ตอนที่ 5 อุปกรณ์ระดับทอง

หลิน ฮวง พาหลี่ หลาง มาที่บ้านเขาและหลิน ฮวง ก็รีบวิ่งตรงไปยังห้องน้ำชั้นล่างทันที เขาเคาะประตูห้องน้ำ “ซินเอ๋อร์ ปลอดภัยแล้ว น้องออกมาได้แล้ว”

 

หลี่ หลาง กำลังสังเกตร่องรอยความเสียหาย ยิ่งเขามองดูเท่าไร เขาก็ยิ่งประหลาดใจ จากร่องรอย เขาสามารถบอกได้ถึงวิธีที่แวมไพร์โจมตีแต่เขาไม่อาจนึกได้ว่าหลิน ฮวง หลบหลีกการโจมตีเช่นนั้นได้ยังไง

ในเวลาต่อมา ประตูห้องน้ำก็ได้เปิดออก หลิน ซิน รีบโผเข้าไปในอ้อมกอดของหลิน ฮวง

เมื่อมองดวงตาที่เปียกชื้น หลิน ฮวงไม่ได้พูดอะไรมากนัก เขาลูบไล้เส้นผมของเธอและพูดว่า “ทุกอย่างมันเรียบร้อยแล้ว”

หลิน ซิน รีบเช็ดน้ำตาของเธออกจากอก หลิน ฮวง และคลายอ้อมกอด เธอมองที่เขาและถาม “พี่คะ สัตว์ประหลาดอยู่ไหน?”

“มันหนีไปแล้ว”หลิน ฮวงยิ้ม

หลี่ หลาง เดินมาทางพวกเขาและพูดว่า “พี่ชายของเธอฆ่าแวมไพร์ระดับทองแดงขั้น3ด้วยตัวเขาเอง”

 

หลิน ซิน มองมาที่หลิน ฮวง ด้วยสายตาเชิดชู แม้ว่าเธอจะรู้ถึงระดับของสัตว์ประหลาดแต่เธอก็ไม่ได้รู้ถึงความแตกต่างของแต่ละระดับนัก ทั้งหมดที่เธอรู้ก็คือแวมไพร์ระดับทองแดงขั้น3นั้นทรงพลัง แต่พี่ชายของเธอกลับทรงพลังกว่า!

 

“พี่คะ ลุงคนนี้เป็นใครกันคะ?”หลิน ซิน พึ่งสังเกตเห็นว่ามีคนอื่นนอกจากหลิน ฮวง

“ลุง....”หลี่ หลาง นิ่งค้างให้กับคำพูดของหลิน ซิน “ฉันอายุแค่18....”

 

หลิน ฮวง รู้สึกแปลกใจที่หลี่ หลาง ยังเด็ก เขาดูโตมากสำหรับอายุเขา เขาคิดว่าหลี่ หลาง จะอายุไม่ต่ำกว่า25ปีเสียอีก นั่นทำให้เขาประหลาดใจ ยิ่งไปกว่านั้น หลี่ หลาง เป็นนักล่าระดับเงินด้วยวัยเพียง18ปี เขาเป็นอัจฉริยะของเขตปลอดภัยที่7

หลิน ซิน ทำท่าทางสงสัย

 

“เขาพูดความจริง น้องควรจะเรียกเขาว่าพี่ชาย”หลิน ฮวง พยักหน้าให้ หลิน ซิน

“โอ้”หลิน ซอน เปลี่ยนไปและหันมาพูดด้วยเสียงดัง “ยินดีที่ได้รู้จักคะ พี่ชาย!”

“เอาละ….”มันแย่สำหรับหลี่ หลาง หลังจากที่ลังเลสักพัก เขาก็หยิบคริสตัลชีวิตมาจากช่องเก็บของเขาและส่งไปให้หลิน ซิน “เนื่องจากเธอเรียกฉันว่าพี่ชาย งั้น นี่คือของขวัญสำหรับเธอ”

“พี่คะ...”หลิน ซิน มองมาที่หลิน ฮวง ด้วยท่าทางทำอะไรไม่ถูก

 

