั้งหมดที่ฐานจำเป็นต้องใช้ เช่นพวกแบตเตอรี่และอุปกรณ์อื่นๆพวกอาวุธปืนและวัสดุก่อสร้าง หลังจากที่ทำการค้าแล้วมีส่วนเกินของคริสตัล 2310 ชิ้น” ซันเจียวหยิบแท็บเล็ตขึ้นมาและดึงบัญชีแยกประเภทขึ้นอธิบายรายการแต่ละอย่างอย่างละเอียด

 

เจียงเฉินตกใจเมื่อพบเจอกันครั้งแรกเธอทำตัวเหมือนแม่บ้าน รอยยิ้มพุ่งขึ้นปรากฏบนใบหน้า ก่อนหน้านี้เขาเคยคิดว่าหญิงสาวที่บ้าบิ่นนี้เพียงรู้วิธีการต่อสู้เท่านั้นแต่เธอก็ยังมีด้านที่ละเอียดอ่อน

 

“ดี ไม่ต้องประหยัดในการก่อสร้างฐาน ใช้คริสตัลทั้งหมดที่คุณต้องทำ นั่นคือการใช้งานได้ดีที่สุดในตอนนี้ ในขั้นตอนปัจจุบันเราไม่จำเป็นต้องการแหล่งพลังงาน เราต้องการวัสดุและอุปกรณ์ก่อสร้างที่จำเป็นเช่นเดียวกับอาวุธเพื่อรักษาชีวิต!” เจียงเฉินพยักหน้าขณะที่เขาสรรเสริญเธอสำหรับการทำงานของเธอ

 

ปัจจุบันภาพลักษณ์ของเขาเป็นตัวแทนของฟืชโบนฟู๊ตคอเปเรชั่นในภารกิจสร้างสถานีจัดหา ถ้าเขายังคงซื้อวัสดุก่อสร้างโดยไม่มีมันแล้วจ้าวเฉินหวูจะต้องระมัดระวังมากขึ้น

 

ถ้าสิ่งที่เขากล่าวนั่นคือเขามีเส้นทางการค้ากับฐานผู้รอดชีวิตที่อยู่นอกเมืองแล้วมันทำให้รู้สึกว่าการซื้อวัสดุในท้องถิ่นเป็นเรื่องยากที่จะขนส่งจากที่ไกลๆแต่ด้วยการซื้อคอนกรีตและเหล็กกล้าอย่างต่อเนื่องและการก่อสร้างกำแพงและบ้านเรือนก็จะกลายเป็นเรื่องน่าสงสัย

 

หากบริษัทมีสำนักงานใหญ่อยู่ในใจหวัดอื่นๆแล้วกำไรบางส่วนจะต้องถูกส่งกลับไปถูกไหม? ถ้าเขาหาคำแก้ตัวไม่ได้ก็ยากที่จะยืดเยื้อเรื่องโกหกนี้ ส่วนเกินทางการค้าต้องเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องเพื่อสร้างส่วนหน้าให้มีผลกำไรเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องสำหรับสำนักงานใหญ่ ด้วยวิธีนี้เนื่องจากทำสัญญากับจ้าวเฉินหวูที่ขึ้นอยู่กับการโกหกแล้วมันเป็นเรื่องสำคัญที่ทำให้คำพูดเท็จดูเป็นจริงที่สุด

 

ซันเจียวเริ่มร่าเริงมากขึ้นหลังจากฟังคำชมจากเขา เธอยังกล่าวต่ออีกว่า “กลุ่มอื่นที่อยู่ใกล้เคียงได้สังเกตเห็นเราและพยายามที่จะติดต่อเรา”

 

“กลุ่มผู้รอดชีวิตหรอ?” เจียงเฉินขมวดคิ้ว

 

“ใช่แต่พวกเขาต่างจากค่ายผู้รอดชีวิตขนาดใหญ่เช่นถนนหก เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างอันตรายเล็กน้อยและแถวนั้นมีอาคารเสียหายไม่มากมันเลยทำให้ผู้รอดชีวิตไม่กี่คนสร้างพื้นที่รอดชีวิตที่มีความกว้าง ในพื้นที่รอบๆฐานของพวกเรามีกลุ่มผู้รอดชีวิตทั้งหมด 57 กลุ่มโดยครอบครัวที่เล็กที่สุดมีสองคนและใหญ่ที่สุดมี 20-30 คน แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการประเมินคร่าวๆเท่านั้น”

