ตอนที่ 65 สายน้ำเชี่ยว

“อี้ อี้” เสียงเหมือนตัวอะไรบางอย่างได้ดังขึ้นมาในตอนที่ฉันกำลังนอนอยู่ ฉันรีบลืมตาด้วยความตกใจก่อนจะลุกขึ้นมามองรอบๆ แล้วฉันก็พบว่าแม่น้ำที่อยู่ทางข้างหน้าของเราไหลเชี่ยว แถมฝนก็ตกลงมาอีกต่างหากมันตกหนักมากๆด้วย

 

“อี้ อี้” เสียงมันดังมาจากแถวแม่น้ำลำธารที่อยู่ตรงข้างหน้าของเรา ฉันว่ามันจะต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆฉันต้องไปดูก่อน พวกเลย์ยังคงหลับอยู่ฉันจะไม่ปลุกพวกเขาก็แล้วกันนะให้พวกเขาได้พักผ่อนก่อนจะออกเดินทางต่อ ถึงจะปลุกยังไงตอนนี้พวกเราก็ออกไปจากที่นี่ไม่ได้อยู่ดีในตอนนี้ ฉันหยิบใบไม้ที่ใหญ่พอจะคลุมฉันได้เพื่อคุมฝนออกไปข้างนอก ก่อนจะเดินตรงไปยังแม่น้ำแล้วก็ต้องพบกับตัวอะไรบางอย่างอยู่ข้างหน้าของฉัน มีสัตว์ตัวหนึ่งที่กำลังจับรากไม้เอาไว้ตรงขอบทางลงไปยังแม่น้ำ เหมือนกับว่ามันกำลังดันตัวเองให้ขึ้นมาข้างบนแต่ไม่สามารถจะขึ้นมาได้ เพราะแม่น้ำไหลเชี่ยวมากถ้าฉันลงไปมีหวังฉันต้องปลิวไปตามน้ำแน่ แต่ถ้าไม่ช่วยเจ้าสัตว์ตัวนี้มันก็จะลอยตามน้ำไปเช่นกัน ไม่ก็อาจจะจมน้ำเลยก็ได้นะฉันควรจะทำยังไงดีล่ะ

 

“นี่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ยเป็นไงเป็นกัน” ฉันถามใจตัวเองอยู่ได้สักพักหนึ่งก่อนจะวางใบไม้ลงแล้วก็วิ่งเข้าไปช่วยสัตว์ตัวนั้น พอเข้าไปใกล้ๆมันมันใช้งวงที่เหมือนช้างของมันเกาะรากเอาไว้แน่นเลย แถมเท้าของมันทั้งสี่ข้างก็เกาะเนินเอาไว้ไม่ให้ตัวเองตกลงไป ฉันหาอะไรบางอย่างเพื่อที่จะให้มันจับเอาไว้แทนแต่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเอาอะไรให้มันจับ ลองหาดูสิมะลิลองหาดูว่าเราจะช่วยมันยังไงดี แล้วฉันก็ไปเจอกับท่อนไม้ที่ยาวและสามารถจะยื่นไปให้สัตว์ตัวนั้นจับได้ ฉันรีบเดินไปหยิบมันมาแล้วก็ยื่นไม้ไปให้กับมัน มันมองที่ฉันอยู่สักพักหนึ่งก่อนจะตะเกียกตะกายเพื่อที่จะมาจับไม้ที่ฉันถือไว้ //ฟึบ// งวงของมันกำลังจะยื่นมาถึงไม้ของฉันอยู่แล้วแต่อยู่ๆมันก็ลื่นแล้วกำลังจะตกลงไปสู่แม้น้ำแล้ว แต่ทว่าก่อนที่มันจะตกน้ำลงไปมือของฉันก็ยื่นลงไปหามันโดยไร้เหตุไร้ผลแล้วจับงวงมันเอาไว้อัตโนมัติ แขนข้างหนึ่งเกาะเอาไว้แน่นอีกข้างจับงวงของเจ้าสัตว์ตัวนี้เอาไว้

 

“จับมือฉันเอาไว้นะรัดมือฉันเอาไว้อย่าปล่อยเด็ดขาด ฉันจะเรียกให้คนอื่นมาช่วยรอฉันก่อน”

 

เมื่อฉันพูดจบฉันก็มองไปรอบๆแล้วนึกถึงเจ้าสามคนนั้น ที่นี่น่าจะไม่ไกลจากที่พักมากนักน่าจะตะโกนให้ทั้งสามคนมาช่วยฉันได้นะ