เธอรู้ดีเกี่ยวกับคริสตัลชีวิต มันคือคริสตัลชีวิตหนึ่งปี หากพวกเขาแลกแต้มเครดิตจากหัวใจจักรพรรดิ เขาจะต้องใช้แต้มถึง100000แต้ม มันแพงเกินไปสำหรับเธอที่จะรับมัน

 

“นี่มันมากเกินไป พวกเรามิอาจรับมันได้”แม้ว่าหลิน ฮวง จะจับจ้องมาที่มัน เขาก็คิดว่าหลี่ หลาง ต้องมีจุดประสงค์บางอย่าง

“คริสตัลชีวิตเหล่านี้เป็นสิ่งล้ำค่าที่สุดที่ฉันมี รับมันไป ไม่มีใครเคยคืนของที่ฉันให้ไปแล้ว”หลี่ หลาง ยืนยัน

“ผู้ชายคนนี้ดูราวกับนักธุระกิจ 99คะแนนสำหรับการแสดงที่ดี”หลิน ฮวง แอบตั้งฉายาให้เขาอีกหนึ่งและพยักหน้าให้หลิน ซิน “รับมันไปเถอะ”

 

เขาเริ่มสงสัยมากขึ้นเกี่ยวกับเจตนาของหลี่ หลาง ไม่มีทางที่เขาจะทำเช่นนี้โดยปราศจากแรงจูงใจซ่อนเร้น!

หลังจากที่ได้รับการอนุมัติจากหลิน ฮวง หลิน ซิน ก็รับมันมาและส่งให้หลิน ฮวง “พี่คะ หนูให้พี่เก็บมัน”

หลิน ฮวง รับมันมาและเก็บในช่องเก็บของเขา  เขาหันไปมองรอบๆและเห็นหลี่ หลาง กำลังตรวจสอบหลิน ซิน จากนั้น เขาจึงดึงหลี่ หลาง ออกห่างจากน้องสาวเขา

“อย่าคิดแม้แต่ที่จะออกเดทกับน้องสาวฉัน ทั้งหมดที่นายให้มันก็แค่คริสตัลชีวิต แม้ว่า....”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ หลี่ หลางก็ขัดเขา “อย่าคิดลึกไป ฉันไม่ได้สนใจในตัวเด็กสาวตัวเล็กๆ มันเป็นเพราะว่าเธอค่อนข้างสวย ฉันจึงได้มองเธอ”

 

หลิน ฮวง หวาดกลัวและเดินถอยหลังทันทีหลังจากที่เขาตระหนักมันและร้องอุทานว่า “เฮ้ ฉันไม่สนใจในผู้ชายหรอกนะ!ฉันกำลังบอกนาย ไม่เพียงแต่ในชีวิตนี้ แม้กระทั่งในชีวิตหน้าฉันก็จะสนใจแต่ผู้หญิงเท่านั้น!”

เมื่อเห็นการตั้งท่าของหลิน ฮวง หลี่ หลาง ก็ตัดสินใจที่จะบอกความจริงแก่เขา “อันที่จริง ฉันมาอยูที่นี่ก็เพราะวิธีการที่นายสามารถฆ่าแวมไพร์นั่นได้ ไม่สำคัญว่าแวมไพร์มันอ่อนแอแค่ไหน มันก็ยังคงเป็นสัตว์ประหลาดระดับทองแดงขณะที่นายยังไม่เป็นแม้กระทั่งระดับเหล็ก ดังนั้น ฉันจึงคิดว่านายจะมีทักษะหรืออุปกรณ์พิเศษ หากนายยินดี ฉันชอบที่จะซื้อพวกมันในราคาสูง”

“ฉันเป็นเพียงเด็กจนๆ ฉันจะไปมีทักษะหรืออุปกรณ์ได้อย่างไร ฉันจะแสดงให้เห็นถึงการโจมตีของแวมไพร์และบอกนายเกี่ยวกับการต่อสู้” หลิน ฮวง ณู้ดีว่าเขาถูกหลี่ หลาง เข้าใจผิด

 

จากนั้น เขาก็นำหลี่ หลางไปยังห้องนอนของหลิน ซิน บนชั้นสอง ในห้องนอนที่เละเทะ หลิน ฮวง อธิบาย ขณะที่หลี่ หลาง รับฟังและตรวจสอบห้อง ยิ่งเขาดูมากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกสนุกสนานขึ้น

