ตอนที่ 62 ไส้เดือนดิน

มีตัวอะไรบางอย่างได้โผล่ออกมาจากพื้นดิน ตัวมันเหมือนกับหนอนหรือไม่ก็ไส้เดือน แต่ตัวมันค่อนข้างใหญ่มากและใหญ่ที่สดเลย จะเรียกมันว่าไส้เดือนก็แล้วกันเจ้าไส้เดือนตัวนี้ใหญ่มากใหญ่กว่าซินโทรที่เราเห็นเสียอีก เงาของมันได้บดบังแสงแดดเสียหมดทำให้ทุกอย่างเริ่มมืดลง

 

“อย่าบอกนะว่าพวกเราจะต้องเจอกับตัวสัตว์ประหลาดอีกแล้วเนี่ย แค่ซินโทรเรายังจะสู้ไม่ไหวเลยนะ แล้วนี่ตัวมันใหญ่กว่าหลายเท่าเลยเราจะสู้มันยังไงดี ถ้าหนีคงจะหนีไม่ทันแน่ๆเลย”

 

ฉันพูดขึ้นก่อนที่ทุกคนจะมองหน้ากัน ก็อย่างว่าตัวมันใหญ่เราจะต้องหาวิธีทางในการจัดการมัน เพราะถึงแม้เราจะหนีเราก็คงจะหนีมันไม่ทันแน่ๆ

 

“ให้ผมจัดการเองท่านหญิงรอดูได้เลยครับ” อยู่ๆดาโล่ก็อยากจะเป็นฮีโร่เสียงั้นจะสู้ไหวไหมฉันก็ไม่แน่ใจ แต่ฉันคิดว่าถ้าดาโล่วิ่งไปแบบนั้นมันจะ. . . //ตู้มมมมม// กะแล้วเชียวว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ ดาโล่วิ่งเข้าไปหามันก่อนที่จะเด้งออกจากมันแล้วก็กลิ้งไปชนกับภูเขาที่อยู่ข้างหลังของพวกเรา

 

“ผมว่าดาโล่คงจัดการไม่ได้ผมดีวกว่านะ”

 

“อย่าพึ่ง..” ยังไม่ทันได้บอกเลยมาคาโอก็วิ่งเข้าไปหามัน แล้วก็กระเด็นไปชนกับภูเขาอีกคน

 

“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก” เจ้าไส้เดือนยักษ์มันได้ร้องขึ้นมาก่อนที่มาคาโอและดาโล่จะเดินออกมาจากรูหลังภูเขา

 

“หนังของมันหนามากเลยล่ะครับ พวกเราสองคนไม่สามารถที่จะฉีกร่างของมันได้เลย ยังกับหนังควายแหนะ”

 

ถ้าเป็นอย่างที่ทั้งสองคนบอกจริงๆแล้วก็จะมีอะไรที่จะเฉือนหนังของไส้เดือนทิ้งไปล่ะ

 

“ถ้าเกิดข้างนอกมันหนาฉันคิดว่าข้างในมันน่าจะนุ่มมากเลยนะ เนื้อมันน่าจะเยอะด้วยดูจากท่าเราอาจจะได้อาหารมื้อนี้กัน”

 

อย่าบอกนะว่าสิ่งที่เลย์กำลังจะบอกเรานั่นก็คือ //อัก อัก// ว่าแล้วเชียวว่าพวกเราจะต้องโดนมันกินเข้าไปสินะ พวกเราล่วงลงไปในท้องของมันอย่าวรวดเร็วราวกับว่าเป็นโพลงขนาดใหญ่ เหมือนเป็นหลุมมากกว่าเพราะในท้องของมันไม่มีอะไรเลย ก่อนที่เราจะล่วงลงไปถึงกระเพาะอาหารของมัน ด้านกลับสลับทำให้พวกเราตกกระทบลงพื้น ไม่ใช่สิในตัวของมันเสียมากกว่านะ

 

