TXV – 95 อยากทำอะไรต่อ ?
TXV – 95 อยากทำอะไรต่อ ?
เมื่อกลับมาถึงบ้าน เซี่ยเหล่ยต่อฮาร์ดดิสแบบพกพากับโน๊ตบุ๊ค Lenovo เครื่องเก่าของเขา และเปิดดูไฟล์ที่ถูกบันทึกไว้
ในฮาร์ดไดรฟ์มีวิดีโออยู่มากมาย ส่วนใหญ่เป็นวิดีโอที่ฮวงยี่หู่หรือลี่หยู่หลานติดสินบนเจ้าหน้าที่ การให้สินบนมีอยู่หลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นการมอบเงินให้โดยตรง การให้วัตถุโบราณ หรือการให้ภาพวาดที่มีชื่อสียง นอกจากนี้ยังมีการติดสินบนที่น่ารังเกียจอีกอย่าง คือการเตรียมหญิงสาวให้ร่วมหลับนอนกับเจ้าหน้าที่..
เซี่ยเหล่ยหาสำเนาต้นฉบับของฉิงเสวียงเจออย่างรวดเร็ว ในวิดีโอเป็นภาพของฉิงเสวียงกำลังเข้าไปในร้านทอง เขายังคงถูกจำได้ง่ายแม้ว่าเขาจะปิดบังใบหน้าเอาไว้ เขาชอบแต่งตัวแบบผู้หญิง โดยเฉพาะกางเกงที่เน้นให้เห็นส่วนเว้าโค้งของสะโพกของเขา เซี่ยเหล่ยคิดไม่ออกจริงๆว่าจะทำแบบนั้นไปทำไม !
“ลบมันออกสิ!” ฉิงเสวียงรู้สึกตื่นเต้นมาก “ไอ้ชั่วนั่นไม่สามารถข่มขู่ผมได้อีกต่อไปแล้ว!”
เซี่ยเหล่ยลบวิดีโอแล้วพูด “มาช่วยกันดูวิดีโอพวกนี้แล้วลิสต์รายชื่อทั้งหมดให้กับผม เราต้องถ่ายโอนข้อมูลพวกนี้เข้าคอมพิวเตอร์ของผม ฮาร์ดไดรฟ์อันนี้ต้องถูกทำลาย”
ฉิงเสวียงตกใจ “ทำไมคุณต้องทำลายของสำคัญแบบนี้ด้วย?”
“เทคโนโลยีสมัยใหม่ก้าวหน้าไปมาก แม้ว่าเราจะลบวิดีโอที่ฮวงยี่หู่ใช้ข่มขู่คุณไปแล้ว แต่พวกเขาก็ยังสามารถกู้ไฟล์คืนมาได้ คุณอยากเข้าคุกงั้นหรือ?”
ฉิงเสวียงชะงักไป แล้วยิ้ม “ผมไม่คิดว่าอย่างนั้นนะ เอาล่ะผมจะทำตามที่คุณบอก”
ไม่ใช่เรื่องยากที่จะรวบรวมลิสต์รายชื่อทั้งหมดจากวิดีโอนี้ เพราะว่าทั้งฮวงยี่หู่และลี่หยู่หลานทักทายเจ้าหน้าที่เหล่านั้นด้วยการเรียกตำแหน่งของพวกเขา และข้อมูลของเจ้าหน้าที่พวกนั้นจะถูกตรวจสอบอย่างเป็นทางการจากเว็บไซต์ของรัฐบาล
ฉิงเสวียงบันทึกลิสต์รายชื่อของเจ้าหน้าที่ที่รับสินบน และเซี่ยเหล่ยกำลังอ่านเอกสารที่พวกเขาขโมยมา เอกสารส่วนใหญ่เป็นสัญญาจ้างทางธุรกิจ สัญญาจ้างทางวิศวกรรมตลอดจนรายงานการตอบรับโครงการบางอย่าง
สัญญาจ้างทางธุรกิจและสัญญาจ้างทางวิศวกรรมดูไม่มีอะไรผิดปกติ แต่รายงานการตอบรับโครงการมีกลิ่นอายไม่ชอบมาพากล รายงานนี้มีประเด็นเกี่ยวกับคุณภาพของวัสดุ เช่น วัสดุก่อสร้างที่มีคุณภาพต่ำ เหล็กกล้าที่มีคุณภาพต่ำ และอื่นๆ วัสดุเหล่านี้ส่งผลให้เกิดความเสี่ยงด้านความปลอดภัยเป็นอย่างมาก เขาเปรียบเทียบรายงานการยอมรับโครงการฉบับนี้กับสัญญาว่าจ้างและพบว่าข้อมูลมันตรงกัน
