ตอนที่ 34 ธนูในมือ

คันธนูที่ขายอยู่ในกระทู้นี้คือธนู 'Doomsday' ซึ่งอยู่ในซีรีย์ Black Vader และมีราคาหน้าร้านอยู่ที่ 6,680,000 ดอลล่าร์ ระยะยิงไกลที่สุดอยู่ที่ 2400 ฟุต ยิ่งถ้าใช้ร่วมกับลูกธนูเซเบอร์มันจะสามารถยิงทะลุเกราะ และหนังหนาๆของมอนสเตอร์ระดับโบราณในระยะห่าง 900 ฟุตได้อย่างสบาย แต่อย่างไรก็ตามผู้ใช้ธนูต้องจะมีระดับความแข็งแกร่งของร่างกายขั้นต่ำอยู่ที่ 7.0 เรทติ่ง ถึงจะสามารถรั้งสายธนู 'Doomsday' ได้

โดยทั่วไปแล้วคนที่มีจีโนพ้อยกลายพันธ์เต็มแล้วเท่านั้นถึงจะมีระดับความแข็งแรงของร่ายกาย 7.0 ซึ่งนั้นเป็นเพียงความต้องการขั้นต่ำเพื่อรั้งสายธนูเท่านั้น ถ้าจะใช้มันยิงต่อเนื่องได้ ผู้ใช้จะต้องมีระดับความแข็งแรง 8.0 ขึ้นไป

โดยปรกติแล้ว คนที่มีจีโนพ้อยทั่วไป โบราณ กลายพันธ์ทั้ง 3 ชนิดเต็มระดับความแข็งแกร่งจะอยู่ที่ 10.0 แต่คนพวกนั้นก็คงวิวัฒนาการ และไปก็อตแซงชั่วรี่เขตที่ 2 กันหมดแล้ว

"ผมคิดว่าคงไม่น่าจะมีใครซื้อธนูคันนี้นะ คุณสมบัติของผู้ใช้สูงเกินไป แถมคนส่วนมากก็ไม่ค่อยจะเลือกใช้ธนู"

หานเซิ่นส่งข้อความไปหาผู้ขายธนู และเสนอราคาไป 1 ล้านสำหรับธนูและลูกธนู ซึ่งมูลค่ารวมของมันมากกว่า 7 ล้านตามราคาหน้าร้าน

หานเซิ่นเก็บเงินไว้เพียง 2 ล้านจาก 6 ล้านที่เขาหามาได้ และเขาก็ได้ใช้ 1 ล้านไปเรียนปีศาจพันธนาการไปแล้ว ตอนนี้เงินที่เขาเหลืออยู่มีเพียงแค่ 1 ล้านเท่านั้น

ผู้ขายไม่ได้ส่งข้อความตอบกับมา เขาอาจจะไม่ได้อยู่หน้าคอมหรือไม่ก็ไม่สนใจข้อเสนอของหานเซิ่น หานเซิ่นรอมาครึ่งชั่วโมง และเกือบจะหมดหวัง เขายังคงเช็คกระทู้อื่นๆต่อไป แต่ก็ไม่พบอะไรน่าสนใจ

"อืมม ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร บางทีผมอาจจะโชคดีได้วิญญาณอสูรประเภทธนูมาใช้ก็ได้"

หานเซิ่นปลอบใจตัวเอง และเดินเข้าไปอาบน้ำ

เมื่อกลับมาดูอีกครั้ง เขาพบว่าคนขายส่งข้อความตอบกับมา ข้อความของเขามีเพียงแค่ใบยืนยันการส่งของ ของบริษัทส่งของที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง และราคาที่เขียนไว้ก็คือ 1 ล้าน

หานเซิ่นกระโดดด้วยความดีใจ เขารีบยืนยันการชำระเงินผ่านตัวแทนจัดส่ง ของจะถูกจัดส่งมาถึงที่ดาวรูก้าในอีก 1 วัน

ในยุคนี้จะใช้วิธีการเทเลพอร์ตสินค้าในการจัดส่ง ซึ่งไวกว่าการขนส่งด้วยยานอวกาศมาก การขนส่งระหว่างดวงดาวจะใช้เวลาอย่างมากแค่ 1 วันเท่านั้น

เช้าวันถัดมา หานเซิ่นได้รับพัสดุจาดหุ่นยนตร์ส่งพัสดุ หลังจากที่เซ็นชื่อรับของ เขาเปิดมันดูทันที

คันธนูสีม่วงดำ ส่วนสายธนูเป็นสีเงินสวยงาม เมื่อลองถือธนูเขารู้สึกว่าเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง คันธนูนี้ได้รับการดูแลอย่างดีจากเจ้าของเดิม แทบไม่มีตำหนิอะไรเลย ยกเว้นแค่รอยถลอกเล็กๆเท่านั้น

ลูกธนูเซเบอร์ทั้ง 6 ลูก ส่องประกายสีเงิน หานเซิ่นประหลาดใจที่เจ้าของส่งซองธนูมาให้ด้วย ซึ่งมันดูเข้ากับลูกธนูมาก มันเป็นของมือสอง แต่กับไม่มีล่องรอยตำหนิเลย

"เมื่อธนูอยู่ในมือผม โลกก็เป็นของผมแล้ว ผมจะไม่ต้องไปเสี่ยงอันตรายอีกต่อไป ครั้งหน้าผมจะแย้งมอนสเตอร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธิจากเซินเทียนจื่อให้ได้ ฮาฮา.."

