Chapter 55: หยิบชิ้นเนื้อกลายพันธุ์
“....”หยางฉิงฉิงเกือบที่จะสำลัก
[เขานั้นเป็นคนปัญญาทึบหรือไง? เขาแม้แต่กระทั่งบอกให้ฉันพูดต่อ..... เขานั้นคิดว่าฉันนั้นเป็นนักเล่านิทานหรือไงฮะ?]
หยางฉิงฉิงพยายามที่จะยิ้มและพูด “มันไม่มีอะไรมากกว่านี้ที่สามารถพูดได้แล้ว....”
“มันดีเลย ถ้าพี่นั้นชอบมัน พี่คงไม่ได้กินอาหารมากตอนกำลังมาที่นี่ ดังนั้น กินมันให้มากขึ้นเถอะ”เจียงจู้อิงหันกลับไปและตะโกน “คุณป้า ทำเนื้อย่างให้มากขึ้นอีกสิ”
“พี่ชาย พี่จะต้องกินให้มากขึ้นเพื่อที่จะเติมเต็มพลังงานของพี่” เจียงจู้อิงก็ยังคงพูดต่อไปและใส่เนื้อในจานของเจียงลู่ฉีมากขึ้น
หยางฉิงฉิงรู้สึกว่าเธอนั้นจะระเบิดจากความโกรธ หน้าของเธอนั้นกระตุกเล็กน้อย การแบ่งปันของเธอนั้นมีจำกัด ดังนั้นเธอจะต้องประหยัดไว้ เธอรู้สึกขาดหายใจเมื่อเธอเห็นเจียงลู่ฉีซึ่งเป็นคนธรรมดาซึ่งไม่รู้เกี่ยวกับประโยชน์ของมัน กินมันได้อย่างมากมายและกินได้อย่างไม่มีข้อบังคับ
“เอ้อนั่นสิ จู้อิง เธอไม่ต้องการที่จะแต่งอาวุธของเธองั้นหรอ?”หยางฉิงฉิงถามขึ้นมาอย่างฉับพลัน
“ปรับปรุงอาวุธงั้นหรอ?”เจียงลู่ฉีถามขึ้นอย่างสงสัย
"... "หยางฉิงฉิงแทบจะสำลัก
เมื่อหยางฉิงฉิงนั้นต้องการที่จะอธิบาย เจียงจู้อิงก็พูดแทรกขึ้นมา “อาวุธนั้นคือข้อเสนอบางอย่างของกองกำลังทหาร พวกเขานั้นมีเทคโนโลยี วัตถุดิบและ อุปกรณ์ต่างๆ”
“ผู้รอดชีวิตมากมายในเมืองจินหลิงนั้นให้ความร่วมมือกับกองกำลังทหาร พวกเราสามารถที่จะหาอาหารด้วยตัวของพวกเราเอง แต่อาวุธนั้นจะต้องได้รับมันจากกองทหาร สิ่งที่กองกำลังทหารนั้นต้องการมันเปลี่ยนแปลงตลอด และทุกสิ่งทุกอย่างมันก็เป็นไปได้ แต่โดยปกติแล้วพื้นฐานสิ่งของที่พวกเขาต้องการก็คือเนื้อกลายพันธุ์ ยา และอย่างอื่นๆ”เจียงจู้อิงเห็นว่าพี่ชายสงสัยเกี่ยวกับ “กองกำลังทหาร” ดังนั้นเธอจึงอธิบายมัน
[แล้วถ้ามันมีกองกำลังทหารอยู่ ทำไมผู้รอดชีวิตจึงไม่ติดตามพวกเขาไป โดยเฉพาะพวกคนธรรมดา?]
