Invisible(มัจจุราชไร้เงา)ตอนที่ 18 ปะทะพราห์มไวยเวฬุ
คนที่มุงดูการต่อสู้ต่างหลีกทางให้กับเดี่ยวเมื่อเขากำลังจะเดินออกไปยังประตูทางออกจากหมู่บ้านอินเดียทางทิศเหนือ ที่จริงเขายังอยากจะถามค่าเดินทางผ่านประตูมิติจากNpc แต่มันรู้สึกว่ามันทำตัวเด่นเกินไปและเมื่อเห็นสีหน้าที่ปั้นยากและเหงื่อท่วมใบหน้าของพวกเขาทั้ง2เดี่ยวเลยเปลี่ยนใจเป็นเดินจากไปในทันทีเดี่ยวเดินผ่านฝูงชนผมสีดำที่ค่อนข้างยาวกับชายผ้าพันคอปลิวไสวไปด้านหลังตามสายลมที่พัดมาอย่างแผ่วเบาฝูงชนต่างหลีกทางให้กับเขาโดยยืนเรียงกันทั้ง2ข้างทางโดยเว้นทางเดินให้เดี่ยวเดินไปยังกับพวกมันยืนต้อนรับเสด็จไม่มีใครกล้าเอ่ยวาจาใดๆออกมาแม้แต่คำเดียว
เมื่อเดี่ยวเดินออกมาจากหมู่บ้านได้สักพักเขาก็พบว่าไม่มีกลุ่มปาร์ตี้มาเก็บระดับกันเลยหรือว่าพื้นที่ตรงนี้ยังไม่มีกลุ่มผู้เล่นมาบุกเบิก เดี่ยวเดินต่อไปเรื่อยๆและข้างหน้าของเขาก็เป็นป่าทึบ และก็รับรู้ถึงอันตรายอยู่รอบด้าน
"เหี้ยแล้ว!! มัวแต่รีบเดินออกมาเลยไม่ได้คิดและวางแผนอะไรเลยเดินมาแบบไม่มีจุดหมายซะได้" เดี่ยวสบถออกมาอย่างหัวเสีย และเขาก็กำลังจะเดินหันหลังกลับไปที่หมู่บ้านทันใดนั่นเองมันก็จ๊ะเอ๋เข้ากับกลุ่มมอนเตอร์พอดี พวกมอนเตอร์เองก็ยังตกใจเพราะพวกมันนั้นพึ่งเดินออกมาจากป่าทึบมาแล้วก็เจอกับเดี่ยวเข้าอย่างจัง พื้นที่นี้เป็นอาณาเขตของพวกมันถ้าพวกผู้กล้าจะมายึดครองมันต้องยกโขยงกันมาแต่ไอ้นี้มันขวัญกล้าถึงเพียงไหนถึงกล้าบุกถ้ำเสือแดนมังกรด้วยตัวคนเดียว เดี่ยวเองก็ตกใจไม่แพ้กันแต่ใบหน้าของมันยังคงเรียบเฉยที่เดี่ยวตกใจก็เพราะว่า
พราห์มไวยเวฬุLv.20(บอสระดับฟ้า)
นักรบไวยสะLv.18(ระดับขาว)
นักรบไวยสะLv.18(ระดับขาว)
นักล่าไวยสะLv.18(ระดับขาว)
นักบวชไวยสะLv.18(ระดับขาว)
พราห์มไวยเวฬุนี้เป็นบอสประจำพื้นนี้แห่งนี้นั้นก็คือป่าหิมพานต์ เพราะทิศเหนือของหมู่บ้านอินเดียคือป่าหิมพานต์ เดี่ยวนั้นแสนจะโชคร้ายน้อยนักที่ได้มาเจอบอสและก็ลูกสมุนของมันซึงเป็นมอนระดับขาวถึง4ตน ปรกติแล้วบอสของแต่ละพื้นที่จะอยู่ส่วนลึกสุดของพื้นที่และกว่าจะเข้าถึงตัวมันได้ก็ต้องฆ่าเหล่าลูกสมุน สาวกของมันมากมายนับไม่ถ้วน และเมื่อเข้าถึงตัวมันก็จะมีลูกสมุนคอยคุ้มกันมากกว่า20ตัวขึ้นไป การที่จะล่าบอสพื้นที่ด้วยตัวคนเดียวนั้นมันเป็นไปไม่ได้ แต่ว่า พราห์มไวยเวฬุนั้นพึ่งพาเหล่าลูกสมุนของมันทั้ง4ตนไปทำพิธีปลุกพลังนักรบมานั่นก็คือการเลื่อนระดับของมอนเตอร์เช่นจากระดับทั่วไปกลายเป็นระดับขาวเป็นต้น นั่นก็หมายความว่า พราห์มไวยเวฬุนี้ออกมาจากพื้นที่ป้องกันโดยพลการเพราะมันไม่คิดว่าจะมีคนกล้ามาเหยียบย้ำพื้นที่นี้ด้วยตัวคนเดียว
