ตอนที่ 8 โรงแรมStable
“สวัสดียามเข้าครับ!มีของมาส่งครับ!โปรดเซ็นชื่อด้วยครับ!”
มีบางคนตะโกนอยู่หน้าประตูในยามเช้า
หลิน ฮวง เปิดประตูให้นกสีเหลืองซึ่งมีขนาดเท่าฝ่ามือเขา
นกสีเหลืองที่เรียกว่านกลิ้นเงิน เนื่องจากพวกมันสามารถที่จะเรียนรู้ได้นับพันภาษา แม้ว่า ความเข้าใจด้านภาษมันจะคล้ายกับความสามารถในการคิดของเด็ก6ขวบก็ตาม หลังจากที่พวกมันเรียนรู้ภาษา พวกมันก็สามารถที่จะสนทนากับมนุษยได้พอสมควร
ผู้คนที่ฝึกนกไม่เพียงแต่จะเพื่อการจัดส่งของ แต่ยังรวมถึงความสามารถในการจดจำของพวกมันได้ ในขนนกแต่ละขนมันจะมีมิติเก็บของซ่อนไว้อยู่ซึ่งบางชิ้นอาจจะใหญ่เท่าก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่
นกเห็นประตูบ้านที่เปิดและหันหน้าไปหาเจ้าของ มันมองหลิน ฮวง ขึ้นลงและกล่าว “สวัสดียามเช้าครับ คุณ หลิน ฮวง ของของคุณอยู่นี่ โปรดเซ็นชื่อของคุณที่นี่!”
จากนั้นนกก็กระพือปีกของมัน และขนนกบางเส้นก็หลุดจากร่างมัน
ของหลายชิ้นนั้นมันใหญ่กว่านกหลายเท่า
จากนั้นมันก็ส่ายหัวและใบเสร็จก็เด้งออกมาจากปาก มันบินไปเกาะที่ไหล่หลิน ฮวง และยื่นใบเสร็จให้เขา
หลิน ฮวง เซ็นชื่อและส่งใบเสร็จให้นกเมื่อเขายื่นใบเสร็จกลับไป เขาก็คว้าลูกอมไม่กี่อันจากชามภายในบ้านออกมา
“สำหรับแก!”เขากล่าวขณะที่ยื่นมันให้นก
ในโลกที่เขาอาศัยอยู่ ขนมหวานเป็นสิ่งที่เหล่ามอนสเตอร์ทั้งหลายหลงรักและลูกอมถือเป็นสิ่งที่นกลิ้นเงินโปรดปราน ครอบครัวหลายครอบครัวจะเตรียมลูกอมไว้เพื่อขอบคุณพวกมันสำหรับการจัดส่งพัสดุ เนื่องจาก เนื่องจากเขารู้อญู่แล้วว่าของจะมาส่ง เขาจึงเตรียมลูกอมไว้ก่อนหน้า
“ขอบคุณครับ!”นกกวาดปีกของมันไปยังฝ่ามือ หลิน ฮวง และใบเสร็จกับลูกอมก็หายไป
มันพยักหน้าให้เขาและจากไป
หลิน ฮวง วางสิ่งของไว้ในบ้าน เขาปิดประตูและเริ่มตรวจสอบ
“ดาบระดับเหล็ก x 1”
“ดาบเอาตัวรอดทหาร x 1”
“กระติกน้ำทหาร x 1”
“กระสุนเจาะเกราะ(สำหรับGrayEagle17) x 10”
“กระสุน500นัดใน10กล่อง”
“ชุดกันฝน x 1”
“แว่นมองกลางคืน x1”
“กล้องส่องทางไกล x 1”
“ยาห้ามเลือด x 1”
“ผ้าพันแผล x 1”
…
เขาใช้เงินเก็บ80%ของเขาเพื่อซื้อของทั้งหมดนี้
เพียงดาบเพียงอย่างเดียวมันมีราคาถึง 10000 เครดิต ขวดน้ำที่ทำจากมอนสเตอร์ที่เรียกว่าเจอร์บิล แน่นอน มันถูกทำขึ้นจากกระเพาะอาหารของมันเนื่องจากมันมีคุณลักษณะในการบีบอัดพื้นที่ที่ไม่เหมือนใคร มันสามารถเก็บน้ำได้ถึง1ตันและมีค่าใช้จ่ายถึง8000เครดิต กระสุนเจาะเกราะเองก็มีราคาถึง1000เครดิตต่อสองนัด นั่นทำให้เขาต้องจ่ายถึง5000เครดิต ส่วนที่เหลือนั้นรวมกัน2000เครดิต
