ตอนที่50

“นายทำตกน่ะ” ฉันยื่นรูปคืนให้กับพี่เขาก่อนที่พี่เขาจะหยิบมันไปแล้วเก็บไว้ในกระเป๋าอย่างเดิม

“งั้นเราก็กลับไปที่รถกันเถอะนะ” พี่เขาพูดขึ้นก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับของมากมายเต็มมือของพี่เขา ฉันยัง. . .อยากจะคุยกับพี่เขาให้มากกว่านี้ ฉันอยากจะบอกเรื่องทุกอย่างให้พี่เขาได้รับรู้จังเลย แต่มันทำไม่ได้เพราะพี่เขายังไม่พร้อมที่จะรู้เรื่องพวกนี้ แถมถ้าพี่เขารู้พี่เขาคงจะเลิกกับพี่นิ้งแน่ๆเลย ฉันไม่อยากให้พี่นิ้งเสียใจเพราะว่าฉันหรือเพราะว่าใคร พอพวกเราขึ้นรถหวังว่าจะกลับบ้านของฉัน //คอก// เสียงที่ดังจนกระเด้งออกมาจากท้องของพี่เบสมันทำให้ฉันต้องหันไปมองหน้าพี่เขาในทันที

“หิวหรอเสียงท้องดังเชียว”

“ไม่ได้หิว /หิวก็บอก/ไม่ได้หิวไง/หิวใช่ไหมละ/หิวก็หิว”

สรุปก็คือหิวยังจะมาเล่นตัวอีก ฉันหยิบขนมขึ้นมาก่อนจะฉีกถุงขนมแล้วก็หยิบยื่นไปที่ข้างหน้าของพี่เบส

“กินสิเดี๋ยวป้อนนายก็ขับรถไป” เขามองไปที่ขนมก่อนจะยื่นปากเข้ามากินขนมที่อยู่ในมือ ก่อนที่จะเริ่มเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย พอเห็นพี่เบสกินฉันก็อยากกินบ้างเหมือนกัน ฉันจึงหยิบมาอีกชิ้นหนึ่งแล้วก็เริ่มกินมันเข้าไป

“ฉันขอถามอะไรนายหน่อยได้ไหม” อยู่ๆความคิดมันก็แวบขึ้นมาในหัวของฉัน รูปนั่นรูปที่หล่นลงมาจากกระเป๋าของเขา ทำให้ฉันคิดว่าทำไมเขายังเก็บรูปนั้นเอาไว้อยู่นะ

“ไอ้อิอ๋ามอาเอย” ภาษาอะไรของเขาเนี่ยทำไมไม่กินให้มันเสร็จก่อนแล้วค่อยพูด

“กินก่อนๆอย่าพึ่งพูดอะไรมาก” พอฉันพูดกำชับพี่เขาก็เริ่มเคี้ยวแล้วก็กลืนลงไปในท้องของพี่เขา

“บอกว่าถามมาได้เลยจะถามอะไรล่ะ” ฉันจะถามเขาไปดีไหมหรือว่าไม่ควรจะถามดี แต่ฉันอยากจะรู้ว่าเขาจะตอบอะไรฉันบ้างกับรูปๆนั้น

“รูปที่ฉันเห็นเด็กผู้หญิงคนนั้นกับนายที่ยืนคู่กัน เธอเป็นใครกันหรอ”

เขาเงียบลงสักพักหนึ่งก่อนจะถอนหายใจเบาๆแล้วหันมาทางฉัน เขาจะพูดว่าอะไรกันนะ