"ท่านหัวหน้านี่มันมาได้อย่างไร? ข้าก็พึ่งผ่านพิธีปลุกพลังนักรบมาเป็นโอกาสอันดีที่ข้าจะได้ทดสอบพลังใหม่ ท่านหัวหน้าได้โปรดอนุญาตด้วยครับ" นักรบไวยสะตนหนึ่งพูดขึ้น และเมื่อพราห์มไวยเวฬุได้ยินลูกน้องมันเอ่ยขึ้นมาตาของมันก็เป็นประกายแว่บขึ้นที่นี่พวกมันมีกันตั้ง5คนและสมุนของมันทั้ง4ก็พึ่งผ่านพิธีปลุกพลังนักรบมา มันคงไม่เหลือบ่ากว่าแรงและที่สำคัญจะได้เก็บข้อมูลวิชาจากพวกผู้กล้าด้วยเพราะคงอีกไม่นานพื้นที่ป่าหิมพานต์แห่งนี้คงถูกพวกผู้กล้าบุกรุกอย่างแน่นอน
"ข้าอนุญาต" พราห์มไวยเวฬุตอบ หน้าตานักรบไวยสะตนนั้นเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มเหมือนเด็กได้ของเล่นชิ้นใหม่ และก็พวกนักรบที่เหลือ3ตนก็พากันยิ้มที่มุมมปากเล็กน้อย
"ไอ้ผ้าคลุมหน้าถือว่ามันเป็นคราวซวยของแกก็แล้วกันนะที่มาเจอข้าและแกก็ควรที่จะภูมิใจที่ได้ตายด้วยน้ำมือข้าผู้นี้" นักรบไวยสะตนนั้นพูดขึ้น มันใช้ดาบโค้งเป็นอาวุธแล้วมันก็พุ่งเข้ามาหาเดี่ยวในทันที ดาบโค้งที่ยาวกว่า1เมตร ถูกฟันออกมาอย่างรวดเร็วเมื่อเดี่ยวเห็นเขาถึงกับต้องรีบตีลังกาถอยหนีไปในทันทีเพราะว่าวิถีของดาบนั้นมันพิสดารยิ่งนักเดี่ยวไม่กล้าที่จะปะทะตรงๆ ฟึด!! ฟัด!! ฟิ้ว!! เสียงของดาบโค้งที่อยู่ในมือของนักรบไวยสะต้องจั่วลมครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะเดี่ยวหลีกเลี่ยงการเข้าไปปะทะเขาเลยมีแต่หลบและก็ค่อยๆทำความคุ้นเคยกับวีถีดาบโค้งนี่ทีละน้อยๆ นักรบไวยสะก็เริ่มที่จะอารมณ์เสียเพราะมันโจมตีโดนแต่อากาศและมันก็ใช้เคล็ดวิชาออกมา ดาบจันทร์เสี้ยว!! รังษีดาบสีขาวเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวยาวกว่า2เมตร2อันคู่ขนานพุ่งตรงเข้าใส่ตัวของเดี่ยวอย่างเร่งเร้า ฟึด!! ฟึด!!
ตัวของเดี่ยวถูกตัดขาดถึง3ท่อนแล้ว นักรบไวยสะตนนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยความพอใจ
"หึ!! เรียบร้อย" นักรบไวยสะพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก
ซึบ!! ซึบ!! ซึบ!! ซึบ!!
