ตอนที่ 12 - ไก่ที่ถูกถอนขน
ตอนที่ 12 - ไก่ที่ถูกถอนขน
สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็วแลเงินเพียง 300 หยวนก็ไม่ยากสำหรับสือเหล่ยที่จะใช้จ่าย ในพริบตาก็เป็นคืนวันเสาร์
เขาหลับไปในช่วงบ่ายเพื่อเป้าหมายในการตรวจสอบยอดเงินในธนาคารของเขาเมื่อถึงเวลาเที่ยงคืน
ทันทีที่โทรศัพท์ได้รับการแจ้งเตือน สือเหล่ยที่ง่วงนอนราวกับฟื้นคืนชีพขึ้นมาพร้อมกับพลังชีวิตที่เต็มเปี่ยม เขาหยิบโทรศัพท์มาอย่างรวดเร็วจนมันทิ้งแสงไฟจางๆไว้ในอากาศ เขาเปิดแอพฯธนาคารเคลื่อนที่ และลงชื่อเข้าใช้ด้วยรหัสผ่าน
40,000 หยวน!
นี่คือยอดเงินคงเหลือใหม่ในบัตร
บ้าฉิบ! ทำไมมันถึง 40,000 หยวนแทนที่จะเป็น 30,000 หยวน?
ปฏิกิริยาแรกของสือเหล่ยก็คือวิ่งออกจากหอพักที่ว่างเปล่าในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ วิ่งไปที่ตู้เอทีเอ็มที่ด้านหน้ามหาวิทยาลัยและเสียบบัตรสีดำลึกลับลงไป
หลังจากที่พิมพ์รหัสผ่าน น้ำวนที่คล้ายหลุมก็ปรากฏบนหน้าจออีกครั้ง แสงสีทองที่อยู่ตรงกลางค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นขณะที่มันหมุนวน แล้วในที่สุดก็กลายเป็นรูปร่างของคทาโบราณ
สือเหล่ยไม่ได้ทำผิดเช่นเดียวกับกาลก่อน และถามด้วยท่าทีที่เจียมเนื้อเจียมตัว "เจ้านายที่เคารพ ทาสอันต่ำต้อยของคุณกำลังสงสัยว่ายอดเงินของสัปดาห์นี้กลายเป็น 40,000 หยวนได้อย่างไร?"
คทาพอใจกับท่าทีของสือเหล่ย แต่ในขณะเดียวกันก็หงุดหงิดกับคำถามใหม่ๆที่เกิดขึ้นทุกสัปดาห์ เสียงนั้นกล่าวว่า “นี่หมายถึงทรัพย์สมบัติที่คุณมีจะมากขึ้น นั่นไม่ดีหรอกหรือ? นอกจากนี้แล้ว ทำไมมันถึงจะเป็น 40,000 หยวนไม่ได้?”
สือเหล่ยสบถอย่างเงียบๆ แต่ยังคงแสดงออกอย่างสุภาพบนใบหน้าของเขาเขาค้นพบว่าคทาไม่ได้วิเศษวิโสอย่างที่เขาคิด อย่างน้อยกับสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับการใช้จ่ายเงิน อะไรที่เขาคิดอยู่ คทาไม่มีทางรู้ได้เลย
"สัปดาห์แรกคือ 10,000 หยวน สัปดาห์ที่สองคือ 20,000 หยวน งั้นสัปดาห์ที่สามจะไม่เป็น 30,000 หยวนงั้นหรือ?"สือเหล่ยถามอย่างใจเย็น
คทาหัวเราะหัวเราะแปลกๆออกมา มันเต็มไปด้วยความดูแคลน "ทาสอันต่ำต้อย คุณไม่รู้เกี่ยวกับตรรกกะนี้ ใครบอกคุณว่ายอดเงินรายสัปดาห์จะเป็นไปตามลำดับเลขคณิต? "
'เวรเอ้ย มันรู้เรื่องลำดับเลขคณิตด้วย เจ้าคทา จริงๆแกจบปริญญาตรีด้านคณิตศาสตร์มาใช่ไหม?'
ชิลีคิดอย่างรวดเร็ว สัปดาห์แรก 10,000 หยวน สัปดาห์ที่สอง 20,000 หยวน สัปดาห์ที่สาม 40,000 หยวน ......
"ไม่มีทาง! อนุกรมเรขาคณิต? งั้นสัปดาห์หน้ามันก็จะเป็น 80,000 หยวน?"จิตใจของสือเหล่ยแตกสลายลงมา เดิมที ตามการคาดการณ์ของเขาที่เป็นลำดับเลขคณิต แม้ว่าทุกๆสัปดาห์ยอดเงินจะเพิ่มขค่น แต่เขาก็จะมีเงินประมาณ 500,000 หยวนต่อสัปดาห์เมื่อเวลาผ่านไปเป็นปี และเมื่อเวลาผ่านไปสิบปี ยอดเงินรายสัปดาห์ก็จะเป็น.....อืมมม ไม่เป็นไร เขาจะไม่นึกถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากสิบปีผ่านไป แน่นอนหลังจากสิบปีผ่านไป เขาคงจะมีความรู้ในการใช้จ่ายเงินอย่างฟุ่มเฟือยแล้ว?
