Chapter 66: ดาบยาวที่พิเศษ
เจียงลู่ฉีหยิบดาบมือถือในมือของเขา และเขาสามารถที่จะบอกได้ในทันทีเลยว่ามันมีต้นกำเนิดที่พิเศษ เพียงแค่ประกายของดาบ ใครบางคนก็สามารถที่จะบอกได้ถึงความแตกต่างกับดาบธรรมดา มันมีคำบางคำนั้นถูกแกะสลักไว้บนผิวดาบ ด้านบนของที่จับ ตัวย่ามดาบของมันนั้นเหมือนกับแหวนโลหะรูปเพชร และตัวที่จับของมันนั้นถูกทำด้วยวัตถุดิบเดียวกัน ดาบนั้นยาวมากมันยาวประมาณ 1.7เมตร และมันคมอย่างมาก
“มันถูกสร้างด้วยโลหะอัลลอยด์ชนิดพิเศษ ซึ่งมันมีความต้านทานอุณหภูมิที่สูงมาก และสิ่งที่สำคัญที่สุดมันมีความสามารถในการไฟฟ้าที่แข็งแกร่งมาก” ทหารที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะนั้นอธิบายให้แก่เจียงลู่ฉี
[การนำไฟฟ้าที่แข็งแกร่ง....] เจียงลู่ฉีพยักหน้า มันเข้ากับเจียงจู้อิงอย่างดีเยี่ยม
อาวุธนี้คือคาตะนะ ถ้าพูดให้ถูกแล้ว มันน่าจะถูกพัฒนามาจากรุ่นของคาตะนะ Wodao ซึ่งถูกสร้างโดยฉีจี้กวง เมื่อเขายังมีชีวิตอยู่ เขาได้เปลี่ยนแปลงบางอย่างและพัฒนามันกลายเป็นดาบใบมีดโกน ซึ่งมันเหมาะกับการต่อสู้และเอาไว้ใช้ฆ่า มันได้ชื่อนั้นมาเพราะว่ามันมีรูปร่างที่เรียว ซึ่งมันเหมือนกับใบข้าว ดาบยาวนั้นได้รับการออกแบบมาอย่างพิเศษสำหรับกองทัพ รวดเร็วและแหลมคม มันสะดวกสำหรับการฆ่าศัตรูมาก ซึ่งด้วยดาบนี้กับควบคู่ไปกับความสามารถของเจียงจู้อิงด้วยแล้ว มันน่ามหัศจรรย์มาก
หลังจากที่ทหารนั้นหยิบกล่องที่ทำจากเหล็กและวางมันไว้บนโต๊ะ มันมีบางสิ่งที่ยากลำบาก เพียงแค่เสียงของมันก็ทำให้พวกเขานั้นสามารถที่จะบอกได้ว่ามันหนักมาก เพียงเวลาไม่นานทหารก็เปิดกล่องออกมา โซ่ยาวก็ปรากฏขึ้น มันยาวมากกว่าห้าเมตรซะอีก และด้านบนของมันก็เป็นล็อคที่สามารถปรับขนาดได้
ทหารนั้นนำมันออกมาและพูด “ชิ้นนี้สามารถที่จะเชื่อมต่อกับแหวนที่ด้านบนที่จับของดาบ โซ่นี้นั้นถูกสร้างโดยโลหะอัลลอยด์พิเศษด้วยการนำไฟฟ้าที่ยอดเยี่ยมเช่นเดียวกัน ดาบและโซ่ที่เข้ากันได้นี่มีราคาที่สูงมาก แรงงานมากกว่าสิบคนนั้นทำมันทั้งกลางวันและกลางคืน เธอไม่สามารถที่จะหาวัตถุดิบอย่างนี้ได้จากที่อื่น”
อาวุธแบบนี้นั้นไม่เคยมีมาก่อนวันโลกาวินาศ เนื่องจากอาวุธนั้นอยู่ในการควบคุม อยู่ในกฎหมาย และในสังคมที่ทันสมัยแบบนี้นั้นมันไม่จำเป็นที่จะต้องใช้อาวุธเช่นนี้ ยกเว้นว่าถ้าพวกเขานั้นฝึกเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้ อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ผู้คนนั้นต้องการอาวุธ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกมีพลังเหนือธรรมชาติเพื่อที่จะช่วยเหลือพวกเขาหรือพัฒนาความสามารถของพวกเขา ยกตัวอย่างอาวุธของเจียงจู้อิง มันถูกออกแบบมาเพื่อให้เธอนั้นควบคุมกระแสไฟฟ้าได้ดีขึ้นและฆ่าได้ง่ายขึ้น
โลหะอัลลอยด์พิเศษนั้นมีความสามารถในการนำไฟฟ้าที่แข็งแกร่ง ในเวลานี้ แม้แต่แรงงานและสินค้าก็ยังขาดแคลน นับประสาอะไรกับวัตถุดิบที่หายาก ดังนั้นค่าในการที่จะสร้างดาบที่ซับซ้อนเช่นนี้นั้นจึงสูงมาก
เจียงลู่ฉีนั้นสังเกตเห็นเจียงจู้อิงจ้องไปที่ดาบด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย เขารู้ว่าเธอนั้นตื่นเต้นมากและต้องการที่จะเอามันไปในทันที
“พวกเราจะซื้อมัน” เจียงลู่ฉีพูด
ทหารนั้นก็พูดตอบกลับมาในทันที “ราคาของมันนั้นได้ถูกตั้งไว้แล้วก่อนหน้านี้ ดังนั้นนายแค่จำเป็นต้องจ่ายเนื้ออีกห้าตัน นายจะซื้อมันใช่ไหม?”
