ตอนที่ 19 ผู้มีชื่อเสียงและผู้มีเกียรติ
ตอนกลางดึกหลังจากที่หานเซิ่นนำกระเป๋าที่ใส่แมงป่องคริสตัลไปเก็บไว้ที่ห้อง เขานำกระดาษโน้ตไปวางไว้หน้าห้องของซูเสี่ยวเฉียว ก่อนจะเคาะประตู 2-3 ครั้ง แล้ววิ่งไปซ่อนตัว เพื่อดูให้แน่ใจว่าซูเสี่ยวเฉียวเอาโน้ตเข้าไปในห้อง
มันเป็นข้อตกลงที่ยอดเยี่ยม หานเซิ่นได้ 6 ล้านที่ซินเสวียนสัญญาไว้ และได้มาอีก 8 แสนจากการขายแมงป่องระดับกลายพันธ์ให้ซูเสี่ยวเฉียว เขาเดินกลับไปที่ห้องพร้อมกับเงินก้อนโตอย่างมีความสุข
แม้แต่ตอนที่พ่อเขายังอยู่ เขาก็ยังไม่เคยได้เห็นเงินมากขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
หานเซิ่นออกจาก็อตแซงชัวรึ่พร้อมกับเงินก้อนโต เนื่องจากสิ่งที่เขาต้องการทำในตอนนี้คือ การแบ่งปันความสุขของเขาให้แม่กับน้องสาว ความทุกข์ยากของพวกเขามันจะได้จบสิ้นลงเสียที
2 ล้านที่เขาได้มาก่อนหน้านี้ เขาได้นำมันไปใช้เพื่อแก้ปัญหาเรื่องมรดกกับญาติๆ และตอนนี้ ในที่สุดเขาก็ได้เงิน 6 ล้านที่สามารถนำมาใช้จริงๆได้เสียที
ถึงแม้ว่าเงินก้อนนี้ยังไม่มากพอ ที่จะทำให้ครอบครัวของเขามีชีวิตที่หรูหรา แต่สำหรับหานเซิ่นแล้ว นี่เป็นเงินที่มากที่สุดที่เขาเคยเห็นในชีวิต
"แม่ เหยียน ผมมีอะไรจะมาโชว์ให้ดูล่ะ"
หานเซิ่นพาพวกเขาขึ้นไปบนห้อง แล้วเทเงินออกมากองบนที่นอน
"เซิ่น ลูกไปเอาเงินมากขนาดนี้มาจากไหน?"
หลัวซูหลานทั้งรู้สึกกลัว และประหลาดใจ เธอกลัวว่าลูกของเธอจะไปทำเรื่องที่ไม่ดีหรือไปทำเรื่องที่เสี่ยงอันตรายเพื่อให้ได้เงินมา
"ผมแค่โชคดีที่ฆ่ามอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์แล้วได้วิญญาณอสูร เลยเอามันไปขาย"
หานเซิ่นไม่กล้าที่จะบอกความจริงทั้งหมด เพราะกลัวว่าแม่ของเขาจะกังวล
หลัวซูหลานพูดด้วยท่าทางเศร้าๆออกมา
"เซิ่น ลูกไม่ควรขายมัน มันจะสามารถช่วยลูกได้มาก แม่กับเหยียนก็ยังอยู่กันสุขสบายดี..."
"แม่อย่ากังวล ผมจะต้องมีโอกาสแบบนี้อีกแน่ ผมกินเนื้อมันไป และได้จีโนพ้อยระดับกลายพันธ์มา ในอนาคตมันจะทำให้ผมล่ามอนสเตอร์ได้ง่ายขึ้นมาก และทุกอย่างจะต้องดีขึ้น"
"เหยียนใกล้จะต้องเข้าโรงเรียนแล้ว ผมจะไม่ให้น้องต้องเข้าโรงเรียนรัฐบาลเหมือนกับผมแน่" หานเซิ่นพูด
หลัวซูหลานมองดูลูกๆของเธอ และก็น้ำตาไหลออกมา
"ทั้งหมดเป็นความผิดของแม่เอง แม่ไม่ได้ดูแลพวกลูกให้ดีพอ"
"แม่เป็นผู้หญิงที่ดีแล้ว แม่เป็นคนที่เลี้ยงดูพวกเรามา ให้ผมได้ทำอะไรเพื่อแม่บ้าง"
เขาอุ้มหานเหยียนขึ้นมา
"เหยียนวันนี้อยากกินอะไรล่ะ พวกเราไปกินข้าวนอกบ้านกับดีไหม"
หานเหยียนยิ้มออกมา "หนูอยากกินไอศครีมซัฟไฟร์"
"แน่นอน วันนี้เราไปกินไอศครีมซัฟไฟร์กัน"
หานเซิ่นบีบจมูกของหานเยียน
"ไอศครีมซัฟเฟอร์มันแพงเกินไป พวกเราควรเก็บเงินไว้ซื้อเนื้อหรือของจำเป็นอย่างอื่น..."