หานเซิ่นนั่งลูบธนูพร้อมกับหัวเราะ

เนื่องจากไม่มีสถานที่ให้ลองยิง หานเซิ่นทำได้แค่ลองรั้งสายธนู มันแข็งมากจริงๆ แม้แต่ร่างกายที่แข็งแรงของเขาก็ยังรั้งสายจนสุด และยิงได้แค่ 12 ครั้ง จากนั้นเขาก็เริ่มปวดแขนแล้ว

"ไม่หมูอย่างที่คิดไว้เลย" หานเซิ่นรู้สึกยินดี เขายังไม่เคยทดสอบระดับความแข็งแกร่งของร่างกาย แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเกินกว่า 8.0

หานเซิ่นไปร้านขายอาวุธใกล้ๆ และซื้อลูกธนูสายฟ้า 20 ดอกกับลูกธนูดาวตก 20 ดอก ซองธนูที่ได้บรรจุลูกธนูเกือบ 50 ดอก แต่ยังดูเหมือนจะพอมีที่เหลืออยู่

ถึงแม้ชื่อของลูกธนูจะฟังดูดี แต่ความจริงพวกมันเป็นแค่ลูกธนูแบบถูกๆ ลูกธนูสายฟ้าดอกละ 1000 หัวธนูจะทำจากโลหะผสมที่สามารถเจาะทะลุกระดูกได้อย่างง่ายได้

ลูกธนูดาวตกถูกยิ่งกว่า ราคาของมันเพียงแค่ดอกละ 100 เขาซื้อมันมาเพื่อใช้สำหรับฝึกซ้อม เนื่องจากเขากลัวว่าลูกธนูสายฟ้ามันจะหัก และลูกธนูเซเบอร์ก็แพงเกินกว่าจะเอามาซ้อม

หานเซิ่นนั่งเล่นธนูอยู่พักใหญ่ เมื่อเกือบถึงเวลานัดกับพวกคนที่เขาจะไปเป็นพี่เลี้ยงแล้ว หานเซิ่นเก็บคันธนูกับลูกธนูใส่กระเป๋า และเข้าไปในก็อตแซงชัวรี่

เมื่อมาถึงที่นัดพบ เขาเห็นคนประมาน 12 คน กำลังล้อมรอบพวกเด็กหนุ่ม ทำให้เขารู้ว่าเขาไม่ใช้คนเดียวที่มาคัดเลือกเพื่อรับงานนี้

การเดินไปรอบๆ แล้วได้รับเงิน 1 หมื่นต่อวันฟังดูน่าสนใจ ทำให้มีคนต้องการทำงานนี้มากกว่าที่หานเซิ่นคิดไว้

หานเซิ่นขมวดคิ้วขณะมองไปที่ฝูงคน และเตรียมจะหันหลังกลับ เขาแค่ต้องการงานง่ายๆเพื่อหาเงิน แต่การที่มีคู่แข่งเยอะขนาดนี้ ทำให้เขาอยากจะหางานใหม่มากกว่า

เมื่อเขาเตรียมจะจากไป หานฮ่าวและคนอีก 2-3 คนเดินเข้ามา ดูเหมือนว่าพวกเขาก็มาคัดเลือกเพื่อเป็นพี่เลี้ยงเด็กหนุ่มพวกนั้นด้วย

"ฮ่าฮา ไอ้โรคจิตมาอยู่ที่นี่ด้วยว่ะ ดูที่ธนูของเขาสิ ดูเหมือนว่าเขาตั้งใจจะมารับงานคุ้มกันด้วย"

เด็กหนุ่มคนที่อยู่ข้างหานฮ่าวเยาะเย้ยหานเซิ่น

หานเซิ่นเริ่มกลายเป็นจุดสนใจของผู้คน ทุกคนเริ่มหันมามองหานเซิ่น

"หนุ่มโรคจิต นายคิดว่านายเป็นใครกัน? ถึงกล้าเสนอหน้ามาที่นี่"

"หนุ่มโรคจิต คนอย่างนายสู้ได้แต่มอนสเตอร์ทั่วไป?"

"ฮาฮา ดูเหมือนว่าพวกเด็กหนุ่มผู้จ้างคงต้องคอยคุ้มกันเขามากกว่า"