ตอนที่ 66 ช่องทางเเห่งเเสง

ฉันกอดมันเอาไว้แน่นและแน่นมาก น้ำพาพวกเราไหลไปไกลจากทั้งสามคนเรื่อยๆจนตอนนี้ฉันไม่เห็นพวกเขาแล้ว

“อดทนก่อนนะฉันจะหาที่เกาะก่อน อดทนอีกนิดเดียวเข้าใจไหม”

ฉันบอกเจ้าสัตว์ที่ฉันจับเอาไว้ ก่อนที่น้ำจะพัดพาเราไปจนกระทั่งฉันต้องสะดุ้งเมื่อเห็นว่าข้างหน้าของฉันนั้นเป็นน้ำตกลงไปสู่ข้างล่าง

“ซวยแล้วฉันจะรอดไหม” ฉันกอดมันเอาไว้แน่นเนื่องจากเจ้าสัตว์ตัวนี้มันไม่ได้ใหญ่อะไรมาก ฉันจะช่วยแกให้ถึงที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้ก็แล้วกัน ฉันหลับตาลงเพราะรู้เลยว่าฉันจะต้องลงไปข้างล่างแน่ๆ แถมข้างล่างก็ไม่รู้ว่ามีอะไรด้วยเช่นกัน ถ้าตกลงไปแล้วก้อนหินมันเยอะฉันอาจจะไม่รอด ถ้าน้ำมันลึกมากฉันก็คงจะต้องจมน้ำตายเหมือนกัน

“เกาะฉันเอาไว้แน่นๆนะ” //ฟู่ ฟู่ ฟู้มมมม// ฉันแล้วก็เจ้าสัตว์ตัวนั้นได้ตกลงไปพร้อมๆกัน เสียงน้ำตกที่ดังแทบจะทำให้หูดับนั้นดังมาก

“อี้ !!!” เสียงมากร้องออกมา //ตู้ม// ก่อนที่พวกเราจะลงไปในน้ำพร้อมๆกัน ฉันกอดเจ้าสัตว์ตัวนั้นเอาไว้ พวกเราดิ่งลงไปในน้ำข้างล่างก่อนที่ทุกอย่างจะมืดลง แล้วฉันก็ไม่เห็นอะไรอีกเลยไม่รู้สึกอะไรอีกเลยด้วย //ตุบ ตุบ// เสียงเหมือนอะไรบางอย่างกำลังเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ พร้อมกับมีอะไรขยับไปขยับมาเต็มตัวของฉัน ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการเปียกปอนไปทั้งตัว เมื่อฉันกำลังจะลุกขึ้นนั่งฉันก็เหมือนกับทรงตัวจะไม่อยู่ แล้วมันจะตกลงไปเลยต้องนอนลงไปอีกครั้งก่อนจะขยับทีละนิดๆจะได้ไม่ตก ฉันพบว่าตัวของฉันกำลังอยู่บนตัวของตัวอะไรบางอย่าง

“อี อี” เสียงร้องของสัตว์ที่ดังทุ้มเหมือนกับเสียงร้องของเจ้าสัตว์ตัวที่ฉันช่วยเอาไว้เลย พอฉันลุกขึ้นได้แล้วมองออกไปรอบๆฉันก็พบกับฝูงสัตว์เป็นกลุ่มมากมาย พวกมันช่วยฉันเอาไว้หรอเนี่ย หน้าตาของพวกมันเหมือนกับเจ้าตัวที่ฉันช่วยเอาไว้เลย

