ตอนที่ 13 - การวางมาดที่ล้มเหลว

ตอนที่ 13 - การวางมาดที่ล้มเหลว

 

ขณะที่สือเหล่ยเดินออกจากตู้เอทีเอ็ม หัวของเขาก็โล่งยิ่งขึ้น

ประมาณสิบหยวน ......

สือเหล่ยจำได้ทันทีวันที่เขาที่เขาเลี้ยงข้าวเย็นเพื่อนของเขา อาจเป็นเพราะเจ้าของร้านเห็นว่าเขาไปที่ร้านอาหารนั้นบ่อยๆ เขาจึงเสนอที่จะลดราคาอาหารให้เล็กน้อย แต่สือเหล่ยจะเห็นด้วยได้อย่างไร? เขาไม่ใช่คนที่ชอบเอาเปรียบผู้อื่น..... จริงๆแล้วก็คือเขาต้องการที่จะใช้เงินให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธข้อเสนอของเจ้าของร้านอาหารอย่างหนักแน่น......

ไม่นะ! แม้แต่สิ่งนี้ก็นับด้วยหรือ?

นี่มันบ้าอะไรกันเนี้ย

ราคาของอาหารมื้อนั้น มันอาจจะนับได้ว่าราคาของมันคืออันที่เจ้าของร้านยินดีที่จะลดให้เขา?!

แต่โชคดีที่มีแต่ขนเท่านั้นที่หายไป ถ้ามันหายไปครึ่งหนึ่ง หรือว่าเป็นลูกกลมๆที่หายไป สือเหล่ยจะทำยังไง?

เขาต้องระวังทุกๆการกระทำตั้งแต่ตอนนี้! เขารู้สึกเหมือนมีกับดักทุกที่เมื่อใช้โควต้า สือเหล่ยลากตัวเองกลับไปที่หอพักอย่างเหน็ดเหนื่อยและไม่สามารถนอนหลับได้อย่างมั่นคง เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยเส้นเลือด

‘40,000! เงินที่มากเกินไปมันเป็นเรื่องยากลำบากที่คนจนๆจะไม่มีทางเข้าใจความเจ็บปวดของฉัน!

โชคดีที่สือเหล่ยได้คิดถึงวิธีการใช้จ่ายเงินไว้ก่อนแล้ว แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะคาดไว้ว่าจะได้เงิน 30,000 หยวน และตอนนี้เขาได้มาอีก 10,000 หยวน เขาต้องเพิ่มแผนการของเขาแล้ว

ประการแรกแล็ปท็อป ......

ไม่ นี่สามารถรอได้ถึงตอนบ่าย

สือเหล่ยรีบปฏิเสธแผนการของเขา

เขาตัดสินใจที่จะไปโรงพยาบาลก่อน

ร่างกายของเขายังคงเจ็บปวด รอยฟกช้ำที่เขาได้รับจากพวกไฟจราจรไม่ได้หายไปในช่วงสามวันที่ผ่านมา ตอนนี้ร่างกายของเขาปวดร้าว เขาจะขอเอ็กซเรย์ จากนั้นก็ซื้อยาราคาแพงที่นำเข้ามา ซึ่งจะมีค่าใช้จ่ายหลายพันหยวนไม่ใช่หรือ? ต้องทราบก่อนว่าหมอในทุกวันนี้จะให้ยาที่มีราคาประมาณหนึ่งพันหยวนเพื่อรักษาไข้หวัดเท่านั้น

สือเหล่ยรีบลุกขึ้นจากเตียง และวิ่งออกไปข้างนอกโดยไม่สนใจที่จะล้างหน้าของเขาเลย เขาซื้อขนมปังนึ่งสองก้อนและรีบบึ่งไปที่โรงพยาบาลด้วยรถแท็กซี่

ในความเป็นจริง โรงพยาบาลที่ดีที่สุดของเมืองอยู่ไม่ไกลจากประตูหลังของมหาวิทยาลัย แต่สือเหล่ยที่ร่ำรวยในตอนนี้ และเป็นคนที่ต้องการใช้เงินทั้งหมดของเขา เขาไม่มีเหตุผลที่จะวิ่งอ้อมไป แต่เป็นการใช้รถแทน

เมื่อนั่งอยู่ในรถ เขาเฝ้าดูมิเตอร์ที่วิ่งขึ้นไปจากราคาเริ่มต้น เขารู้สึกตัวว่าควรจะดาวน์โหลดแอพฯแท็กซี่ออนไลน์ในทันที เขาได้ยินมาว่าพวกมันมีรถที่หรูหรา เช่น ออดี้ และ BMW ซึ่งด้วยวิธีการนี้เขาจะใช้โควต้าได้รวดเร็วยิ่งขึ้น

สือเหล่ยออกจากโรงพยาบาลพร้อมกับถุงยาขนาดใหญ่ในมือ แม้ว่าความเจ็บปวดจะไม่ลดลงในขณะที่เขายังไม่ได้ทานยา แต่เขาก็รู้สึกว่ามันเบาลงแล้ว