แต่เมื่อพบว่าการเพิ่มขึ้นของยอดเงินรายสัปดาห์เป็นแบบอนุกรมเรขาคณิต สือเหล่ยก็ตื่นตระหนกและกังวลเป็นอย่างยิ่ง
อนุกรมเรขาคณิต แม้ว่าสือเหล่ยจะไม่เก่งคณิตศาสตร์นัก แต่เขาก็สามารถคำนวนได้ว่า สัปดาห์ที่สี่จะเป็น 80,000 หยวน สัปดาห์ที่ห้าเป็น 160,000 หยวน...... มันจะเป็น (10,000) x [2^(n-1)] เมื่อ n คือจำนวนของสัปดาห์......
ซึ่งหมายความว่า ในเวลาครึ่งปี มันจะเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนที่เกินจะจินตนาการ และหลังจากหนึ่งปี......
สือเหล่ยคำนวนอย่างรวดเร็วในใจ อะไรกันวะเนี้ยสองยกกำลังห้าสิบเอ็ด? แม้ว่าสือเหล่ยจะไม่สามารถคำนวณได้ในใจ แต่เขาก็รู้ว่าความมั่งคั่งของเขาจะยิ่งกว่าทุกๆคนในโลก
คนร่ำรวยที่สุดในโลก?!
มันเป็นความคิดที่น่าตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง แต่ใครอยากจะเป็นอย่างนั้นกันวะ?ทุกๆสัปดาห์เขาต้องใช้จ่ายทรัพย์สมบัติของคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลก ไม่ มันเป็นไปได้ว่ามันเป็นความมั่งคั่งหลายเท่าของคนร่ำรวยที่สุดในโลก แน่นอน มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะต้องไปซื้อดาวเคราะห์เลยงั้นหรือ? ถ้าคทาบัดซบนี่จะทำให้มันเป็นจริงจึ้นมา มันคงจะทำให้เกิดอัตราเงินเฟ้อขึ้นทั่วโลกอย่างแน่นอน ในเวลาไม่ถึงสองปี เขาจะร่ำรวยมากจนแม้แต่เอาทรัพย์สินทั่วทั้งโลกมารวมกันก็ไม่สามารถเทียบเคียงกับเขาได้ เมื่อเวลานั้นมาถึง สือเหล่ยกลัวว่าเขาอาจะต้องซื้อจักรวาลคู่ขนานเพื่อใช้จ่ายเงินที่มีอยู่
ใบหน้าของสือเหล่ยกลายเป็นซีดเซียวและไร้ชีวิต นี่เป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด......
ขณะที่คทาเห็นสือเหล่ยถูกทารุณกรรมออกมาจากความรู้สึกของเขา มันก็รู้สึกถึงความพึงพอใจได้ในที่สุด ความจริงที่ว่าสือเหล่ยไม่แปลกใจกับการปรากฏตัวครั้งแรกของเขาทำให้คทารู้สึกอับอาย ในตอนนี้สือเหล่ยตกใจกับอนุกรมเลขาคณิตของโควต้าที่เพิ่มขึ้นเช่นเดียวกับทาสที่กำลังพัฒนาคนใหม่ๆที่รู้สึกได้ในที่สุด
"อย่างี่เง่า ยอดเงินที่ฉันให้กับคุณจะไม่เติบโตในอัตราที่บ้าบิ่นเช่นนี้ ในระยะสั้นเพียงแค่จำได้ว่าฉันมีการควบคุมปริมาณของยอดเงินรายสัปดาห์ คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งนี้ สิ่งที่คุณต้องกังวลคือการใช้จ่ายเงินที่ได้ในทุกสัปดาห์ ตอนนี้คุณกำลังทำภารกิจเริ่มต้นเท่านั้นและคุณยังทำมันอย่างประมาทและไม่ตั้งใจ แต่คุณกลับมากังวลในเรื่องคำถามที่ซับซ้อนเช่นนี้"
ในที่สุดสือเหล่ยก็ฟื้นขึ้นมาจากความประหลาดใจเมื่อรู้สึกได้ว่าเขากังวลมากเกินไป คทาไม่ได้งี่เง่า ถ้ามันเป็นจริงตามอนุกรมเรขาคณิต มันจะใช้เวลาไม่นานก่อนที่มันจะบดขยี้เศรษฐกิจของโลก และนั่นก็เห็นได้ชัดว่ามันเป็นไปไม่ได้
เสียงคลิ๊กเบาๆดังขึ้นที่ข้างหูของเขา สือเหล่ยกลายเป็นเหม่อลอย เสียงดีดนิ้วมืองั้นหรือ? ไอ้คทาบ้าดีดนิ้วมือของมันงั้นหรือ? แต่มือของมันอยู่ที่ไหนกันล่ะ?