"แค่ครั้งเดียวน่ะ แม่!" หานเซิ่นจับมือของหลัวซูหลาน และพาพวกเขาออกจากบ้านไป
"อย่าบอกใครว่าลูกฆ่ามอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ได้หรือขายวิญญาณอสูรไป แม่ไม่อยากให้มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้น..."
หลัวซูหลานเป็นห่วงลูกของเธอ ตั้งแต่สามีของเธอตายไป เธอก็วิตกกังวลแทบจะทุกอย่าง
"ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะไม่พูดอะไร แม่เก็บเงินพวกนี้ไว้แล้วก็ตัดสินใจได้เลยว่าจะเอาทำอะไร"
หานเซิ่นอุ้มหานเหยียนออกจากบ้านไป พร้อมกับหลัวซูหลาน
ไอศกรีมซัฟไฟร์เป็นของที่มีชื่อเสียงไปทั่วทั้งกาแลคซี และมันก็แพงมาก แม้แต่อันที่ถูกที่สุดก็มีราคาหลักหมื่น
พวกเด็กข้างๆบ้านต่างก็ได้กินไอศครีมซัฟไฟร์ หานเซิ่นเองก็เคยมีโอกาสได้ลองตอนเขาเด็กๆ แต่ว่าหานเหยียนยังไม่เคยมีโอกาสได้กินเลยสักครั้ง
เมื่อพวกเขามาถึงร้าน ไม่มีที่นั่งว่าง และมีคนต่อแถวยาวเหยียด
"ไปชั้นบนกันเถอะ"
ก่อนที่หานเซิ่นจะเข้ามาในร้าน เขาเห็นที่นั่งชั้น 2 ว่าง เขาคิดว่าควรจะให้แม่กับน้องขึ้นไปนั่งรอก่อน แล้วเขาจะมาต่อแถวเอง ขณะที่บันไดเขาถูกพนักงานหยุดเอาไว้
"ขอโทษด้วยครับ พวกคุณไม่สามารถขึ้นไปข้างบนได้" พนักงานพูด
"ทำไม? ข้างบนไม่ได้มีที่ว่าง?" หานเซิ่นขมวดคิ้ว
พนักงานพูดอย่างดูถูก และชี้นิ้วไปที่กำแพง
"คุณควรจะอ่านกฎก่อน ถ้าหากว่าคุณยังไม่เคยมากินที่นี้มาก่อน"
หานเซิ่นมองไปที่กำแพงมันเขียนว่า สำหรับผู้มีชื่อเสียงและผู้มีเกียรติเท่านั้น หานเซิ่นก็เข้าใจว่าชั้น 2 มีไว้สำหรับผู้ที่ได้รับฉายาเท่านั้น คนธรรมดาไม่มีโอกาสขึ้นไปได้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมชั้น 2 ถึงว่างกว่าชั้นแรกมาก
"พวกเราไม่ต้องนั่งก็ได้ แม่กับเหยียนจะรออยู่แถวนี่ เซิ่นลูกไปซื้อไอศครีมมา" หลัวซูหลานจะพูด
"แน่นอนผมไปเอง" หานเซิ่นยิ้ม และเดินไปต่อท้ายแถว หานเซิ่นทำเหมือนไม่สนใจแยแสอะไร แต่จริงๆแล้วเขามีความปรารถนาอย่างแรงกล้าในตอนนี้
"ฉายาผู้มีชื่อเสียงหรือผู้มีเกียรติเท่านั้น มันจะอะไรหนักหนา? ผมจะต้องเอามันมาให้ได้ และพนักงานพวกนั้นจะไม่มีทางมาขว้างเราได้อีก"
หลังจากที่หานเซิ่นซื้อไอศกรีมได้แล้ว ก็ยังคงไม่มีที่ว่าง พวกเขาจึงต้องเดินกินไประหว่างทางกลับบ้าน ก่อนจะกลับหานเซิ่นหันไปดูบนกำแพงอีกครั้ง- "สำหรับผู้มีชื่อเสียงและผู้มีเกียรติเท่านั้น!"
