ตอนที่55

ฉันนั่งที่โซฟาในห้องทำงานของฉัน หันไปดูพี่เบสทำงานของฉันหน้าตาของเขาเคร่งเครียดมาก เพราะว่าเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโรงแรมนี้เลย แต่ที่ฉันให้เขารู้เพราะว่าฉันเชื่อใจไง ว่าเขาจะไม่เอาข้อมูลของโรงแรมไปบอกคนอื่นหรือทำให้เสียชื่อเสียง เพราะว่าเขาเป็นแฟนของฉันมาก่อน และฉันรู้นิสัยของเขาพอว่าเขาไม่ใช่คนแบบนั้น

“ดูตั้งหน้าตั้งตาทำงานจังเลยนะ นี่นายทำมันได้หรือเปล่าเนี่ย”

ที่ฉันถามเขาเพราะว่าถ้าเกิดเขาทำมันไม่ได้ฉันจะได้บอกเขาว่าเขาควรทำยังไงบ้าง

“ฉันทำได้อยู่แล้วน่าของเธอมันง่ายจะตาย ง๊ายง่าย” ก็ว่าไปพี่เบสว่ามันง่าย แค่เห็นหน้าก็รู้แล้วว่ามันไม่ง่าย ไม่งั้นพี่ไม่ทำหน้าแบบนั้นหรอก เห็นแล้วฉันก็อยากจะหัวเราะออกมาแต่ก็ไม่แสดงออกว่าตัวเองหัวเราะ

“งั้นนายก็ทำมันต่อไปฉันจะรอดูว่านายจะมีความพยายามมากแค่ไหนกัน”

เขาไม่ลดละความพยายามของเขาเลยแม้แต่น้อย นี่พี่เขาอยากจะให้ฉันไปงานของพี่เขาขนาดนั้นเลยหรอ พอได้มองพี่เขาทำงานแล้วมันก็นึกได้ถึงสมัยตอนที่พี่เขาทำการบ้านให้กับฉันเลย ตอนนั้นฉันมือเจ็บมันเจ็บมากเลยจนไม่สามารถทำการบ้านได้ ด้วยความที่ปั่นจักรยานแล้วหกล้มก็เลยทำให้แขนพลิก ใช้การไม่ได้ตั้งสามสี่วันพี่เบสเห็นแบบนั้นเขาไม่พูดอะไรเลย ทำการบ้านให้ฉันโดยที่ไม่ได้บอกให้พี่เขาทำให้ด้วยซ้ำ นึกถึงตอนนั้นแล้วคิดถึงเหลือเกิน

“นี่นายเคยทำแบบนี้ให้กับใครบ้างหรือเปล่า” เขาจะกล้าบอกฉันไหมนะ เขาหยุดทำงานลงจากปากกาที่เขียนๆอยู่เขาก็เลิกเขียนแล้วมองมาทางฉัน

“จริงๆฉันก็มีคนหนึ่งที่ทำให้นะคนที่ฉันเล่าไปให้เธอฟังนั่นแหละ ตอนนั้นที่ฉันยังเรียนอยู่ฉันก็เป็นคนทำการบ้านให้แฟนของฉันเอง ในตอนที่เขาเจ็บมืออยู่ตอนนั้นใช้เวลาหลายวันมากเลยนะกว่าเขาจะกลับมาเขียนได้”

เขายังจำทุกอย่างของฉันได้จริงๆด้วยแถมเขายังบอกเรื่องพวกนี้กับฉันอีก ถ้าเป็นคนอื่นเขาจะกล้าบอกแบบนี้ไหมนะ

“ถ้างั้นนายคงจะเป็นคนดีมากเลย แล้วทำไมนายทำให้ฉันขนาดนี้ล่ะ นายอยากให้ฉันไปมากเลยหรอ”

เขาหยุดเขียนอีกครั้งหนึ่งมองหน้าของฉันแล้วก็หันไปมองทางอื่นเสียงั้น

“จะว่าอยากให้ไปไหมฉันก็อยากนะ ที่ให้เธอไปเพราะว่า. . . ช่างมันเถอะๆ”

อะไรของเขาจะบอกก็ไม่บอก พอไม่บอกก็ไม่บอกอะไรเลยด้วยจริงๆนะ คนประเภทนี้ฉันคิดไม่ออกจริงๆเลยว่าเวลาคบกันแล้วมันจะเป็นยังไง . . .เอ๋ก็เราเคยคบกับพี่เขาแล้วนี่แต่มันก็ดีอยู่อย่างหนึ่ง ไม่อย่างหนึ่งสิหลายอย่างเลยแหละที่มันดีมาก ก็ชอบที่พี่เขาเป็นเขาเลยคบกับพี่เขามันก็ถูกแล้ว เรานี่มันบ้าจริงๆเลยนะ

“ถึงฉันจะไม่เข้าใจนายเท่าไหร่ แต่ถ้านายไม่อยากบอกฉันก็ไม่เป็นอะไร ฉันจะไม่ถามนายเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ได้ งั้นฉันขอนอนก่อนนะพอดีว่าฉันปวดหัวมากๆเลย”

มันต้องแบบนี้สิปอยเอาให้เหมือนกับว่าเราไม่สบายจริงๆ มันจะได้สมจริงหน่อยแต่ของีบสักหน่อยมันก็คงจะไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง แล้วสุดท้ายฉันก็หลับไปโดยปริยาย