มันเป็นครั้งแรกที่หลิน ฮวง เคยใช้เครดิตซื้อมากขนาดนี้ในครั้งเดียว เขาคิดว่าพวกมันถือเป็นของที่มีประโยชน์ในระหว่างการประเมินนักล่าสำรอง
หลักสูตรของการประเมินมันแตกต่างกันในแต่ละครั้ง แต่ครั้งสุดท้ายมันมักจะมีการทดสอบเอาตัวรอดในถิ่นทุระกันดาร สิ่งของพวกนี้มีไว้ใช้สำหรับตอนนั้น
“ฉันประทับใจมาก!การบริการรวดเร็วนัก ฉันเพิ่งจะสั่งซื้อพวกเขาไปเมื่อวานและพวกมันได้มาถึงในวันนี้ ฉันพึ่งกำลังคิดที่จะเปลี่ยนที่อยู่การจัดส่งเพราะเราอาจจะอยู่ที่อื่นในระหว่างการซ่อมแซม แต่มันไม่จำเป็นอีกต่อไป”เขากล่าว หลังจากนั้น หลิน ฮวง ก็เก็บทุกสิ่งไว้ในช่องเก็บของเขา
การประเมินสามารถทำได้ที่เว็บไซต์ของสมาคมนักล่าผ่านเครือข่ายหัวใจ ในระหว่างการเตรียมการประเมิน เขาจะต้องมีส่วนร่วมในฐานที่มั่นขนาดกลาง จะมีการประเมินในแต่ละฐานที่มั่นขนาดกลางในทุกๆเดือน ฐานที่มั่นที่ใกล้ที่สุดก็คือ7C87 ที่มันจะจัดการประเมินขึ้นในอีกหนึ่งสัปดาห์ มันจะใช้เวลาเพียงแค่สองชั่วโมงหากเขาบินไปด้วยนกอินทรี ด้วยวิธีนั้น เขาจะมีเวลาเหลือเฟือสำหรับการเตรียมพร้อม
เมื่อหลิน ฮวง คิดถึงเรื่องอื่นที่เขาควรจะจัดเตรียม บางคนก็ได้เคาะประตู
เขารู้สึกประหลาดใจ!ใครกันที่จะมาในตอนเช้าตรู่ เขาคิด จากนั้นเขาก็เปิดประตูและเห็นชายวัยกลางคนในชุดสูทและกลุ่มชายในเครื่องแบบที่อยู่เรียงอยู่ด้านหลังเขา
ชายในชุดสูทจับมือหลิน ฮวง ด้วยรอยยิ้มและกล่าว “คุณ หลิน ฮวง พวกเราได้รับมอบหมายให้มาซ่อมแซมจากรัฐบาลกลางเมื่อวาน ดังนั้น พวกเราจึงมาที่นี่เพื่อซ่อมแซมบ้านของคุณ โปรดบอกให้ผมทราบหากมีความคิดเห็นอื่นใดที่คุณต้องการเพิ่มลงในรายการซ่อมแซม และพวกเราจะเริ่มทันที
“ผมไม่มีความคิดเห็นใดๆเพิ่มเติม ตราบเท่าที่รอยแตกและรอยขีดข่วนบนพื้นและผนังทั้งหมดเรียบร้อยดี ผมก็พอใจแล้ว”หลิน ฮวง ตอบขณะที่ย้อนคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะทำงานอย่างมีประสิทธิภาพเช่นนี้ เขาพึ่งจะได้รับแจ้งจากส่วนกลางถึงรายงานที่ถูกส่งมาในเช้านี้และในวันเดียวกัน พวกเขาก็มาอยู่ที่นี่
“หากเป็นเช่นัน้น พวกเราก็จะทำให้ดีที่สุด!”ชายคนนั้นยิ้มและพยักหน้าขณะที่เขามอบการ์ดให้หลิน ฮวง มันเป็นการ์ดห้องพักโรงแรม จากนั้น เขาก็พูดต่อ“การซ่อมแซมจะใช้เวลาประมาณ5วัน แต่มันจะไม่เกิน5วัน ผมมั่นใจ ดังนั้น พวกเราจึงได้จองห้องพักโรงแรมให้คุณสำหรับ5คืน”
“ขอบคุณครับ”หลิน ฮวง รับมันมาและตกตะลึงเมื่อเห็นชื่อของโรงแรม
คำว่า’Stable’ถูกเขียนไว้บนคีย์การ์ด มันเป็นคีย์การ์ดสำหรับโรงแรมStable โรงแรมอันทรงเกียรติที่สุดในฐานที่มั่น!ห้องมาตรฐานของมันมีค่าใช้จ่ายถึง1000เครดิตต่อคืน ซึ่งเทียบได้กับราคาของห้องพักในโรงแรมขนาดใหญ่ของฐานที่มั่นขนาดใหญ่ เขาคิดว่ารัฐบาลกลางนั้นจะต้องเตรียมการอย่างดี แต่เขาไม่คิดว่ามันจะมากขนาดนี้