“เราไปกันต่อเถอะตอนนี้มันคงกำลังเรื้อยอยู่ก็เลยทำให้เรายังไม่ไปถึงกระเพราะอาหารของมัน ยังไงเราก็รีบไปกันเถอะแถวนี้ดูๆแล้วมันยังแข็งอยู่เลย ในนี้น่าจะมีจุดที่มันอ่อนและนุ่มอยู่ ไม่น่าจะไกลมากจากแถวนี้อะนะงั้นเราไปกันเถอะ”

 

พวกเราเดินตามเลย์เรื่อยๆเผื่อว่าพวกเราจะเจอกับจุดอ่อนของเจ้าไส้เดือนตัวนี้บ้าง แต่มันก็เหมือนกับว่ายิ่งเราเข้าไปลึกเท่าไหร่เราก็เจอแต่อะไรก็ไม่รู้ ที่นี่มันเป็นเมือกๆเหลวๆเหมือนกับน้ำลายเลย ฉันว่าน่าจะเป็นน้ำลายนั่นแหละฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน //แจ๊ะ แต๊ะ// โอยมันเป็นการเดินที่ลำบากมากพอเข้ามาลึกๆ เพราะว่าน้ำมันเริ่มเยอะแถมมันยังลื่นอีกต่างหาก

 

“สงสัยเรากำลังจะเดินเข้าไปในกระเพราะของมันแล้วแหละ ก็ดีตีกระเพราะแตกมันก็น่าจะตายเลยล่ะมั้ง ดีงั้นพวกเราก็เข้าไปกันเลยดีกว่า”

 

เหมือนไปเรื่อยๆโดยไม่มีทิศไม่มีทางที่แน่ชัดเลย แต่ก็อย่างว่าตัวของมันค่อนข้างใหญ่ยังไงพวกเราทั้งหมดก็ไม่รอดจากการตกมาอยู่ในท้องของเจ้าไส้เดือนอยู่ดี

 

“ฉันคิดว่าพวกเราเดินมาถึงจุดปลายทางก่อนลงไปทางกระเพราะอาหารแล้วนะในตอนนี้”

 

เรากำลังจะถึงสินะมันก็ดีเลยสิ ถ้าเราถึงเราก็น่าจะมีวิธีการบางอย่างเพื่อที่จะให้มันคลายเราออกมา หรือไม่ก็ปล่อยเราไปได้บ้างนะ

 

“แล้วเราจะต้องจัดการวิธีไหนบ้างถ้าเกิดเราได้เข้าไปแล้วน่ะ ??”

 

ฉันลองถามเลย์ไปเพราะว่าฉันเกรงว่าถ้าเข้าไปแล้วมันจะมีปัญหาอะไรอีกหรือเปล่า แต่มันต้องมีแน่ๆแหละฉันแค่ไม่รู้ว่ามันจะตอนไหนแค่นั้นเอง

 

“ก็...ไม่รู้ดิ ฮ่า ฮ่า ก็เข้าไปเดี๋ยวเราก็รู้เองแหละว่าเราจะต้องทำอะไรบ้าง เมื่อเข้าไปที่นั้นแล้วขอให้ทุกคนปลอดภัยก็แล้วกันนะ”

 

มีกำลังใจส่งคำมาให้ด้วย จะมีความหวังรอดออกไปจากที่นี่หรือเปล่าเนี่ย พูดมาแบบนั้นเหมือนจะเจอกับของใหญ่ที่อยู่ในกระเพราะยังไงอย่างงั้นเลย เมื่อพวกเราลองเดินเข้าไปในนั้น อยู่ๆทุกอย่างก็เริ่มสั่นแล้วทิศทางก็เปลี่ยนไปเหมือนมันเริ่มจะดันเราให้ไปทางกระเพาะ

 

“พวกเราหาที่เกาะเอาไว้เร็วเข้าอย่าพึ่งลงไปนะ!!”  นี่พวกเราจะรอดออกไปจากที่นี่ไหมเนี่ย