“อี้ อี้” เสียงที่คุ้นๆพร้อมกับมีอะไรบางอย่างมากแต่ที่หลังของฉัน มันทำให้ฉันต้องหันไปดูว่ามีอะไรอยู่ข้างหลังฉันหรือเปล่า ฉันได้พบกับเจ้าตัวนั้นที่ฉันช่วยชีวิตเอาไว้ สงสัยมันยังเด็กอยู่เสียงมันก็เลยแปลกไปจากตัวอื่นๆที่เขาตัวใหญ่แล้ว ส่วนตัวที่มันโตแล้วตัวมันตัวใหญ่พอให้ฉันขี่ได้เลยล่ะ ฉันกำลังจะลงหลังของสัตว์ตัวนี้แต่เหมือนกับว่าฉันไม่สามารถลงได้ เนื่องจากข้างล่างเป็นน้ำน้ำที่น่าจะลึกมากเลยล่ะ พวกมันกำลังจะพาฉันไปไหนกันนะ พูดถึงพวกนั้นจะเป็นยังไงกันบ้างนะพวกเขาคงเป็นห่วงฉันมากเลยในตอนนี้ แต่ฉันเชื่อว่ายังไงพวกเขาต้องหาทางมาเจอฉันได้แน่ๆอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน แล้วสัตว์พวกนี้จะพาฉันไปที่ไหนด้วย ใช่สิมัลเลย์น่าจะนำทางให้พวกนั้นได้บ้างนะ เพราะว่ายังไงมัลเลย์ก็มาจากจิตใจของฉันนี่นา ตอนนี้ก็ต้องปล่อยให้เดินข้ามน้ำไปกันก่อนถ้าลงไปตอนนี้คงจะจมน้ำแน่ๆ

“นี่คงเป็นครอบครัวของแกสินะ ฉันจะเรียกแกว่ายังไงดีล่ะ” ฉันหันไปหาเจ้าตัวน้อยก่อนจะคิดอยู่สักพักว่าฉันจะเรียกมันว่ายังไงดี จนกระทั่งฉันคิดได้ว่าฉันจะเรียกมันว่าอย่างไรดี หน้าตาของมันเหมือนกับช้างมากเลยนะแถมเสียงของมันตอนมันร้องก็เป้นเสียงอี้อีก

“งั้นฉันจะเรียกแกว่าอีฟก็แล้วกัน ต้องขอบใจแกมากนะที่ช่วยฉันเอาไว้ฉันรู้ว่าแกฟังคำพูดของฉันออกอยู่”

ดูเหมือนมันจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดเพราะว่าถ้ามันไม่เข้าใจมันก็คงจะไม่ช่วยฉันมาแบบนี้หรอกนะ แม่น้ำแห่งนี้จะพาพวกเราไปที่ไหนกันนะ ฉันอยากจะรู้จังเลย . . . //ฟิ้วววว// อยู่ๆฝูงอีฟก็เริ่มพ่นน้ำใส่กันทำไมพวกมันถึงพ่นน้ำใส่กันล่ะ ?? //ฟู้ววว// น้ำจากที่ไหนก็ไม่รู้ได้พุ่งมาจากข้างหลังของฉัน ก่อนฉันจะมองไปที่ข้างหลังแล้วพบว่าอีกพ่นน้ำใส่ฉันเช่นกัน จากนั้นก็เริ่มพ่นน้ำใส่กันอย่างสนุกสนานจนทุกตัวเปียกหมด แล้วพวกมันก็เริ่มเดินกันต่อไปเรื่อยๆ //กึก// ทุกตัวหยุดพร้อมๆกันแล้วมองขึ้นไปบนฟ้า ฉันก็เช่นกันได้มองขึ้นไปบนฟ้าด้วยความสงสัย ก่อนจะพบว่าจะมีแสงอะไรบางอย่างส่องลงมาหาพวกเรามันร้อนมาก แต่อาจจะเป็นเพราะน้ำที่อีกได้พ่นมาใส่ตัวของฉัน ทำให้น้ำกันผิวของฉันเอาไว้แล้วมันก็เริ่มละเหยออกไปทีละนิดราวกับว่ามันดูดน้ำไป พวกมันรีบวิ่งในทีที่เห็นแสงนั้น วิ่งไปข้างหน้าเรื่อยๆ พอมองไปยังข้างหน้าฉันก็เห็นว่าเส้นทางไม่ไกลมากนักจากข้างหน้าของฉัน มันมีร่มให้หลบอยู่เป็นเหมือนทางตัดของแสงแดดยังไงอย่างงั้น พวกมันวิ่งแล้ววิ่งอีกฉันลองมองไปข้างหลังของฉันฉันก็เห็นว่ามีบางตัวที่ทนไม่ไหวล้มลงตายทีละตัว ที่นี่มันที่ไหนกันนะทำไมมันถึงไม่เหมือนกับพื้นที่ๆผ่านมาเลย ถ้าเกิดพวกเขาจะมาช่วยฉันพวกเขาจะรู้ไหมว่าที่นี่มันเป็นแบบนี้ . . . ระวังตัวกันด้วยนะทุกคน