Chapter 46: สถานีรถไฟ

เมืองเล็กๆนี้อยู่ห่างจากเมืองหนานจิงหลายกิโลเมตร เจียงลู่ฉีขับรถไปตามทางด้วยความเร็วคงที่ ยิ่งเข้าใกล้เมืองหนานจิงเท่าไหร่ มีรถที่ถูกทิ้งไว้มากขึ้นเรื่อยๆ ปรากฏอยู่บนถนนเต็มไปหมด

 

มีรถซีดานนั้นอยู่ระหว่างทาง ดังนั้นเจียงลู่ฉีจึงชนมันให้พนจากทาง ครึ่งหนึ่งของร่างกายคนขับนั้นกำลังห้อยออกมาจากหน้าต่าง ในขณะที่อีกครึ่งนั้นอยู่ที่ไหนก็ไม่สามารถที่จะทราบได้ มันเป็นเรื่องที่ชัดเจนที่ครึ่งร่างของเขานั้นถูกกินโดยซอมบี้บางตัว

 

ข้างในและข้างนอกของรถที่ถูกละทิ้งนั้น มีชิ้นส่วนของร่างกำลังนอนอยู่บนพื้นรอบๆ กระดูกที่แตกหัก สมองที่รั่วไหล่ออกมา ศพครึ่งร่างที่ถูกกิน แขนขาที่ถูกฉีกกระฉากจำนวนมาก ลำไส้และสิ่งของที่น่าประหลาดของร่างกายบางคนสามารถจะจินตนาการได้นั้นสามารถที่จะหาเจอ ซึ่งมาพร้อมกับบ่อเลือดและกลิ่นอันไม่น่าพึงประสงค์

 

ถึงแม้ว่าเขานั้นจะเห็นร่างกายจำนวนมากมาแล้ว แต่เมื่อมองฉากนองเลือดนี้ เขาก็ยังรู้สึกน่าขยะแขยงกับมันอยู่ดี จิตใจของเจียงลู่ฉีนั้นย่ำแย่ลงพร้อมกับความกังวล รถพวกนี่นั้นกำลังอยู่ในทิศทางกำลังมุ่งหน้าเข้าสู่ในตัวเมือง ถึงแม้ว่าพวกเขานั้นพยายามอย่างดีที่สุดที่จะหนีแล้ว พวกเขาก็ยังได้รับผลกระทบแห่งความโชคร้ายอยู่ดี มีรถที่ถูกละทิ้งเป็นจำนวนมาก ดังนั้นมันเป็นเรื่องที่แน่ชัดว่าจำนวนของซอมบี้ก็จะมีมากเช่นกัน

 

สถานการณ์นี้มันไม่ใช่การมองโลกในแง่ดีเลย เจียงลู่ฉีเคยคิดว่าเขาน่าจะกังวลเกี่ยวกับซอมบี้ข้างในตัวเมืองแค่นั้นก็พอ แต่เขานั้นคิดผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง เขารู้สึกไม่พอใจและหดหู่เกี่ยวกับเมืองหนานจิงอย่างสิ้นเชิง

 

รถมินิบัสนั้นยังคงพุ่งชนรถที่ถูกละทิ้งและจอดไว้บนถนนอย่างต่อเนื่อง นอกจากเสียงชนแล้วมันก็ไม่มีเสียงอื่นเลยที่สามารถได้ยิน เพียงเวลาไม่นาน เจียงลู่ฉีก็ค้นพบตึกบางตึกที่อยู่ด้านข้างของถนน ดังนั้นเขาจึงค่อยๆที่จะขับไปอย่างช้าๆ

 

ด้านหน้าของร้านค้าที่อยู่ด้านข้างของถนนนั้นทรุดโทรมพร้อมกับกระจกที่แตกเป็นชิ้นๆซึ่งปกคลุมไปด้วยเลือด ประตูเล็กๆของโรงแรมนั้นยังขยับไปขยับมาอยู่ แต่มันก็ไม่มีซอมบี้อยู่ตรงนั้น