30!!
40!!
50!!
60!!
นักรบไวยสะถึงกับตาเบิกโพลงเมื่อร่างที่ถูกตัดขาดนั้นเป็นเพียงร่างเงา และมันก็รู้สึกหนาวเหน็บที่แผ่นหลังของมันแล้วมันก็เจ็บเข้ากระดูกดำเมื่อแผ่นหลังของมันโดนเดี่ยวกระหน่ำแทงอย่างมันส์มือ มันรีบตวัดดาบโค้งไปข้างหลังเพื่อโจมตีเดี่ยวในทันทีขณะที่มันเงื้อมือเพื่อโจมตีไปข้างหลังเดี่ยวก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าของมัน ฟุบ!! นักรบไวยสะก็ตกใจสุดขีดนี่มันเรื่องบ้าอะไรกันมันคิดในใจ
"เรียบร้อย"เดี่ยวเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยตามองที่หน้านักรบไวยสะตนนั้นในขณะที่สังหารวายุจมอยู่ที่หน้าอกข้างซ้ายของมัน
ซึบ!!!
300!!!
เกิดความตื่นตระหนกขึ้นในแววตาของนักรบไวยสะตนนั้นแล้วมันก็แตกสลายกลายเป็นแสงไปพร้อมกับเดี่ยวที่อัพเลเวลมา1เลเวลเป็นเลเวล13 เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว พราห์มไวยเวฬุถึงกับเลิกคิ้วขึ้นสูง พวกสมุนของมันที่เหลือต่างก็พุ่งโจมตีเดี่ยวพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายเคล็ดวิชาต่างๆก็ถาโถมเข้าใส่เดี่ยวในทันที
แส้อสรพิษ!! ฟ่อ!! ฟ่อ!! ฟู่!! ฟ่อ!!ๆๆๆๆๆ แส้ในมือของนักล่าไวยสะถูกฟาดออกไปปรากฏเป็นภาพงูมายาสีดำทมิฬอ้าปากที่มีเขี้ยวอันแหลมคมมากมายกว่า30ตัวพุ่งตรงไปที่เดี่ยวดุจห่าฝนนี้มันใช้ท่าไม้ตายของมันเลยทีเดียว
มังกรผยอง!!นักรบไวยสะอีกตนกระโดดขึ้นกลางอากาศแล้วยกดาบขนาดกลาง(ดาบกึ่ง2มือ)ขึ้นเหนือหัวด้วย2มือตัวดาบก็เรืองแสงสีแดงเพลิงแล้วมันก็ฟาดลงไปในอากาศอย่างเต็มแรงแสงสีแดงเพลิงบนตัวดาบรวมตัวกันเป็นภาพมายาของมังกรตัวโตเท่าต้นไม้1คนโอบและยาวกว่า4เมตรตัวสีแดงเพลิงคำรามออกมาอย่างดุร้ายพุ่งตรงไปหาเดี่ยวไวฟ้าผ่า โค้วววววววว!!!!!!
