TWO Chapter 53 กรมการเงิน
TWO Chapter 53 กรมการเงิน
การจัดรูปแบบของเมืองขนาดเล็กมีความแตกต่างที่น่าสนใจ เมื่อเทียบกับหมู่บ้าน
การเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ที่สุดคือ รายการสิ่งก่อสร้าง ที่แบ่งออกเป็น 5 ประเภท คือ สิ่งก้อสร้างโครงสร้างพื้นฐาน, สิ่งก่อสร้างทางการเกษตร, สิ่งก่อสร้างทางพาณิชย์, สิ่งก่อสร้างทางวัฒนธรรม และสิ่งก่อสร้างทางทหาร
หลังจากอัพเกรดเป็นเมืองขนาดเล็ก อุตสาหกรรมต่างๆก็แตกกลุ่มออกมามากขึ้น ดังนั้น ลอรฺดจึงจำเป็นต้องพัฒนาแนวทางการจัดกลุ่มอุตสาหกรรมเพิ่มเติม เพื่อสร้างระบบการบริหารให้ครอบคลุมมากขึ้น
โอหยางโชวเริ่มทำตั้งแต่อยู่ในเวทีหมู่บ้านแล้ว ไม่ได้มากเกินไปเลยที่จะกล่าวว่า โครงสร้างบริหารของซานไห่นั้นเพียงพอที่จะรับมือกับเมืองขนาดเล็กระดับสูง
ปัจจุบัน กว่า 80% ของหมู่บ้านซานไห่ มีหัวหน้าฝ่ายเป็นผู้บริหารจัดการ มีรองหัวหน้า 1-2 คนช่วยดำเนินการ
โครงสร้างการบริหารแบบดังเดิม ใช้ได้เฉพาะการบริหารในเวที่หมู่บ้าน หลังจากนั้น การบริหารจัดการในระดับหมู่บ้านจะไม่เพียงพออีกต่อไป ลอร์ดจะต้องเริ่มส่งเสริมบุคลากรที่มีความสามารถมาช่วยบริหารจัดการ ไม่ใช่ดินแดนทั้งหมดที่เป็นเมือนซานไห่ ที่จัดตั้งอุตสาหกรรมที่สมบูรณือย่าง นาเกลือ, การประมง, ปศุสัตว์, อุตสาหกรรมการผลิต และการพาณิชย์ ซึ่งครอบคลุมในทุกๆด้าน
ลอร์ดส่วนใหญ่สามารถอัพเกรดโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็นได้ พวกเขาอธิฐานว่าจะได้รับเงินและทรัพยากรจำนวนมาก เพื่อใช้ในการพัฒนาอุตสาหกรรมต่างๆ
นอกจากนี้ ยังต้องตอบสนองเงื่อนไขการอัพเกรดเป็นเมืองขนาดเล็ก นั่นคือ ดัชนีทั้ง 4 ระบบนี้ตั้งขึ้นเพื่อทำการสนับสนุนลอร์ด ให้ทำการพัฒนารากฐานให้มั่นคงตั้งแต่อยู่ในเวทีหมู่บ้าน เพื่อจะได้ไม่ต้องแก้ไขข้อบกพร่องต่างๆในภายหลัง
การเปลี่ยนแปลงอีกอย่างหนึ่งคือ การไม่รายงาน ตัวเลขทรัพยากรที่เฉพาะเจาะจงให้กับลอร์ด รายงานเฉพาะระดับการผลิตในดินแดนเท่านั้น
นี่เป็นอีกสัญญาณที่สำคัญในการย้ายจากเวทีหมู่บ้านสู่เวทีเมือง ถูกตั้งค่าไว้เพื่อเตือนลอร์ดว่า จำนวนทรัพยากรที่เฉพาะเจาะจงไม่เกี่ยวของกับเขาอีกต่อไป การมุ่งเน้นตัวเลข จะบ่งชี้วาคุณไม่ได้รับการรับรองว่าเป็นลอร์ด
ลอร์ดควรมีมุมมองที่กว้างขึ้น เพื่อมองสถานการณ์โดยรวม ในฐานะที่เป็นผู้นำเมือง ถึงเวลาแล้วที่ต้องอัพเกรดกลุ่มทรัพยากรและโกดัง เพื่อแผนการในระยะยาว
ซานไห่มีด้านหลังเป็นภูเขา และติดกับป่าขนาดใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น หิน แร่ ไม้ รอบๆเมืองเต็มไปด้วยทรัพยากร อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ต้องกัลวลเรื่องทรัพยากรในดินแดนของพวกเขาในช่วงระยะเวลาสั้นๆนี้