 

หลังจากชั่วครู่หนึ่งเจียงลู่ฉีก็สามารถที่จะเห็นสถานีรถไฟได้ มันเป็นพื้นที่ตรงนี้มีขนาดเล็กและสถานีรถไฟนั้นไม่ได้มีขนาดที่ใหญ่ มันสามารถที่จะมองเห็นได้อย่างง่ายดายที่รถไฟความเร็วสูงนั้นกำลังหยุดอยู่บนสะพาน และอีกส่วนหนึ่งของรถไฟนั้นตกรางไป กำลังห้อยอยู่บนสะพาน

 

ตู้ขนส่งสองคันนั้นถูกเติมเต็มด้วยรถถังและรถบรรทุกทหาร มันเป็นรถไฟของทหาร

 

เจียงลู่ฉีนั้นเพียงแค่เคยเห็นรถไฟประเภทนี้มาจากข่าวก่อนหน้านี้เท่านั้น แต่เขานั้นไม่ได้คาดไว้ว่าเขาสามารถที่จะได้เห็นรถไฟของทหารสองคันด้วยตาของตัวเอง

 

เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เจียงจู้อิงไม่สามารถที่จะซื้อตั๋วรถไฟได้นั้น เจียงลู่ฉีก็เข้าใจได้อย่างทันทีว่ารถไฟพวกนี้คือรถไฟที่ไว้ขนส่งเสบียงทหารเพื่อไว้ใช้ในช่วงวันโลกาวินาศ

 

และรถไฟสองคันนี้มีไว้เผชิญหน้ากับการระบาดของไวรัส ในช่วงกระบวนการขนส่งนั้นเอง และหลังจากนั้นพวกมันก็ถูกหยุดอยู่ที่นี่

 

ในขณะที่กำลังขับรถอยู่ เจียงลู่ฉีสังเกตเห็นรถถังและรถบรรทุกทหารที่อยู่บนรถไฟของทหาร พวกมันนั้นมีทรัพยากรเกี่ยวกับเหล็กรวมไปทั้งวัตถุดิบจำนวนมาก!

 

เมื่อเห็นสิ่งของพวกนี้ ใจของเจียงลู่ฉีนั้นตื่นเต้นมาก รถMCV นั้นเหมือนกับหลุมลึกมาก ที่มันจำเป็นจะต้องใช้วัตถุดิบทุกประเภท มากยิ่งไปกว่านั้น วัตถุดิบที่ใช้สำหรับรถถังและรถบรรทุกทหารนั้นมีคุณภาพที่ยอดเยี่ยม อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ฉีไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลย นอกจากดูมันแค่นั้น

 

ในช่วงเวลาเดียวกัน เจียงลู่ฉีก็ได้ยินเสียงที่ดังขึ้นจากตู้ขนส่ง

 

บริเวณพื้นที่แถวนี้นั้นรวมไปทั้งสถานีรถไฟด้วย มันเงียบสงัดเป็นอย่างมาก เสียงที่เกิดขึ้นนี่ทำให้เจียงลู่ฉีกระวนกระวาย เขานั้นไม่ได้ให้ความสนใจเกี่ยวกับรถถังและรถบรรทุกแล้ว และในตอนนี้เขานั้นจดจ่ออยู่กับตู้ขนส่งแทน

 

“ปัง!” เสียงอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

 

หลังจากนั้นก็มีหน้าบางอยู่ใกล้กับหน้าต่างของรถไฟ ซึ่งเต็มไปด้วยคู่ดวงตาสีแดงที่จ้องมายังด้านในของรถมินิบัส ซอมบี้พวกนี้นั้นใส่ชุดยูนิฟอร์ม มันน่าจะเป็นพวกทหาร หรือไม่ก็พวกที่มีความรับผิดชอบในการคุ้มกัน

 

“อา-โออออ!”

