ตอนที่ 15 ขายเนื้อ

หานเซิ่นยังคงฝึกกายหยก ในระหว่างฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บ ในทุกๆ 2 วัน เขาจะกลับไปที่ก็อตแซงชัวรี่เพื่อดูความเปลี่ยนแปลงของอสูรฟันทองแดง

มันใช้เวลาไปครึ่งเดือนแล้ว ตั้งแต่มันเริ่มกินคริสตัลเข้าไป แต่มันยังก็มีขนาดเท่ากับอสูรฟันทองแดงระดับโบราณธรรมดา หานเซิ่นเคยเห็นอสูรฟันทองแดงระดับกลายพันธ์มาแล้ว มันมีขนาดตัวใหญ่กว่าตัวนี้ 2 เท่า ถ้าดูจากขนาด มันยังไม่ใกล้เคียงจะเป็นมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์

หานเซิ่นชักมีดของเขาออกมา และฟันไปที่คอของมัน ปรากฏว่ามันแทบจะไม่ได้รับความเสียหายเลย

"อืมม..ดูเหมือนว่ามันจะมีบางอย่างต่างจากอสูรฟันทองแดงระดับโบราณธรรมดา"

หานเซิ่นเปลี่ยนร่างเป็นนักฆ่ากระหายเลือด แล้วทุบไปที่คอของมันอย่างรุนแรง

"อสูรฟันทองแดงระดับกลายพันธ์ถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินมันคุณมีโอกาสได้รับ 0-10 จีโนพ้อยกลายพันธ์"

เสียงในหัวทำให้หานเซิ่นดีใจมาก ถึงมันจะต่างจากอสูรกลายพันธ์ตัวอื่นๆ แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไร ตราบใดที่มันยังเป็นอสูรกลายพันธ์จริงๆ

ตอนนี้ปัญหาที่เกิดกับหานเซิ่นคือ เขาไม่รู้ว่าจะขายมันยังไงดี เพราะเขาก็ต้องการเงิน หรือจะกินมันซะเองเพื่อเอาจีโนพ้อยกลายพันธ์

"มันอันตรายเกินไป ถ้าจะนำมันไปขายในฐานะดอล ตอนนี้ทั่วทั้งเมืองกำลังตามล่าตัวเขาอยู่ แต่มันอาจจะแย่ยิ่งกว่าเดิม ถ้าผมขายมันด้วยตัวจริงของผม"

ในที่สุดหานเซิ่นก็ตัดสินใจใช้ชื่อดอล หลังจากลังเลอยู่พักใหญ่

ซูเสี่ยวเฉียวอยู่ในช่วงเวลาที่ลำบาก ซินเสวียนขอให้เขาตามหาดอล แต่เขาไม่ได้รู้จักดอลไปมากกว่าที่เธอรู้ แล้วเขาจะหาตัวดอลเจอได้ยังไง? ทุกๆเช้า ซูเสี่ยวเฉียวจะเดินไปทั่วสตีลอาเมอร์ด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง

"เจ้าบ้าที่ไหนมันเอาก้อนหินมาวางไว้หน้าห้องของผมเนี่ย? ถ้าเจอตัวละก็ได้เห็นดีกันแน่"

ซูเสี่ยวเฉียวหดหู่ไปยิ่งกว่าเดิม เมื่อเห็นก้อนหินอยู่หน้าห้อง ทันใดนั้นเขาก็เห็นบางอย่างใต้ก้อนหิน

พอไปดูใกล้ๆเขาพบว่ามันเป็นกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่ง พร้อมกับห่อของบางอย่าง ในโน้ตเขียนไว้ว่า

"เนื้อชั้นดีกำลังรอนายอยู่ ถ้านายต้องการให้มาที่หุบเขาเซฟเฟอร์พรุ่งนี้ พร้อมกับเงินสดเท่านั้น"

ถึงแม้จะไม่มีชื่อเขียนเอาไว้ แต่การที่เขาพูดถึงเนื้อ แถวยังเป็นที่หุบเขาเซฟเฟอร์ทำให้ซูเสี่ยวเฉียวรู้ได้เลยว่าเขาคือ ดอล

"ดอล!" ซูเสี่ยวเฉียวตื่นเต้น จากนั้นเขารีบใช้มือปิดปากทันที และมองไปรอบๆ เพื่อดูว่าไม่มีใครได้ยินที่เขาพูด เขาหยิบโน้ตกับห่อของขึ้นมาแล้วเดินเข้าห้องไป

ซูเสี่ยวเฉียวเปิดห่ออย่างระมัดระวัง เขาเห็นเนื้อนุ่มๆสีสดใสขนาดเท่า 2-3 คำ เขารีบหยิบใส่ปากแล้วกลืนลงไปทันที

"อสูรฟันทองแดงระดับกลายพันธ์ถูกกิน คุณได้รับ 1 จีโนพ้อยกลายพันธ์"

เสียงในหัวทำให้ซูเสี่ยวเฉียวช็อคมาก

"เนื้อมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์! เขาต้องเป็นดอลไม่ผิดแน่ เขาคงล่ามอนสเตอร์กลายพันธ์ได้ และต้องการขายมันให้กับผม"

ซูเสี่ยวเฉียวรู้สึกตื่นเต้น และดีใจ เหมือนกับได้ปลดปล่อยจากความเครียดมาหลายวัน เขาสามารถนำข้อความของซินเสวียนไปบอกดอล และยังจะได้เนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์

ในตอนเช้าซูเสี่ยวเฉียวออกไปที่หุบเขาเซฟเฟอร์ และคอยดอลอยู่ที่นั่น เขารอตั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยง แต่ก็ยังไม่เห็นใครมา

"บ้าเอ้ย มันหลอกผมหรอเนี่ย!"

