TWO Chapter 61 สุสาน

TWO Chapter 61 สุสาน

กว่าพวกเขาจะซื้อของปีใหม่เสร็จสิ้น เวลาก็ล่วงเลยมาถึงเวลา 15.00 น. แล้ว มีถุงจำนวนมากที่เขาต้องนำกลับไปด้วย ถ้าโอหยางโชวไม่ได้ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอก่อนหน้านี้ มันคงจะไม่ใช่เรื่อง่ายแน่ที่เขาจะนำพวกมันกลับไป

เมื่อกลับถึงบ้าน ปิงเอ๋อก็เปิดกล่องชอกโกแลตทันที เธอไม่สามารถรอได้ และใส่มันเข้าไปในปากของเธอ “น้องสาวตัวน้อย ถ้าน้องยังกินแบบนั้นต่อไป น้องจะกลายเป็นเด็กอ้วนตัวน้อยๆแทนนะ”

“หืม พี่ชายนิสัยไม่ดี ปิงเอ๋อที่น่ารักจะไม่กลายเป็นเด็กอ้วน เพราะหนูมีการเผาผลาญที่ดี” ท่าทางของเธอเหมือนกับนกยูงน้อยที่ภาคภูมิใจในตนเอง

เขางงงวย โอหยางโชวถามเธอ “ใครสอนน้อง ว่าร่างกายที่เผาผลาญอาหารได้ดีจะไม่อ้วน?”

“เอ๋?” ปิงเอ๋อตระหนักว่าเธอได้กระทำผิดพลาด ที่ต่อปากต่อคำกับเขา เธอปิดปากของเธอด้วยมือเล็กๆ แต่เมื่อเห็นสายตาที่ดุของโอหยางโชว ในที่สุดเธอก็ยอมแพ้แล้วกล่าวออกมาเบาๆ “พี่ใหญ่เสี่ยวเยว่บอกมา”

โอหยางโชวตบหน้าผากของเขาด้วยความไม่อยากเชื่อ ทั้ง 2 สาวช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ เสี่ยวเยว่บอกเรื่องนี้กับปิงเอ๋อ ตกลงใครเป็นเด็กกันแน่ เมื่อเธอกลับมาจากวันหยุดปีใหม่ เขาคงต้องคุยกับเธอบ้างแล้ว

“น้องสามารถทานได้เท่านั้น ถ้าน้องทานอีก คืนนี้จะไม่มีอาหารค่ำ” โอหยางโชวประนีประนอม

“หนูรู้ว่าพี่เป็นพี่ชายที่ใจดีที่สุดในโลก” เธอรู้ดีว่าเขาไม่ได้โกรธมาก เธอวิ่งไปข้างๆเขาแล้วนั่งลงอย่างเชื่อฟัง

มีน้องสาวที่น่ารักอย่างนี้ เขาจะทำอะไรได้ เขาลูบหัวของเธอแล้วกล่าวว่า “วันนี้น้องอยากกินอะไร?”

“หนูอยากกินปีกไก่!”

“งั้นมากินปีกไก่กัน!”

………………………………………………………………………………………………………………

ไกอาปีที่ 1 เดือนที่ 2 วันที่ 27 วันนี้เป็นวันฝังศพ งดเว้นจากการแต่งงาน และการจัดตั้งพันธมิตร

สุสานถูกสร้างเสร็จสิ้นเมื่อบ่ายเมื่อวานนี้ วันนี้เป็นวันมงคงสำหรับเปิดพื้นที่ฝังศพ ดังนั้น เถ้าของทหาร 2 คน ที่เสียชีวิตจึงถูกส่งมาจากกรมการบริหาร

เช้าตรู่วันนี้ ผู้นำของซานไห่ทั้งหมด สวมชุดสีดำ พวกเขามารวมตัวกันอยู่ที่ศาลบรรพบุรุษ เพิ่อร่วมงานพิธีฝังศพ

ห้องโถงบรรพบุรุษได้ถูกจัดเตรียมอย่างดี โรงไม้ได้เลือกไม้ที่ดีที่สุดในการทำโลงศพ  และวางมันไว้กลางห้อง เถ้าของทหารที่ตายถูกใส่ลงในโลงศพทั้ง 2 โดยเพื่อนทหารของพวกเขา

เพราะทหารที่ตายไปไม่มีญาติสนิท กองทัพจึงเข้าร่วมพิธีศพ หมวดทหารม้าที่ 1 หมู่ที่ 2 และหมวดทหารม้าที่ 2 หมู่ที่ 3 รับผิดชอบในการหามโรงศพ