ไม่ต้องรอให้เจียงลู่ฉีถาม เจียงจู้อิงก็พูด “ถึงแม้ว่ามันจะถูกเรียกว่ากองกำลังทหารก็ตาม ตามจริงแล้วก็มันก็เป็นแค่เพียงค่ายทัพหน้าของกองกำลังที่จากไป กองกำลังทหารที่แท้จริงนั้นได้ถอนตัวไปเรียบร้อยแล้ว มีเพียงแค่หนึ่งพันคนนั้นยังอาศัยอยู่ ขนาดของค่ายนั้นมันมีจำกัด แม้ว่ามีผู้รอดชีวิตที่อาศัยอยู่ที่นั่น มันก็ยังมีจำนวนที่น้อย พวกเขานั้นพูดว่าพวกเขาไม่สามารถที่จะแบ่งทหารเพื่อที่จะส่งผู้รอดชีวิตไปยังสถานที่ที่ปลอดภัยได้ ผู้รอดชีวิตที่อาศัยอยู่ในค่ายไม่รู้ว่าเมื่อไหร่พวกเขาจะได้ไปยังสถานที่ที่ปลอดภัย”
เมื่อเจียงจู้อิงพูด มันก็ยังมีสถานที่ปอลดภัยอยู่ใกล้กับหนานจิง ซึ่งมันถูกสร้างขึ้นบนภูเขา มันยากมากที่จะไปยังที่นั่น สถานที่นั่นจะมีการคุ้มกันที่แน่หนามาก เหมือนกับเกาะที่ปลอดภัย
“ดังนั้น เธอต้องการปรับปรุงอาวุธ เธอจำเป็นต้องใช้สิ่งของเพื่อแลกมันใช่ไหม? เธอจำเป็นต้องใช้มันมากแค่ไหน?”เจียงลู่ฉีถาม
“มันต้องใช้เนื้อกลายพันธุ์ถึงห้าตัน และจู้อิงกำลังประหยัดมันอยู่.....”หยางฉิงฉิงรีบตอบ
เจียงจู้อิงขัดขึ้น “มันไม่ได้รีบขนาดนั้น หนูได้ประหยัดมันไว้มากแล้วในตอนนี้” เมื่อพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจียงจู้อิงเหมือนจะจำอะไรบางอย่างได้ เธอนั้นหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อและพูด “เมื่อพวกเราเจอสัตว์ป่ากลายพันธุ์ มันมีบางอย่างที่พี่ไม่น่าจะเคยเห็นมันมาก่อน มันเป็นแค่เพียงชิ้นส่วนเล็กๆ สำหรับกองกำลังทหารแล้ว มันสามารถที่จะแลกเปลี่ยนได้ถึงหนึ่งตัน”
“มันคืออะไร?” เจียงลู่ฉีถามอย่างสงสัย
เจียงจู้อิงยื่นมือของเธอและยิ้ม “ดูสิ!”
เจียงลู่ฉีเห็นลูกปัดที่ส่องแสงระยิบระยับบนฝ่ามือของเจียงจู้อิง
มันคือนิวเคลียสกลายพันธุ์! ตาของเจียงลู่ฉีส่องประกายขึ้น
รถMCV ของเขาจำเป็นต้องใช้นิวเคลียสสองก้อนเพื่อที่จะเปิดห้องปฏิบัติการทางชีวภาพ เจียงลู่ฉีนั้นคิดว่าเป็นเรื่องยากมากที่จะหามันเพิ่ม เพียงแค่ฆ่าหมูป่ากลายพันธุ์มันก็เป็นเรื่องที่โคตรยากแล้ว เขาจะทำยังไงเพื่อฆ่าหมูป่าสองตัว?
