ตอนที่ 38 คนของฉัน

"ตายซะเถอะแก" หลัวเทียนหลางตั้งใจจะฆ่าหานเซิ่น และกำลังยกแส้ขึ้นมาอีกครั้ง แต่ทว่าเขาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมองไปที่หานเซิ่น

หานเซิ่นเก็บดาบ และหยิบธนูดูมเดย์ออกมา เขารั้งสายธนูจนสุดสาย และเล็งไปที่หลัวเทียนหลาง

ถึงแม้หลัวเทียนหลางจะไม่รู้จักธนูดูมเดย์ แต่ด้วยประสบการณ์การต่อสู้อันโชกโชนของเขา ทำให้เขาสามารถรับรู้ถึงความอันตรายจากธนูของหานเซิ่น

พวกเขามองกันและกันอย่างเอาเป็นเอาตาย หลัวเทียนหลางไม่กล้าขยับ ขณะที่หานเซิ่นก็ไม่มั่นใจว่าจะฆ่าหลัวเทียนหลางได้ด้วยการยิงเพียงครั้งเดียว

พวกคนที่มุงดูต่างก็ตกตะลึงกับภาพที่เห็น เมื่อตอนที่หานเซิ่นเอาชนะลิ่วเฟิง และเพื่อนๆของเขา พวกเขายังไม่อยากจะเชื่อ และตอนนี้เขายังสู้ได้สูสีกับหลัวเทียนหลาง?

หลัวเทียนหลางเป็นมือขวาของเซินเทียนจื่อระดับความแข็งแกร่งของเขาอยู่ที่ 9.6 แต่เขาไม่กล้าแม้แต่จะขยับเมื่ออยู่ต่อหน้าธนูของหานเซิ่น

คนที่มีระดับความแข็งแกร่งมากกว่า 9.0 จะอยู่ในท็อป 100 ของสตีลอาเมอร์ ซึ่งอยู่เหนือกว่าคนนับแสน หานเซิ่นกำลังล้มล้างความคิดเก่าๆของพวกเขาทั้งหมด ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะเพิ่มความแข็งแกร่งได้ขนาดนี้ หลังจากที่โดนซูเสี่ยวเฉียวกับซินเสวียนทำให้โดดเดี่ยว

"หานเซิ่นลดธนูลงซะ"

ซินเสวียนพูด กลุ่มของเธอขี่สัตว์อสูรผ่านเข้ามาพอดี

หานเซิ่นลดธนูลง ความแข็งแกร่งของเขายังน้อยกว่าหลัวเทียนหลาง และหานเซิ่นก็ไม่มั่นใจว่าจะฆ่าหลัวเทียนหลางได้หลังจากยิงธนูออกไป นี่เป็นสถานการณ์เสี่ยงตาย และไม่เป็นผลดีกับหานเซิ่น

"คุณซิน ฉันจะฆ่าไอ้เวรนี่แทนคุณเอง"

หลัวเทียนหลางพูด และฟาดแส้ใส่หานเซิ่นที่เก็บอาวุธเรียบร้อยแล้ว

หานเซิ่นเตรียมตัวไว้อยู่แล้ว เขาเตรียมจะป้องกันแส้ด้วยธนูดูมเดย์ แต่ก่อนที่เขาจะป้องกันนั้น มีวิญญาณอสูรดาบสีทองแดงปรากฏขึ้นมา และฟันไปที่แส้ ความรุนแรงของมันทำให้แส้หลุดจากมือของหลัวเทียนหลาง

"ฉันจะอบรมคนของฉันเอง ไม่ต้องให้นายมายุ่ง"

ซินเสวียนมองไปที่หลัวเทียนหลางด้วยสายตาเย็นชา เธอเรียกวิญญาณอสูรที่เป็นดาบกลับ และขึ้นไปขี่สัตว์อสูร