นี่คือข้อดีของแอ่ง นอกเหนือจากไม้ ทรัพยากรอื่นๆก็มีสำรองอยู่เป็นจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม ทรัพยากรชั้นสูงต่างๆ เช่น ทองคำ เงิน หรือเพชร จะขึ้นอยู่กับโชคของคุณ เพราะพวกมันหาได้ยากมาก
นอกเหนือจากนี้ โอหยางโชวมุ่งเน้นไปที่โครงสร้างพื้นฐานใหม่ แม้ว่าจะมีสิ่งก่อสร้างเพิ่มขึ้นมา 8 ประเภท ในเมืองขนาดเล็กระดับ 1 แต่ส่วนใหญ่เขาสร้างพวกมันแล้วเมื่อตอนอยู่ในระดับหมู่บ้าน เหลือเพียงสุสาน และสวนผลไม้เท่านั้นที่ยังไม่ถูกสร้างขึ้น
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า เขาจะสามารถนั่งพักผ่อนและผ่อนคลายได้ จากหมู่บ้านสู่เมืองขนาดเล็กระดับ 1 จะมีสิ่งก่อสร้างอีก 4 แห่งต้องอัพเกรด ได้แก่ ห้องน้ำสาธารณะ, ยุ้งฉาง, ศาลบรรพบุรุษ และโรงเรียน การอัพเกรดสิ่งก่อสร้างเหล่านี้ ก็ทำเช่นเดียวกับการอัพเกรดค่ายทหารในก่อนหน้านี้ เขาจำเป็นต้องซื้อแบบแปลนในราคา 10 เท่า จากราคาของขั้นก่อนหน้า
หลังจากดูค่าสถานะของดินแดนของเขาแล้ว โอหยางโชวก็มีเวลาที่จะมองดูการอัพเกรดคฤหาสน์ของลอร์ดอย่างจริงจัง
หลังจากการอัพเกรด คฤหาสน์ได้เปลี่ยนจากรูป 4 เหลี่ยม ซึ่งเป็นแบบจีนโบราณ เป็นแยก 2 ส่วน โดยส่วนหน้าเป็นที่ทำการรัฐบาล ส่วนด้านหลังเป็นที่อยู่อาศัยของลอร์ดและครอบครัว
เฟอร์นิเจอร์ในคฤหาสน์ทั้งหมดถูกอัพเกรด ตอนนี้เขารู็สึกได้ว่ามันเป็นคฤหาสน์ของผู้มั่งคั่ง ที่สำคัญที่สุด คือ คฤหาสน์ไม่ได้มีเพียงไม้อีกต่อไป แต่ตอนนี้มีอิฐในโครงสร้างของคฤหาสน์ด้วย
โครงสร้างส่วนหน้ายังเหมือนเดิม ห้องโถงใหญ่ยังคงใช้สำหรับการประชุม
ที่สำนักงานใหญ่ ด้านซ้ายและขวาของห้องโถงใหญ่ ด้านตะวันตกเป็นสำนักงานของลอร์ด และสำนักงานฝ่ายการเงิน ด้านตะวันออก เป็นสำนักงานกรมการบริการ และกรมคลังวัสดุ
ยังมีพื้นที่รับประทานอาหาร และห้องเล็กๆอีก 5 ห้อง สำหรับให้เจ้าหน้าที่เข้าพัก ทางเข้าหลักด้านหน้าคฤหาสน์สง่างามมากขึ้น และมีพื้นที่สำหรับคนรับใช้ ด้านหนึ่งของทางเข้าหลักมีโกดัง ห้องครัว และพื้นที่ใช้สอยสำหรับคนรับใช้
ที่ด้านหลังของส่วนหน้า เป็นสวนเล็กๆ ตกแต่งด้วยหิน บ่อน้ำมีปลาว่ายอยู๋ภายใน มีกระทั่งนกบางชนิดอาศัยอยู่ในสวนนั้น แม้มันจะเป็นเพียงสวนเล็กๆ แต่มันก็อุดมสมบูรณ์มาก
เดินผ่านสวนด้านใน จะเป็นบ้านหลัก ห้องโถงใหญ่ของบ้านหลังนี้ ใช้สำหรับงานรื่นเริงภายใน ทางฝั่งตะวันตกเป็นห้องอ่านหนังสือ จากนั้นก็เป็นห้องของโอหยางโชว