เขาไม่สามารถที่จะจินตนาการได้ว่าเขาจะได้พบกับนิวเคลียสอีกก้อนได้อย่างรวดเร็ว และมันอยู่กับเจียงจู้อิง หลังจากที่ขบคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่ง เขารู้ว่าเขาทำผิดพลาดเล็กน้อย เขานั้นกำลังกินเนื้อกลายพันธุ์อยู่ แน่นอนว่ามันจะต้องมีนิวเคลียสอยู่แล้ว
ทีมนี้จำเป็นต้องจะใช้เนื้อเพื่อที่จะได้อาวุธ และผู้มีพลังนอกเหนือธรรมชาตินั้นจำเป็นต้องใช้เนื้อเพื่อที่จะเติมเต็มและวิวัฒนาการ ดังนั้นพวกเขาจะต้องฆ่าสัตว์ป่ากลายพันธุ์อย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม ราคาที่กองกำลังทหารเสนอมานั้นไม่สมเหตุสมผล สัตว์ป่ากลายพันธุ์นั้นสามารถมีนิวเคลียสกลายพันธุ์ได้เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ค่าของนิวเคลียสนั้นมันมากกว่าเนื้อหนึ่งตันซะอีก
“กองกำลังทหารต้องการนิวเคลียสพวกนี้ไปทำอะไร?” เจียงลู่ฉีถาม
“พวกเขาพูดเหมือนกับว่าเอาไปเรียนรู้เกี่ยวกับไวรัสกลายพันธุ์ค่ะพี่” เจี้ยงจู้อิงตอบ
[กองกำลังทหารนั้นเริ่มที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับนิวเคลียสกลายพันธุ์แล้ว มันยังคงเป็นขั้นค้นคว้าเริ่มต้นอยู่......]เจียงลู่ฉีเดาว่ากองกำลังทหารนั้นไม่รู้ถึงคุณค่าที่แท้จริงของมัน! ถ้ากองกำลังทหารและผู้รอดชีวิตรู้ นิวเคลียสกลายพันธุ์จะกลายเป็นสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้เลย
“โอเค.... จู้อิง พวกเราจะต้องคุยกันสักหน่อยละ?” เจียงลู่ฉีพูด
“พี่ไม่จำเป็นที่จะต้องจริงจังขนาดนั้น....มีอะไรงั้นหรอ พี่?”เจียงจู้อิงนั้นโยนนิวเคลียสจากมือหนึ่งไปอีกมือหนึ่งเล่น นิวเคลียสมันเหมือนกับลูกแก้ว สำหรับผู้หญิงอย่างเจียงจู้อิงมันดูเหมือนที่จะชอบมัน
“นิวเคลียสกลายพันธุ์นั้น พี่ต้องการมัน มันสำคัญมากสำหรับพี่”หลังจากพูดเจียงจู้อิงก็ไม่แสดงท่าทางอะไรเลย แต่คนที่เหลือนั้นจ้องไปที่เจียงลู่ฉี
[เขานั้นรู้ไหมว่าเขากำลังพูดเรื่องไรอยู่? มันคือเนื้อมากกว่าตันเลยนะ และมันจะสำคัญมากสำหรับเขาได้อย่างไร? มันต้องเป็นครั้งแรกที่เขาเคยเห็นมันด้วยซ้ำ!] หยางฉิงฉิงไม่สามารถเชื่อได้ เธอเกือบที่จะบ้าไปแล้ว
การร้องขอของเขาคงจะทำร้ายน้องสาวของเขา ถ้าเจียงจู้อิงให้เขา เธอคงเสียหน้าเป็นอย่างมาก และพวกเขาคงไม่เชื่อถือเหมือนเมื่อก่อน
ในทันทีทันใดนั้น เจียงลู่ฉีก็เพิ่มเติม “จู้อิง เธอจำเป็นต้องใช้เนื้อกลายพันธุ์ ใช่ไหม? ฉันมีมันบ้าง เธอสามารถที่จะเอามันไปเป็นค่าแลกเปลี่ยนกับนิวเคลียสได้”
หลังจากตัดเนื้อหมูป่ากลายพันธุ์ เขาก็มีเนื้อประมาณห้าตันได้ เขานั้นเพียงแค่กินมันไปเล็กน้อยและยังเหลืออีกมาก
เมื่อเจียงจู้อิงนั้นประหยัดเนื้อ เขานั้นจำเป็นเพียงแค่ให้เธอด้วยของของเขาแค่นั้นเอง
ทุกคนนั้นจ้องไปที่เจียงลู่ฉี หลังจากคำร้องขอของเจียงลู่ฉีเกี่ยวกับนิวเคลียสกลายพันธุ์ ทุกคำพูดของเขานั้นทำให้ทุกคนนั้นตกตะลึง พวกเขานั้นมึนงง เขานั้นมีความสามารถอะไรบางอย่างงั้นหรอ?