 

“พวกนายช่วยฉันด้วย เลย์ มาคาโอ ดาโล่ มาช่วยฉันหน่อย !!! ฮัลโหลมีใครได้ยินฉันไหม”

 

ฉันพยายามเรียกพวกเขาอยู่หลายครั้ง แต่เหมือนกับว่าพวกเขาไม่ได้ยินเสียงของฉันเลยแม้แต่น้อย แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะคิดสิคิด ตอนนี้ฉันจับเอาไว้แน่นด้วยความหนักของตัวฉันและตัวมันทำให้ฉันนั้นต้องใช้แรงของฉันเยอะมากเลย ฉันคิดว่าถ้าฉันยังอยู่แบบนี้มีหวังฉันจะตกลงไปพร้อมกับมันแน่ แต่ถ้าฉันปล่อยมือมันจะตกลงไปมันจะดูใจร้ายมากเกินไป เอ๋หรือว่า...ฉันคิดออกแล้วว่าฉันจะทำยังไงดี อยู่ๆก็มีภาพขึ้นมาในหัวของฉัน เป็นภาพของมัลเลย์ซึ่งฉันสามารถให้มัลเลย์ไปหาเจ้าพวกนั้นได้นี่นา

 

“มัลเลย์ฉันต้องการให้ช่วย ไปเรียกเจ้าพวกนั่นที่พักให้ฉันทีให้เขามาที่นี่นะ ขอแบบด่วนๆไปเร็ว”

 

มัลเลย์ออกมาจากจิตใจของฉันแล้วก็รีบวิ่งออกไปในทันที วิ่งไปที่พักที่เจ้าพวกนั้นอยู่ ตอนนี้ฉันจะต้องใจเย็นและใจเย็นให้ถึงที่สุด ตั้งสติเอาไว้อย่าปล่อยหายใจเข้าหายใจออกเดี๋ยวเจ้าพวกนั้นก็มาแล้ว

 

[ สิบนาทีผ่านไป ]

 

ฉันจะไม่ไหวแล้วนะนี่มันก็นานมากแล้ว มัลเลย์ไปถึงหรือยังฉันก็ไม่รู้เลย

 

“กี้ กี้” ในที่สุดเสียงมัลเลย์ก็ดังขึ้นมาในทันที

 

“เฮ้ยรอก่อนฉันมาแล้วทำไมออกมาถึงไม่บอกกันเลยล่ะ”  ฉันจะหันไปแต่แล้วก็รู้สึกตัวได้เลยว่าฉันไม่สามารถหันไปหาพวกเขาได้ ถ้าหันแม้แต่นิดเดียวมีหวังต้องลงไปทั้งคู่แน่ๆ

 

“มาเร็วฉันจะไม่ไหวแล้ว” ฉันพูดจบฉันก็ดันตัวเองขึ้นมาให้ถึงที่สุด

 

“โอเคฉันจะถึงแล้วอีกนิดเดียวถึงแล้ว ถึงแล้วๆๆ” ก่อนที่เลย์จะคว้าตัวของฉันเอาไว้ มือที่ฉันเกาะเอาไว้อยู่กลับหลุดออกด้วยความลื่น มันกลายเป็นว่าฉันกับเจ้าสัตว์ได้ตกลงไป

 

“ไม่นะ!!” เลย์พูดขึ้นนั่นคือเสียงสุดท้ายก่อนที่จะเงียบหายไป //ตู้ม// ฉันตกลงไปน้ำพร้อมกับเจ้าสัตว์ตัวนั้น //บุ๋มๆๆๆ// ฉันพยายามตะเกียกตะกายขึ้นมาจากน้ำเพราะว่าฉันว่ายน้ำไม่เป็น มือของฉันไปพาดกับอะไรบางอย่างก่อนจะขึ้นสู่ผิวน้ำ ฉันลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าเจ้าสัตว์ตัวนั้นมันดึงฉันขึ้นเอาไว้อยู่

 

“เฮือออ” ฉันพยายามหายใจเพราะตอนนี้ฉันกินน้ำเข้าไปมากเลย มันกำลังช่วยฉันไม่ให้ฉันจมอยู่ในตอนนี้ แต่ตัวมันก็จะจมลงไปด้วยนะถ้ามันยังช่วยฉันอยู่แบบนี้

 

“ไม่เธอจะไม่เป็นไรเธอจะไม่เป็นไร”