ตอนที่ 22 ไข่แตก

ไม่ต้องสงสัยเลยว่างูยักษ์ตัวนี้คือมอนสเตอร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธิ แล้วยิ่งเป็นมอนสเตอร์ใต้น้ำยิ่งฆ่ายากเขาไปอีก

หานเซิ่นมองไปที่อีกฝั่งที่เขากำลังพายข้ามไป หลังจากผ่านมาครึ่งทาง เขาก็สามารถมองเห็นอีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำได้

ตั้งแต่ที่เขาเริ่มฝึกกายหยก ร่างกายของเขาก็ดีขึ้นแทบทุกส่วน วิสัยการมองเห็นก็กว้างขึ้นด้วย ตอนนี้เขาสามารถมองเห็นในที่มืดได้ค่อนข้างดีกว่าคนอื่นๆ ตอนนี้เขาเห็นทางเข้าถ้ำที่อีกฝั่งของแม่น้ำ มันมีขนาดกว้างประมาน 8-9 ฟุต ถ้ำนี้จะต้องเป็นจุดหมายปลายทางอย่างแน่นอน

ระหว่างที่เขากำลังมองดูถ้ำอยู่ เขาได้ยินเสียงน้ำถูกกระเพื่อม หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น งูยักษ์โผล่ขึ้นมาน้ำโดยอยู่ห่างจากเรือของเขาเพียงแค่ 6 ฟุต ปากของมันกำลังตรงมาที่เรือ และเขี้ยวของมันโผล่ออกมาให้เห็น

หานเซิ่นกระโดดลงน้ำทันที และเรียกวิญญาณอสูรด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิออกมาใต้น้ำ เขากระเสือกกระสนว่ายน้ำข้ามไปอีกฝั่งทั้งแบบนั้นเเละไปหลบหลังก้อนหินก้อนหนึ่ง

การข้ามแม่น้ำครั้งนี้คือโศกนาฏกรรมอย่างแท้จริง ด้วยความมืดทำให้ยังไม่รู้ว่ามอนสเตอร์ตัวนี้จริงๆมันเป็นยังไงกันแน่ แต่ว่ามีเรือเพียง 2 ลำเท่านั้นที่ข้ามมาถึงอีกฝั่งได้ โดยมีเพียงแค่ 7 คนที่รวดชีวิต

ผ่านไปหลายนาที งูตัวนั้นไม่โผล่มาอีกเลย

"เซินเทียนจื่อ ถึงแม้มันจะเป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ แต่มันก็ไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่ ตอนนี้มันคงอิ่มตามที่เราคาดไว้ พวกเราน่าจะข้ามแม่น้ำได้อย่างปลอดภัย"

หลัวเทียนหลางพูดพร้อมกับยิ้ม

"ไปได้" เซินเทียนจื่อสั่งการพวกลูกน้องของเขาให้ข้ามฝั่งไป และเป็นไปตามที่พวกเขาคาดงูตัวนั้นไม่ออกมาอีกเลย

"ไปต่อได้แล้ว!" หลัวเทียนหลางใช้แส้ขู่พวก 7 คนที่เหลือให้เดินต่อ พวกเขาเดินต่อไป พร้อมกับตัวที่สั่นตลอดทาง พวกเขาเริ่มนึกเสียใจที่หลงรับงานนี้

พวกเขาเดินมาครึ่งชั่วโมง แต่ไม่เจอมอนสเตอร์อะไรเลย จนถึงสุดทางของถ้ำ

สุดทางของถ้ำมีทะเลสาบขนาดเล็ก ที่ใกล้ๆทะเลสาบมีรังขนาดใหญ่กว้างกว่า 10 ฟุต ในรังมีไข่ขนาดใหญ่เท่ากับไข่นกกระจอกเทศ 2 ใบ

"ฮาฮาฮ่า ยอดเยี่ยมไปเลย ไข่ระดับเลือดศักดิ์สิทธิ และแถมยังมีตั้ง 2 ใบ คราวนี้จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิของฉันจะได้เกิน 80 สักที"

เซินเทียนจื่อหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข

ถึงแบบนั้นเขาก็ยังไม่วางใจ และขยิบตาให้กับหลัวเทียนหลางที่กำลังยืนยิ้มอย่างความสุข หลัวเทียนหลางเข้าใจทันที เขาสั่งให้คนที่เหลืออีก 7 คนไปนำไข่ออกมา

พวกเขาเดินตัวสั่นไปที่รังขนาดใหญ่ และหยิบไข่ 2 ใบออกมา แต่ทว่าระหว่างที่พวกเขากำลังเดินออกมา น้ำในทะเลสาบก็กระเพื่อม มีงูขนาดใหญ่โผล่หัวขึ้นมาน้ำ มันลำตัวสีดำ และดวงตาสีแดงกำลังจ้องพวกที่กำลังขโมยไข่

"เวร! รีบโยนไข่มาเร็ว"

เซินเทียนจื่อตะโกนบอกพวกเขา แต่ว่าพวกเขากำลังตกตะลึงกับงู ทำให้พวกเขาไม่ตอบสนอง

"ไอ้พวกไร้ประโยชน์เอ้ย!"

