ตอนที่ 17 มีบางอย่างในตัวเธอ

จากวันนั้นมาพวกเราก็เริ่มค้นคว้าหาประวัติต่างๆของราชินีหิมะ และนี่ก็จะเป็นครั้งต่อไปที่ผมคิดว่ามันยากกว่าที่คิด เพราะว่าการที่จะค้นประวัติของเธอได้ต้องตามติดตัวของเธอ เพื่อให้รู้ว่าวันๆราชินีหิมะคนนั้นทำอะไรบ้าง ส่วนนี่ก็เป็นวันแรกที่จะตามติดเธออย่างใกล้ชิดจริงๆ ใกล้ชิดมากด้วยจนคิดว่าเธออาจะเห็นเราก็ได้ มันเป็นความเสี่ยงที่ต้องลองดูถ้าไม่ลองเราก็ไม่รู้ว่าประวัติของเธอจริงๆแล้วมันเป็นยังไงบ้าง ในตอนนี้ผมปล่อยให้ฟอเรสอยู่ที่บ้านร้างเพียงลำพัง เพราะผมไม่อยากให้มันมาเป็นอันตรายกับผมด้วย ส่วนคุณแมสก็ตามผมมาเช่นกันเพราะเธออยากจะรู้เหมือนกันว่าราชินีหิมะเป็นแบบนี้เพราะอะไร พวกเราเดินจากบ้านร้างไปยังป่าที่อันตรายอีกครั้งหนึ่ง ผมเรียกมันว่าป่ามรณะได้เลยนะเป็นชื่อเล่นของมันก็แล้วกัน เห็นว่ายังไม่มีใครตั้งชื่อให้ป่าแห่งนี้เลยนี่นา  เมื่อพวกเราเดินมาถึงป่ามรณะแล้ว (เรียกชื่อมันซะเลยแล้วกัน) พวกเราก็เดินตรงเข้าไปยังป่าลึกแล้วลึกเล่าลึกจนลึกมาก มันค่อนข้างอันตรายนะแต่ผมมั่นใจว่าผมปกป้องตัวเองได้บ้างแล้ว เนื่องจากว่าวันที่ผมมาถึงจนถึงนี้วันที่ผมอยู่ที่นี่ ผมก็เริ่มออกกำลังเยอะ กินอาหารที่มีประโยชน์มากขึ้น แล้วก็ทักษะการต่อสู้ของผมก็ฝึกว่าจากคุณแมสนี่แหละ ที่เป็นช่วยสอนให้กับผู้ ผมเลยคิดว่าสัตว์บางชนิดในเกาะแห่งนี้ผมสู้ได้เหมือนกัน แต่ถ้าตัวใหญ่มากจนเกินไปผมอาจจะต้องใช้ทักษะนินจาของผมเอง ฮ่า ฮ่า ทักษะนินจาที่ว่าคือหลบ หนี ไม่ก็หาที่ที่มันไม่สามารถหาผมเจอได้ เอาล่ะเข้าเรื่องต่อดีกว่าผมกับคุณแมสเดินเข้าไปยังป่าเรื่อยๆเพื่อตามหาราชินีหิมะ เพราะส่วนมากพอเธอสัมผัสได้แล้วเธอก็จะอยู่แต่ในป่า หาผมแต่ในป่าอ้อมไปอ้อมมาอย่างนั้นทุกๆวัน ซึ่งผมกะว่าเธอจะต้องอยู่ที่นี่แน่ๆในวันนี้ //ฟิ้ว// พูดไปพูดมาไม่กี่คำผมก็รู้สึกได้เลยว่าทุกอย่างมันเริ่มหนาวขึ้นแล้ว

“มันว่าเราหาที่หลบก่อนดีกว่านะครับผมรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่กำลังมายังที่นี่แล้ว”

เมื่อคุณแมสได้ยินผมพูดเช่นนั้นพวกเราก็รีบหาทางที่จะหลบซ่อนราชินีหิมะในทันที

“เธอมาแล้วจริงๆด้วยถ้าเกิดคุณสัมผัสถึงความหนาวนั่นไม่ได้ ฉันว่าพวกเราอาจจะงานเข้ากันก็เป็นได้นะ แต่ดีมากเลยที่คุณสัมผัสมันได้แบบนั้น”

ดูเหมือนคุณแมสจะชมผมเลยนะเนี่ยทำไมผมรู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูกก็ไม่รู้

“ฉันสัมผัสมันได้เธอจะต้องอยู่แถวนี้แน่ๆเลย เธอหายไปไหนอย่าจากฉันไป อยู่กับฉันอยู่กับฉันก่อนนะ”

สิ่งที่เธอพูดเป็นหลักฐานและเป็นคำตอบที่ดีมากเลย ราชินีหิมะเหมือนไม่ได้พูดกับผมแต่พูดกับใครบางคนเสียมากกว่า ไอ้ที่บอกว่าสัมผัสได้คงเป็นสัมผัสได้ถึงผมก็จริง แต่ว่าอย่าหายไปไหนเนี่ยมันหมายความยังไง แล้วก็ไอ้ที่บอกว่าอยู่กับฉันก่อนมันหมายความเธอเคยโดนใครบางคนทิ้งเอาไว้หรือเปล่านะ

“ฉันขาดเธอไปไม่ได้ได้โปรดออกมาหาฉันเถอะ ฉันอยากจะกอดเธอเอาไว้อีกครั้งหนึ่ง”

ขาดไม่ได้หรอหรือว่าเธอจะคิดว่าไอ้ที่เธอสัมผัสมันได้เนี่ยเป็นมนุษย์ก็จริง แต่เป็นมนุษย์ผู้ชายคนนั้นหรือเปล่านะ ฉันอยากจะกอดเธออีกครั้งคงหมายถึงเธออยากจะกอดเขาอีกครั้งหนึ่ง เหมือนที่เธอเคยกอดเขาในวันที่เขายังอยู่ นี่มันความรักที่แสนทรมานชัดๆเลยถ้าเกิดเรื่องพวกนี้มันตรงกันเธอก็คงเป็นปีศาจผู้หญิงที่น่าสงสารมากกว่าที่จะกลัวเธอนะ แต่แค่เธอขาดสติไปในช่วงนี้ถ้าผมออกไปเธออาจะฆ่าผมเลยก็ได้ เพราะว่าผมไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นยังไงล่ะ มันอาจจะทำให้เธอผิดหวังจนโกรธเกี้ยวแล้วผมอาจจะไม่มีชีวิตรอดเหลือต่อไปก็ได้นะถ้าผมออกไปตอนนี้

“ฮี่ ฮี่” เสียงหัวเราะของเธอพอฟังเข้าจริงๆมันเหมือนเสียงที่ร้องไห้ออกมาจากข้างในหัวใจของเธอเลย ผมคงจะคิดผิดอะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับตัวของเธอ ถ้าเกิดผมไม่ได้ฟังเรื่องราวจากคุณแมสผมคงคิดว่าเธอบ้าไปแล้ว เธอเป็นปีศาจที่น่ากลัว เธอเป็นปีศาจที่ไม่น่าเข้าใกล้ แต่พอกลับมาคิดๆดูเธอเป็นปีศาจที่น่ารักคนหนึ่งเลยล่ะ ถ้าไม่ทำหน้าแบบนั้นแล้วก็ไม่คิดจะไล่ฆ่าผมอะนะ เป็นผู้หญิงที่น่าสงสารอะไรแบบนี้แล้วผู้ชายคนนั้นมันเป็นใครกันนะ