ศพถูกแห่จากศาลบรรพบุรุษไปรอบๆเมือง และสุดท้ายก็มุ่งไปด้านทิศตะวันตกของเมืองซึ่งมีสุสานตั้งอยู่ที่นั่น สุสานถูกสร้างตามฮวงจุ้ย ถือได้ว่าสร้างในตำแหน่งที่เหมาะสมที่สุด

หลังจากเข้ามาที่สุสาน พวกเขาก็แบกโลงมาที่หลุมศพ เจ้ากรมการบริหาร ฟ่านจงหยานได้กล่าวคำพูดที่เตรียมไว้ เมื่อฟังดูให้ความรู้สึกเศร้าสร้อย

หลังจากพิธีศพเสร็จสิ้น ถึงแม้พวกเขาจะเป็นเพียงคนต่ำต้อย แต่พวกเขาก็แสดงเจตนารมณ์ต่อดินแดนในฐานะทหาร เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ทุกคนเคารพพวกเขา

หลังจากกลับมาจากงานศพ โอหยางโชวไม่ได้อยู่ในอารมณ์ลึกซึ้งมากนัก เขาเข้าไปในสำนักงานของเขา เป็นธรรมาดาที่คนในปกครองของเขาจะไม่รบกวนเขา

ในเวลานี้

เวลา 14.00 น. มีประกาศจากระบบดังขึ้นอย่างฉับพลัน

“ประกาศจากระบบ : ในวันที่ 29 กุมพาพันธ์ ไกอาจะจัดงานเทศกาลปีใหม่แบบดั้งเดิมในประเทศจีน เพิ่อเพิ่มบรรยากาศ จะมีการจัดกิจกรรมเทศการฤดูใบไม้ผลิขึ้น”

“ประกาศจากระบบ : คืนวันขึ้นปีใหม่ จะมีสัตว์ประหลาดเหนียน จากเขตทุรกันดาร เข้าโจมตีดินแดนของผู้เล่นลอร์ดอย่างโหดร้าย บรรดาผู้เล่นลอร์ดที่ประสบความสำเร็จในการป้องกันจะได้รับรางวัลใหญ่ ลอร์ดทุกคนจงเตรียวตัวให้พร้อม”

หลังจากฟังประกาศจากระบบ โอหยางโชวเกือบจะลืมไปแล้วว่า มีเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น ชีวิตก่อน เขาเล่นเป็นนักผจญภัย  เขาจึงไม่ได้มีส่วนร่วมในเหตุการณ์นี้ ดังนั้น เขาจึงไม่ได้สนใจมันมากนัก

นักผจญภัยที่อยู่นอกเมืองในวันปีใหม่ก็ที่มีโอกาสพบสัตว์ประหลาดเหนียนเช่นกัน เมื่อพวกเขาฆ่ามันพวกเขาก็จะได้รับรางวัล อย่างไรก็ตาม คุณต้องใช้ความโชคดีถึงจะมีโอกาสพบกับสัตว์ประหลาดเหนียน ซึ่งต่างจากลอร์ด นอกจากนี้ คุณต้องแข็งแกร่งใกล้เคียงกับบอสอย่างน้อยเลเวล 30 ถ้าคุณอยู่คนเดียว คุณอาจจะถูกฆ่าตายได้ ดังนั้น เพื่อมีส่วนร่วมในกิจกรรม คุณจะต้องรวมตัวกับผู้เล่นคนอื่นๆเป็นกลุ่ม เพื่อที่จะได้ช่วยกันต่อสู้กับสัตว์ประหลาดเหนียนได้

ในจีน ยังไม่มีการจัดอันดับทหารรับจ้างอย่างเป็นทางการ พวกเขาถูกจัดอันดับอย่างไม่เป็นทางการในฟอรัม ทุกๆเมืองหลวง มีกลุ่มทหารรับจ้างอย่างน้อย 1 กลุ่ม และในบรรดาเมืองหลวงทั้งหลาย เมืองหลวงชิงตูมี 2 กลุ่ม

ในประเทศจีน มีกิจกรรมนี้จัดขึ้นทุกๆปี ความน่าสนใจของมันคือ เมื่อ 1 ในลอร์ด ‘มนุษย์หมู(Pigman)’ ทำบางอย่างที่บ้าคลั่ง ในวันส่งท้ายปีเก่าครั้งที่ 3 เขาได้ทำอะไรแปลกๆ เมื่อสัตว์ประหลาดเหนียนบุกเข้าโจมตีหมู่บ้านของเขา เขาไม่ได้ฆ่ามัน เขาลองใช้ม้วนกระดาษสัญญากับสัตว์ประหลาดเหนียน เพื่อทำให้มันกลายเป็นสัตว์เลี้ยงของเขา

