Chapter 74: เบ้าหลอมอิริเดียม

หลังจากที่ถูกแรงระเบิดของปืนใหญ่สุญญากาศ ซึ่งมันพิจารณาได้ว่ามันยังอ่อนแอเพราะว่ามันยังไม่ได้ชาร์จได้เต็มกำลังก็ตามที หยางฉิงฉิงนั้นยังคงมีชีวิตอยู่ แต่อยู่ในสถานะที่เลวร้ายมาก

 

เธอนั้นอ่อนเปลี้ยอยู่บนพื้น ดิ้นรนที่จะมองไปยังรถมินิบัส ในขณะที่เลือดนั้นกำลังไหลออกมาจากปากของเธอ

 

[ฉันกำลังจะตายงั้นหรอ?]หยางฉิงฉิงไม่สามารถที่จะเชื่อมันได้

 

ในตอนแรกหยางฉิงฉิงคิดว่ามันจะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างง่ายที่จะฆ่าเจียงลู่ฉีและขโมยรถมินิบัสไป หลังจากที่เปิดเผยโดยเจียงลู่ฉีแล้ว เธอนั้นรู้สึกตกต่ำและรันทด เธอนั้นไม่เคยคิดเลยว่าไม่เพียงแค่เธอนั้นจะถูกมองออกได้อย่างง่ายดายแล้ว แต่เธอนั้นต้องจ่ายมันด้วยชีวิตของเธออีก

 

[ฉันไม่ต้องการที่จะตาย! ฉันทั้งยังเด็กและสวย! ฉันเป็นพวกมีพลังเหนือธรรมชาติอีก! ฉันจะตายได้อย่างไรละ?]

 

ทันใดนั้น พื้นก็เริ่มสั่นและเสียงกระหึ่มก็ดังเข้ามาด้านใน มันไม่ไกลจากเธอ หยางฉิงฉิงนั้นหวาดกลัวจนถึงแก่น เนื่องจากเธอรู้จักกับเสียงนี้ค่อนข้างดี ซึ่งเสียงนี้ดังออกมาจากซอมบี้ และพวกมันนั้นเข้ามาได้อย่างรวดเร็ว ซอมบี้นั้นถูกดึงดูดโดยเสียงของปืนใหญ่สุญญากาศและกลิ่นเลือดของเธอ

 

เธอมองอย่างอ้อนวอนไปที่เจียงลู่ฉี แต่เขาเพียงแค่มองเธออย่างไร้อารมณ์

 

สุดท้ายแล้ว หยางฉิงฉิงวางมือลงบนพื้นและพยายามที่จะช่วยตัวเอง ตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความไม่เต็มใจ ซอมบี้นั้นล้อมรอบเธอเรียบร้อยแล้ว.....

 

เมื่อเห็นหยางฉิงฉิงนั้นจมอยู่ในทะเลซอมบี้ ท่าทางของเจียงลู่ฉีนั้นไม่ได้เปลี่ยนไป เธอนั้นเป็นคนที่วางแผนที่จะฆ่าเขา และชะตาของเธอนั้นสมควรที่ได้รับมันแล้ว

 

...

เสียงปืนใหญ่สุญญากาศนั้นดังขึ้นถึงด้านบนเช่นกัน เมื่อฟังเสียงของมัน เจียงจู้อิงนั้นรีบฆ่าซอมบี้ที่อยู่ใกล้ที่สุดกับห้องปฏิบัติการในทันที และหลังจากนั้นเธอก็เดินไปยังหน้าต่างเผื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

 

สิ่งที่เธอเห็นคือความโกลาหลขนาดใหญ่ ศพซอมบี้มากกว่าโหลนั้นนอนเรียงรายอยู่บนพื้น แต่รถมินิบัสนั้นยังคงจอดอยู่ทีเดิม เจียงลู่ฉีนั้นเปิดดาดฟ้าของรถมินิบัสเรียบร้อยแล้ว และเมื่อเขาเห็นรูปร่างของน้องสาวของเขาโผล่ออกมาจากหน้าต่าง เขาก็ทำสัญลักษณ์ ‘โอเค’ให้แก่เธอ

 

เจียงจู้อิงนั้นโล่งใจ “หัวหน้า เกิดอะไรขึ้น?”จางไฮ่และซุนคุนนั้นพุ่งมาหาเธอและถาม

 

เจียงจู้อิงพูด “มันไม่มีอะไรหรอก เพียงแค่ซอมบี้นั้นถูกดึงดูดเข้าใกล้กับที่อยู่ของพี่หน่ะ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันโอเคแล้วในตอนนี้ พวกเราควรที่จะรีบไปยังห้องปฏิบัติการและไปเอาเบ้าหลอมอิริเดียมและจากไปได้แล้ว”

 