"ตามฉันมา" ซินเสวียนหันกลับไปสั่งหานเซิ่น

หานเซิ่นตามเธอเข้าเมืองไปอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ข่าวกระจายไปทั่วทั้งเมือง ไอ้โรคจิตล้มลิ่วเฟิงกับพรรคพวก และยังสู้ได้สูสีกับหลัวเทียนหลาง และที่สำคัญที่สุดซินเสวียนพึ่งจะประกาศว่าเขาเป็นคนของหล่อน ข่าวแพร่กระจายออกไปทำให้คนแตกตื่นกันมาก ทุกคนไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน

"พวกเขาพัฒนาไปถึงขั้นไหนกันแล้วล่ะ?"

"เจ้านั่นมันทำให้ผู้หญิงชอบมันด้วยการแทงก้น ฉันจะลองเอาอย่างมันดีไหมนะ"

"ซินเสวียนดูเหมือนจะเป็นคนจริงจัง แต่เธอก็ใช่เล่นเหมือนกันนะเนี่ย"

ข่าวลือแพร่กระจายไปจนทั่วสตีลอาเมอร์อย่างรวดเร็ว และตอนนี้หานเซิ่นถูกจับตามองอีกครั้ง

แต่ถึงกระนั้นความแข็งแกร่งของหานเซิ่นก็ไม่ได้ถูกเพ่งเล็งมาก คนสนใจกันแต่เรื่องที่เขากลายเป็นของเล่นใหม่ของซินเสวียน แม้แต่คนของซินเสวียนเองก็ยังมองหานเซิ่นแปลกๆ

"นายรู้วิชาธนูด้วยหรอ?" ซินเสวียนถาม

"ผมเคยฝึกมัน" หานเซิ่นยักไหล่

"นายสามารถใช้ธนูดูมเดย์ คงไม่ใช้แค่เคยฝึกธรรมดาแน่ๆ"

ซินเสวียนพูด

"นายสามารถเข้าร่วมกับกลุ่มบูลอายของพวกเราได้ มาติดตามฉันจะดีกับอนาคตของนายมากกว่า"

"ผมขอปฎิเสธ" หานเซิ่นพูด

ซินเสวียนกัดริมฝีปาก และพูด

"นายพึ่งจะไปมีเรื่องกับหลัวซูหลาน ถ้าไม่มาเข้าร่วมกับฉัน นายคิดว่านายจะรอดหรอ?"

"ขอบคุณสำหรับความหวังดี แต่ผมจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวของผมเอง"

หานเซิ่นยังคงยืนยัน

"นายน่าจะรู้นะว่าฉันเป็นใคร คนของฉันส่วนใหญ่มีความสัมผัสใกล้ชิดกับกองทัพ ถ้านายติดตามฉันนายจะได้ประโยชน์ไม่น้อย ฉันจะช่วยนายให้ได้เข้าโรงเรียนทหาร"

ซินเสวียนระงับความโกรธเอาไว้ และพูดอย่างใจเย็น

"ผมไม่อยากเข้าโรงเรียนทหาร"

หานเซิ่นเคยอยากเข้าโรงเรียนทหารหลังจากที่เขาเรียนจบ แต่โรงเรียนทหารต้องการคนที่มีสภาพร่างกายที่ถึงกำหนดจึงจะสามารถเข้าเรียนได้ แต่ตอนนี้หานเซิ่นไม่ได้สนใจมันอีกต่อไปแล้ว เขาอยากจะมุ่งเน้นไปกับการล่ามอนสเตอร์จริงๆจังมากกว่า

ซินเสวียนเริ่มไม่พอใจ

"ถ้านายไม่ได้เข้าเรียนโรงเรียนทหารหรือไม่ได้เป็นชนชั้นสูง ถ้าเกิดอายุนายถึง 20 แล้วถูกเกณฑ์ทหาร นายก็จะได้เป็นเพียงแค่ทหารปลายแถว เพียงแค่เข้าโรงเรียนทหารนายจะไม่ลำบากพอถึงตอนนั้น"