ห้าตัน! เมื่อผู้รอดชีวิตที่อยู่รอบๆได้ยินจำนวนของมัน พวกเขานั้นอิจฉามาก ดังนั้นเนื้อจำนวนมากสามารถที่จะแลกเปลี่ยนได้เพียงแค่อาวุธแบบนั้น! ถ้ามันแลกเปลี่ยนกับสิ่งอื่นละก็ กี่คนจะได้รับอาหารพวกนั้น?
“ใช่ พวกเรานำมันมามากกว่านี้อีก” เจียงลู่ฉีพูด มันไม่เพียงแค่คำว่า “มาก” เนื่องจากว่าซากสุนัขกลายพันธุ์นั้นมีมากกว่าจำนวนที่ต้องใช้ซะอีก คำว่า “มาก” นั้นอ้างอิงถึงที่เขาให้กับเจียงจู้อิงและเนื้อที่เจียงจู้อิงและทีมของเธอมีด้วย พวกเขานั้นไม่ได้มีขนาดที่สามารถจะชั่งน้ำหนักกับสิ่งของที่หนักอย่างนี้ได้ ดังนั้นพวกเขาสามารถทำได้เพียงประมาณ แต่ตั้งแต่พวกเขานั้นจะทำการแลกเปลี่ยนกับกองกำลังทหารแล้ว จำนวนของมันจะต้องถูกคำนวณ เพื่อความยุติธรรมกับทั้งสองฝ่าย
เมื่อคนที่มีตำแหน่งสูงนั้นสั่งให้ทหารนำเนื้อไป ผู้รอดชีวิตทั้งหมดก็ยืนอยู่ตรงประตูและมองไปด้วยความสงสัย รถFreezerนั้นมีรอยเสียหายและบุบบี้ ผู้คนนั้นคาดเดาอย่างมั่วซั่วว่ามันเกิดอะไรขึ้น รถSUVสองคันนั้นจอดด้านข้างมันเหมือนกับรถธรรมดาทั่วไป ส่วนรถมินิบัส บนดาดฟ้าของมันนั้นเต็มไปด้วยถุงผ้ามากมาย และรูปร่างอันธรรมดาๆของมันนั้นโดดเด่นแตกต่างจากรถSUV
เมื่อจางไฮ่นั้นเปิดประตูรถตู้ หัวของสุนัขกลายพันธุ์ที่ถูกซ่อนไว้ก็หล่นลงมาจากมัน ซึ่งทำให้ทหารนั้นหวาดกลัว พวกเขาเกือบที่จะยกปืนขึ้นจากเอวของเขา ผู้รอดชีวิตคนอื่นก็หวาดกลัวด้วยเช่นกัน แต่เพียงไม่นานพวกเขาก็หายตื่นตกใจ ไม่มีใครสามารถที่จะจับสัตว์ร้ายได้แบบเป็นๆ กองทัพก็มีแผนหนึ่งขึ้นมา แต่เพียงเวลาไม่นานพวกเขาก็ยกเลิกไอเดียนั้นทิ้ง สิ่งที่ได้รับมันน้อยกว่าสิ่งที่จะสูญเสียไปกับมัน
สุนัขกลายพันธุ์ ถึงแม้ว่ามันจะตายแล้ว แต่มันก็ยังคงความดุร้าย มันสามารถที่จะทำให้ผู้คนนั้นหวาดกลัวได้เพียงกับการเหลือบมองมันครั้งแรก ถ้ามีใครเดินเข้ามาใกล้ พวกเขาจะสามารถที่สังเกตได้ว่าตาและหูของมันนั้นยังเลือดไหลอยู่ เลือดนั้นมันยังไม่แข็งตัวเลยด้วยซ้ำ
มันถูกฆ่าบนทางก่อนที่จะมาที่นี่?
ถึงแม้ว่ารอยข่วนบนรถตู้นั้นจะได้รับการซ่อมแซมแล้ว มันก็ยังรอยทิ้งไว้อยู่ดี และแผ่นเหล็กที่ถูกมาซ่อมนั้นมันยังมีความใหม่อยู่เลย ดังนั้นมันน่าจะพึ่งซ่อมมันไปเพียงไม่นานนี้ รอยข่วนพวกนี้น่าจะเกิดขึ้นจากสุนัขกลายพันธุ์ มันดุร้ายมากและมันกระทั่งสามารถที่จะทำความเสียหายรถFreezerที่ติดเกราะได้ ดังนั้นพวกเขาสามารถที่จะฆ่ามันได้อย่างไรกันแน่?