โรงพยาบาลเป็นสถานที่ที่เยี่ยมยอด เขาเอ็กซเรย์ไปนิดหน่อย ซื้อยาไปบางส่วน แล้วบอกหมอว่าเขาไม่กลัวที่จะจ่ายเงินและต้องการยาที่ดีที่สุด ซึ่งมันก็เป็นค่าใช้จ่ายที่มากกว่า 6,000 หยวน

เขารู้สึกฉลาดขึ้นมาหลังจากดาวน์โหลดแอพฯแท็กซี่ออนไลน์และเรียกแท็กซี่คันหรูที่มาพร้อมกับค่าบริการเริ่มต้นที่มากกว่า 20 หยวน

เมื่อนั่งอยู่ใน BMW ซีรีย์ห้า สือเหล่ยก็คิดว่าชีวิตมันควรจะเป็นเช่นนี้ รถที่มีมูลค่ามากกว่า 600,000 หยวนนั้นแตกต่างจากแท็กซี่ทั่วไปจริงๆ!

สือเหล่ยตรงไปยังห้างสรรพสินค้าที่หรูหราที่สุดของเมือง เขาจำได้ว่ามีร้านเฉพาะสำหรับคอมพิวเตอร์เอเลี่ยนแวร์

มันเกือบจะเป็นช่วงบ่ายแล้วและท้องถนนก็เต็มไปด้วยการจราจรที่ติดขัด จากกระจกหน้ารถ เขาสามารถมองเห็นห้างสรรพสินค้าซึ่งตั้งอยู่ในใจกลางเมืองที่อยู่ห่างออกไปเพียงสองหรือสามร้อยเมตร

คนขับหันกลับมาและพูดด้วยความสุภาพ "นายท่าน รถติดมากจริงๆและเราไม่สามารถขยับได้สักครู่ ปลายทางของคุณอยู่ไม่ไกลนัก ทำไมคุณไม่ลงที่นี่ล่ะ? "

แน่นอนว่าคนขับรถมีจุดประสงค์ที่ดี เพราะการเรียกแท็กซี่แบบออนไลน์นั้นมีมิเตอร์เป็นสองเท่า ไม่เพียงแค่ระยะทาง เวลาก็ยังเป็นเงิน การจราจรที่ติดขัดเช่นนี้เป็นการสูญเสียเงินของลูกค้าอย่างชัดเจน

แต่สือเหล่ยโบกมือและกล่าวว่า "ไม่เป็นไร วันนี้ฉันไม่อยากเดินเพราะฉันเหนื่อยจริงๆ อย่ากังวลกับการจราจรที่ติดขัด เพียงแค่ส่งฉันลงที่ประตูด้านหน้า "

เห็นได้ชัดว่าคนขับไม่ได้สนใจที่เขาพูดเช่นนี้ แต่เขาพูดในใจของตัวเองอย่างเงียบๆ 'เป็นดังที่คาดไว้ พวกคนรวยที่เอาแต่ใจ! เขาไม่เต็มใจที่จะเดินเพียงไม่กี่ก้าว '

สือเหล่ยรออยู่ประมาณสิบนาทีก่อนที่รถจะขยับอีกครั้ง และหยุดที่ด้านหน้าของห้างเตอจี้

เขาจ่ายเงินและลงจากรถ และไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตชั้นใต้ดินก่อนเพื่อซื้อน้ำขวดที่มีราคาแพงที่สุดซึ่งนำเข้าจากฝรั่งเศส และมีมูลค่ากว่าสิบหยวน จากนั้นเขาก็เอายาที่หมอให้ออกมากินตามใบสั่ง อันที่จริงเขาไม่อยากจะกินมัน แต่เขากลัวว่าคทาจะตัดสินว่าเป็นการเสียเงินซื้อยา แต่ไม่ได้ใช้มัน ถ้าสิ่งอื่นหายไปจากร่างกายของเขา มันจะเป็นปัญหาใหญ่

สือเหล่ยขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้นสาม และเดินเข้าไปยังร้านเฉพาะของเอเลี่ยนแวร์ซึ่งเขาเคยรู้สึกอับอายมากเกินกว่าที่จะเดินเข้าไปมาก่อน พนักงานเดินเข้ามาหาเขาและก่อนที่เขาจะทักทาย สือเหล่ยก็พูดขึ้นอย่างรวดเร็ว "เอาแล็ปท็อปที่แพงที่สุดมาให้ฉัน!"

พนักงานตกใจไปชั่วขณะ และก็ยิ้มและหัวเราะออกมาทันที "ได้ครับท่าน เรามีกิจกรรมอยู่ในขณะนี้ แล็ปท็อปที่มีราคาแพงที่สุดที่เพิ่งเปิดตัวภายในงาน พวกเราสามารถมอบส่วนลดให้ได้ 20% ฉันจะขอแนะนำคุณสมบัติสำหรับคุณ มันมี RAM ขนาด 16GB และ SSD 3TB ทุกอย่างเป็นดิสก์แบบ SLC ซึ่งคุณภาพของมันเยี่ยมยอดแน่นอน......"