พวกเธอนั้นเข้าใกล้ชั้นบนสุดแล้ว แต่เมื่อพวกเธอนั้นไปถึงยังห้องปฏิบัติการ พวกเธอค้นพบว่าประตูของห้องปฏิบัติการนั้นได้ปิดลง ประตูนิรภัยปกตินั้นสามารถที่จะเปิดได้อย่างง่ายดายโดยจางไฮ่ เพียงแค่อาศัยเพียงแค่ความแข็งแกร่งของนิ้วเขา แต่สำหรับประตูนี้นั้นไม่ใช่แบบง่ายๆ มันคงทนเป็นอย่างมาก

 

ประตูนิรภัยของห้องปฏิบัติการแห่งชาตินั้นไม่ง่ายเลยที่จะเปิดมัน ไม่เพียงแค่มันมีระบบป้องกันอาชญากรรมแล้ว แต่มันยังป้องกันระเบิดรวมไปทั้งเกราะกันกระสุนด้วย เมื่อเผชิญหน้ากับประตูอย่างนี้ ไม่มีใครเลยในทีมของเขาสามารถที่จะทำอะไรได้เลย

 

“ฉันจะลองมัน”ซุนคุนพูดและเริ่มที่จะเดินไปยังอีกทิศทางหนึ่ง

 

เขานั้นกลับไปยังห้องปฏิบัติการซึ่งเมื่อกี้พวกเขานั้นพึ่งได้กวาดล้างเสร็จไปแล้ว และหลังจากนั้นก็ตัดตาข่ายป้องกันตรงหน้าต่างด้วยคีม สุดท้ายแล้วเขาก็ปีนออกมานอกหน้าต่าง

 

ปราศจากเครื่องมือป้องกันและอุปกรณ์ใดๆ ซุนคุนจับไปที่หน้าต่างด้านนอกด้วยมือทั้งคู่ หลังจากนั้นเขาก็ปีนขึ้นไปอย่างง่ายดาย มันเหมือนกับว่าเขามีกาวติดอยู่กับมือและเท้าของเขา ซึ่งมันทำให้เขาสามารถที่จะ ‘เดิน’ไปยังทุกๆพื้นผิวได้ เขาเหมือนกับตุ๊กแก ในเวลาเดียวกัน เขาก็แบกปืนกลเบาไว้ด้านหลังของเขาด้วย

 

เมื่อปีนเข้าไปใกล้ยังหน้าต่างของห้องปฏิบัติการ เขาก็ทำได้เพียงแค่เชื่อมันในเท้าของเขาจะช่วยเขาติดกับกำแพง ในขณะที่เขานั้นกำลังตัดตาข่ายป้องกันอยู่ หลังจากนั้นเขาก็ใช้ปืนกลเบาและยิงมันด้วยกระสุนปืนที่ไม่มีลูก

 

เพียงเวลาไม่นาน ซอมบี้จากห้องปฏิบัติการก็ถูกดึงดูด โดยเสียงปืน พวกมันนั้นผลักตัวเข้าหาหน้าต่าง ถึงแม้ว่าพวกซอมบี้นั้นจะพยายามอย่างหมดรูปที่จะจับเขา มันก็เป็นเพียงแค่งานของพวกโง่เท่านั้น ซุนคุนนั้นยิ้มและเล็งปากกระบอกปืนไปที่ซอมบี้ และก็ลั่นไก ซอมบี้สองตัวนั้นตกลงจากหน้าต่าง ตกลงมาอย่างรุนแรงลงบนพื้น

 

หลังจากยิงไปไม่กี่นัดแล้ว มันก็ไม่มีซอมบี้เหลืออีกแล้ว

 

มีเพียงบุคคลที่สำคัญที่สามารถที่จะทำงานได้ในห้องปฏิบัติการแห่งชาติ ซึ่งมันเต็มไปด้วยศาสตราจารย์บางคนนั้นได้เร่งรีบหลบหนีก่อนการระบาดของไวรัส แน่นอนว่าหลังจากการอพยพแล้ว มันก็ยังมีคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ซุนคุนนั้นเข้าไปในหน้าต่าง และหลังจากนั้นก็เปิดประตูออกจากด้านใน เจียงลู่ฉีที่มองขึ้นไปด้านบน เพราะว่าเสียงของปืนนั้น เห็นเหตุการณ์ที่ซุนคุนนั้นจัดการและเข้าไปยังห้องปฏิบัติการด้านใน

 

ประมาณยี่สิบนาทีต่อมา เจียงจู้อิงและที่เหลือนั้นกำลังแบกกระเป๋าใบใหญ่และเดินลงมาด้านล่าง เพียงเวลาไม่นานหลังจากที่พวกเธอออกมา พวกเขาต่างตกตะลึง

 