‘ฮวงยี่หู่ใช้กลุ่มพระจันทร์เสี้ยวในการสร้างสิ่งปลูกสร้างที่ใช้วัสดุก่อสร้างคุณภาพต่ำและประกาศขายในราคาที่สูง รายงานพวกนี้ถูกเก็บไว้ในที่ปลอดภัย และเขาจำเป็นต้องติดสินบนคนที่สามารถอนุมัติให้ก่อสร้างโครงการเหล่านี้ได้ เขาต้องเก็บรายงานฉบับนี้ไว้เพื่อใช้ข่มขู่ให้เจ้าหน้าที่ผู้ที่ยอมรับสินบนอยู่ในกำมือของเขา แต่รายงานนนี้มาอยู่ในมือผมแล้ว เตรียมตัวฆ่าตัวตายไว้ได้เลย ฮวงยี่หู่!’ เซี่ยเหล่ยแสยะยิ้ม เขาหยิบสมุดปกหนังขึ้นมาและเปิดอ่าน
เซี่ยเหล่ยประหลาดใจกับเนื้อหาในสมุดเล่มนี้
สมุดเล่มนี้เป็น ‘บัญชีบันทึกทางธุรกรรมที่ผิดกฏหมาย’ โดยที่จริง มันมีบันทึกรายได้ทุกอย่างของฮวงยี่หู่ที่ได้จากการทำธุรกิจผิดกฏหมาย รายได้จากการเล่นการพนัน ค่าธรรมเนียมการคุ้มครองตลาด การบริการทางเพศ และทุกๆอย่างที่ผิดกฏหมายยกเว้นเรื่องยาเสพติด แหล่งรายได้เหล่านี้ถูกตรวจสอบและปรับเปลี่ยนให้ข้อมูลทั้งหมดกลายเป็นรายได้ที่มาจากธุรกิจถูกกฏหมาย
ในสมุดเล่มนี้ยังบันทึกรายชื่อพร้อมตำแหน่งของเจ้าหน้าที่ที่รับสินบน วันที่ และจำนวนเงินที่ถูกจ่ายให้กับพวกเขาไว้ ดูเหมือนว่าวิดีโอที่ถูกบันทึกไว้ในฮาร์ดไดรฟ์จะเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น ในสมุดบันทึกนี้ได้บันทึกรายชื่อคนที่รับสินบนไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ ในขณะที่การบันทึกไว้ในวิดีโอเป็นการติดสินบนในช่วงสองปีที่ผ่านมาเท่านั้น วิธีการในการบันทึกหลักฐานไว้แบล็กเมล์ของฮวงยี่หู่ได้เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาและเขาได้เปลี่ยนจากการบันทึกในกระดาษมาเป็นบันทึกในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์แทน
เซี่ยเหล่ยคิดว่าสมุดเล่มนี้จะมีข้อมูลบางอย่างที่เชื่อมโยงระหว่างฮวงยี่หู่และตระกูลกู๋ แต่เขาก็ไม่พบอะไรหลังจากอ่านมันจบแล้ว
“เหล่ย ผมบันทึกลิสต์รายชื่อทั้งหมดเสร็จแล้ว” ฉิงเสวียงพูด
“คุณได้บันทึกวิดีโอทั้งหมดไว้แล้วด้วยหรือเปล่า?” เซี่ยเหล่ยถาม
“บันทึกหมดแล้ว คุณวางแผนจะทำอะไรต่อ?” ฉิงเสวียงพูด
เซี่ยเหล่ยเดินไปยังโต๊ะคอมพิวเตอร์ “ที่เหลือให้ผมทำเอง”
ฉิงเสวียงลุกขึ้นและให้เซี่ยเหล่ยนั่งลงแทนที่เขา
เซี่ยเหล่ยนั่งลงและเลือกบางวิดีโอที่ ‘เป็นประโยชน์’ จากนั้นจึงอัปโหลดไปยังเว็บไซต์แชร์วิดีโอ ชื่อวิดีโอทั้งหมดถูกตั้งให้คล้ายกับว่ามันถูกโพสต์โดยคนที่อยู่ในเหตุการณ์ ‘ผมต้องการส่งข่าวเกี่ยวกับ XXX’
ฉิงเสวียงมองสิ่งที่เซี่ยเหล่ยทำและขมวดคิ้วในขณะที่พูดว่า “ผมไม่คิดว่าจะมีคนเชื่อว่าฮวงยี่หู่จะประจานตัวเอง”