ซูเสี่ยวเฉียวรู้สึกเหมือนถูกหลอก เขาเตรียมที่จะกลับ แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงใครบางคน

"นายเอาเงินมาด้วยใช่ไหม"

เสียงนั้นทำให้ซูเสี่ยวเฉียวรู้สึกช็อค เขารีบหันกลับไปมอง เห็นดอลอยู่ในชุดเกราะสีทองตั้งแต่หัวจรดเท้า

"คุณซ่อนตัวอยู่แถวนี้ตลอดช่วงเช้าเลยหรอ"

ซูเสี่ยวเฉียวพูดขณะมองไปที่ หานเซิ่น

"เปล่าหลอก ผมซ่อนอยู่ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วตั้งหาก นายก็รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง ผมต้องระวังตัวและรอบคอบ"

หานเซิ่นพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ

"ผมชื่นชมคุณนะดอล คุณไม่ต้องกังวลผมอยู่ข้างคุณ ขอเพียงแค่คุณขายเนื้อให้ผม ผมไม่มีวันทรยศคุณแน่นอน"

ซูเสี่ยวเฉียวยกนิ้วให้หานเซิ่น เขารออยู่นี่ทั้งคืนมันคงลำบากมาก

"จบเรื่องพูดคุยแค่นี้ก่อน นายเอาเงินมาใช่ไหม?"

หานเซิ่นหยิบห่ออีกอันออกมาจากที่ที่เขาซ่อนไว้

ซูเสี่ยวเฉียวเห็นเนื้อที่เหมือนกับที่เขากินไปเมื่อวานอยู่เต็มห่อ ต้องได้มากกว่า 5 จีโนพ้อยกลายพันธ์ ถ้าเขากินมันทั้งหมดนี่ เขาถามอย่างตื่นเต้น

"ดอล คุณทำนี่ทั้งหมดจากอสูรฟันทองแดงระดับกลายพันธ์ ทั้งตัว?"

"ใช่ ทั้งหมดมาจากอสูรฟันทองแดงระดับกลายพันธ์ทั้งตัว 2 ล้านห้ามต่อราคานะ" หานเซิ่นพูด

"ไม่มีปัญหา 2 ล้านสบายมาก"

ซูเสี่ยวเฉียวหยิบแบงค์หมื่นออกมา 2 ปึก และส่งมันให้หานเซิ่น แต่เขาสงสัยว่าถ้านี่เป็นเนื้อจากอสูรฟันทองแดงระดับกลายพันธ์ทั้งตัวจริง มันควรจะมีเนื้อมากกว่านี้

หานเซิ่นสังเกตเห็นท่าทางสงสัยของซูเสี่ยวเฉียว เขาหยิบเงินมา และพูด

"มันถูกทำด้วยกรรมวิธีพิเศษ ผมบีบอัดมันจนเล็กมาก แต่มันเป็นเนื้ออสูรฟันทองแดงระดับกลายพันธ์ทั้งตัวแน่นอน"

หานเซิ่นทำมันเป็นเนื้อแผ่นตากแห้ง เพื่อที่จะได้ไม่มีใครรู้ว่าอสูรตัวนี้มีขนาดเล็กกว่าปกติ

"แน่นอน ผมไว้ใจคุณ!"

ซูเสี่ยวเฉียวนิ่งไปช่วงครู่ และพูดว่า

"ดอล คุณคงรู้ไว้ว่าผมทำงานให้ซินเสวียน เธอฝากข้อความมาว่า เธอต้องการซื้อวิญญาณอสูรและเกียร์ของนักฆ่ากระหายเลือดที่คุณได้มา เธอยินดีจะเสนอราคาให้อย่างงาม"

"เท่าไหร่ล่ะ?"

หานเซิ่นสนใจจะขายขวานสีทอง เพราะเขาไม่สามารถพกมันไปไหนมาไหนได้ เขาคงไม่มีโอกาสได้ใช้มันแน่

"คุณคงจะต้องตั้งราคาหรือไม่ก็ไปถามซินเสวียน ผมเป็นแค่คนส่งสารเท่านั้น"

ซูเสี่ยวเฉียวยักไหล่ และพูด

"งั้น ถ้านายกลับไปเจอเธอก็ถามเธอว่าจะให้ราคาเท่าไหร่ และนายก็กลับมาบอกผมอีกที"

หานเซิ่นไม่กล้าเสี่ยงไปพบซินเสวียนด้วยตัวเอง เพราะมันอันตรายเกินไป