สือเหล่ยโบกมือและพูดอย่างวางมาด "อย่าพูดกับฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันไม่สนใจจริงๆ แค่บอกให้ฉันรู้ว่ามันราคาเท่าไรและเอามาให้ฉันหนึ่งอัน" พนักงานยิ้มกว้างขึ้น และพูดด้วยความนอบน้อมมากขึ้น " ราคาเริ่มต้นของรุ่นนี้คือ 88,000 หยวน หลังจากหักส่วนลด....." สือเหล่ยกระโดดขึ้นเมื่อได้ยินราคา ‘อะไรนะ? 80,000? คุณแน่ใจนะว่าคุณไม่ได้ล้อฉันเล่น? แล็ปท็อปของเอเลี่ยนแวร์มีราคาประมาณ 20,000 หยวนไม่ใช่หรือ?'

ในตอนแรกสือเหล่ยไม่พอใจกับกิจกรรมการลดราคาของทางร้าน แต่ตอนนี้ไม่ต้องกล่าวถึง 20% แม้ว่าพวกเขาจะให้ส่วนลดมากกว่านี้ เขาก็ยังคงไม่สามารถซื้อได้ “เอ่อ…… 80,000? จริงหรือ?  แล็ปท็อปทั้งหมดของคุณไม่ได้ราคาประมาณ 20,000 หยวนหรือ?”

การแสดงออกของพนักงานแข็งค้าง เขาพยายามจะสงบสติอารมณ์ลงและพูดว่า "นายท่าน คุณกำลังพูดรุ่นลดราคาของพวกมันใช่ไหม? ที่นี่เราไม่มีรุ่นธรรมดาๆในร้านสำหรับรุ่นที่ราคาแพงที่สุดของพวกมัน ราคาของมันค่อนข้างสูง คุณเข้าใจว่านี่ ...... "

สือเหล่ยโบกมืออย่างเร่งรีบ "ฉันกำลังพูดถึงรุ่นธรรมดาๆที่ขายดีที่สุด รุ่นที่แสดงอยู่บนโต๊ะนั่น เอาอันที่ราคาแพงที่สุดมาให้ฉันหนึ่งเครื่อง "

พนักงานคนนี้พูดไม่ออก ชายคนนี้ทันทีที่เขามาถึง เขาดูเหมือนว่ากำลังลอยขึ้นไปบนฟากฟ้า แต่ทันทีที่เขาบอกราคา เขาก็ถูกฉุดกลับลงมาโดยมันทันที แม้กระนั้นพนักงานก็ไม่ได้ดูถูกอะไรสือเหล่ย เพราะเขากำลังซื้อแล็ปท็อปมูลค่ากว่า 20,000 หยวนไป มันยังเป็นการซื้อขายที่ยอดเยี่ยม

ในไม่ช้า แล็ปท็อปเครื่องใหม่ก็ถูกขายไป ตัวเครื่องสีดำสนิทและรูปร่างขนาดใหญ่ แน่นอนมันเป็นแล็ปท็อปเกมมิ่งที่สดุดตาเป็นอย่างยิ่ง

ในขณะนั้นสือเหล่ยที่ล้มเหลวกับทำท่าทางเจ๋งเมื่อเขาเข้าไปในร้าน เขาก็รู้สึกอับอาย เขาจ่ายเงินค่าแล็ปท็อปอย่างรวดเร็วและซื้อจอยเกมแบบสุ่มๆมาสองอัน เขาไม่แม้แต่จะติดตั้งเกมที่ร้านซึ่งร้านสามารถทำให้ได้ และได้ออกจากห้างเตอจี้ไปอย่างอับเฉา

สือเหล่ยรู้สึกโล่งใจเมื่อยืนอยู่ข้างนอกภายใต้แสงอาทิตย์ "แล็ปท็อปราคา 80,000 หยวน แกคิดว่าแกเป็นใครกัน! แต่ถ้าฉันรู้ว่ามีแล็ปท็อปราคาแพงเช่นนั้น ฉันจะไม่รีบร้อนซื้อมันมาหนึ่งเครื่องเลย มันจะดีกว่าไหมถ้าฉันซื้อมันหลังจากโควต้าเกิน 100,000 หยวน?"

แล็ปท็อปราคา 20,000 หยวนกับจอยเกมราคา 2,000 หยวน สือเหล่ยไม่กล้าจะคิดถึงมาก่อน แต่ตอนนี้ เขารู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยที่มีแล็ปท็อปเช่นนี้

ไม่! ไม่แค่นี้แน่! ลูกเศรษฐีอย่างฉันควรจะใช้แล็ปท็อปที่มีราคาแพงที่สุด!