เซี่ยเหล่ยยิ้ม “แล้วคุณจะเห็นเอง” เขาหยิบปากกาและกระดาษขึ้นมาและเริ่มเขียนจดหมายของผู้ให้ข่าว
ฉิงเสวียงดูสิ่งที่เซี่ยเหล่ยเขียนและเขาก็เห็นบางสิ่งที่มันไม่ถูกต้องจึงพูดด้วยความประหลาดใจ
“ลายมือของคุณ! ทำไมมันเหมือนกับลายมือของฮวงยี่หู่? นี่มันเป็นไปไม่ได้ ผมเคยเห็นลายมือของเขา และนี่มันก็ดูเหมือนกับว่าเขาเป็นคนเขียนด้วยตัวเอง!”
เซี่ยเหล่ยยังคงเขียนจดหมายต่อไป ในจดหมายนั้นฮวงยี่หู่เขียนถึงการถูกข่มขู่โดยบุคคลที่มีอำนาจและชีวิตของเขากำลังตกอยู่ในความหวาดกลัว เขาจึงออกมาขอร้องอ้อนวอนเพื่อให้ได้รับการคุ้มครอง และเมื่อเขาได้รับการคุ้มครองแล้ว เขาก็จะเปิดเผยรายชื่อของเจ้าหน้าที่ที่ทุจริตโดยการเปิดเผยบันทึกที่ผิดกฏหมายเล่มนั้น เซี่ยเหล่ยได้แนบข้อมูลบางส่วนจากในสมุดบันทึกไว้ในตอนท้ายของจดหมายด้วย
“คุณต้องการให้ตำรวจจับเขางั้นหรือ?” ฉิงเสวียงถาม
เซี่ยเหล่ยส่ายหน้า “ตำรวจอยากจะจับกุมตัวเขา แต่ใครบางคนจะไม่ทำ”
“คุณกำลังพูดถึงเจ้าหน้าที่พวกนั้นหรือ? พวกเขาไม่สามารถทำอะไรฮวงยี่หู่ได้” ฉิงเสวียงพูด
เซี่ยเหล่ยยิ้ม “ฮวงยี่หู่เป็นสุนัขรับใช้ของตระกูลกู๋ และเมื่อสุนัขเริ่มไล่กัดคน คุณคิดว่าใครจะโผล่หัวออกมาเป็นคนแรก?”
“คุณกำลังพูดถึง…” ปากของฉิงเสวียงอ้าค้างอย่างอึ้งๆ “ตระกูลกู๋!”
เซี่ยเหล่ยหยิบจดหมายใส่ซอง “มารอดูการแสดงใหญ่กันเถอะ”
“ผมจะไปไปรษณีย์เดี๋ยวนี้เลย” ฉิงเสวียงพูดอย่างกระตือรือร้น
เซี่ยเหล่ยมอบซองจดหมายให้เขาและเตือนว่า “หาที่บางแห่งสำหรับซ่อนตัว และอย่าเพิ่งโผล่หน้าออกมาสักสองสามวัน แม้แต่กระต่ายยังกัดได้เมื่อมันจนมุม จะนับประสาอะไรกับหมาป่าชั่วอย่างฮวงยี่หู่”
ฉิงเสวียงพยักหน้า “คุณก็ระวังตัวด้วยเหมือนกัน”
เช้าวันรุ่งขึ้นเซี่ยเหล่ยไปเคาะประตูบ้านเจียงหยูยี่ ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรเจียงหยูยี่ก็ดึงมือเขาและดึงเขาเข้ามาในห้องครัว
“คุณกำลังทำอะไร?” เซี่ยเหล่ยเพิ่งมีโอกาสได้พูดหลังจากเขาเข้ามาด้านในแล้ว
เจียงหยูยี่ยิ้มหวาน “เหล่ย คุณมาได้ถูกเวลาพอดี ทำอาหารให้ฉันสักสองจานสิ”
เซี่ยเหล่ยตีหัวเธอด้วยสมุดปกหนังในมือเขา “ผมเป็นพ่อครัวของคุณหรือไง? ทำอาหารสองจานให้คุณในตอนเช้า? ฝันไปเถอะ ผมมาที่นี่เพื่อจะคุยธุระ”
เจียงหยูยี่ลูบหัวของเธอและจ้องเซี่ยเหล่ย “คุณนี่ไม่มีความอ่อนโยนต่อเพศที่อ่อนแอแบบฉันเลยนะ ตีมาอย่างนั้นได้ยังไงกัน คุณมีธุระอะไร? พูดออกมาหรือจะให้ฉันฆ่าคุณ!”