ก่อนหน้านี้ที่พวกเธอนั้นอยู่ด้านบน มันห่างไกลเกินไป ดังนั้นพวกเธอนั้นไม่สามารถที่จะเห็นอะไรอื่นนอกจากเจียงลู่ฉี อย่างไรก็ตาม พวกเธอก็รู้ว่ามันมีบางสิ่งที่ผิดไปจากปกติ ระว่างศพของซอมบี้นั้นมีบ่อเลือดขนาดใหญ่และหยางฉิงฉิงนั้นหายไป

 

ซุนคุนนั้นสังเกตเห็นถึงเสื้อของหยางฉิงฉิงในกลุ่มของเลือด ตามจริงแล้ว เพียงแค่เสื้อพวกนั้นก็สามารถที่จะระบุได้แล้ว ร่างกายของเธอนั้นถูกกินไปครึ่งหนึ่ง

 

มันชัดเจนว่าหยางฉิงฉิงนั้นถูกกินโดยเหล่าซอมบี้ แต่ความสามารถในการหลบหนีของหยางฉิงฉิงนั้นอยู่ในระดับที่สูงมาก มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เธอจึงถูกกิน?

 

เจียงจู้อิงรีบมองไปยังรถมินิบัส แต่โชคดีเจียงลู่ฉีนั้นยังสบายดีอยู่ จางไฮ่และซุนคุนนั้นมองกันและกัน แต่ก็จ้องไปยังเจียงลู่ฉีด้วยท่าทางที่สับสน

 

“พี่ชายเจียง เกิดอะไรขึ้นกันแน่...”จางไฮ่ถาม

 

เจียงลู่ฉีพูดออกมาจากด้านในของรถ “หยางฉิงฉิงนั้นพยายามที่จะฆ่าฉันและขโมยรถไป แต่ในช่วงเวลาเดียวกันซอมบี้ก็ปรากฏตัวขึ้นมาต่อหน้าพวกเรา เธอนั้นจดจ่อในการฆ่าฉัน ดังนั้นเธอจึงไม่ได้สังเกตว่ามันล้อมรอบพวกเราแล้วอย่างประหลาดใจ เธอนั้นถูกฉีกกระชากเป็นชิ้นๆโดยซอมบี้ หลังจากนั้นฉันก็ฆ่าซอมบี้ทั้งหมดนั่น”

 

“เรื่องดังกล่าวมัน...”จางไฮ่และซุนคุนนั้นมึนงง ซุนคุนนั้นกวาดมองไปรอบๆ ทันใดนั้นเขาก็วิ่งไปหยิบระเบิด ซึ่งเธอยังไม่มีเวลาที่จะใช้มันด้วยซ้ำ

 

“มันเป็นระเบิดของหยางฉิงฉิงจริงๆ”ซุนคุนส่งระเบิดให้กับเจียงจู้อิง

 

เมื่อเห็นระเบิดแล้ว ตาของเจียงจู้อิงนั้นคล้ายกับสัตว์ป่ากระหายเลือด “คนแบบนี้ไม่สามารถที่จะยกโทษได้! พวกเราคือทีมเดียวกัน ดังนั้นพวกเราควรที่จะร่วมมือต่อกันและกัน ไม่มีใครที่สามารถที่จะโลภกับของของผู้อื่น ก่อนหน้านี้เธอก็เป็นแค่เพียงนักเรียน แต่ตอนนี้เธอนั้นเปลี่ยนไปจนกลายเป็นคนที่เลวร้ายเช่นนี้ เธอนั้นช่างเลวร้ายมาก!”

 

ซุนคุนและจางไฮ่นั้นมั่นใจในสิ่งที่เจียงลู่ฉีพูด หยางฉิงฉิงนั้นไม่พอใจกับเจียงลู่ฉีนั้นได้ปรากฏขึ้นแล้วบนโต๊ะอาหารค่ำเมื่อคืนนี้ ระเบิดนี้ก็เป็นหลักฐานที่ดีเยี่ยม และสำหรับอย่างอื่น มันไม่ได้สำคัญอะไรเลย

 

ซุนคุนและจางมองไปยังรถมินิบัส พวกเขานั้นนับถือไปอีกระดับหนึ่งต่อเจียงลู่ฉี ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนธรรมดาก็ตามที เขานั้นไม่เหมือนกับรูปร่างของเขา

 

หยางฉิงฉิงนั้นยั่วยุเขา แต่เขานั้นฆ่าเธอได้อย่างง่ายดายโดยปราศจากการยืมมือของพลังเจียงจู้อิงเลย การตายของหยางฉิงฉิงนั้นยังคงน่าสงสารมากอีกด้วย!

 

เรื่องที่เกิดขึ้นตรงนี้จริงๆนั้นไม่มีใครรู้เลยยกเว้นเจียงลู่ฉี

 

“มากันเถอะ” เจียงลู่ฉีพูดด้วยรอยยิ้ม

 

เบ้าหลอมอิริเดียมนั้นได้รับเรียบร้อยแล้ว!