ในขณะที่ทุกคนนั้นครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จางไฮ่ก็ปีนเข้าไปในรถตู้แล้ว
“ปัง!” เสียงสิ่งของหนักบางอย่างนั้นตกพื้นดังขึ้น ชิ้นส่วนขนาดใหญ่ของเนื้อนั้นถูกโยนลงมาจากรถตู้และรู้สึกว่ามันหนักมากจากบนพื้นดิน ก่อนที่ผู้รอดชีวิตคนอื่นจะทันได้ตั้งตัว “ปัง ปัง ปัง!” ชิ้นเนื้อขนาดใหญ่ก็ถูกโยนออกมาจากรถตู้ ทีละชิ้น ทีละชิ้น
ในตอนแรกนั้นผู้คนนั้นเพียงแค่มองมัน แต่เมื่อเนื้อจำนวนมากนั้นโผล่ขึ้นมาเรื่อยๆ และหัวของสุนัขก็ยังถูกแขวนไว้อยู่ด้านนอกของรถ พวกเขาก็มึนงงจนพูดไม่ออกและไม่สามารถที่จะใจเย็นได้อีกต่อไป
[มันเยอะเกินไป!]
เมื่อพวกเขาเห็นหัวของสุนัขกลายพันธุ์ พวกเขาก็คิดจากขนาดหัวว่าร่างกายของมันนั้นจะต้องเป็นเนื้อหนักห้าตัน ทหารก็คิดเช่นเดียวกัน มันเป็นเรื่องที่ถูกคาดคิดไว้!
แต่เมื่อเนื้อจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆนั้นถูกโยนออกมา ผู้รอดชีวิตก็ค้นพบว่าพวกเขานั้นคาดการณ์ผิด ชิ้นเนื้อจำนวนมากนั้นเป็นอย่างหนึ่งที่ถูกเตรียมไว้ซื้ออาวุธจากกองกำลังทหาร เนื้อสุนัขกลายพันธุ์นั้นน่าจะถูกฆ่าบนทางที่มา!
เพียงเวลาไม่นาน เนื้อจำนวนมากที่กองอยู่บนพื้นก็ดูเหมือนกับภูเขาย่อมๆ เจียงจู้อิงก็พูด “นั่นคือทั้งหมด คุณสามารถที่จะชั่งน้ำหนักมันได้แล้วในตอนนี้”
ที่ชั่งน้ำหนักนั้นอยู่ตรงนี้และทหารหลายนายก็รีบชั่งน้ำหนักของเนื้อ จนกระทั่งพวกเขาสามารถชั่งได้ห้าตัน ผู้คนนั้นไม่สามารถที่จะช่วยได้แต่สังเกตเห็นว่าเนื้อหลายส่วนยังคงเหลืออยู่
นี่คือความหมายของเจียงลู่ฉีที่พูดว่า “มาก” มันไม่ได้อ้างอิงถึงสุนัขกลายพันธุ์ แต่มันคือชิ้นเนื้อพวกนี้....
“โอเค เนื้อพวกนี้มันเพียงพอแล้ว ดาบกลายเป็นของเธอ” ทหารลงทะเบียนเนื้อและพูด เมื่อกวาดตามองไปที่สุนัขกลายพันธุ์ เขาถามขึ้น “เธอจะทำยังไงกับสุนัขนั่น?”
หยางฉิงฉิงและคนอื่นนั้นไม่พูด เนื่องจากว่าในการต่อสู้ พวกเขาไม่ได้รับการแบ่งปันมาก พวกเขาจึงไม่สามารถที่จะตอบคำถามได้ ทุกคนนั้นมองไปที่เจียงจู้อิง แต่เจียงจู้อิงนั้นมองไปที่เจียงลู่ฉี
“สุนัขกลายพันธุ์นั้นถูกฆ่าโดยพี่ชายของฉัน เขาควรที่จะตัดสินใจมันว่าพวกเราจะทำอะไรกับมัน” เจียงจู้อิงพูด ทันใดนั้นทุกคนก็โฟกัสความสนใจไปที่เจียงลู่ฉี
ผู้รอดชีวิตจำนวนมากและทหารนั้นมึนงง
[เขาฆ่ามัน? เขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดาชัดๆ!]
ผู้รอดชีวิตส่วนมากในค่ายนั้นเป็นพวกมีพลังนอกเหนือธรรมชาติ และสามารถที่จะพิสูจน์ถึงความมีพลังได้ พวกเขานั้นค้นพบว่ามันไม่มีพลังงานไหลออกมาจากในตัวเจียงลู่ฉีเลย ดังนั้นเขาก็เป็นแค่เพียงคนธรรมดา
คนธรรมดาฆ่าสุนัขกลายพันธุ์นั่นได้? เธอจริงจังใช่ไหมเนี่ย?