อัสนีพิโรธ!! อักขระขอมโบราณมากมายกว่า20ตัวลอยขึ้นไปบนอากาศเรียงตัวกันเป็นรูปดาว5แฉกเมื่ออักขระทั้งหมดเรืองแสงขึ้นก็ปรากฏสายฟ้า6-7สายฟาดลงมาใส่เดี่ยวในทันที(อันนี้เร็วปานฟ้าผ่าจริงๆ)
ที่อธิบายมาเหมือนว่าใช้เวลานานแต่ที่จริงแล้วมันเกิดขึ้นแค่หายใจเข้าอออกแค่ไม่กี่อึดใจ ด้วยสัญชาตญาณของเดี่ยวไม่มีทางที่จะหลบพ้นจากสถานการณ์ที่อันตรายแบบนี้ได้ไม่มีเวลาให้คิดมากมีเพียงจิตสัมผัสเท่านั้นที่พอพึ่งพาได้ สัมผัสมรณะ!! วูบ!!!!! เวลาเหิดหยุดนิ่งในทันที บรรยากาศโดยรอบเหมือนถูกระบายด้วยสีเทาเส้นลำแสงสีขาวจำนวนมากต่างพุ่งมาใส่ตัวเข้าและก็มีช่องว่างแค่เพียงนิดเดียวที่แสงเหล่านั้นไปไม่ถึงตาของเดี่ยวแว่บขึ้นเวลาเริ่มกลับมาเดินเป็นปรกติบรรยากาศโดยรอบกลับมาเป็นเหมือนเดิม เดี่ยวตีลังกากลับหลังไปตามพื้นมากกว่า4ตลบแล้วก็ถีบตัวพุ่งขึ้นสุดแรงจนปรากฏเป็นรูปรอยเท้าที่พื้นดินเป็นหลุมลึก เขาพุ่งตัวผ่านช่องว่างวีถีโจมตีมากมายเหล่านั้นได้อย่างฉิวเฉียด ตึบ!! ตึบ!! ตึบ!!ๆๆๆๆๆๆๆ อสรพิษมากมายเหล่านั้นกับพุ่งผ่านแต่อากาศและก็ตกแรงพื้น ตู้มมมม!!หัวของมังกรกระแทกเข้าพื้นดินอย่างรุนแรงเสียงดังสนั่นหวั่นไหวเศษดินฝุ่นควันฟุ้งกระจาย เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!!ๆๆๆสายฟ้าฟาดลงมาใส่พื้นดินกว่า7แห่งปรากฏเป็นจุดรอยไหม้สีดำบนพื้นดินและมีควันสีขาวลอยขึ้นไปในอากาศอย่างช้าๆ เมื่อฝุนควันจางลงพื้นที่ที่เดี่ยวยืนอยู่และบริเวณใกล้เคียงต่างก็เป็นหลุมเป็นบ่อ ต้นไม้ฉีกขาด ต้นเล็กๆหักไปก็มี แต่ตัวของเดี่ยวหายไป!! พราห์มไวยเวฬุถึงกับกำมือแน่แล้วก็ปรากฏท่าทีลนลานออกมาอย่างเห็นได้ชัด เหล่าสมุนทั้ง3ของมันต่างก็ตื่นตระหนกพวกมันคิดว่าไม่น่าจะมีใครที่จะรอดพ้นการโจมตีในครั้งนี้ได้
ทันไดนั้นนักล่าไวยสะก็เกิดหนาววาบที่กลางหลังมันเลยหวดเส้นไปด้านหลังในทันที ฟิด!! ที่เรียวและอ่อนซ้อยฟาดเข้าใส่อากาศธาตุอย่างเต็มแรงยังไม่ทันที่มันจะดึงแส้กลับมา มันก็สะท้านไปทั้งตัว เมื่อสังหารวายุในมือของเดียวเฉือนคอของมันจนหลอดลมกับเส้นเลือดแดงของมันขาดในทันทีเลือดก็พุ่งกระชูดออกมาปานท่อปะปาแตก
ฉวัะ!!
300!!!
ล้วตัวมันก็แตกสลายกลายเป็นแสงไปในทันทีเมื่อภาพการสังหารปรากฏขึ้น สมุน2ตนที่เหลือของพราห์มไวยเวฬุก็รีบรวมตัวกันในทันทีด้วยความตกใจ อัญเชิญ!!! และแล้วพราห์มไวยเวฬุก็เริ่มเคลื่อนไหว คาถาอันเชิญออกมันถูกใช้ออกมาก็ปรากฏหลุมมิติสีดำขึ้นบนพื้นดิน แล้วก็ปรากฏสิ่งสมีชีวิตชนิดหนึ่งออกมาจากหลุมนั่น
ลิงลมLv.20(อัญเชิญ)
เป็นลิงเผือกสีขาวขนาดของมันเท่าลิงธรรมดาทั่วไปแต่ที่น่าตกใจเป็นอย่างมากก็คือเขี้ยวอันแหลมคมสีขาวแวววับที่ประดับไว้มุมปากของทั้ง2ของมันข้างละอัน และตอนนี้ลิงลมตัวนั้นได้หายไปแล้ว!!
"นี่มันอะไรกัน"เดี่ยวอุทานออกมาด้วยความตกใจเพราะว่าเขามองไม่เห็นลิงลมตัวนั้นเลยแม้แต่น้อย