“อ๊า? พี่ชายมีเนื้อด้วยหรอ? พี่เอามันมาได้หน่ะ?” เจียงจู้อิงยังคงประหลาดใจและมึนงงเล็กน้อย แต่เธอนั้นเชื่อมั่นอย่างไม่มีเงื่อนไขกับพี่ชายของเธอ ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กอยู่ แม้คำพูดพวกนั้น เธอก็ไม่ได้สงสัยเลย
“รอฉันสักพักหนึ่งนะ” เจียงลู่ฉีรีบเดินออกไปและไปยังโรงจอดรถ หลังจากชั่วครู่หนึ่งเขาก็ขับรถของเขามาพร้อมกับรถตู้และจอดมาด้านนอกของบ้าน
ผู้รอดชีวิตนั้นเลิกกินและมายืนอยู่หน้าประตูเพื่อดูว่าเจียงลู่ฉีจะทำอะไร
เจียงลู่ฉีลงจากรถและเดินไปที่รถตู้ และเริ่มที่จะแกะเชือกให้หลุดออกจากผ้า.....
ชิ้นเนื้อนั้นที่อยู่บนรถตู้สามารถที่จะเห็นได้ มันทั้งสีแดงและเป็นเนื้อไม่ติดมัน ซึ่งมันทำให้กระตุ้นความกระหายของผู้คน เพียงแค่มองมัน กลิ่นหอมหวานก็ลอยออกไปทั่วทุกแห่ง!
เจียงจู้อิงจ้องไปที่เนื้อหมูและผู้รอดชีวิตคนอื่นก็ไม่สามารถที่จะเชื่อได้กับสิ่งที่พวกเขากำลังเห็นอยู่
เขานั้นมีเนื้อสัตว์กลายพันธุ์จริงๆ และยังมีมากอีกด้วย!
ในขณะเดียวกันเจียงลู่ฉีก็ถาม “นี่มันเพียงพอไหม?”
เจียงจู้อิงมึนงงในทันทีและพยักหน้ารัวๆ “พอ มันเพียงพอค่ะพี่! พี่มีมากเท่าไหร่อะ?” เธอวิ่งไปที่รถและพบว่ามันยังมีอยู่ข้างในมากขึ้นไปอีก
“ห้าตัน” เจียงลู่ฉีพูด
“โคตรเยอะ!” เจียงลู่ฉีรู้สึกประหลาดใจและส่ายหัวของเธอ “มันมากเกินไป หนูต้องการแค่สองตัน ที่เหลือมันคือของพี่”
“ไม่ละ พี่จะให้เธอทั้งหมดเลย”เจียงลู่ฉีพูด
ตามจริงแล้ว เจียงลู่ฉีตัดสินใจที่จะให้เนื้อทั้งหมดแก่น้องสาวเขาอยู่แล้ว ดังนั้นพวกเขาจะได้ไม่มีความคิดที่เลวร้ายเกิดขึ้น
ตามที่คาดไว้ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกไม่น่าเชื่อและคิดว่ามันเป็นภาพลวงตา พวกเขาก็ไม่มีใครสักคนที่ทำท่าทางโล�
พวกที่ไม่มีความสามารถ ถ้าพวกเขาไปขโมยเนื้อมา พวกเขาจะตายตามทางที่จะไปแลกอาหาร แม้ว่าพวกมีพลังนอกเหนือธรรมชาติ พวกเขาก็เลือกที่จะยอมแพ้กับเนื้อนี้มากกว่าที่จะกลายเป็นศัตรูกับเจียงจู้อิง
แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถที่จะเชื่อได้ว่าเนื้อนี่มันมาจากเจียงลู่ฉี รถตู้เก่าๆคันนั้น ซึ่งทำให้ทุกคนนั้นเหมือนโดนตอกหน้า มันเป็นเรื่องที่ไม่ได้คาดไว้ว่ามันจะเต็มไปด้วยเนื้อกลายพันธุ์!
