ตอนที่ 16 สืบค้นหาต้นตอ

บ้าเอ๊ยทำไมราชินีอะไรนั่นถึงจะต้องมาที่นี่ด้วยล่ะ แล้วเธอกามารถสัมผัสถึงอะไรหลายๆอย่างได้อย่างง่ายดายด้วย ผมและคุณแมสจะต้องเงียบๆเอาไว้เพื่อให้เธอไปจากที่นี่ก่อน ถ้าเกิดเราเสียงดังหรือทำอะไรที่ทำให้เขารู้ตัวขึ้นมา พวกเราอาจจะไม่รอดออกไปจากที่นี่ก็ได้ แถมจะต้องเป็นภาระของคุณแมสที่จะช่วยผมอีก ผมชักไม่แน่ใจแล้วว่าผมยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า ที่มัวแต่ให้แต่ผู้หญิงช่วยปกป้องตลอดทุกครั้งเลย

“ฉันรู้ว่าพวกเราจะต้องรอดมันไปได้แหละค่ะ แต่ว่าทำไมเธอคนนั้นถึงมาป๊วนเปี๊ยนที่นี่บ่อยจังเลย แต่ก่อนเธอไม่เคยมาแบบนี้แสดงว่าเธอจะต้องสัมผัสถึงคุณได้ เกาะแห่งนี้มันไม่เคยมีมนุษย์เข้ามานานมากแล้วน่ะค่ะ มันก็เลยทำให้เธอดูตื่นเต้นที่สัมผัสได้ถึงมนุษย์ แต่ฉันเชื่อว่าเธอไม่รู้หรอกว่าคุณอยู่ที่ไหน เพียงแต่เธอแค่สัมผัสมันได้เท่านั้นเอง ตอนนี้คงต้องรอให้เธอออกไปจากแถวนี้ก่อน แล้วเราจะปลอดภัยโดยไม่ต้องต่อสู้”

เธอเดินมาหาพวกเราแล้วตอนนี้พวกเราจะต้องเงียบที่สุด พวกเราจะต้องหลบซ่อนและเงียบเข้าไว้ เพื่อไม่ให้พวกเราเป็นอันตรายและไม่ให้เธอรู้ว่าเราอยู่ที่นี่ แต่ผมลองตั้งความคิดของผมขึ้นมาว่าทำไมเธอถึงต้องการผม เธอสัมผัสผมได้ก็จริงแล้วเธอต้องการผมไปทำอะไรกันแน่

“ฮี่ ฮี่ อยู่ไหนนะฉันอยากจะเจอเธอเหลือเกิน” เสียงที่น่าขนลุกนั่นทำให้ผมไม่กล้าพูดอะไรอีกเลย ผมว่าถ้าเกิดเธอจับผมได้นะผมจะต้องประสาทกินแน่ ดูแล้วอยู่กับเธอเหมือนอยู่กับคนโรคจิต แต่ก็นะที่นี่มันแปลกมาตั้งแต่ผมเข้ามาที่นี่แล้วล่ะ มันทำให้ผมรู้ว่าบนโลกนี้มันไม่ได้มีแค่สัตว์มนุษย์อย่างเดียว แต่มันมีอย่างอื่นด้วยสิอย่างอื่นที่มากมายเลย

“ฉันเหงา ฉันอยากมีเพื่อนอยู่ข้างๆฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก ได้โปรดเถอะออกมาจากที่ซ่อนของเธอสักที ฉันอยากจะเห็น. . .ฉันอยากจะเห็นว่าเธอมีรูปร่างหน้าตาเป็นยังไงบ้าง ฉันอยากจะกอดเธอ ฉันอยากกอดเธอเอาไว้ให้แน่นๆ แน่นจนคิดว่าจะบีบร่างของเธอให้แหลกไปเป็นเสี่ยงๆเลยล่ะ ฮี่ ฮี่”

ดูหล่อนจะไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่นะ สิ่งที่เธอพูดกับผมมันทำให้ผมนั้นขนตั้งเป็นชั้นๆจนเห็นได้เลยว่ามันตั้ง

“มาหาฉันที” เสียงของเธอเริ่มเบาลงๆเรื่อยๆ อาจจะเพราะว่าเธอเดินออกห่างจากเราไปแล้ว แล้วเสียงมันก็หายไปใช้เวลาสักพักในการรอให้เธอไปจริงๆก่อนที่คุณแมสผู้น่ารักจะพูดขึ้นมา

“ฉันว่าเธอคงไปแล้วล่ะค่ะตอนนี้มันคงปลอดภัยสำหรับคุณแล้ว งั้นพวกเราออกไปจากที่ป่าแห่งนี้กันก่อนเถอะนะคะแล้วค่อยคุยกันใหม่อีกที เผื่อเธอจะกลับมาที่นี่เราจะซวยกันอีกค่ะ”

ผมและคุณแมสเดินกลับไปยังบ้านร้างที่เราเคยอยู่ เพราะที่นั่นมันปลอดภัยที่สุดสำหรับผมแล้ว พอผมลงไปนั่งผมก็กลับไปคิดอะไรมากมายเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น ผมอยากจะรู้เรื่องของเธอว่าเธอเป็นมายังไงทำไมถึงกลายเป็นแบบนั้นได้ หรือว่าเธอเป็นแบบนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

“ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงเป็นแบบนั้นหรอครับหรือว่าเธอเป็นแบบนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”

มีแค่คุณแมสเท่านั้นที่ผมไว้ใจที่สุด และเธอก็มีความรู้เกี่ยวกับที่นี่เยอะมากเหมือนกัน เธอจะรู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นบ้าง

“เธอก็เหมือนกับปีศาจทั่วๆไปนั่นแหละค่ะ แต่ตอนแรกเธอไม่ใช่แบบนี้หรอกนะ เธอเป็นคนที่น่ารักเป็นปีศาจที่ดีและไม่เคยคิดจะเป็นปีศาจแบบนี้มาก่อน แต่รู้สึกว่าตัวของเธอเปลี่ยนไปเมื่อเธอได้พบรักกับมนุษย์ผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้ค่ะ ที่รู้ๆมาก็มีเท่านี้นะคะแต่ว่าฉันก็กะว่าฉันจะสืบอยู่เหมือนกันว่าเธอเป็นแบบนี้เพราะผู้ชายคนนั้นได้ยังไง จากนั้นทุกอย่างเปลี่ยนไปโดยที่ไม่รู้เลยว่าเป็นเพราะเหตุใด เกาะนี้ก็เลยกลายเป็นเกาะที่มนุษย์เรียกว่าเกาะแห่งคำสาปยังไงล่ะคะ”

เป็นเพราะผู้ชายคนหนึ่งที่ทำให้ปีศาจแสนดีกลายเป็นปีศาจที่น่ากลัวได้นี่ แสดงว่าผู้ชายคนนั้นคำไม่ธรรมดาเอามากๆเลยนะ ยังไงฉันก็ต้องสืบหาประวัติต่างๆของเธอคนนั้นได้

“งั้นผมจะช่วยคุณแมสอีกแรงหนึ่งนะครับ ไม่ว่ามันจะอันตรายแค่ไหนผมก็ยังอยากจะรู้เรื่องของผู้หญิงคนนั้นอยู่ดี”

ต้องสืบได้เลยว่าความเป็นมาของเธอมันเป็นยังไง