ตอนที่ 1 เหตุการณ์ถ้ำมองบนสวรรค์
ตอนที่ 1 เหตุการณ์ถ้ำมองบนสวรรค์
“ไร้สาระ นี่มันช่างไร้สาระจริงๆ! ทหาร นำจ้าวแห่งจิตดวงดาวมาที่นี่”จักรพรรดิหยกตระโกนดังลั่นในตำหนัก
นานนับหมื่นปีที่ผ่านมา นอกจากตอนที่วานรได้มาทำให้เขาอับอายโดยการสร้างความยุ่งเหยิงในตำหนักศักดิ์สิทธ์นี่เป็นครั้งแรกที่เหล่าอมตะเห็นเขาโกรธขนาดนี้
ถูกกดดันโดยเหล่าอมตะที่กำลังหาตัวเขา ไถไป๋ จิงเซียงจึงกล่าวออกมาเบาๆว่า
“ท่านมหาจักรพรรดิ โปรดสงบลงก่อน”
จากนั้นไม่นานทหารศักดิ์สิทธิ์ 4 คนได้จับชายวัยกลางคนซึ่งสวมชุดขาวตั้งแต่หัวยันปลายเท้าเข้ามาในตำหนัก บุคคลนี้ไม่ใช่คนธรรมดา เขาคือคนที่ทำให้จักรพรรดิหยกโกรธ ‘จ้าวแห่งจิตดวงดาว’
“ตั้งแต่สวรรค์ถือกำเนิดมาจนถึงตอนนี้ ไม่มีอะไรไร้สาระถึงเพียงมาก่อน ‘แอบดูเหล่าเทพธิดาอาบน้ำ’ จ้าวแห่งจิตดวงดาวจำคำของข้าไว้ เจ้าจะต้องถูกลงโทษ”
จักรพรรดิหยกตะโกนดังลั่น
“ไถไป๋ จิงเซียง ผนึกพลังศักดิ์สิทธ์ของมันซะ น่าสมเพชจริงๆขนาดอยู่ที่นี่เจ้ายังกล้าใช้พลังจิตอีกรึ” ถึงจักรพรรดิหยดจะโกรธถึงเพียงนี้จ้าวแห่งจิตดวงดาวก็ยังกล้าจะใช้พลังของเขาเพื่อจะหลบหนีจากเหตุการณ์นี้ ทำแบบนี้มีเพียงจะทำให้จักรพรรดิหยกโมโหมากขึ้น
“พี่ชายวานร พี่ชายวานร ได้ยินรึยัง? เด็กที่เราช่วยไว้ที่แม่น้ำทงเทียนในช่วงที่เราเดินไปทิศตะวันตก ตอนนี้ถูกเรียกว่าจ้าวแห่งจิตดวงดาว เขาได้ก่อบาปขึ้นและกำลังถูกสอบสวนอยู่ในตำหนักศักดิ์สิทธ์” จู ป้าเจีย ได้มาพบราชาวานรในสวนลูกท้อแห่งสวรรค์
“จ้าวแห่งจิตดวงดาว? เขาทำอะไรลงไปล่ะ?เมื่อกี้ข้าได้ยินเสียงความวุ่นวายที่ค่อนข้างจะเรื่องใหญ่ไม่น้อย” ซุนหวู่คงกัดลูกท้อแห่งนิรันดร์แล้วกล่าวออกมา
“เขาจำเป็นต้องให้ตัวตนอันสูงส่งเช่นข้าไปแสดงตัวรึไม่? ฮ่าๆๆ”
“เขาได้ไปแอบดูเหล่าเทพธิดาอาบน้ำ ข้าพนันเลยว่าเขาต้องการช่วยเหลือของท่าน” จู ป้าเจีย หัวเราะหลังจากที่เขาพูด
“เด็กคนนี้ปกติแล้วค่อนข้างจะเป็นคนจริงจัง ไม่คิดเลยว่าจะทำอะไรแบบนี้ นิสัยของเขาแตกต่างกันท่านในช่วงเวลานั้นมากจริงๆ”
“เจ้าหมู เจ้าหมายความว่ายังไงกัน?”ซุนหวู่ด้วยความสงสัยพร้อมหรี่ตาลง
“ในตอนนั้นในขณะที่พี่ชายวานร ทำหน้าที่เป็นผู้พิทักษ์ลูกท้อ ท่านหยุดเทพธิดาทั้ง 7 โดยการพูดเพียงคำว่า ‘หยุด’ ท่านดูเหมือนว่าจะไม่ได้แตะต้องพวกนางเลย” จู ป้าเจีย พูดด้วยท่าทางลามก
“เจ้าบ้า นี่เจ้าหาเรื่องตายงั้นรึ?” ซุนหวู่คงตะโกนออกมาก่อนที่จะปาลูกท้อครึ่งลูกใส่ จู ป้าเจีย “ยกโทษให้ข้าด้วยพี่ชายวานร ข้าไม่ล้อเล่นแล้ว” จู ป้าเจีย รีบพูดออกมา
“พี่ชายวานร เรื่องนี้ค่อนข้างจะแปลกๆท่านรู้ไหมว่าใครกันที่เขาแอบดู”
“แปลก? ถ้าจักรพรรดิหยกจะโกรธขนาดนี้ เขาไปแอบดูจักรพรรดินีหยกงั้นรึ?
