Chapter 45: ออกเดินทาง

เหวินเซี่ยวเทียนนั้นกังวลเป็นอย่างมาก เนื่องจากนั้นเธอได้ยินเรื่องเกี่ยวกับการกระทำอันป่าเถื่อนของหยู่จากผู้รอดชีวิตมามาก เธอนั้นกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเจียง ถ้าไม่เป็นเพราะเขา เหวินเซี่ยวเทียนคงไม่มีโอกาสที่จะได้กลับมายังที่นี่

 

เหวินเซี่ยวเทียนนั้นหวังว่าเจียงลู่ฉีนั้นคิดถึงความปลอดภัยของตัวเองเป็นอย่างแรก มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรถ้าเจียงลู่ฉีจะฆ่าหยู่ได้หรือไม่ได้ก็ตาม ในอีกทางหนึ่ง แก๊งมอเตอร์ไซค์นั้นจะเล็งเขาเป็นเป้าหมายในการแก้แค้น ถ้าเพียงเจียงลู่ฉีมีความสามารถที่จะจับกุมทุกคนในแก๊งมอเตอร์ไซค์ได้เพียงครั้งเดียว พวกเธอจะปลอดภัยอย่างแน่นอน ความรู้สึกผิดหวังและรู้สึกช่วยไม่ได้นั้นเต็มไปหมดในกลุ่มผู้รอดชีวิต….

 

เหวินลู่ใส่มือของเธอเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ จับไปที่กริชอย่างเงียบๆ เธอนั้นรู้อย่างชัดเจนว่าหยู่นั้นจะทำยังไงกับคนที่กล้าที่จะต่อต้านเขาหรือลูกน้องของเขา ดังนั้นเธอวางแผนที่จะไม่ให้โอกาสพวกมันแม้แต่นิดเดียวที่จะข่มเหงเธอได้ เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เหวินลู่นั้นรู้สึกว่ามือที่ถือมีดอยู่นั้นสั่นเล็กน้อย เพียงเวลาไม่นานพวกเธอก็จะได้คำตอบ แต่ในตอนนี้ ทุกช่วงเวลาที่ผ่านไปเหมือนไม่มีสิ้นสุด

 

“วู้วววว!”ทันใดนั้นก็มีเสียงคำรามของเครื่องยนต์ดังออกมา ผู้รอดชีวิตทั้งหมดซึ่งรวมทั้งเหวินลู่และเหวินเซี่ยวเทียนนั้นกังวลจนหัวใจของพวกเธอนั้นเต้นอย่างบ้าคลั่ง

 

พวกเธอนั้นขยับหน้าต่างและในเวลาเดียวกัน ความหวาดกลัวอะไรก็ตามที่พวกเธอกำลังจะเห็นนั้น เหวินลู่จับไปที่ด้ามของกริชอย่างแน่นๆ และเหวินเซี่ยวเทียนนั้นกำหมัดของเธออย่างแน่นหนา

 

“พี่ชายเจียง!”เหวินลู่ตะโกนขึ้นมาในทันที

 

ด้านนอกของลานหน้าบ้าน รถมินิบัสนั้นกำลังลากรถที่เต็มไปด้วยถังเชื้อเพลิง ซึ่งมีถุงจำนวนมากอยู่ด้านบนหลังคา ขับมาอย่างช้าๆที่ทางเข้า และหลังจากนั้นก็หยุด เหวินลู่นั้นวางกริชไว้ที่ด้านข้าง และรีบพุ่งตัวไปยังประตู เธอนั้นไม่สามารถที่จะรอได้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

 

เหวินเซี่ยวเทียนนั้นยังคงจ้องไปที่รถมินิบัส เธอนั้นกังวลมาก แต่เธอรู้สึกโล่งอกเมื่อเห็นเจียงลู่ฉีปลอดภัย เธอรู้สึกว่าเหมือนเธอกำลังฝันอยู่

 

พวกผู้รอดชีวิตนั้นไม่ได้ขยับตัวจนกระทั่งเหวินลู่นั้นวิ่งไปที่ลานหน้าบ้าน

 

“เร็วเข้า!”

 

“เกิดอะไรขึ้น?”