“พวกเราจะต้องดำเนินการอยู่ที่บ้านคุณ หากมีของส่งมา พวกเราจะส่งไปที่โรงแรม หากมีอะไรที่มีคุณค่า คุณสามารถนำมันไปกับคุณได้เลย โปรดแจ้งให้ผมทราบหากคุณพร้อม”ชายในชุดสูทบอกเขา
“ของมีค่า?มันไม่มีอะไร”หลิน ฮวง กล่าวและส่ายหัวเขา“ผมแค่จะหยิบเครื่องอาบน้ำสำหรับตัวผมและน้องสาว และคุณสามารถเข้ามาได้”เขาพูดต่อขณะที่อนุญาติให้พวกเขาเข้ามา
“ไม่เป็นไรครับ พวกเราจะเข้าไปเมื่อคุณทำธุระเสร็จสิ้น”ชายในชุดสูทยืนกรานและยืนอยู่ข้างประตู
ตั้งแต่ที่เขายืนกราน หลิน ฮวง ก็ยักไหล่และเดินขึ้นไปชั้นบนนำอุปกรณ์อาบน้ำ หลังจากที่แน่ใจว่าไม่เหลืออะไรแล้ว เขาก็ลงไปที่ชั้นล่างและเดินไปที่ประตู
“เอาละ ทุกอย่างเป็นของคุณแล้ว ผมกำลังจะออกไปโรงแรม”หลิน ฮวง กล่าวจากนั้น เขาก็ยื่นเอกสารให้ชายในชุดสูทและกระซิบ“นี่คือรหัสผ่านประตูหลัก ประตูห้องทั้งหมดเปิดอยู่ กุญแจห้องอยู่ในกล่องยาในห้องน้ำชั้นสอง ใช้มันหากพวกคุณต้องการ”เขาเชื่อถือชายในชุดสูทแต่ไม่ต้องการให้คนของเขาไปยุ่งเกี่ยวกับสถานที่สำคัญของเขา
ชายในชุดสูทรับเอกสารมา พยักหน้า และให้ความมั่นใจกับเขา “ไม่ต้องห่วง พวกเราจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด”
เมืองวูหลินคือเมืองขนาดเล็ก และมีเพียงถนนหลักสี่สายเท่านั้น หลิน ฮวงและน้องสาวเขาอาศัยอยู่บนถนน101 เมื่อเมืองนี้ถูกสร้างขึ้น ผู้คนหวังว่ามันจะขยายได้มากกว่า100ถนนและกลายเป็นฐานที่มั่นขนาดใหญ่ระดับB นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาจึงตั้งชื่อถนนว่า101ซึ่งเป็นเลขมงคล
หลังจากเดินอยู่10นาที หลิน ฮวง ก็ได้มาถึงโรงแรมStable เขาดีใจที่ได้เห็นลานกลางแจ้งตรงทางเข้าที่ประดับประดาด้วยเสน่ห์ของตะวันออก
เขายืนอยู่ที่ทางเข้าและถ่ายรูปโรงแรม จากนั้น เขาก็ส่งข้อความหาหลิน ซิน “บ้านเราได้เริ่มซ่อมแซมแล้ว พวกเราจะพักที่นี่เป็นเวลา5วัน พี่อยู่ในห้อง302 มาที่นี่หลังเลิกเรียนนะ”
“พี่คะ พี่ล้อหนูเล่นรึเปล่า?”หลิน ซิน ตอบกลับทันที
หลิน ซิน คุ้นเคยกับโรงแรมนี้เนื่องจากมันเป็นทางผ่านไปโรงเรียนของเธอ
บางครั้งเธอก็จะมาสวนโรมแรมเพื่อถ่ายรูปดอกไม้
เธออยากจะดูว่าห้องในโรงแรมนั้นเป็นเช่นไรมาตลอด ดังนั้น เธอจึงคิดว่านี่เป็นเรื่องที่หลิน ฮวง ล้อเธอเล่น
หลิน ฮวง ไม่ได้อธิบายอะไร แต่เขากลับส่งรูปของคีย์การ์ดไปให้เธอเพื่อพิสูจน์คำพูดเขา
สิ่งที่หลิน ฮวง ไม่ได้สังเกตก็คือ เมื่อเขาก้าวเข้าไปในโรงแรม มีบางคนได้เฝ้ามองเขาด้วยแววตาที่ทอประกาย
“ฮี่ๆ เด็กหนุ่มที่น่าสนใจได้มาแล้ว...”