เซินเทียนจื่อเรียกดาบวิญญาณอสูรสีแดงออกมา และวิ่งไปข้างหน้า

พวกลูกน้องของเขาก็เรียกวิญญาณอสูรของตัวเองเช่นกัน และวิ่งตามเขาไป เซินเทียนจื่อวิ่งเข้าไปหยิบไข่มาจากมือของพวกที่กำลังตกใจกับงู และรีบวิ่งหนีออกมาพร้อมกับไข่ ในตอนแรกงูยักษ์ยังห่วงกับไข่ของมันทำให้มันยังไม่ขยับตัวไปไหน แต่พอมันเห็นเซินเทียนจื่อเอาไข่วิ่งหนีไป มันก็ขึ้นมาจากน้ำทันที และเริ่มโจมตีอย่างบ้าคลั่ง

"ถ่วงเวลามันไว้" เซินเทียนจื่อตะโกนขณะที่กำลังวิ่งหนี

แต่หลัวเทียนหลางโหดเหี้ยมกว่านั้น เขาผลักพวกรอดชีวิตเข้าไปหางู งูเขมือบผู้รอดชีวิตเข้าไป 1 คนทันที มันกลืนลงไปโดยแทบไม่ต้องเคี้ยว

พวกลูกน้องเซินเทียนจื่อก็เริ่มทำตามเช่นกัน พวกเขาผลักพวกที่เหลือเข้าไปหางู และวิ่งหนีตามเซินเทียนจื่อไป

เซินเทียนจื่อวิ่งไวมาก ขณะที่กำลังถือไข่ ในที่สุดเขาก็มาถึงหน้าปากทางเข้าถ้ำ ระหว่างที่เขากำลังตื่นเต้นดีใจ มีหมัดของใครบางคนสีทองๆชกเข้ามาที่หน้าของเขา

เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะมีคนซ่อนตัวอยู่ที่ปากทางเข้าถ้ำ และโจมตีเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว มีเลือดไหลออกมาจากจมูกของเขาเป็นจำนวนมาก เขาล้มไปด้านหลัง ขณะที่ใช้มือปิดจมูกที่มีเลือดกำลังไหล

ไข่ทั้ง 2 ใบหลุดออกจากมือเขาทันที หนุ่มในชุดเกราะสีทองกระโดดขึ้นไปคว้าไข่ด้วยมือทั้ง 2 ข้าง และวิ่งต่อไปทางแม่น้ำ

"ดอล!" เซินเทียนจื่อจำเขาได้ทันทีที่เห็นชุดเกราะสีทอง

จริงๆแล้วหานเซิ่นใช้ช่วงที่กำลังชุลมุนกันดำลงไปในน้ำ และไปซ่อนตัวหลังก้อนหิน โดยไม่ได้ตามพวกเขาเข้าไปตั้งแต่แรก เขารอจนพวกเซินเทียนจื่อเข้าไป เขาซุ่มอยู่ที่นี่จนกระทั่งเห็นเซินเทียนจื่อขนไข่วิ่งออกมา เขาจึงชกเข้าไปที่หน้าเซินเทียนจื่อ และขโมยไข่ไป

หานเซิ่นรู้สึกเสียใจที่หอกวิญญาณอสูรของเขาถูกทำลายไปก่อนหน้านี้ ไม่งั้นเขาอาจจะฆ่าเซินเทียนจื่อได้

หานเซิ่นวิ่งไปจนถึงแม่น้ำ ทันใดนั้นเขาก็เห็นน้ำกระเพื่อมอย่างรุนแรง งูยักษ์สีดำปรากฏตัวจากในแม่น้ำ

"บ้าเอ้ย นี่มันมีอีกตัว?" หานเซิ่นมองกลับไปข้างหลัง และเห็นงูอีกตัวกำลังไล่พวกลูกน้องเซินเทียนจื่อ

"ไอ้เวรดอลล่าร์ แก นะแก!" เซินเทียนจื่อตะโกนขึ้นมา

หานเซิ่นเกิดนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาหันหลังกลับไป และโยนไข่ 1 ใบไปให้เซินเทียนจื่อ

"รับมันไว้ แบ่งกันคนละใบแล้วช่วยกันสู้"

"ใครมันต้องการจะแบ่งกับแกฟ่ะ ฉันต้องการทั้ง 2 ใบ และจะฆ่าแกด้วย"

เซินเทียนจื่อพูด เขาคิดว่าหานเซิ่นไม่ฉลาด เซินเทียนจื่อชูมือขึ้น และพยายามจะรับไข่ ทันใดนั้นไข่ก็แตกกระจายเต็มตัวเขา

เซินเทียนจื่อยืนอึ้ง