“จู้อิง ฉันต้องการที่จะบอกเธออย่างอื่นอีกด้วย”เจียงลู่ฉีพูด
เจียงจู้อิงที่กำลังจะปฏิเสธเจียงลู่ฉีที่จะให้เนื้อแก่เธอทั้งหมด เธอรอสักครู่และพูด “บอกหนูเลยพี่ชาย”
“ในครั้งหน้า ถ้าเธอได้นิวเคลียสกลายพันธุ์ เธอสามารถที่จะให้พี่ได้ไหม?” เจียงลู่ฉีถาม
เนื้อห้าตัน เมื่อเปรียบเทียบกับราคาที่ทหารนั้นเสนอมา มันเพียงพอกับนิวเคลียสห้าก้อน
ตามความคิดของคนอื่นแล้ว เจียงลู่ฉีนั้นต้องการที่จะให้เนื้อนี้เป็นของขวัญแก่น้องสาวของเธอ พวกเขานั้นอิจฉาเจียงลู่ฉีที่มีน้องสาวแบบนี้ และในตอนนี้พวกเขานั้นก็ยังอิจฉาเจียงจู้อิงที่มีพี่ชายแบบนี้
เขานั้นหยิบมันออกมามากโดยปราศจากความลังเล
เจียงจู้อิง ตอบตกลงอย่างแน่นอนอยู่แล้ว
“.....พี่ชายเจียง พี่ไปเอาเนื้อนั่นมาจากไหนหรอคะ?” หยางฉิงฉิงไม่สามารถที่จะกลั้นความอยากรู้ได้ จึงตัดสินใจที่จะถาม
คำถามของเธอนั้นคือสิ่งที่ทุกคนต้องการที่จะรู้ คนธรรมดาแบบนั้นทำไมถึงมีเนื้อเยอะขนาดนั้น?
“นี่หรอ? ฉันหยิบมันมา” คำตอบของเจียงลู่ฉีทำให้ทุกคนมึนงง
[หยิบมา.... หยิบมา?? หยิบเนื้อสัตว์ป่ากลายพันธุ์มาอะนะ?]
“ทำยังไง ทำยังไงคะ?”หยางงฉิงฉิงพยายามที่จะต่อต้านความคิดที่จะลบล้างมันออกไปและพูดอีกครั้ง
“ในขณะที่ฉันกำลังขับรถมาที่นี่ ฉันเจอหมูป่าพุ่งชนต้นไม้และตาย....”เจียงลู่ฉีพูด
“....”
[หมูป่าพุ่งชนกับต้นไม้? มันจะต้องเป็นต้นไม้อยู่แล้วที่ตาย!]
อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ฉีก็พูดไปแล้ว พวกเขาไม่เชื่อมันก็ตามที พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะถามเขาต่อได้อยู่ดี
ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะคิดยังไง พวกเขาไม่สามารถที่จะรู้ว่าเจียงลู่ฉีได้เนื้อนั่นมาได้อย่างไรอยู่ดี
นิวเคลียสกลายพันธุ์ได้ถูกส่งมาให้เจียงลู่ฉี เมื่อถือนิวเคลียสกลายพันธุ์ที่อุ่นๆ เจียงลู่ฉีก็ยิ้ม
นิวเคลียสนี้มันคุ้มค่ามาก!
ในตอนนี้ ตราบเท่าที่เขาได้นิวเคลียสเพิ่มมาอีกก้อนหนึ่ง เขาสามารถที่จะเปิดห้องปฏิบัติการชีวภาพได้แล้ว
