ตอนที่48

“แหมวันนี้พี่เบสพาผู้หญิงเข้ามาทานข้าวที่บ้านเราด้วย แถมสวยด้วยนะเนี่ยแฟนใหม่พี่หรือไง”

 

น้องสาวของพี่เบสสินะฉันยังจำหน้าได้แต่ชื่อฉันลืมไปแล้วแฮะ ก็เป็นเพราะว่าฉันไม่อยากจำเสียมากกว่า ก็คนมันไม่คิดว่าจะเจอกันแต่ทำไมถึงต้องเจอด้วยก็ไม่รู้

 

“ไม่ใช่แฟนใหม่ของพี่แกก็พูดไปเรื่อยนะเบล นี่เพื่อนของพี่เป็นผู้บริหารโรงแรมเหมือนๆกัน ชื่อเขาชื่อปอย ส่วนนี่เบลนะน้องสาวของฉัน”

 

เธอยิ้มให้กับฉันก่อนจะยกมือไหว้อย่างสวยงาม พอลองนึกไปถึงอดีตเรากับคิดว่าเขาทำคนละแบบกับเราเลย ในตอนนั้นแค่มองหน้าเราเขายังไม่อยากจะมองเลย แต่นี่ทั้งมองทั้งยิ้มให้ทั้งยกมือไหว้ให้ แต่ก็ช่างมันเถอะไม่เป็นอะไรตอนนี้เราไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว

 

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณเบล” ทำเหมือนไม่รู้จักกันแต่ก็เคยรู้จักกันมาก่อนนั่นแหละนะ

 

“ไม่ต้องเรียกว่าคุณก็ได้ค่ะ เรียกหนูว่าน้องเบลจะดีกว่านะคะหนูอยากให้พี่เรียกแบบนั้นมากกว่า”

 

หืมทีตอนนั้นทำไมไม่อยากจะให้เรียกว่าน้องเบลเลยล่ะ ทำไมตอนนี้มาอยากให้เรียกจังเลย

 

“มันจะดีหรอ/ดีมากเลยค่ะ” พูดตัดบทขนาดนี้ก็คงจะต้องเรียกเธอว่าน้องแล้วล่ะ

 

“โอเคค่ะน้องเบล” ฉันยิ้มให้เธอก่อนจะพูดขึ้น เธอดูดีใจที่ฉันเรียกเธอว่าน้อง

 

“พอแล้วเลิกไปบังคับพี่เขาให้เรียกตัวเองว่าน้องสักทีเถอะ พวกเรานั่งเถอะจะได้ทานข้าวกันเสียที”

 

ฉันพยักหน้าให้กับพี่เบสก่อนที่พี่เบสจะพาฉันเดินไปนั่ง ซึ่งเก้าอี้นั่งก็จะนั่งติดกันที่อื่นมันเต็มหมดแล้ว

 

“มาแล้วค่ะ ขอโทษที่ทำให้รอนานนะคะ” อาหารเริ่มนำมาเสิร์ฟแม่บ้านเริ่มตักข้าวใส่จานให้กับพวกเรา ก่อนจะเริ่มรับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย

 

“อร่อยไหมจ๊ะอาหารมื้อนี้” อยู่ๆคุณแม่ของพี่เบสก็หันมาถามฉันเกี่ยวกับเรื่องอาหารมื้อนี้

 

“อร่อยมากเลยค่ะ” ฉันตอบไปพร้อมกับยิ้มให้ แล้วพวกเราก็กินกันต่อไปสักพักหนึ่ง

 

“ชื่อพี่มันคุ้นมากเลยนะคะเหมือนจะจำได้ว่ามีคนหนึ่งที่ชื่อเหมือนพี่ปอยเลย แต่หนูขอจำก่อนนะว่าคนนั้นเป็นใคร”

 

//ตึ้ง// เสียงทุบโต๊ะที่ดังขึ้นมาโดยไม่บอกไม่กล่าวทำให้ฉันสะดุ้งด้วยความตกใจ

 

“ผมว่าผมอิ่มแล้ว ปอยเดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอที่บ้านนะ ถ้าไม่อิ่มเดี๋ยวพาไปซื้อของกินที่ห้างแล้วค่อยไปส่งที่บ้านเธอก็แล้วกัน”

 

พี่เบสยื่นขึ้นก่อนจะจับมือของฉันแล้วจูงมือออกจากโต๊ะอาหาร แล้วก็พาเดินไปยังหน้าบ้านของเขา

 

“นี่เป็นอะไรทำไมถึงดูอารมณ์ไม่ดีจังเลย ??”

 

เขาหยุดลงก่อนจะปล่อยมือของฉันแล้วก็หันมาหาฉันด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเอาเสียเลย

 

“ฉันไม่ชอบที่มีคนอื่นมาคุยถึงเรื่องของแฟนเก่าฉันน่ะ ฉันไม่ชอบเลยที่คนอื่นเอาเขาไปเปรียบเทียบแบบนั้น ฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นก็เลยต้องออกมาก่อนนี่ไง”

 

หมายความว่ายังไงที่ว่าน้องเบลจะเอาฉันคนเก่ามาเปรียบเทียบ

 

“แต่ฉันไม่เห็นว่าพวกเขาจะพูดอะไรออกมาเลยนะ” ก็คนมันไม่เข้าใจก็เลยลองถามไป

 

“เขายังไม่พูดแต่ฉันรู้ว่าเขาจะต้องพูดแน่ๆ ทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะก็เบลเป็นน้องสาวของฉันหนิ”

 

ฉันเงียบไปนี่เขากำลังปกป้องฉันอยู่อย่างนั้นหรอ พี่เขาไม่อยากให้คนอื่นมาว่าฉันไม่ดีไม่ร้ายใช่ไหม ทำไมฉันรู้สึกดีใจขึ้นมาก็ไม่รู้สิ