ตอนที่ 7 ท่านยังคงอ่อนแอ!
“ฉันสามารถแยกทักษะได้?”หลิน ฮวง ถาม เขารู้สึกประหลาดใจเมื่อมองไปยังกล่องตรงหน้าเขา จากนั้นเขาก็พูดต่อ “ฉันสามารถแยกทักษะหลังจากที่อัพเกรดเขาได้ไหม?”
“ท่านต้องการแยกทักษะในครั้งต่อไปใช่หรือไม่?”กล่องตอบกลับ
“ลองทำมันในครั้งหน้า”หลิน ฮวง พยักหน้า เขาเริ่มตรวจสอบแวมไพร์ที่เขาอัญเชิญมา
แวมไพร์ดูเหมือนจะอายุเท่ากับหลิน ฮวง เขาดูอายุราวๆ15ปี เขาดูเป็นคนเรียบร้อย หากเขาอยู่ในกลุ่มคน ไม่มีใครสามารถที่จะบอกได้ว่าเขาคือแวมไพร์
นั่นคือส่วนที่น่ากลัวที่สุดของแวมไพร์ มนุษย์ในฐานที่มั่นเล็กๆนั้นมีประชากรที่เติบโตขึ้นมานานกว่า800ปีแต่แวมไพร์กลับปลอมตัวเป็นมนุษย์ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าแวมไพร์ทั้งหมดที่ซ่อนตัวท่ามกลางพวกเขา ราวกับหมาป่าในคราบหนังแกะ
ตราบเท่าที่พวกเขาไม่เปิดเผยตัวเอง จะไม่มีใครสามารถบอกได้ถึงความแตกต่าง
“แสดงร่างที่แท้จริงของแกออกมา”หลิน ฮวง สั่งแวมไพร์
เมื่อได้ยินคำสั่ง ดวงตาของแวมไพร์ได้เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดและเส้นเลือดได้ปูดขึ้นรอบๆดวงตาเขา กล้ามเนื้อของเขาแน่นหนาขึ้นและเขาสูบกว่าเดิมหลายเซนติเมตร
เมื่อสัมผัสได้ถึงความน่ากลัว ในที่สุด หลิน ฮวง ก็รู้สึกว่าเขาโขคดีในคืนก่อน “แวมไพร์ระดับเหล็กขั้น3ช่างทรงพลัง แม้ว่าแวมไพร์เมื่อคืนก่อนจะเป็นระดับทองแดงขั้น3 มันก็ยังอ่อนแอกว่านี้ บางที มันอาจจะอ่อนแอลงจากอาการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นก่อนหน้า พลังเต็มที่ของมันสามารถฆ่าฉันได้ง่ายพอๆกับการเหยียบมด...”เขาคิด ขณะที่ความหนาวเย็นแล่นลงกระดูกสันหลังเขา
“เปิดใช้งาน พลังโลหิต!”หลิน ฮวง สั่งสัตว์ร้ายตรงหน้าเขา เขาต้องการเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของแวมไพร์
หลังจากที่ส่งเสียงคร่ำครวญลึกๆ ชั้นพลังสีแดงเข้มที่มีกลิ่นเลือดได้ปกคลุมทั่วร่างแวมไพร์ ในไม่ช้า ร่างกายของเขาก็ปกคลุมไปด้วยพลังโลหิต ที่ทำให้มันดูตัวใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า
หลิน ฮวง ได้ลืมว่าการเปิดใช้งานพลังโลหิต จะเป็นตัวกระตุ้นแวมไพร์ และด้วยเหตุนี้ มันจึงส่งเสียงครวญคราง เขากังวลว่ามันจะไปปลุกเพื่อนบ้านเข้าและพวกเขาจะแจ้งนักล่า
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขากังวลมันก็ได้สะบัดหายไป มันมีปีกเลือดสองปีกก่อตัวขึ้นด้านหลังแวมไพร์ ราวกับดอกไม้ขนาดใหญ่ที่กำลังบาน เขาจ้องมองพวกมันอยู่นาน พวกมันทำให้เขาตื่นตกใจ
แวมไพร์ยืนนิ่งอยู่กับที่ขณะที่รอคอยคำสั่งต่อไปของหลิน ฮวง
จากนั้น หลิน ฮวง ก็หลุดพ้นจากความเตลิดและกล่าว “เอาละ กลับไปยังร่างปลอมซะ!”