โลกนี้มหัศจรรย์มาก สัตว์ประหลาดเหนียนที่บาดเจ็บไม่ต้องการกลายเป็นสัตว์เลี้ยง แต่สุดท้ายมันก็กลายเป็นผู้พิทักษ์ให้กับดินแดนนั้น นี่ทำให้ลอร์ดมนุษย์หมูมีความสุขมาก เขายกย่องตัวเองและความคิดที่บ้าคลั่งของเขา และแน่นอน ดินแดนของเขาเป็นที่สนใจอย่างมากในตอนนั้น

ปีถัดมา มีลอร์ดหลายคนที่อิจฉาเขา และอยากจะลองทำแบบเขา แต่พวกเขาก็ได้รับคำเตือนจากระบบว่า ผู้พิทักษ์ของดินแดนนี้แตกต่างจากที่อื่น และจะไม่มีใครทำซ้ำได้อีก บรรดาผู้ที่ต้องการผู้พิทักษ์ราคาถูกได้แต่กัดฟันด้วยความเสียใจ

แน่นอนโอหยางโชวจะไม่พลาดเหตุการณ์นี้ เขาลุกขึ้นรีบไปที่ตลาดในทันที ตลาดเพิ่งได้รับการอักเกรดเป็นขั้นกลาง และเปิดส่วนการประมูลแล้ว น่าเสียดายที่ส่วนการประมูลยังไม่เปิดดำเนินการอย่างเป็นทางการ เขาจะต้องรอจนกว่าจะถึงต้นเดือนที่ 4 เพื่อใช้การส่วนนั้น นั่นคือ อีกกว่า 1 เดือน

ม้วนกระดาษสัญญามีราคาขั้นต้นอยู่ที่ 100 เหรียญทอง มีความเป็นไปได้ในการทำสัญญากับสัตว์ร้ายเลเวล 30 หรือต่ำกว่านั้น ขั้นกลางมีราคาอยู่ที่ 500 เหรียญทอง มีความเป็นไปได้ในการทำสัญญากับสัตว์ร้ายเลเวล 60 หรือต่ำกว่านั้น ม้วนกระดาษขั้นสูงมีราคา 3000 เหรียญทอง มีความเป็นไปได้ในการทำสัญญากับสัตว์ร้ายเลเวล 80 หรือต่ำกว่า ส่วนสัตว์ร้ายที่เลเวลสูงกว่า 80 ไม่สามารถทำสัญญาได้

ด้วยราคาที่แพงเช่นนี้ โอหยางโชวเป็นลอร์ดคนเดียวที่สามารถจ่ายเงินซื้อมันได้ และถึงอย่างนั้น เขาก็ซื้อได้เพียงม้วนกระดาษสัญญาขั้นต้นเท่านั้น จากนั้นเขาก็ทำได้เพียงอธิษฐานว่า สัตว์ประหลาดเหนียนที่จะบุกเข้ามาต้องเลเวลไม่เกิน 30 ไม่เช่นนั้น สัญญาก็อาจจะล้มเหลว

เนื่องจากเขาอยู่นตลาดแล้ว เขาจึงใช้เงิน 10 เหรียญทอง ซื้อโคมไฟ ดอกไม้ไฟ พลุ และสินค้าเทศกาลอื่นๆ เขาส่งมอบพวกมันให้กับฝ่ายคลังวัสดุ เพื่อให้พวกเขาช่วยจัดการสร้างบรรยากาศที่รื่นเริงภายในเมืองซานไห่

หลังจากจ่ายเงินไป เงินในถุงเก็บของของเขาก็เหลือเพียง 250 เหรียญทอง  ตอนแรกเขาอยากเก็บเงินไว้สำหรับการประมูล ใครจะรู้ว่าเขาจะใช้เงินเป็นน้ำเช่นนี้

ออกมาจากอาคารไม้ของตลาด พื้นที่ลานกว้างของตลาดเต็มไปด้วยสินค้าเทศกาลที่เขาเพิ่งซื้อมา โอหยางโชวหยิบโคมไฟมาเพียง 1 อัน ทิ้งส่วนที่เหลือไว้บนพื้น แล้วกลับคฤหาสน์

เมื่อมู่ฉิงซีเห็นเขาอยู่ในลานของคฤหาสน์ เขากำลังถือโคมไฟที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน “อ๊ะ โคมไฟอะไรสวยงามจริงๆ พี่ใหญ่, ท่านซื้อมาจากไหน ร้านค้าในเมองไม่มีขายเลย ท่านมอบมันให้ข้าได้มั้ย?”

มู่ฉิงซีเริ่มทำนิสัยเสียของเธออีกครั้ง เธอพูดด้วยความอ่อนโยน ดวงตาคู่โตจ้องมองเขา เหมือนกับว่า ถ้าเขาไม่มอบให้เธอ เธอจะร้องไห้ออกมา

โอหยางโชวเห็นดังนั้น ก็เคาะหัวของเธอ แล้วกล่าวว่า “เจ้าต้องการโคมไฟตอนนี้หรือไม่? เมื่อวานเจ้าสัญญาว่าจะนำชุดเครื่องหนังมาให้ข้าไม่ใช่หรือ?”