 

“เยอะมาก?” เจียงเฉินมองที่จุดสีแดงที่ทำเครื่องหมายไว้บนแท็บเล็ตและขมวดคิ้วยิ่งขึ้น

 

กลุ่มผู้รอดชีวิต…

 

ถ้าเป็นไปได้เขาก็ไม่ต้องการที่จะดึงดูดพวกเขาด้วย อย่างน้อยก่อนที่ฐานจะมีกำลังต่อสู้ที่เพียงพอการติดต่อกับบุคคลเหล่านี้จะเป็นอันตราย

 

ด้วยสเบียงจำนวนมากที่เขามีแล้วเขาต้องระมัดระวังโดยเฉพาะกับคนแปลกหน้า ในโลกหายนะมันไม่มีกฎหมาย  ชิ้นส่วนของขนมปังอาจทำให้เกิดการฆาตกรรม ฐานของเขามากยิ่งขึ้นด้วยทรัพยากรอาหารที่เหลือเฟือ

 

แม้ว่าจ้าวคอเปเรชั่นจะไม่มุ่งเป้าไปที่เจียงเฉินแต่นั่นเป็นเพราะประฐานคิดว่าสถานีจัดหารอาหารที่มาจากทางฟิชโบนคอเปเรชั่นอยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ ถ้าจ้าวเฉินหวูไร้ยางอายพบว่าเจียงเฉินกำลังสร้างอาหารขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์แล้วเรื่องราวจะแตกต่างกันอย่างมาก

 

แตกต่างจากจ้าวเฉินหวูแล้วผู้รอดชีวิตทั่วไปจะไม่เข้าใจแนวคิดเรื่องการไม่ฆ่าไก่ไข่ หากพวกเขารู้ว่ามีอาหารที่สามารถกินเป็นเวลานานหลายปีในสถานที่นี้แล้วพวกเขาก็จะเริ่มโจมตีอย่างไม่เป็นมิตร ในขณะที่กลุ่มผู้รอดชีวิตทำตัวกลมกลืนอยู่ตลอดเวลาแม้ว่าจะไปติดต่อกับค่ายเพื่อนบ้านเป็นครั้วคราวเมื่อเริ่มหัวข้ออาหารและพูดเรื่องการรอดชีวิตแล้วการหลอกหลวงก็จะรีบดิ่งลง และโดยไม่มีความแข็งแกร่งใดๆเพื่อป้องกันแล้วพวกเขาจะต้องเผชิญกับการบุกอย่างไม่สิ้นสุด

 

ข่าวดีก็คือกลุ่มผู้รอดชีวิตทุกคนมีอาวุธกระสุนคล้ายๆกันโดยไม่มีเกราะพลังงาน รถถังหรืออะไรก็ตามที่เป็นเทคโนโลยีขั้นสูงใดๆ ดังนั้นพวกเขาจึงติดต่อกับพวกเขาโดยไม่แสดงสัญญาณของการรุกรานใดๆ

 

กลุ่มผู้รอดชีวิตยังไม่แน่ใจว่าเหตุใดบุคคลเหล่านี้จึงสร้างฐานทัพขนาดใหญ่ที่นี่ ธรรมชาติที่พวกเขาป้องกัน “เพื่อนบ้านแปลก” ที่ไม่รู้ว่าอยู่ดีๆมาจากที่ไหน

 

ต่อจากนี้ซันเจียวบังคับใช้มาตรการหลายอย่างเพื่อปกป้องความปลอดภัยของฐาน

 

ตัวอย่างเช่นห้ามใช้อาหารและไฟอย่างเด็ดขาดนอกโรงอาหาร หน้าต่างทั้งหมดต้องถูกปิดเมื่อกิน นี้เพื่อป้องกันไม่ให้สายลับจากการรู้เกี่ยวกับการดำรงอยู่ของการจัดเก็บอาหารของพวกเขา

 

ในขณะเดียวกันซันเจียวปฏิเสธผู้รอดชีวิตที่ต้องการเข้าสู่ฐานอย่างชัดเจน

 

และสำหรับคนที่จะเป็นจุดยืนเพื่อทำทางการติดต่อกับผู้คนของพวกผู้รอดชีวิต? ทุกอย่างรอสำหรับเจียงเฉินกลับมาพิจารณา