ทันทีที่แวมไพร์ได้ยินคำสั่งของเขา พลังโลหิตก็จางหายไปและดวงตาเขาก็กลับมาปกติ เขามองดูราวกับมนุษย์อีกครั้ง
หากหลิน ฮวง ไม่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงด้วยตัวเขาเอง เขาคงจะไม่คิดว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือแวมไพร์
“ฉันกำลังจะใช้การ์ดข้ามขั้นกับแก ฉันหวังว่า แกจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังในการประเมินนักล่าสำรอง”
แวมไพร์ยังไม่แสดงออก หลิน ฮวง ไม่แน่ใจว่ามันเข้าใจสิ่งที่เขาพึ่งจะบอกไปหรือไม่
“เสี่ยว เฮย ฉันกำลังจะใช้การ์ดข้ามขั้น!”
“การ์ดเลื่อนขั้นคือสิ่งที่ใช้แล้วหมดไป ท่านสามารถใช้มันได้เพียงครั้งเดียว ท่านแน่ใจหรือไม่ว่าต้องการใช้มัน?”การ์ดสีดำกล่าวคำเตือน
“ใช่!”
“ทำตามคำแนะนำเพื่อเลือกเป้าหมายของท่าน.....เป้าหมายของท่านคือการ์ดมอนสเตอร์แวมไพร์ ยืนยันหรือไม่”เสี่ยว เฮย กล่าวต่อ
“ยืนยัน!”
เมื่อหลิน ฮวง กล่าวจบ แสงสีทองก็ปกคลุมไปทั่วแวมไพร์
แวมไพร์กลายเป็นทรงกลมสีทองขนาดใหญ่ขณะที่รัศมีสีทองมันยิงไปทั่วทุกที่
หลิน ฮวง หลบตาของเขา สามนาทีต่อมา เขาก็สัมผัสได้ว่าแสงมันไม่ได้แยงตาอีกตาไป เขาจึงเปิดตาขึ้น
ทรงกลมสีทองที่ปกคลุมแวมไพร์ได้หายไป แวมไพร์ที่วิวัฒนาการค่อยๆปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขา
การปรากฏตัวของแวมไพร์ไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความแตกต่าง ผมสีดำก่อนหน้าของมัน ได้กลายเป็นสีเงิน ทรงผมของมันยังคงเหมือนเดิม เรียบเนียนและเรียบร้อย มันทำให้ดูอ่อนเยาว์กว่าก่อนหน้า
อย่างไรก็ตาม ชุดนักเรียนของมันในตอนนี้มันกลายเป็นผ้าคลุมสีดำที่ปกคลุมทั่วร่างกายทั้งหมดของมัน
“ผมสีเงินของแกทำให้แกดูราวกับตัวละครในการ์ตูน หากฉันเรียกแกว่า คาเนกิ นั่นมันจะเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ฉันควรจะเรียกแกว่า ไป่!” หลิน ฮวง ตัดสินใจอย่างเร็ว จากนั้นเขาก็เดินไปหาไป่และเคาะนิ้วไปที่ระหว่างคิ้วมัน
ร่างของแวมไพร์ได้แตกเป็นชิ้นๆและก่อตัวเป็นการ์ดคริสตัลบนฝ่ามือเขา
หลิน ฮวง รู้สึกตื่นเต้นที่เห็นว่าสีของการ์ดมันเปลี่ยนไปจากขาวเป็นเขียว
เขาพลิกการ์ดและสังเกตเห็นถึงข้อมูลที่เปลี่ยนแปลง
“การ์ดมอนสเตอร์”
“ความหายาก : หายาก”
“ประเภทมอนสเตอร์ : แวมไพร์”
“ระดับการต่อสู้ : เหล็ก3ดาว(ทองแดง3ดาว)”
“ทักษะ1 : พลังโลหิต(ระดับ2)”
“ทักษะ2 : การฟื้นฟู(พื้นฐาน)”
“ทักษะ3 (ทักษะใหม่) : เลือดปะทุ(พื้นฐาน)”
“สถานะ : สามารถอัญเชิญได้”
“หมายเหตุ : นี่ยังคงไร้ประโยชน์!”
ตามที่คาด การ์ดทั่วไปได้ถูกเลื่อนเป็นการ์ดหายาก มันมีทักษะใหม่ที่ถูกเพิ่มเข้ามาในคำอธิบาย เมื่อ หลิน ฮวง รู้สึกตื่นเต้น เขาก็เห็นถึงหมายเหตุด้านล่างและถาม “เสี่ยว เฮย แกสามารถให้หมายเหตุที่ดีขึ้นได้ไหม?”เขาถาม ด้วยความรำคาญ
“ไม่!”