 

กลุ่มซอมบี้ขนาดใหญ่นั้นก็พุ่งออกมาจากประตูของรถไฟในทันที ซอมบี้พวกนี้พุ่งอย่างบ้าคลั่งเป็นอย่างแรก แล้วก็กระโดดมาจากสะพานและหลังจากนั้นก็พุ่งเข้าหารถมินิบัส เมื่อมองไปที่มวลกลุ่มสีดำของซอมบี้นั้น เจียงลู่ฉีตกตะลึงมาก เขานั้นไม่ได้คาดไว้ว่าจะมีซอมบี้จำนวนมหาศาลนั้นแอบอยู่ด้านในตู้ขนส่งนั่น

 

มันมีร้อยตัวเป็นอย่างน้อย เขานั้นไม่ได้กังวลเกี่ยวกับซอมบี้ที่กำลังพุ่งหน้าเข้าหารถมินิบัส แต่ถ้าอาหารและน้ำมันของเขานั้นถูกทำลายโดยพวกมัน มันจะกลายเป็นหายนะ

 

เขานั้นไม่ได้รอให้ซอมบี้นั้นเข้ามาใกล้ถึงตัวเขา ดังนั้นเขาเหยียบไปที่คันเร่งและหลังจากนั้นรถมินิบัสก็เร่งความเร็วขึ้นอย่างฉับพลัน

 

ในช่วงเวลาเดียวกัน ซอมบี้ด้านหน้าที่อยู่ห่างไปเพียงไม่กี่เมตร นั้นก็พุ่งอย่างกราดเกรี้ยวไปยังรถมินิบัส แต่ก็ถูกส่งให้บินโดยรถมินิบัสที่พุ่งอย่างรวดเร็ว

 

หลังจากชั่วครู่หนึ่ง ซอมบี้จำนวนมากนั้นสามารถตามรถมินิบัสของเขาได้ทัน และมันเกือบที่จะจมเข้าไปในฝูงของซอมบี้ แต่เจียงลู่ฉีก็เหยียบไปที่คันเร่งอีก ไม่มีซอมบี้ไหนก็ตามที่สามารถจะหยุดเขาได้

 

มันใช้มากกว่าหนึ่งพันเมตรถึงจะวิ่งหนีออกมาจากกลุ่มซอมบี้ได้ แต่ซอมบี้พวกนั้นก็ยังไม่ยอมแพ้ อย่างไรก็ตาม ระยะทางขนาดนี้มันไม่ได้ก่อให้เกิดปัญหาอะไรกันเขา

 

เมื่อมองไปที่กระจกด้านข้าง เจียงลู่ฉีตระหนักได้เลยว่า แม้ว่าเขานั้นจะหาทางเอาเหล็กออกได้ มันก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะนำมันมาได้ โชคดีที่เขานั้นไม่ได้ลงจากรถMCV และไปค้นหาพวกมัน.....

 

เขาตัดสินใจที่จะขับรถให้ห่างจากพื้นที่สาธารณะให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ มันเป็นเรื่องปกติที่จะมีรังซอมบี้ขนาดใหญ่อยู่

 

เมื่อคิดถึงการโจมตีอันน่าประหลาดใจ เจียงลู่ฉีค้นพบว่าซอมบี้นั้นมีแนวโน้มที่จะซ่อนตัวอยู่ ถึงแม้ว่าจะมีซอมบี้จำนวนมากที่กำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่บนถนน แต่มันก็มีมากกว่าที่ซ่อนตัวอยู่ทั่วทุกมุมทุกแห่ง เมื่อมีผู้คนนั้นเข้าไปในตึกพวกนี้ พวกเขาก็จะถึงวาระที่ต้องตาย

 

เขากังวลมากขึ้นเกี่ยวกับเจียงจู้อิง คนที่กำลังแอบซ่อนในบ้าน เธอนั้นอาจจะไม่สามารถที่จะอยู่ได้ห่างกับจากซอมบี้

 

แม้ว่าเธอนั้นจะแอบอยู่ในบ้านก็ตาม ซอมบี้พวกมันก็แค่อยู่ห่างออกจากประตูเท่านั้นเอง....