ตอนที่ 26 ตามหาวัตถุดิบ

สิ่งที่ฉันจะต้องเอาไปให้กับคุณอดัมมันมีเยอะเหมือนกันนะ แต่ว่าฉันต้องทำได้เพราะฉันรับปากคุณอดัมเอาไว้แล้ว ตอนที่ดูสีหน้าของเขาฉันเห็นได้เลยว่าเขาเป็นห่วงฉันมาก สงสัยจะเป็นเพราะว่าเห็นตอนที่ฉันสลบไปก็เลยเป็นห่วงฉันตั้งแต่ตอนนั้น เขาเลยคิดจะทำอาหารเพื่อเป็นค่าตอบแทนฉันแน่เลย ฉันเดินออกมาข้างนอกฉันจะไม่เดินออกไปแบบสุ่มสี่สุ่มห้าหรอกนะคะ ฉันจะต้องว่ายน้ำไปจะดีกว่าเพราะมันเร็วกว่าเดินอีก ฉันโดดลงไปในน้ำฉันมีพลังบางอย่างที่ทำให้ฉันเร็วเมื่ออยู่ในน้ำ นั่นก็คือขาของฉันจะกลายเป็นหางนั่นเอง เมื่อฉันลงไปในน้ำเมื่อไหร่แล้วฉันต้องการเปลี่ยนขาให้เป็นหาง ฉันก็สามารถทำได้ง่ายโดยการที่ฉันคิดเท่านั้นเอง เมื่อขาของฉันกลายเป็นหางฉันก็เริ่มว่ายน้ำออกไป อย่าแรกที่เขาต้องการเลยก็คือมะพร้าว มะพร้าวที่สุดและน่าอร่อยหลายๆลูกด้วย ดีนะที่พลังของนางเงือกอย่างฉันมีพลังที่เทียบเท่ากับยักษ์สิบตัว มันก็เลยถือมาได้ง่ายมากไม่ต้องห่วงว่ามันจะหนักมือของฉันเลย มะพร้าวมันอยู่ที่ . . .ชายหาดใช่ชายหาด ฉันก็ต้องว่ายออกไปที่ชายหาดแล้วไปหยิบมะพร้าวจากที่นั่นมาให้กับคุณอดัม แต่ถ้าไปกลับๆมันจะล่าช้าเกินไป ฉันก็เลยเอาตะข่ายที่เก็บได้จากเศษซากเรือข้างร่างมาเป็นกระเป๋าของฉันแทน เวลาผ่านไปไม่นานมากนักฉันก็ว่ายไปถึงหน้าชายหาดเสียที ฉันเดินเข้ามาในฝั่งแล้วมองไปที่ต้นมะพร้าวที่ข้างหน้าของฉัน ก่อนจะกระโดดขึ้นไปฉันกระโดดได้หลายเมตรเลยล่ะมันเป็นพลังของฉันและทักษะของฉันด้วเช่นกัน การเอามะพร้าวมาหลายลูกมันจึงง่าย จากนั้นคุณอดัมบอกให้ฉันไปเอาน้ำผึ้งเพื่อทดแทนความหวานฉะนั้นต้องเข้าไปในป่า ไปเอาพร้อมกับอะไรนะ. .ฉันจำไม่ได้ มันเรียกว่าอะไรนะ ใช่ๆพริกไทยยังไงล่ะ พริกไทยใช่ๆๆ

“เกือบจำไม่ได้แล้วสิเรา” ฉันพูดกับตัวเองนิดหน่อยก่อนจะเดินเข้าไปในป่า เพื่อจะไปหาของมาให้กับคุณอดัม อย่างแรกฉันจะต้องไปเอาพริกไทยก่อนน้ำผึ้ง เพราะว่าผึ้งคงจะต่อยฉันยับก่อนแน่เลย ฉันเดินเข้าไปในป่าด้วยระยะเวลาไม่ถึงสิบนาทีก่อนจะพบกับต้นพริกไทย แล้วหยิบมันมาอย่างง่ายดาย ต่อไปก็จะเป็นอันที่ยากแล้วล่ะนั่นก็คือน้ำผึ้ง การที่จะเอามันมาเราคงจะต้องเตรียมตัวอย่างเยอะ อย่างแรกเลยก็คือเกาะป้องกันนั่นเอง *แท่น แทน แท๊นนน* เกาะป้องกันของฉันก็คือใบตอง. .ที่ห่อหุ้มฉันเอาไว้ทั้งตัว ตอนนี้ฉันพร้อมแล้วฉันเดินตามหารังผึ้งอยู่นานแสนนานก่อนจะเจอมัน

“แกเสร็จฉันแน่เจ้ารังผึ้งแสนอร่อย”

รังผึ้งที่แสนใหญ่นี่ทำให้ฉันชอบมันมาก และฉันเลือกแกเจ้ารังผึ้งยักษ์ ฉันเดินเข้าไปหามันก่อนจะจุดไฟใส่ใบตอง แล้วมันก็เริ่มมีควันออกมาจากนั่นเราก็เริ่มทำตามแผลของเรา นั่นก็คือการเอาไปจ่อที่ข้างหน้าของมันยังไงล่ะ ฉันจ่อไว้ข้างหน้ารังสักพักฝูงพึ่งก็เริ่มออกมาด้วยความโกรธ  มันก็พยายามจะต่อยฉันนะแต่มันต่อยไม่เข้า ฉันหยิบรังผึ้งออกมา เยอะมาก เยอะสุกๆ แล้วก็เดินออกจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ว่ายน้ำไม่ได้แล้วเพราะกลัวว่าน้ำผึ้งจะหกหมด ฉันเลยจำเป็นที่จะต้องเดินไป รอก่อนนะคุณอดัมฉันกำลังจะกลับไปหาคุณแล้ว ฉันต้องเดินทางไปไม่ไกลมากหรอกจากที่นี่

“ฉันจะต้องเดินไปให้ถึงแต่ฉันก็จะต้องระวังเจ้าพวกนั้นด้วยเช่นกัน”

งั้นก็เดินกันเถอะพวกปีศาจในช่วงนี้มันไม่ค่อยมีเท่าไหร่หรอก ยกเว้นไอ้ยักษ์นั่นแหละที่ทำให้ฉันต้องมาลำบาก เพราะมันไม่ค่อยนอนแล้วก็ราชินีหิมะด้วยฉัน แถมอีกคนหนึ่งที่จะต้องเฝ้าดูให้ดีเลยมันก็คือ.  . .