ทางตะวันออกของห้องโถงยังมีห้องพักอีก 2 ห้อง โอหยางโชวมอบให้ ขุ่ยหยิงหยู และมู่ฉิงซี มีบ้านขนาดเล็ก 2 หลังอยู่ทางด้านตะวันตกและตะวันออกของบ้านหลัก ถูกจัดไว้สำหรับคนรับใช้ โอหยางโชวตั้งใจว่าจะจ้างคนรับใช้ 2 คน เพื่อคอยช่วยเหลือน้องสาวทั้ง 2 คน ของเขา ในเรื่องชีวิตประจำวัน
เขาเดินผ่านสวนด้านในอีกครั้ง กลับไปที่ห้องโถงประชุม เจ้ากรมและหัวหน้าฝ่ายต่างๆรอเขาอยู่ที่นั่นแล้ว พวกเขาพร้อมที่จะรับการขยายตัวของเมืองซานไห่
โอหยางโชวยิ้มกว้าง ทักทายทุกคนก่อนจะนั่งลง แล้วกล่าวว่า “วาระในการประชุมวันนี้ คือ สิ่งที่เราจะทำเป็นสิ่งแรก หลังจากการอัพเกรดดินแดนเป็นเมืองขนาดเล็กระดับ 1 หากใครมีไอเดีย หรือแผนการบางอย่าง สามารถเนำสนอขึ้นมาได้ วันนี้ข้าจะเป็นผู้ฟัง เริ่มต้นด้วยหัวหน้าฝ่ายการเงิน”
แม้จะเป็นคนแรกที่ถูกเรียก แต่ขุ่ยหยิงหยูก็เตรียมพร้อมอยู่แล้ว เธอมีผู้ช่วยคนใหม่คือ เฉียนลี่เฟย ซึ่งยืนอยู่ด้านหลังของเธอ
หยิงหยูเริ่มกล่าว “ในเวทีนี้ ดินแดนของเรามีรายได้ทางการเงินหลายแหล่ง ทั้งการขายอสังหาริมทรัพย์ การผลิตเกลือ และการเก็บภาษี จากทั้ง 3 แหล่งนี้ การขายอสังหาริมทรัพย์ส่วนใหญ่จะมาจากการปล่อยกู้ดอกเบี้ยต่ำ และยังมีค่าใช้จ่ายในการซื้อคืนตั๋วสวัสดิการขั้นพื้นฐาน ยังไม่มีรายได้ต่อเนื่องที่เห็นได้ชัด แต่กระแสดอกเบี้ยจะเริ่มในไม่ช้า”
“อุตสาหกรรมที่ผลิตรายได้หลักของเราคือ นาเกลือ เมื่อวานนี้เราขายเกลือทะเลของเราเกือบทั้งหมดออกไป และจะไม่มีการส่งออกในช่วงระยะเวลาสั้นๆนี้ สุดท้ายเรื่องภาษี เนื่องจากการปฏิรูปเพิ่งเริ่มขึ้น ภาษีทางการเกษตรจึงยังไม่มี ภาษีทางพาณิชย์มีเพียงไม่กี่ร้านเท่านั้น เช่น โรงไม้ ร้านช่างตีเหล็ก และร้านตัดเย็บ ที่สามารถจ่ายภาษีได้”
“สำหรับค่าใช้จ่ายทางการเงินของดินแดน รวมถึงเงินเดือน โครงการที่ต้องเสียค่าใช้จ่าย ค่าใช้จ่ายในการสนับสนุนอุตสาหกรรม และค่าใช้จ่ายทางทหาร นอกจากนี้ยังมีค่าใช้จ่ายของ 4 หน่วยงาน เป็นเงินเดือนข้าราชการ คนงานเหมืองแร่ คนงานนาเกลือ ส่วนใหญ่เป็นค่าใช่จ่ายที่คงที่”
“ค่าใช่จ่ายที่สำคัญที่สุด คือ ค้าใช้จ่ายในโครงการก่อสร้างกำแพง และโครงการขุดคูคลอง โครงการเหล่านี้จะใช้เวลานาน และต้องใช้แรงงานกว่า 1000 คน อุตสาหกรรมที่เราต้องสนับสนุน ได้แก่ โรงผลิตอาวุธ โรงผลิตเหล้า ฟาร์มปศุสัตว์ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่เริ่มต้น เราจำเป็นต้องลงทุนกับพวกเขาต่อไป ดังนั้น เราจะไม่เห็นรายได้ใดๆจากพวกเขาในขณะนี้ สุดท้าย ค่าใช้จ่ายทหารทหาร ถูกคิดแยกจากส่วนอื่นๆเป็นอิสระ แต่ก็ยังเป็นค่าใช้จ่ายจำนวนมาก”
“เป็นที่แน่ชัดว่า สภาพทางการเงินของดินแดนเราไม่สู้ดีนัก พวกเราจะเห็นได้ชัดว่า รายได้เกือบทั้งหมดของเรา ขึ้นอยู่กับรางวัลจากระบบในช่วงต้น และการบุกทำลายค่ายโจรของทหาร”