“เรื่องสำคัญแน่นอน ดูเนื้อหาในสมุดเล่มนี้สิ แล้วคุณจะรู้เอง นี่เป็นโอกาสครั้งสำคัญที่ผมมอบให้คุณเลยนะ” เขาส่งสมุดปกหนังและ USB ให้เจียงหยูยี่
ใน USB นั้นมีวิดีโอการติดสินบนที่เขาได้คัดลอกและบันทึกมาจากฮาร์ดดิสแบบพกพา
เจียงหยูยี่เปิดโน๊ตบุ๊คและเริ่มไล่อ่าน ปากสีเชอร์รี่เล็กๆของเธออ้าออกอย่างตกใจ
“พระเจ้า! หัวหน้าลีจากกสำนักงานการพัฒนา? ฉันเจอเขาที่งานแสดงสินค้าเมื่อสองวันก่อน เขาแต่งตัวสบายๆและทานอาหารที่โรงอาหารเท่านั้น ฉันคิดว่าคนแบบเขาจะเป็นเจ้าหน้าที่ที่ใสสะอาดแต่ผู้ชายคนนี้กลับยอมรับสินบนสองล้านจากฮวงยี่หู่!”
“ยังมีอีก อ่านต่อไปสิ” เซี่ยเหล่ยพูด
เจียงหยูยี่พูดบ่นไปเรื่อยในขณะที่เธออ่านและดูค่อนข้างจะตื่นตกใจ
เซี่ยเหล่ยนวดหูของเขาและเดินไปยังห้องครัว “ผมจะทำอาหารให้คุณนะ”
เซี่ยเหล่ยปรุงมะเขือเทศ ไข่ต้ม และมันฝรั่งหั่นบางๆ และถือทั้งหมดออกไปที่ห้องนั่งเล่น เจียงหยูยี่อ่านสมุดเล่มนั้นจบแล้วและกำลังดูวิดีโอใน USB จากโน๊ตบุ๊ค
วิดีโอแรกที่เธอกดเข้าไปดูคือ ฮวงยี่หู่ใช้ผู้หญิงคนหนึ่งเพื่อติดสินบนเจ้าหน้าที่ เสียงครวญครางของผู้หญิงดังอยู่ในห้องนั่งเล่นทันทีที่เธอกดเปิดวิดีโอ
“อ๊ะ?” หน้าของเจียงหยูยี่เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความอาย “คุณนี่มันชั่วจริงๆ มาทำให้ให้ฉันต้องเปิดดูวิดีโอแบบนี้ตั้งแต่เช้า!”
“คุณเป็นคนกดดูเองนะ โอเคไหม? ยังมีวิดีโออันอื่นอีกนะ ดูพวกนั้นแทนก็ได้” เซี่ยเหล่ยพูด
เจียงหยูยี่ไม่ได้เปิดวิดีโออันอื่น เธอวางโน๊ตบุ๊คลง และเธอเดินไปที่โต๊ะอาหารและจ้องเซี่ยเหล่ย
“เตรียมข้าวสิ”
เสียงครวญครางของผู้หญิงยังคงดังอยู่และยิ่งเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ ปฏิเสธไม่ได้ว่าผู้หญิงที่ฮวงยี่หู่หามามีประสบการณ์ในด้านนี้อย่างแท้จริง และเสียงร้องของเธอก็ปลุกเร้าอารมณ์เขาได้ แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่นั่น ปัญหาก็คือหัวหน้าเจียงกำลังเรียกร้องให้เขาเตรียมข้าวให้เธอท่ามกลางเสียงร้องครวญครางเหล่านั้น!
