ตอนที่ 44 เขาไม่เเมนพอ

หานเซิ่นรู้เลยว่าหยางม่านลี่ไม่ค่อยชอบเขา ตอนหานเซิ่นกำลังจะเดินออกไป หยางม่านลี่รับสายโทรเข้าจากซินเสวียน ทันใดนั้นภาพโฮโลแกรมของซินเสวียนก็ปรากฏขึ้นมา

"ม่านลี่มาที่ห้องทำงานฉัน"

ซินเสวียนมองไปที่หานเซิ่น "พาเขามากับเธอด้วย"

หานเซิ่นตามหยางม่านลี่ไปที่ห้องทำงานของซินเสวียน เมื่อมาถึงเขาก็เห็นซินเสวียนกำลังดูวิดีโอจากเน็ตอยู่

"ม่านลี่ลองดูวิดีโอนี่สิ" ซินเสวียนเล่นมันใหม่อีกรอบ

หานเซิ่นที่ยืนอยู่ข้างๆคิด 'นี่มันเป็นวิดีโอของผมในการทดสอบความแข็งแกร่ง! ใครมันจ่ายเงินเพื่ออัดวิดีโอมากันนะ อีกไม่นานต้องมีคนรู้แน่ว่าผมคือดอลล่าร์'

ที่ศูนย์ทดสอบมีห้องทดสอบจำนวนมาก และการสังเกตการณ์คนอื่นจะต้องเสียค่าใช้จ่าย เขาไม่คิดว่าจะมีคนมาสนใจดูเขา เขาพึงจะรู้เรื่องเมื่อมาเห็นวิดีโอนี่

ถ้าเซินเทียนจื่อรู้ว่าดอลคือหานเซิ่นละก็ เขาจะต้องแย่แน่ๆ กลุ่มสตาร์รี่เป็นกลุ่มที่มีอำนาจมากในกาเเลคซี่ ไม่มีทางเลยที่หานเซิ่นจะต่อกรกับเซินเทียนจื่อได้

"ดอล? รู้รึยังว่าเขาเป็นใคร?"

หยางม่านลี่แสดงความสงสัย ขณะที่มองดูสิ่งมีชีวิตในชุดเกราะสีทอง

"ไม่ วิดีโอนี่ถูกบันทึกเฉพาะตอนเขาสู้กับหุ่นยนต์ และเขาก็เปลี่ยนร่างเป็นอสูรแล้วยังใส่สุดเกราะสีทองทั้งตัวอีก คงบอกไม่ได้หลอกว่าเขาเป็นใคร"

คำพูดของซินเสวียน ทำให้หานเซิ่นรู้สึกเหมือนกลับขึ้นสวรรค์ ตอนนี้เขารู้สึกโล่งอกขึ้นมาก

'ผมต้องระวังตัวให้มากกว่านี้ ครั้งนี้ยังถือว่าโชคดีที่รอดไปได้' หานเซิ่นเตือนตัวเอง

"ยอดเยี่ยมจริงๆ" หยางม่านลี่พูดหลังจากที่ดูวิดีโอจบ

"หลังจากดูวิดีโอนี้ เซินเทียนจื่อบอกฉันว่าเกราะของดอลเป็นเกราะวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์ และเขาต้องมาจากตระกูลคนใหญ่คนโตแน่ เพราะดูเหมือนว่าเขาจะฝึกไฮเปอร์จีโนระดับสูงด้วย เบาะแสอีกอย่างคือ เขาน่าจะอาศัยอยู่ในดาวรูก้านี่ พวกเราต้องหาเขาให้เจอ เราอาจจะได้ประโยชน์จากเขาไม่มากก็น้อย" ซินเสวียนพูด

ม่านลี่คิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะพูดออกมา

"อาจจะไม่ใช่คนดาวรูก้า เขาอาจจะแค่ผ่านมาทดสอบแล้วก็ออกดาวรูก้าไปแล้วก็ได้"

"ก็เป็นไปได้ แต่มันก็ยังมีความเป็นไปได้อยู่ว่าเขาจะอยู่ในดาวรูก้า เราคงต้องลองพยายามดูก่อน" ซินเสวียนพูด

หานเซิ่นเริ่มกลัวว่าซินเสวียนกับหยางม่านลี่จะรู้ความจริง หานเซิ่นกลืนน้ำลายก่อนจะพูด

"ดอลล่าร์ก็แค่พึ่งวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิ เขาไม่เห็นมีทักษะหรือความสามารถอะไรพิเศษ เราไม่เห็นจำเป็นต้องหาเขาให้เสียเวลาเลย"