ฮ่าๆๆ ถ้าเป็นงั้นล่ะก็ชักจะสนุกแล้วสิ”ซุนหวู่คงกล่าวแล้วหัวเราะโดยคิดภาพเหตุการณ์ตาม
“เปล่า ไม่ใช่จักรพรรดินีแต่เป็นเธอคนนั้น” จู ป้าเจีย กล่าวพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ตำหนักจันทรา
“ป้าเจีย พวกเราไม่ได้มีหน้าที่ดูแลเหตุกาณ์ต่างๆในสวรรค์ ไปกันเถอะไปสนุกกับอรหันต์ทั้ง18 กันดีกว่า” ซุนหวู่คงรู้สึกไร้หนทางแล้วพุ่งออกไปจากสวนลูกท้อแห่งสวรรค์
“ช่างกล้าจริงๆที่ไปแอบดูคนที่ควรเป็นคนสุดท้ายที่จะมีเรื่องด้วย ถ้าแอบดูจักรพรรดินีหยกพี่ชายวานรยังคงแสดงตัวแล้วแก้ไขปัญหาได้ แต่ในเมื่อเจ้าไปแอบดูคนๆนี้เข้าแล้วคงไม่มีใครช่วยเจ้าได้ ข้าหวังว่าเจ้าจะโชคดีข้าได้ทำทุกอย่างที่ทำได้แล้ว” จู ป้าเจีย พูดพร้อมกับเด็ดลูกท้อนิรันดร์ก่อนที่จะออกจากสวนลูกท้อแห่งสวรรค์
“ไถไป๋ จิงเซียง เจ้าคิดว่าควรจะจัดการกับจ้าวแห่งจิตดวงดาวยังไงดี?”
จักรพรรดิหยกเดินวนไปมาเกินกว่า 2ชั่วโมงก่อนที่จะกลับมาถามคำถามนี้แล้วมองไปยัง ไถไป๋ จิงเซียง
ในตอนนี้เองจ้าวแห่งจิตดวงดาวก็ย้ายความสนใจไปที่ ไถไป๋ จิงเซียง ‘ตั้งแต่ถูกพามายังสวรรค์ข้าทำดีต่อตาแก่นี่ไว้มาก ทั้งมอบของดีๆที่ข้ามีให้ เขาจะต้องให้ความเมตตาต่อตัวข้าแน่ๆ’จ้าวแห่งจิตดวงดาวได้คิดแบบนั้น
ไถไป๋ จิงเซียง มองกลับไปที่จ้าวแห่งจิตดวงดาวที่กำลังคุกเข่าอยู่ตั้งแต่ที่ถูกนำตัวเข้ามาในตำหนัก สหายเยาว์วัยคนนี้ได้ทำดีต่อตัวเขามาตลอด เขาทั้งนำไวน์ที่บ่มเองมาให้สม่ำเสมอ แน่นอนว่าเขาเองก็ได้ให้โอสถเป็นการตอบแทนเสมอเช่นกัน
“ท่านลุง ไถไป๋ ท่านดื่มเยอะเกินไปแล้ว ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นกลางคืนแล้วนะข้าคงต้องขอตัวก่อนไว้ข้าจะมาเยี่ยมท่านใหม่ ไม่รีบกลับข้าคงจะออกจากประตูสวรรค์ทิศใต้ไปไม่ได้” จ้าวแห่งจิตดวงดาวได้กล่าวออกมา เมื่อ 6เดือนที่แล้วตอนที่เขามาเยี่ยม ไถไป๋ จิงเซียง เพื่อที่จะเอาไวน์มาให้นั้น เขาได้ร่วมดื่มไวน์พร้อมกับ ไถไป๋ จิงเซียง ด้วย
ไถไป๋ จิงเซียง นั้นมีความสามารถในทุกๆด้านแต่เขาดันคอไม่แข็ง เขามักจะพูดเรื่องไร้เหตุผลตลอดในขณะที่เริ่มดื่มเข้าไป
“เพียงนำตราของข้าไปแล้วเดินออกจากประตูสวรรค์ทิศใต้ ข้าล่ะอยากรู้จริงๆใครจะกล้าขวางทางเจ้า มาดื่มกันเถอะเจ้าหนู เอาจริงๆแล้วไวน์นี่รสชาติไม่เลวเลย ดีกว่าที่เสิร์ฟในที่นั่งลูกท้อสวรรค์ซะอีก เอาล่ะดื่มๆ” ไถไป๋ จิงเซียง พึมพำออกมา
