ตอนที่ 43 ตำนานราชันมัจจุราชทรราชไร้ใจ

หลังจากทาสทั้งสิบที่เกอซีซื้อพากันเดินทางกลับเรือนตามคำสั่งเรียบร้อยแล้ว ภายในธำมรงค์มิติเวทยังมีตำลึงเงินมากกว่าสามล้าน หญิงสาวจึงมาเยือนถนนสายตะวันออก สถานที่ซึ่งนับว่าเจริญรุ่งเรืองมั่งคั่งอย่างที่สุดในนครเหยียนจิง

ช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงที่ถนนสายตะวันออกคึกคักอย่างที่สุด ร้านรวงสองข้างทางเปิดบานประตูออกกว้างเพื่อต้อนรับบรรดาลูกค้าจากทั่วสารทิศ เจ้าของร้านแต่ละแห่งส่งเสียงเซ็งแซ่แข่งขันกันเรียกลูกค้าให้เข้าหา ความวุ่นวายสนุกสนาน จ้อกแจ้กจอแจที่ประสานสอดรับกันไปทั่วสร้างให้เกิดภาพฉากตอกย้ำความเจริญรุ่งเรืองมั่งคั่งบนถนนสายนี้อย่างแท้จริง

เกอซีค้นพบว่าข้าวของทุกสิ่งสามารถจับจ่ายซื้อหาได้ในสถานที่นี้ ไม่ว่าจะเป็นส่วนประกอบโอสถชนิดต่าง ๆ  โอสถเม็ดมนตรา ภักษาพลังปราณ อุปกรณ์เสริมกำลังภายใน....ทุกสิ่งเกินกว่าที่จะจินตนาการไปถึงล้วนสามารถพบเจอได้ในสถานที่นี้

หญิงสาวกวาดสายตามองทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างตื่นตาตื่นใจนางค่อย ๆ เดินตามเส้นทางเดินท้าวลงไปเรื่อย ๆ พร้อมจับจ่ายซื้อสิ่งของมากมายตามรายทาง เกอซีเที่ยวเล่นอย่างเพลิดเพลินกระทั่งดวงตะวันเริ่มเอนเอียงล่วงเลยเวลาเข้าสู่ยามอู่* จึงตัดสินใจเข้าสู่โรงเตี๊ยมที่ได้ชื่อว่าคึกคักที่สุดในย่านนี้

*ยามอู่ คือช่วงเวลา 11.00-13.00 น.

ด้วยชื่อเสียงกิตติศัพท์อันเป็นที่เลื่องลือไปทั่วทั้งนครเหยียนจิง โรงเตี๊ยมแห่งนี้ได้รับการขนานนามว่า โรงเตี๊ยมเซียนสำราญ สำรับอาหารทุกจานที่นำมาขึ้นโต๊ะล้วนถูกปรุงขึ้นมาด้วยส่วนประกอบที่อุดมไปด้วยพลังปราณ หากเป็นคนธรรมดาสามัญเมื่อได้ลิ้มรสอาหารระดับสูงเช่นนี้แล้วย่อมสามารถชำระล้างดวงจิตให้สะอาดบริสุทธิ์อีกทั้งยังช่วยเพิ่มพลังงานให้ร่างกายกระปรี้กระเปร่าเสริมความแข็งแกร่งให้แก่กล้ามเนื้อ ส่วนเหล่าผู้ฝึกยุทธทั้งหลายล้วนไม่จำเป็นต้องห่วงกังวลว่าจะมีสิ่งเจือปนจากอาหารระดับธรรมดาสามัญปะปนผสมเข้ามา

เช่นนี้แล้วราคาอาหารแต่ละสำรับในโรงเตี๊ยมเซียนสำราญจึงมีราคาแพงอย่างไม่ธรรมดา และนั่นย่อมหมายความว่าลูกค้าทุกคนผู้เข้ามาเหยียบเยือนโรงเตี๊ยมแห่งนี้ล้วนเป็นผู้มั่งคั่ง

ทันทีที่เกอซีย่างกรายเข้ามาในโรงเตี๊ยมเซียนสำราญนางย่อมสามารถสัมผัสได้ถึงการต้อนรับอันแสนอบอุ่นจากบรรดาเสี่ยวเอ้อ ซึ่งนั่นมิใช่เพราะรูปโฉมที่หล่อเหลางดงามอย่างหาใดเปรียบของนางเท่านั้น หากแต่ด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์ที่นางสวมใส่ล้วนส่งให้เกอซีฉายภาพลักษณ์แห่งคุณชายน้อยจากตระกูลผู้มั่งมี ในวันนี้หญิงสาวสวมใส่เสื้อคลุมตัวนอกที่หรูหรา คาดสายรัดเอวซึ่งทำจากชิ้นหยก ตลอดทั่วเรือนกายเปล่งอายรัศมีแห่งความสูงศักดิ์สง่างาม สีหน้าท่วงท่าของนางเย็นชาเหินห่างอย่างเห็นได้ชัด ประดุจดั่งว่าไม่เหลือผู้ใดมีค่าในสายตาของนางเลย

เกอซีไม่ได้วางท่วงทีให้สำรวมเรียบร้อย เพียงหย่อนกายลงนั่ง หญิงสาวก็ให้เสี่ยวเอ้อนำอาหารสำรับพิเศษทั้งหมดของโรงเตี๊ยมเซียนสำราญแห่งนี้ออกมาขึ้นโต๊ะให้หมด บรรดาเสี่ยวเอ้อล้วนพากันยิ้มกว้างอย่างสุขใจคันไม้คันมือหมายจะให้การดูแลรับใช้คุณชายผู้มั่งมีท่านนี้ด้วยบริการอย่างสุดแสนประทับใจ