หยางม่านลี่มองมีที่หานเซิ่น

"นายนี่มันซื่อบื้อจริงๆ การที่เขาได้รับวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิมาก็เป็นเครื่องพิสูจน์แล้วว่าเขาต้องมีความสามารถ และวิญญาณอสูรระดับนี้ก็สามารถช่วยบูลอายของเราได้สบาย"

'ความสามารถอะไร' หานเซิ่นกำลังคิด 'นั่นมันดวงล้วนๆ'

"ม่านลี่พูดถูก เกราะของเขามีพลังป้องกันที่วิเศษมาก และวิญญาณอสูรนักฆ่ากระหายเลือดก็ทรงพลัง และรวดเร็วมาก ถ้าเราได้เขามาเป็นพวกจะต้องเป็นประโยชน์กับพวกเรามาก" ซินเสวียนพูด

"ถ้าเรามีเขาอยู่ในกลุ่มละก็ การล่ามอนสเตอร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธิ พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องไปร่วมมือกับพวกเซินเทียนจื่อ และเฉวียนเกออีกต่อไป"

ม่านลี่พูดอย่างมีความหวัง

'ว้าว พวกเธอต้องการให้เขาเข้าไปเสี่ยงชีวิตในตำแหน่งแนวหน้า ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ' หานเซิ่นกำลังคิด ขณะที่ยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม

"ใช่ ตอนนี้เธอต้องพยายามตามหาเขาให้ได้" ซินเสวียนพยักหน้า

"แต่ถ้าเขามาจากตระกูลใหญ่โตละ ถึงเราจะพบเขามันก็ไม่เรื่องง่ายที่เขาจะยอมเข้าร่วมกับพวกเรา" หยางม่านลี่ถอนหายใจ

ซินเสวียนกระพริบตา และพยายามพูดล้อเล่น

"ฉันรู้ว่าเธอชอบผู้ชายที่แข็งแกร่งแบบเขา เธอต้องพยายามหวานเสน่ห์ และเกลี้ยกล่อมเขามาให้ได้"

แค่กๆ !

หานเซิ่นสำลักน้ำที่เขากำลังดื่ม

หยางม่านลี่หันมามองหานเซิ่นด้วยสายตาไม่เป็นมิตร หานเซิ่นพยายามรีบดื่มน้ำให้หมดแก้ว

"ไม่ใช่ว่าฉันไม่ยินดีที่จะล่อลวงเขามาหลอกนะ แต่ฉันกลัวแค่ว่าเขาจะไม่แมนพอก็แค่นั้น"

แค่กๆ !

ครั้งนี้หานเซิ่นสำลักน้ำหนักว่าเดิมจนมีน้ำตาไหลออกมา

หยางม่านลี่มองมาที่หานเซิ่นอย่างขยะแขยง

"โชคดีที่ดอล ไม่ได้กากเหมือนกับไอ้หมอนี่"

"เฮ้!" หานเซิ่นขึ้นเสียงขึ้นมาทันที แต่หยางม่านลี่ก็เดินออกประตูไปโดยไม่สนใจเขา

"หัวหน้าสถานี ลูกน้องคุณจะพูดเกินไปแล้วนะ ผมไม่ได้อ่อนหัดถึงขนาดนั้น" หานเซิ่นเริ่มโมโห

"ส่งผมไปทีมอื่น ผมไม่อยากอยู่ทีมที่มียัยนั้นเป็นหัวหน้า"

หานเซิ่นเองก็กังวลว่าความจะแตกว่าเขาเป็นดอล ถ้าเกิดว่าเขาอยู่ใกล้ หยางม่านลี่มากเกินไป

ซินเสวียนจับไปที่ไหล่หานเซิ่น

"นายมันกาก แต่นายสามารถเปลี่ยนแปลงมันได้ถ้าติดตามม่านลี่ ถึงแม้ว่านายจะไม่มีทางยอดเยี่ยมเหมือนดอลได้ แต่ฉันหวังว่านายจะไม่กากอีกต่อไป"

หลังจากพูดจบเธอก็เดินออกไป โดยไม่ให้เขาได้มีโอกาสพูด

หานเซิ่นออกจากสถานี และเดินทางกลับบ้าน เขากลับไปเช็คดูวิดีโอที่อยู่บนกาแลคซี่เน็ต เขาพบว่ายอดวิวสูงถึง 100 ล้านครั้งเข้าไปแล้ว

หลังจากได้ดู เขาก็แน่ใจแล้วว่ายังไม่มีใครรู้ตัวจริงของเขาแน่ๆ ทำให้เขารู้สึกโล่งอก แล้วยิ่งได้อ่านความคิดเห็นของผู้ชมทำให้เขายิ่งรู้สึกภูมิใจ