"ฉันเกือบลืมไป ...... คุณยังไม่ได้ใช้โควต้าในสัปดาห์นี้ให้หมด มันเป็นเพียงแค่ 20,000 หยวน แต่คุณ ...... ทาสที่โง่เง่า ยอมรับการลงโทษของคุณซะ...... "
สือเหล่ยตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก: "ฉันใช้เงินไปหมดแล้ว ฉันจะไม่ได้ใช้ได้ยังไง!" เขารู้สึกหวาดกลัวมากภายในหัวใจของเขา และพยายามเรียกร้องอย่างต่อเนื่องว่าส่วนของค่าธรรมเนียมจะไม่ถูกนับโดยคทางั้นหรือ แต่มันก็ไม่ได้ให้เวลาเขาที่จะทำเช่นนั้น
เขารู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากหว่างขาของเขา สือเหล่ยมองลงไปอย่างฉับพลัน หมอกโลหิตได้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้งในอากาศ และในคราวนี้ มันเป็นส่วนที่เขากังวลมากที่สุด
'ไม่ ได้โปรด ฉันยังบริสุทธิ์อยู่ ยังไม่ได้แม้แต่สัมผัสผู้หญิง ถ้าคุณจะให้บทลงโทษที่เลวร้ายเช่นนี้ การมีเงินมากแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์!'อึ!'
เห็นได้ชัดว่าการลงโทษของคทาไม่ได้หายไปเพราะความคิดของสือเหล่ย แต่โชคดีที่โควต้าที่ไม่มีการนับมีจำนวนเล็กน้อย หมอกโลหิตที่เพิ่งปรากฏตัวกลายเป็นบางเบาและหายไปอย่างรวดเร็ว
"คิดให้รอบครอบอีกที คุณใช้เงินทั้งหมดไปจริงๆงั้นเหรอ? แม้ว่ามันจะมีเพียงแค่ประมาณ 10 หยวน แต่ก็เป็นราวๆ 0.001% ของโควต้าที่คุณยังไม่ใช้ให้หมด คนโง่ ฉันจะพูดอีกครั้ง อย่าพยายามที่จะเล่นลิ้นกับฉัน ฉันรู้ทุกๆค่าใช้จ่ายของคุณอย่างชัดเจน"
สือเหล่ยรูดซิปกางเกงและมองลงมา บัดซบ ไก่ถูกถอนขน!
นี่มันไก่ถูกถอนขนที่ดูน่าเกลียดเป็นอย่างยิ่ง มันไม่เหมือนกับสิ่งที่เติบโตขึ้นบนร่างกายของสือเหล่ย
เขาโล่งใจ ขอบคุณพระเจ้า ส่วนที่สำคัญยังคงมีอยู่ เพียงแค่ขาดขนไปเท่านั้น แม้ว่ามันจะกลายเป็นไก่ที่ถูกถอนขนคล้ายกับที่หัวของเขา เขาก็รู้ว่ามันจะเติบโตขึ้นมาได้ในไม่ช้าหรือในภายหลัง คทายังคงเตือนเขาด้วยบทลงโทษเล็กน้อย ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ 10 หยวน แต่ถ้าคทาไม่เมตตา มันก็อาจจะเป็นหูของเขาครึ่งหนึ่ง หรือนิ้วก้อยครึ่งนิ้วของเขา ซึ่งมันจะทำให้เขาพิการบางส่วนไป
แต่ทำไมล่ะ? สิบหยวนที่ไม่ถูกนับรวมในโควต้าคืออะไร?
ขณะที่สือเหล่ยกำลังดำดิ่งลงไปในความคิด เขาไม่ได้ตระหนักว่าคทาหายไปแล้ว และบัตรสีดำได้ถูกดันออกมาจากตู้เอทีเอ็ม
มีเสียงดังอยู่ข้างหลังเขา "เฮ้พี่ชาย รับเก็บบัตรเร็ว อีกเพียงไม่กี่วินาทีที่เหลือ ถ้าคุณไม่เก็บมัน มันจะถูกกลืนลงไป"
สือเหล่ยกลับมาสู่โลกความเป็นจริงทันทีและหันกลับไป เด็กนักศึกษาในวัยเดียวกับเขาเดินเข้ามา
ขณะที่เขาดึงบัตรสีดำออกมาจากตู้เอทีเอ็ม สือเหล่ยก็คิดว่ามันคงจะดีถ้าหากบัตรใบนี้ถูกกลืนเข้าไปจริงๆ
"โอ้ บัตรสุดหรู พี่ชายคุณเป็นคนรวย! ลูกเศรษฐีงั้นหรือ?" ดวงตาของนักศึกษาส่องประกาย ถึงแม้เขาจะไม่ได้เห็นบัตรอย่างชัดเจน แต่แสงที่พร่างพรายบนตัวบัตรสีดำทั้งหมดคล้ายกับบัตรที่ทำขึ้นมาเพื่อคนรวย
สือเหล่ยเหลือบมองเขาอย่างลวกๆและพยักหน้า และยอมรับตัวตนของเขาที่ราวกับลูกเศรษฐีอย่างเงียบๆ