ขณะที่กำลังรอสำรับอาหารซึ่งอุดมไปด้วยพลังปราณอยู่นั้น เกอซีได้ที่นั่งริมหน้าต่างสายตาของนางจับจ้องแลดูบรรดาฝูงชนที่พลุกพล่านอยู่บนถนนด้วยความสนใจ

ชั่วขณะนั้นเอง บทสนทนาที่น่าตื่นเต้นจากบรรดาสตรีด้านหลังก็ลอยมากระทบหู

“เจียเจี้ยเจียง*กว่าพวกเราจะหาทางลงมาจากเขาได้ยากเย็นแสนเข็ญแล้วข้าจะได้เจอองค์ชายในตำนานผู้นั้นไหม ราชันมัจจุราช ทรราชไร้ใจที่ผู้คนเล่าขาน ?”

*เจียเจี้ย =พี่สาว

“ฝันไปเถอะ เม่ยเมยหลู่ผู้ใดไม่รู้บ้างว่าราชันมัจจุราชผู้นั้นไม่สุงสิงกับผู้ใด ไม่มีใครรู้หลักแหล่งของพระองค์ คนธรรมดาอย่างเจ้ากับข้าหมายจะได้พบเจอพระองค์กระนั้นหรือ ?”

“กล่าวกันว่าองค์ชายราชันมัจจุราชผู้นั้นหล่อเหลา ท่วงท่าสง่างามผึ่งผายสูงศักดิ์ ปีนี้พระองค์เพิ่งมีชันษาแค่เพียงยี่สิบเท่านั้นหากแต่พลังฝีมือของพระองค์กลับสูงส่งล้ำเลิศกระทั่งท่านอาวุโสของข้ายังไม่อาจเทียบเทียม ความสามารถของพระองค์ช่างน่าตื่นตะลึงยิ่งนัก !”

“ข้าได้ยินมาว่า ราชันมัจจุราชทรราชไร้ใจผู้นั้นยังคงครองความเป็นโสด ไม่เคยมีผู้ใดเห็นพระชายาข้างกายพระองค์เลย.....ข้าสงสัยยิ่งนักว่าสตรีเช่นไรจะคู่ควรเหมาะสมกับบุรุษผู้ล้ำเลิศอย่างหาใดเปรียบเพียงนี้”

น้ำเสียงพูดคุยรับส่งตามประสาหญิงสาวของบรรดาคุณหนูพวกนั้นทั้งตื่นเต้นทั้งเต็มไปด้วยความหลงใหลเคลิบเคลิ้ม เกอซีผู้นั่งฟังมาโดยตลอดทำได้เพียงส่ายศีรษะไปมา

โดยแท้จริงแล้วใต้หล้านี้คงไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ที่จะมีบุคคลผู้เป็นดั่งคนในอุดคติและบรรดาผู้คลั่งไคล้หลงใหลที่เฝ้าคอยตามติดผู้ที่ตนหลงปลื้มปริ่มบูชา ความกระเหี้ยนกระหายและแรงเลื่อมใสศรัทธาอันมากล้นของบรรดาคุณหนูทั้งหลายประดุจดังเปลวเพลิงที่กำลังจะถึงจุดสันดาป หากว่าราชันมัจจุราชทราชไร้ใจผู้นั้นปรากฏกายที่ด้านล่างของโรงเตี๊ยมยามนี้ เกอซีคงได้ยินเสียงกรีดร้องวี้ดว้ายของบรรดาสาว ๆ ทั้งหมดในที่นี้ “องค์ชายราชันมัจจุราช หม่อมฉันรักพระองค์เพคะ !” ย่อมเป็นเช่นนี้อย่างแน่นอน

น้ำเสียงของบรรดาลูกคุณหนูที่นั่งอยู่ด้านหลังยิ่งออกรสอย่างเมามันส์ยามเมื่อพวกนางเริ่มออกปากถกไกลไปถึงเสื้อผ้าอาภรณ์ ใบหน้า รูปลักษณ์ ท่าทาง พลังฝีมือ ไปจนกระทั่งท่วงท่าอันทรงเสน่ห์ของราชันมัจจุราช พวกนางจำต้องฝืนชะงักหัวข้อการพูดคุยที่กำลังเข้มข้นเมื่อเสี่ยวเอ้อนำสำรับชุดแรกขึ้นโต๊ะ

ขณะที่เกอซีหยิบตะเกียบขึ้นคีบอาหาร อีกเสียงหนึ่งทางฝั่งซ้ายก็ดังขึ้น “เฮ้ย พวกเจ้าไม่รู้เรื่องเลยรึ เรื่องที่เกิดขึ้นในเรือนท่านหมอน่าหลานเมื่อเช้าน่ะ ?”

คนผู้นั้นถามย้ำสหายที่นั่งอยู่ด้วยกันอีกครั้งพร้อมส่งเสียงหัวเราะ “เจ้ารู้จักตระกูลจูเจ้าของเหมืองหินผลึกผู้มั่งคั่งร่ำรวยที่สุดในนครเหยียนจิงไหม ? เมื่อเช้านายใหญ่สกุลจูกับบุตรชายพากันยกคนกลุ่มใหญ่บุกเข้าไปถึงเรือนน่าหลาน เรื่องวุ่นวายโกลาหลมากมายถึงเพียงนี้ล้วนทำให้ผู้คนทั้งหลายรีบเข้าไปมุงดู”

***จบตอน ตำนานราชันมัจจุราชทรราชไร้ใจ***