“ท่านลุง ไถไป๋ ข้าดื่มต่อไม่ได้แล้วจริงๆ ท่านก็รู้เรื่องนี้ดี ถ้าข้าออกไปช้าเพีงนิดเดียวแล้วไปเจอกับท่าน เออร์หลางแล้วล่ะก็...” จ้าวแห่งจิตดวงดาวกล่าวออกมาเบาๆ
“อมตะ เออร์หลาง? ทำไมเจ้าจะต้องไปกลัวเจ้านั่นด้วย? คนอื่นอาจจะไม่รู้ภูมิหลังของเขา แต่ข้ารู้ว่าเขาเกิดจากน้องสาวของจักรพรรดิหยกกับเจ้าหนอนหนังสือ หยาง ถ้าข้าไม่ขอให้จักรพรรดิหยกเมตตา เขาคงไม่ได้รับอนุญาติให้อยู่ที่นี่บนสวรรค์หรอก เพราะเรื่องนี้เขาควรเรียกข้าว่าท่านปู่ด้วยซ้ำ ใช่แล้ว เขาควรจะเรียกข้าว่าท่านปู่”
ไถไป๋ จิงเซียง พูดออกมาดังๆ
“ท่านลุง ท่านลุงผู้สูงส่งของข้าโปรดพูดเบาๆลงให้หน่อย ท่านไม่กลัวเขาแต่ข้ากลัว! เพียงแค่จัดการหมาที่อยู่ข้างกายเขาตลอดข้าก็ทำไม่ได้” จ้าวแห่งจิตดวงดาวปิดปาก ไถไป๋ จิงเซียง ก่อนที่จะกล่าวออกมา
“ชักจะน่าเบื่อแล้วสิ ไม่ต้องดื่มแล้วเจ้ากลับไปได้ ถ้าเจอกับอมตะ เออร์หลางแล้วเขากล้าขวางเจ้าล่ะก็ จงกล่าวชื่อของข้าออกไปซะ” ไถไป๋ จิงเซียง พูดก่อนจะหลับไป
ในวันนั้นจ้าวแห่งจิตดวงดาวได้กลับบ้านอย่างปลอดภัย แต่ยังไงก็ตามเมื่อ ไถไป๋ จิงเซียง ตื่นขึ้นมาในวันถัดไปและมองไปยังกระจกฉายแสงย้อนอดีต เขาได้เห็นว่าเขาได้เมาขนาดไหนและได้รู้ว่าเขาได้เผลอบอกอะไรกับจ้าวแห่งจิตดวงดาวไปบ้าง
เขาถึงกับต้องไปหาจ้าวแห่งจิตดวงดาวแล้วบอกให้เก็บเป็นความลับ
“เหตุการณ์แอบดูครั้งนี้เป็นได้ทั้งความผิดที่หนักและเบา กฎของสวรรค์ไม่ได้บอกถึงบทลงโทษที่ควรได้รับเอาไว้อย่างชัดเจน” ไถไป๋ จิงเซียง กล่าวออกมาเบาๆ
‘ข้าสงสัยจริงๆ เทพธิดาคนไหนกันเขาไปแอบดู’ ไถไป๋ จิงเซียง ได้คิดในใจ ถ้าเป็นเพียงเทพธิดาธรรมดาเหตุการณ์ครั้งนี้จะสามารถมองข้ามไปได้ เพียงกักขังจ้าวแห่งจิตดวงดาวหมื่นปีคงจะแก้ปัญหานี้ได้ เพียงแต่ว่าหากเทพธิดาที่ถูกแอบดูเป็นตัวตนทรงอำนาจ บทลงโทษคงจะเบาๆไม่ได้
“เทพธิดาที่เขาแอบดูคือ ชางเอ๋อร์” จักพรรดิหยกตะโกนออกมาด้วยเสียงที่ก้องกังวาล ในตอนนี้เองคนที่ยืนอยู่จึงได้เข้าใจสถานการณ์ขึ้นมา ทุกคนรู้ดีว่าชางเอ๋อร์ เทพธิดาแห่งจันทราคือใคร ย้อนกลับไปตอนที่เธอเพิ่งจะมาที่ตำหนักจันทราได้มีข่าวลือว่า... อะแฮ่มๆ จักพรรดิหยกได้.... อืมมม บางเรื่องทิ้งไว้โดยไม่พูดถึงจะดีที่สุด เรื่องนี้ไม่สามารถพูดถึงได้นอกซะจากคนผู้นั้นอยากถูกตัดหัว