 

รถมินิบัสนั้นปรากฏตัวขึ้นมาโดยปราศจากการติดตามโดยแก๊งมอเตอร์ไซค์ รวมไปทั้งกำลังลากรถที่เต็มไปด้วยถังเชื้อเพลิงด้วยซ้ำไป เรื่องที่เกิดขึ้นนั้นค่อนข้างที่จะแน่ชัด แต่แม้กระนั่งผู้รอดชีวิตก็มีช่วงเวลาลำบากที่จะยอมรับมัน

 

เพียงเวลาไม่นาน พวกเธอนั้นล้อมรอบยานพาหนะ ดังนั้นพวกเธอก็สามารถที่จะได้ยินเจียงลู่ฉีอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นได้ เจียงลู่ฉีนั้นไม่ได้อธิบายเหตุผลบางอย่าไป ดังเช่น ‘ปืนใหญ่สุญญากาศ’ และยังคงบอกพวกเธอให้ย้ายไปยังฐานที่มั่นของแก๊งมอเตอร์ไซค์ ซึ่งที่มันเต็มไปด้วยทรัพยากรที่ยังจะสามารถทำให้พวกเธอนั้นอยู่รอดได้อีกชั่วขณะหนึ่ง

 

มันค่อนข้างจะเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับมัน ความสามารถของหยู่นั้นยังติดตาตรึงใจในความคิดของพวกเธอ ไม่มีใครกล้าที่จะต่อต้านเขา จนกระทั่งเจียงลู่ฉีได้ปรากฏตัวขึ้น เขานั้นได้ทำลายทั้งแก๊งด้วยตัวเพียงคนเดียว มันเป็นเรื่องที่แทบไม่น่าเชื่อ เมื่อมองไปที่รถมินิบัส พวกเธอนั้นสามารถที่จะเห็นร่องรอยกระสุนปืนที่ทะลุผ่านกระจกหน้ารถได้ แต่กระสุนนั้นไม่ได้เจาะทะลุผ่านกระจกด้วยซ้ำไป!

 

ยิ่งไปกว่านั้น เจียงลู่ฉีนั้นยังปลอดภัยและเหมือนกับว่า พวกเธอนั้นแน่ใจว่าสิ่งที่เจียงลู่ฉีพูดนั้นเป็นเรื่องจริง ในตอนสุดท้าย พวกเธอนั้นก็สามารถที่จะหลุดพ้นจากเงาของแก๊งมอเตอร์ไซค์ได้ซะที

 

ผู้รอดชีวิตรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเขานั้นได้รับชีวิตใหม่

 

คนแก่ที่โผล่ออกมาจากข้างในบ้านนั้น กำลังยืนอยู่ด้านหลังฝูงคน ฟังคำพูดของเจียงลู่ฉีพร้อมกับมือที่สั่น เขาร้องไห้อย่างขมขื่น มันเป็นเรื่องปกติที่จะร้องไห้ เขานั้นอยู่ในสภาวะที่ต้องกังวลมาเป็นเวลาหลายวัน หลังจากวันโลกาวินาศที่ผ่านมา เขานั้นได้ตัดสินใจว่าถ้าหลานชายของเขานั้นได้ตายลง เขาจะตายไปพร้อมกับเขาด้วย

 

อย่างไรก็ตาม ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นได้เปลี่ยนแปลงไป พวกเขานั้นสามารถที่จะมีชีวิตอยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัยขึ้นและมีโอกาสมากขึ้นที่จะมีชีวิตรอดต่อไป

 

ในอนาคต พวกเขานั้นจะไม่ได้รับการทรมานจากแก๊งอีกแล้ว พวกเขานั้นรู้สึกยินดีจากข้างใน

 

แต่เจียงลู่ฉีนั้นบอกกับพวกเขาว่าเขาจะต้องจากไปในเวลาไม่นาน ถังน้ำมันได้เติมเต็มเรียบร้อยแล้ว และทุกสิ่งทุกอย่างได้เตรียมพร้อมแล้ว เจียงลู่ฉีไม่สามารถที่จะรอที่จะไปยังเมืองหนานจิงได้แล้ว

 

