ตอนที่ 61 มิติใหม่

อย่างที่บอกในตอนนี้พี่ชายของเมสซีเรียก็ได้จากโลกนี้ไปแล้ว รวมถึงเมสเซอร์รี่ด้วยเช่นกัน ฉะนั้นตอนนี้พลังของเมสซีเรียก็ค่อนข้างลดไปมาก เนื่องจากพลังของทั้งสามคนมันผูกมัดกันเอาไว้อยู่ แต่ในเมื่อหล่อนเสียสละน้องสาวของตัวเองแถมพี่ชายของนางยังตายอีก ก็ถือว่าตอนนี้พวกเราได้เปรียบค่อนข้างเยอะมากเหมือนกัน

 

“เธอไหวอยู่ใช่ไหมพวกเราจะต้องไปต่อกันแล้ว จะหยุดพักตรงนี้ไม่ได้แล้วล่ะยังไงก็ตามแต่ คราวนี้เราต้องฆ่าเธอให้ได้ไม่ว่าเราจะเสียอะไรก็ตามแต่ไป สู้นะทุกคนฉันเชื่อว่าพวกเราต้องทำได้”

 

//เอี๊ยด// อยู่ๆเสียงอะไรบางอย่างก็ดังขึ้นมาจากข้างหลังของพวกเราทั้งสี่คน แล้วพวกเราก็พบกับแสงอะไรบางอย่าง มันเป็นรูที่มีแสงเจิดจ้าเป็นเหมือนช่องว่างอะไรบางอย่างให้เราได้เข้าไป

 

“นั่นมันอะไรกันลองหันไปดูนู่นสิ” ฉันพูดขึ้นก่อนที่พวกเขาจะหันมาตามที่ได้ยิน

 

“ฉันไม่แน่ใจเหมือนกันนะว่ามันคืออะไร แต่ที่รู้ๆฉันว่ามันน่าจะเป็นประตูเข้าไปที่ไหนสักแห่งหนึ่งนี่แหละ”

 

หืมมันเหมือนประตูมิติหรือเปล่านะ ที่ฉันเคยรอดเข้าไปในซอกหลืบนั่นน่ะ แต่ว่ามันจะพาเราไปที่ไหนกันนะ

 

“แล้วเราควรที่จะเข้าไปดีไหมหรือว่าเราไม่ควรที่จะใกล้มันเลยมากกว่า”

 

ที่ๆเราจะไปมันอาจจะอันตรายมากก็ได้ฉันก็เลยจะต้องถามเลย์ก่อน เผื่อว่ามันจะอันตรายจริงๆแล้วมันไม่สามารถไปได้จริงๆ เราจะได้ไม่ต้องไปกันแล้วหาทางอื่นกัน

 

“ฉันว่ามันน่าจะไปได้นะงั้นพวกเราก็คงจะต้องเข้ากันนั่นแหละ เพราะมันไม่มีทางเลือกจริงๆ แถมเราก็ไม่รู้ด้วยว่าถ้ากลับไปเราจะเจออะไรกันอีก กว่าจะมาถึงที่นี่ได้ใช้เวลานานมากเลยนะ เดี๋ยวพลังของเมสซีเรียจะกลับเข้ามาอีก”

 

เอาอย่างนั้นเลยก็ได้ยังไงก็ไม่มีทางเลือกแล้วเข้าก็เข้า พวกเรามองหน้ากันสักพักก่อนที่เลย์จะเดินเข้าไปคนแรก แล้วก็เริ่มทยอยเดินตามกันไป แสงที่จ้าทำให้ฉันต้องใช้มือบังแสงเดินเข้าไปในรูนั้น //ฟูบ//

 

“จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ” เสียงนกร้องอย่างนั้นหรอ ?? เดี๋ยวก่อนนะเราอยู่ที่ไหนกัน ฉันลืมตาขึ้นก่อนที่จะพบว่าพวกเราอยู่บนภูเขาที่ไหนสักแห่งก็ไม่แน่ใจ

 

“นี่พวกเราอยู่ที่ไหนกันเนี่ยแล้วพวกเรามาอยู่ที่นี่จะลงไปกันยังไง”

 

มันชักจะไปกันใหญ่แล้วประตูมิติที่พาเรามา มันพาเรามาที่ไหนสักแห่งโดยที่ฉันไม่รู้ด้วยเหมือนกันว่าฉันอยู่ที่ไหน

 

“เอาเถอะน่ะเธอก็รู้ว่าฉันไม่ใช่มนุษย์อย่างเธอนะ แค่นี้ฉันก็พาลงได้อยู่แล้วล่ะนะ งั้นเราก็ลงไปกันเถอะเผื่อว่าข้างล่างจะมีอะไร”

 

อยู่ๆเลย์ก็จับฉันอุ้มขึ้นก่อนจะพาฉันกระโดดลงไปข้างล่างอย่างไว

 

“อ๊ายยยยยยย” ฉันร้องออกมาเสียงดังเพราะว่าฉันกลัวความสูงเป็นที่สุด อยากจะเป็นลมแต่ก็เป็นไม่ได้ //ตู้มมมม// เสียงลงอย่างดังฉันมองลงไปข้างล่างจนพื้นเป็นหลุมแตกกระจาย //ตู้มมมม ฟิ้วว// แล้วเสียงก็ลงมาอีกน่าจะเป็นมาคาโอกับดาโล่ล่ะมั้ง

 

“ตัวเธอเบาขึ้นหรือเปล่าเนี่ยพูดถึงเธอก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่นาตั้งแต่อยู่ที่นั่น ฉันว่าพวกเราลองหาอะไรแถวนี้กินกันดีกว่านะ”

 

นั่นสิฉันลืมไปเลยว่าฉันยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่วันที่ฉันออกจากปราสาทแล้ว แต่ว่าฉันไม่รู้สึกหิวเลยนะไม่รู้เป็นเพราะอะไร

 

“อือลองหาแถวนี้ดูก็แล้วกันนะ” ฉันพูดขึ้นยังไม่ทันขาดคำเสียงอะไรบางอย่างก็ดังขึ้นมาทำให้ฉันตกใจพรึบๆเลย

 

“แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” เสียงมันดังออกมาจากหลังของพวกเรา เปิดมาก็เจอเรื่องอีกแล้วหรอเนี่ยแล้วนั่นมันตัวอะไรกัน