“ดังนั้น ในขั้นตอนต่อไป เป้าหมายของฝ่ายการเงินในช่วงเวลาต่อจากนี้ พวกเราจะตรวจสอบว่า การเงินในดินแดนจะทำงานได้อย่างถูกต้อง และการรักษาสมดุลของรายได้และรายจ่ายของดินแดน ส่วนที่สำคัญที่สุดคือการเพิ่มรายได้ของดินแดน ด้วยเหตุนี้ ฝ่ายการเงินจึงขอเสนอให้ขยายการทำนาเกลือ รวมถึงกระตุ้นการพัฒนาทางอุตสาหกรรม และพาณิชย์”
“นาเกลือเขตเหนือเป็นเสาหลักทางการเงินของดินแดน การขยายขนาดของมันจะช่วยให้รายได้ของเราเพิ่มขึ้นอยางรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม พิจารณาจากข้อดี ข้อเสีย รายได้จากนาเกลือเพียงอย่างเดียวไม่เอื้อต่อการพัฒนาดินแดนที่ดี และไม่มีการป้องกันความเสี่ยงจากภายนอก”
“ดังนั้น วัตถุประสงค์หลักของฝ่ายการเงิน คือ การเพิ่มการพัฒนาอุตสาหกรรม และพาณิชย์ของดินแดน ด้วยเหตุนี้ ข้ายังจะเสนอให้จัดตั้งกองทุนสนับสนุนแยกออกต่างหาก เพิ่อส่งเสริมให้คนที่มีความสามารถพิเศษ สามารถตั้งร้านค้าและมีการฝึกอบรมได้”
“ในระดับเมือง ถ้ามีเพียงร้านช่างตีเหล็ก, ร้านตัดเย็บ และโรงไม้ มันไม่เพียงพอจะตอบสนองความต้องการทั้งหมดได้ นี่เป็นแผนระยะยาว เพื่อส่งเสริมการแข่งขันทางการค้า และความมั่งคั่งของดินแดน”
โอหยางโชวพยักหน้าด้วยความพอใจ หลังจากนั่งฟังรายงานของฝ่ายการเงินอย่างจริงจัง เขายิ้มแล้วกล่าวว่า “เป็นรายงานที่ดีมาก หัวหน้าฝ่ายการเงิน ข้าเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้ อย่างไรก็ตาม เพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจในระยะยาม เราจะใช้นโยบายนี้ได้เพียงบางส่วนเท่านั้น”
“ในตอนนี้ ข้าจะยกระดับฝ่านการเงินเป็นกรมการเงิน โดยมีฝ่ายภาษีอากร และฝ่ายธุรกิจอยู่ภายใต้กรมการเงิน อตีตหัวหน้าฝ่ายการเงินขุ่ยหยิงหยู จะได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้ากรมการเงิน และหัวหน้าฝ่ายธุรกิจ อดีตผู้ช่วยหัวหน้าฝ่ายการเงินเฉียนลี่เฟย จะได้รับการแต่งตั้งเป็นหัวหน้าฝ่ายภาษีอากร นโยบายกระตุ้นเศรษฐกิจนี้ จะถูกดำเนินการโดยฝ่ายธุรกิจ”
หลังจากยกระรับฝ่ายการเงินเป็นกรมการเงิน ซึ่งเทียบได้รับกรมการบริหาร และกรมคลังวัสดุ มันจะช่วยให้กรมการเงินทำงานได้ง่ายขึ้น
เฉียนลี่เฟยเป็นลูกศิษย์ของขุ่ยหยิงหยู ในเวลาเพียงไม่กี่วัน เขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งถึง 2 ขั้น จากผู้ช่วยเป็นหัวหน้าฝ่าย เห็นได้ชัดถึงการขาดแคลนของบุคคลากรการบริหารในซานไห่ หลายตำแหน่งจึงเป็นเพียงต้นกล้าที่ต้องรอการเติบโต
แน่นอนว่า เรื่องนี้เกี่ยวของกับความทะเยอทะยานของโอหยางโชว โครงสร้างการบริหารนี้เพียงพอสำหรับการสนับสนุนเมืองขนาดกลาง เราเริ่มทำมันตั้งแต่เมืองขนาดเล็กเท่านั้น