เหวินเซี่ยวเทียนและเหวินลู่ได้กลับมาพบหน้ากัน แต่เขานั้นยังกังวลเกี่ยวกับเจียงจู้อิงเป็นอย่างมาก เมืองนี้นั้นไม่ได้อยู่ห่างไกลไปจากเมืองหนานจิง เจียงลู่ฉีสามารถที่จะเริ่มการเดินทางของเขาต่อได้หลังจากเขาพาผู้รอดชีวิตไปยังฐานที่มัน

 

เมื่อได้ยินการตัดสินใจของเจียงลู่ฉี ผู้รอดชีวิตที่เหลือทั้งหมดนั้นรู้สึกตกตะลึง

 

“การพูดขอบคุณนั้นเป็นเรื่องที่ไม่เพียงพอ พวกเรานั้นติดหนี้พี่ที่ช่วยเหลือพวกเราไว้”เหวินลู่นั้นมีปากที่ไวและพูดทันทีที่เธอคิด

 

เหวินลู่นั้นต้องการที่จะตอบแทนความใจดีของเจียงลี เหวินเซี่ยวเทียนต้องการที่จะทำมันอย่างกระตือรือร้น ผู้รอดชีวิตก็รู้สึกเช่นเดียวกัน

 

ถึงแม้ว่าเจียงลู่ฉีจะไม่รับของขวัญอะไรเลยก็ตาม อย่างน้อย พวกเธอก็สามารถที่จะเตรียมมื้ออาหารที่ดีให้กับเขาได้....

 

“ไม่เป็นไรหรอก ขอบคุณนะ”เจียงลู่ฉีพูด เป้าหมายเริ่มต้นของเขานั้นคือการรวบรวมน้ำมัน การช่วยผู้คนนั้นไม่ใช่เป้าหมายดั้งเดิมของเขา มันก็เป็นเพียงเรื่องบางอย่างที่เกิดขึ้นมาในทางที่เขาต้องไปแค่นั้น

 

“เธอจะต้องระมัดระวังตัวด้วยนะ.... โอ้ ฉันเกือบจะลืมไป.....”เจียงลู่ฉีจำได้เกี่ยวกับบางอย่าง เขานั้นบอกพวกเธอเกี่ยวกับเซี่ยวลู่และคนอื่น เหวินลู่นั้นพูดอย่างทันทีว่ามันจะไม่เป็นปัญหา เธอสามารถที่จะอยู่ร่วมกับพวกนั้นได้

 

เจียงลู่ฉีนั้นต้องการที่จะจากไป และหลังจากนั้นเขาก็มาร์คปั๊มน้ำมันไว้บนแผนที่ หลังจากนี้ถ้าเขาไม่สามารถที่จะหาน้ำมันได้ เขาสามารถที่จะกลับมาที่นี่ได้

 

น้ำมันของเมืองหนานจิงนั้นอาจจะถูกเอาไปเรียบร้อยแล้วโดยกองทัพ ถึงแม้ว่าเขานั้นจะนำน้ำมันไปมากที่สุดเท่าที่ทำได้แล้ว มันก็อาจจะมีเรื่องที่เป็นไปได้ที่เขาจะพบกับช่วงเวลาที่เขาไม่มีน้ำมัน

 

ถ้าผู้รอดชีวิตพวกนี้ไปยังปั๊มน้ำมัน พวกเขานั้นสามารถที่จะช่วยเขานั้นช่วยดูปั๊มน้ำมัน เมื่อมองเห็นพี่น้องเหวินรวมไปทั้งผู้รอดชีวิตคนอื่นที่กระตือรือร้นที่จะตอบแทนเขา เจียงลู่ฉีได้บอกสิ่งที่เขาต้องการ พวกเขานั้นตกลงในทันที ในความจริงแล้ว พวกเขานั้นรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่จะได้ช่วยเจียงลู่ฉีด้วย

 

พี่น้องเหวินนั้นยังโบกมือของพวกเธอและได้กล่าวคำล่ำลา ถึงแม้ว่าพวกเธอนั้นจะไม่ได้อยู่ด้วยกันในอดีตก็ตามที พวกเธอก็ไม่เต็มใจที่จะต้องแยกจากกัน

 

เมื่อนั่งไปบนรถMCV เจียงลู่ฉีเปิดแผนที่ของเมืองหนานจิง.....