“ท่านมหาจักรพรรดิ โปรดสงบลงก่อน แน่นอนว่าเรื่องนี้คงยกโทษให้ไม่ได้จ้าวแห่งจิตดวงดาวสมควรถูกตัดหัว!” ไถไป๋ จิงเซียง กล่าวออกมา ในที่สุดตอนนี้ ไถไป๋ จิงเซียง ก็ได้เข้าใจแล้วว่าทำไมจักพรรดิหยกถึงโกรธขนาดนี้ หลายปีก่อน จู ป้าเจีย ถูกเนรเทศไปสู่วิถีการเกิดใหม่แห่งสัตว์และจบลงด้วยการเป็นหมูเพียงเพราะไปหยอกล้อ ชางเอ๋อร์ เท่านั้น
“ท่านมหาจักรพรรดินี่เป็นครั้งแรกที่จ้าวแห่งจิตดวงดาวละเมิดฝ่าฝืนกฎ เขาเพิ่งมาที่นี่เพียงไม่นานเท่านั้น ยิ่งกว่านั้นกฎเองก็ไม่ได้กำหนดไว้ว่าผู้ที่แอบดูจะต้องถูกตัดหัว ไม่ควรจะมอบการลงโทษแบบนี้ให้เขา ตัวข้ามีความเห็นว่าเขาควรถูกปฏิบัติเช่นเดียวกับ จู ป้าเจีย โดยการเนรเทศจากสวรรค์และเกิดใหม่ในโลกมนุษย์”
จักรพรรดินีหยกยิ้มแล้วกล่าวก่อนที่จักรพรรดิหยกจะทำการประหารชีวิต
“ถูกของเจ้า งั้นก็เนรเทศเขาไปยังโลกมนุษย์” จักรพรรดิหยกกล่าวก่อนที่จะออกจากตำหนักศักดิ์สิทธิ์ไป
จ้าวแห่งจิตดวงดาวมองไปยังจักรพรรดิหยกด้วยความขอบคุณ ตัวเขาบ่มเพาะมานานกว่าหมื่นปีจนในที่สุดก็ได้ขึ้นมาสู่สวรรค์เพื่อเป็นอมตะ ถ้าเกิดถูกประหารที่ประตูสวรรค์ทิศใต้ เขากลัวว่าในชีวิตหน้าจะไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับทักษะวรยุทธอีกตลอดไป ยังโล่งอกที่แค่ถูกเนรเทศอย่างน้อยเขาก็ยังรักษาชีวิตเอาไว้ได้
“พี่สาม ท่านมหาจักรพรรดิสั่งให้เราโยนจ้าวแห่งจิตดวงดาวไปยังโลกมนุษย์ ใน 6วิถีแห่งการเกิดใหม่เขาควรจะไปยังวิถีไหนดี?” หนึ่งในสี่ทหารศักดิ์สิทธิ์เอ่ยถาม
“จักรพรรดินีหยกบอกว่าเขาควรถูกปฏิบัติเช่นเดียวกับ จู ป้าเจีย ก็ควรจะเป็นวิถีการเกิดใหม่แห่งสัตว์” หัวหน้าเหล่าทหารกล่าว
“เดี๋ยวก่อน ข้ามีเรื่องจะบอกกับจ้าวแห่งจิตดวงดาว คัง จินหลง หนึ่งใน 24 เทพแห่งดวงดารากล่าวออกมาพร้อมกับหยุดทั้ง 4 คนไว้”
“อาวุโสคัง บาปที่ จ้าวแห่งจิตดวงดาวก่อไว้เป็นเรื่องที่ร้ายแรง โปรดอย่าทำให้เราลำบากเลย...” หัวหน้ากลุ่มทหารศักดิ์สิทธิ์กล่าวเบาๆ
“ข้าแค่จะมาคืนบุญคุณที่ติดไว้เท่านั้น ฮ่าๆๆ” คัง จินหลง หัวเราะแล้วกล่าว
“ข้าได้ยินที่พวกเจ้าพูดกันแล้วเมื่อกี้ ท่านมหาจักรพรรดิเพียงแค่บอกให้เนรเทศจ้าวแห่งจิตดวงดาวไปยังโลกมนุษย์เท่านั้น ข้าคิดว่าวิถีแห่งมนุษย์น่าจะเหมาะกับเขาที่สุด ถึงแม่จักรพรรดินีหยกจะเอ่ยถึง จู ป้าเจีย นางก็ไม่ได้บอกว่าจ้าวแห่งจิตดวงดาวจะต้องถูกส่งไปยังวิถีแห่งสัตว์ ข้าแนะนำให้พวกเจ้าคิดให้รอบคอบอย่าได้นำชีวิตของพวกเจ้ามาทิ้งกับเรื่องนี้”
หลังจากฟังที่ คัง จินหลง บอก พวกเขาก็เริ่มคิดไปยังเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในตำหนักศักดิ์สิทธิ์