มีเครื่องหมายอัศเจรีย์ตัวใหญ่เบ้งอยู่ข้างๆ ‘ไม่’บนการ์ดสีดำ
“เสี่ยว เฮย ทัศนคติของแกจะทำให้แกไร้เพื่อน”
“ข้าไม่จำเป็นต้องมีเพื่อน!”
“ช่างเถอะ”หลิน ฮวง ยอมแพ้“มาดูกันว่าเลือดปะทุนี้ทำอะไรได้...”
“เลือดปะทุ(พื้นฐาน) : ความแข็งแกร่งของแวมไพร์จะทวีคูณเป็นเวลา10นาที หลังจากที่เลือดปะทุซบเซา แวมไพร์จะกลายเป็นอ่อนแอและไม่สามารถต่อสู้ได้หนึ่งชั่วโมง”
“เป็นทักษะที่ดีมากแต่ผลที่ตามมาก็เป็นภาระ”หลิน ฮวง คิด เขาเกาหัวด้วยความกังวลและกล่าว “ฉันจะพยายามไม่ใช่มันแล้วกัน หรือ ฉันจะใช้ก็ต่อเมื่อฉันตกอยู่ในอันตราย”
“โอ้ ฉันยังสกัดทักษะ(ขอเปลี่ยนจากแยก)ได้หนึ่งอัน!”จู่ๆหลิน ฮวง ก็นึกขึ้นได้ “เสี่ยว เฮย หากฉันสกัดทักษะในตอนนี้มันจะหายไปจากการ์ดมอนสเตอร์?”
“การสกัดทักษะเป็นเพียงวิธีการที่จะได้รับทักษะจากการ์ดมอนสเตอร์ มันจะไม่มีผลใดๆกับการ์ดมอนสเตอร์”
“เยี่ยม”หลิน ฮวง ร้องออกมาอย่างมีความหวัง
หลิน ฮวง ได้ศึกษาทักษะทั้งสามอย่างละเอียด “พลังโลหิตนั้นดี แต่ด้วยชีวิตที่สั้นของฉัน มันจะไม่ได้รับการส่งเสริม คุณสมบัติของการฟื้นฟูนั้นกูไม่ได้ดีนัก แต่มันดีกว่ามีอะไรเลย ขณะที่เลือดปะทุจะเป็นแค่ตัวช่วยชั่วคราวเท่านั้น ตอนนี้ ความสามารถในการต่อสู้ของฉันมันต่ำ แม้ว่าฉันจะทวีคูณความแข็งแกร่ง มันก็ไม่ช่วยอะไรมากนัก ยิ่งไปกว่านั้น ฉันเองก็ต้องเหนื่อนจากหนึ่งชั่วโมง และนั่นจะทำให้ฉันตายเร็วขึ้น”เขากล่าว ขณะที่วิเคราห์อย่างละเอียด
“เสี่ยว เฮย ฉันอยากจะสกัดทักษะ”หลังจากที่พิจารณา หลิน ฮวง ก็ไม่อยากลังเลอีกต่อไป
“เปิดใช้งานการสกัดทักษะ....สุ่มเลือกทักษะ....การสุ่มเลือกเสร็จสิ้น...ยินดีด้วย ท่านได้รับพลังโลหิต(ระดับ2)”เสี่ยว เฮย ประกาศ
หลังจากที่อ่านข้อความ หลิน ฮวง ก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างถูกเสริมเข้ามาในร่างกายเขา
เขาเปิดการ์ดของตัวเขาเองทันที
“เจ้าของ : หลิน ฮวง”
“เพศ : ชาย”
“อายุ : 15”
“ความสามารถในการต่อสู้ : ไม่มี(เกินขีดจำกัดการประเมิน)
“ทักษะ : พลังโลหิต(ระดับ2)”
“สิทธิ์การอัญเชิญ : เปิด”
“จำนวนอสูรที่สามารถอัญเชิญ : 1”
“หมายเหตุ : ท่านยังอ่อนแอ!”
หลิน ฮวง ไม่สนใจหมายเหตุและจดจ่ออยู่กับ’พลังโลหิต’ของเขา เขาตะลึงที่พบว่าเขาได้รับทักษะแวมไพร์
“ตอนนี้ แวมไพร์นั่นก็พร้อมแล้ว มันถึงเวลาที่ฉันต้องจัดการกับตัวเอง”