“โอ๊ย! มันเจ็บนะ พี่ใหญ่ไม่รู้วิธีถนุถนอมหญิงสาวแสนสวยอย่างข้าหรือไง...” มู่ฉิงซีทำเป็นเจ็บมาก ในขณะที่เธอกำลังลับหัวของตน

โอหยางโชวจ้องเธอ “เจ้ารู้ว่าตัวเองเป็นหญิงสาวด้วยหรือ? เจ้าทำตัวเหมือนเด็กในทุกๆวัน มันไม่ใช่อะไรที่ใกล้เคียงกับคำว่าหญิงสาวเลย ดูเหมือนว่าข้าคงต้องพูดคุยกับหยิงหยู ให้นางช่วยอบรมเจ้า เพื่อให้เจ้ากลายเป็นหญิงสาวจริงๆซักที”

ขณะที่เขากล่าว ขุ่ยหยิงหยูก็ออกมาจากฝ่ายการเงินพอดี เมื่อเธอได้ยินคำพูดของโอหยางโชว เธอยิ้มแล้วกล่าวว่า “พี่ใหญ่อย่าได้โกรธเลย น้องสาวมู่ยังอายุน้อยอยู่ มันดีแล้วที่นางไร้เดียงสา และไม่เติบโตเร็วเกินไป”

มู่ฉิงซีพบกับผู้ที่ช่วยชีวิตเธอ  ทำให้เธอไม่กลัวโอหยางโชวอีกต่อไป เธอวิ่งไปข้างหลังขุ่ยหยิงหยู แล้วกล่าวว่า “ใช่เลยพี่สาวหยิงหยู ท่านเป็นคนที่เอาใจใส่ฉิงซีอย่างแท้จริง”

ขุ่ยหยิงหยูดึงมู่ฉิงซีออกมาจากด้านหลังของเธอ แล้วกล่าวว่า “เจ้าซนมากเกินไปจริงๆ ไม่แปลกที่บางครั้งพี่ใหญ่จะโกรธ ไปขอโทษพี่ใหญ่เร็วเข้า” เธอพูดอย่างกับว่าจะบอกมู่ฉิงซีว่า ‘เด็กน้อย เจ้าไม่ควรทำให้พี่ใหญ่โกรธ ไม่อย่างนั้น วันนี้จะไม่ใช่วันที่ดีสำหรับเจ้า’

มู่ฉิงซีใบหน้าซีดเซียว ขุ่ยหยิงหยูถลึงตาใส่เธออีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะเข้าใจความหมายของคำกล่าวเมื่อครู่ มู่ฉิงซีเดินไปหาโอหยางโชว แล้วกล่าวอย่างจริงใจว่า “พี่ใหญ่ น้องเล็กผิดไปแล้ว ข้ายินดีปฏิบัติตามพี่สาว และเรียนรู้วิธีการปฏิบัติตัวของหญิงสาวจากนาง”

โอหยางโชวพยักหน้าเงียบๆ เขาคิดในใจว่า ‘ฉันคงจะโง่มาก ถ้าคิดว่าเธอจะทำมันจริงๆ’ เขาถอนหายใจ แล้ววางโคมไฟไว้ในมือของเธอ เขากล่าวว่า “เอาไปเถอะ”

หลังมู่ฉิงซีรับโคมไฟแล้ว เธอก็ร้องออกมา “ขอบคุณ!” แล้ววิ่งออกไป โชว์ให้คนอื่นๆเห็นโคมไฟที่เธอได้รับมาจากโอหยางโชว เขาและขุ่ยหยิงหยูส่ายหัว และยิ้ม

“พี่ใหญ่ ท่านไปตลาดเพื่อซื้อโคมไฟหรือ?” ขุ่ยหยิงหยูถามเขา

โอหยางโชวพยักหน้า “ใช่ ข้าซื้อสินค้าเทศกาลปีใหม่มาจากตลาด เพื่อมอบให้แก่ผู้ที่อยู่อาศัยในดินแดน ปีใหม่ที่กำลังจะมาถึง มันเป็นเวลาที่ควรผ่อนคลายและเฉลิมฉลอง”

“พี่ใหญ่คิดว่ามันเพียงพอแล้วหรือ?”

โอหยางโชวโบกมือ และไปที่สำนักงานของกรมคลังวัสดุ เพื่อหาตู่เสี่ยวหลาน หลังจากมอบหมายให้เธอดูแลสินค้าเทศกาลแล้ว เขาก็กลับไปที่สำนักงานของเขา