“เตรียมข้าวสิ” เจียงหยูยี่พูดอีกครั้ง “เร็วเข้าสิ ฉันหิวแล้วนะ”
เซี่ยเหล่ยตักข้าวใส่จานให้เจียงหยูยี่
เจียงหยูยี่เดินไปที่โต๊ะอาหารและเริ่มทานอาหารด้วยตะเกียบของเธอ ทำราวกับว่าเสียงครวญครางของหญิงสาวในวิดีโอเป็นเพียงเสียงนกร้องที่ดังมาจากนอกหน้าต่างเท่านั้น และมันไม่ได้ส่งผลใดๆต่อเธอเลย
เซี่ยเหล่ยตักข้าวให้ตัวเอง เขานั่งลงตรงข้ามกับเจียงหยูยี่และเริ่มกินข้าว เขายังไม่ได้กินอะไรก่อนที่จะมาที่บ้านของเธอและมันก็ไม่ผิดที่เขาจะมากินข้าวกับเธอเพราะอาหารพวกนี้เขาเป็นคนลงมือทำเอง
“ฉันจะพาลูกทีมไปจับกุมฮวงยี่หู่หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว” เจียงหยูยี่พูดในขณะที่เธอยังกินข้าว “ผู้ชายคนนี้เป็นประธานหอการค้างั้นหรือ เขานี่มันชาติชั่วจริงๆ!”
“ผมได้ให้โอกาสที่ดีที่จะทำให้คุณได้เลื่อนตำแหน่งอีกครั้ง คุณจะขอบคุณผมยังไงดี?” เซี่ยเหล่ยพูด
เจียงหยูยี่มองเซี่ยเหล่ยด้วยรอยยิ้ม “โอ้ เจ้าคนเลว มาทำให้ฉันต้องดูวิดีโอแบบนี้ในตอนเช้าและยังมาถามว่าจะให้ฉันขอบคุณคุณยังไงดีอีก คุณกำลังบอกใบ้อะไรบางอย่างหรือเปล่า?”
“คิดซะว่าผมไม่เคยพูดอะไรออกไปก็แล้วกัน” เซี่ยเหล่ยรีบก้มหน้าลงและทานกินข้าวต่อ
เจียงหยูยี่ถอดรองเท้าแตะของเธอ เหยียดเท้าของเธอไปข้างหน้าและลูบมันกับหลังเท้าของเซี่ยเหล่ย
เซี่ยเหล่ยชะงัก “คุณกำลังจะทำอะไร?”
เจียงหยูยี่ยิ้ม “ด้วยความสัตย์จริงเลยนะ เหล่ย คุณอยากจะทำอะไรล่ะ?”
ลูบไล้หลังเท้าเขาและถามว่าเขาอยากทำอะไร สิ่งเหล่านี้คงมีเพียงแต่คนแบบเจียงหยู่ยี่เท่านั้นที่จะพูดออกมาได้
ในขณะนั้นเซี่ยเหล่ยก็สูญเสียการควบคุมต่อดวงตาของเขา และเจียงหยูยี่ที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาก็เปลือยเปล่าเหมือนกับวันที่เธอเกิดมา
“มาเถอะ พูดมาสิว่าคุณอยากทำอะไร?”
เซี่ยเหล่ยทนมองไม่ได้อีกต่อไปเขาจึงหันไปทางอื่น เขาลุกขึ้นและพูดในขณะที่กำลังจะเดินออกไป
“ถ้าคุณต้องการจะจับกุมตัวฮวงยี่หู่ คุณควรจะนำเจ้าหน้าที่ตำรวจไปที่ที่ดินของผมหลังจากนี้นะ อย่าลืมเอาปืนไปด้วยล่ะ ลูกน้องของฮวงยี่หู่มีอาวุธในมือทุกคน”
“นี่? คุณช่วยกลับมาล้างจานก่อนจะออกไปได้หรือเปล่า?” เสียงของเจียงหยู่ยี่เรียกเขาจากด้านหลัง
เซี่ยเหล่ยรีบเดินออกจากประตูอย่างรวดเร็ว......
ติดตามตอนต่อไป.....