หลี่ หลาง เริ่มที่จะชื่นชมหลิน ฮวง เขารู้ดีถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเขา การฆ่าแวมไพร์นั่นเกือบจะเป็นไปไม่ได้สำหรับเขา

 

“ฉันไม่คิดเลยว่านายจะฆ่าแวมไพร์ด้วยตัวนายเอง ฉันได้เข้าใจนายผิดไป”หลี่ หลาง ตบไหล่หลิน ฮวง ด้วยความชื่นชม จากนั้นเขาก็กล่าวต่อ “มันไม่มีวิธีในการซ่อมแซมกงล้อชีวิตที่พังของนาย  หากนายสามารถหาวิธีที่จะทำให้กงล้อชีวิตของนายดีขึ้น ฉันเชื่อว่านายจะต้องเป็นนักล่าที่กล้าหาญได้!”

“น่าเสียดาย ฉันไม่มีเวลามากนัก...”หลิน ฮวง ส่ายหัวและยิ้ม เขาไม่อยากพูดถึงชีวิตส่วนตัวของเขากับหลี่ หลาง “นายทำรายงานความเสียหายเสร็จยัง?”

“ใช่ ฉันทำเสร็จแล้ว ปล่อยให้ฉันถ่ายรูปของบ้านนาย”จากนั้น หลี่ หลางก็หยิบเหรียญทองลวดลายแปลกๆมาจากช่องเก็บของเขา เขาโยนเหรียญทองไปในอากาศ จากนั้นเหรียญก็เริ่มหมุนและในไม่ช้า มันก็กลายเป็นขนาดเท่าลูกบอลลอยอยู่ในอากาศ

 

หลิน ฮวง จ้องมองที่ลูกบอลทองคำ

ทันใดนั้น ลูกบอลทองคำก็แตกออกตรงกลางแบ่งออกเป็นสองซีกที่มีขนาดเท่ากันขณะที่มีคริสตัลสีขาวปรากฏตรงกลาง

คริสตัลสีขาวมันเรืองแสง แสงสีขาวได้สาดกระจายไปทั่วบ้าน

ในไม่ช้า บอลทองคำก็กลับสู่รูปลักษณืเดิมและตกจากอากาศ หลี่ หลาง คว้ามันเอาไว้และเก็บในช่องเก็บของเขา

 

“มันเป็นอุปกรณ์ระดับทอง?”หลิน ฮวง อดที่จะร้องถามไม่ได้

“ใช่ นั่นเป็นของเล่นที่ฉันได้รับมาโดยบังเอิญที่ฐานขนาดกลาง”หลี่ หลาง รู้สึกภูมิใจที่หลิน ฮวง รู้สึกอยากรู้อยากเห็น ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน พวกเขาก็เริ่มจะสนิทกันมากขึ้น

ตัวตนที่แท้จริงของเขาได้เผยออกมา

 

“นี่คืออุปกรณ์ที่ใช้ตรวจสอบบางอย่างใช่มั้ย?”นี่เป็นครั้งแรกที่หลิน ฮวง ได้เห็นอุปกรณ์ระดับทอง

“ใช่ มันไม่ใช่อุปกรณ์ต่อสู้ นี่คือสิ่งที่มีค่า!แต่ฉันกลับซื้อมันมาด้วยคริสตัลชีวิตหนึ่งปี เท่านั้น ชายที่ตลาดผู้นั้นึคิดว่ามันเป็นเพียงเหรียญทองโบราณทั่วๆไป เขากลัวว่าฉันจะกลับมาหาเขา ดังนั้น เขาจึงจากไปทันทีที่เราแลกเปลี่ยนกัน”หลี่ หลาง หัวเราะ

“นั่นถือเป็นการขโมย”แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าอุปกรณ์ระดับทองมันมีราคาเท่าไร เขาก็รู้ดีว่าชิ้นส่วนคริสตัลชีวิตเพียงไม่กี่ชิ้นนั้นทำได้เพียงซื้ออุปกรณ์ระดับเหล็กทั่วไป

 

ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน หลิน ฮวง ก็เห็น หลิน ซิน หาว เธอดูง่วงนอน ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจที่จะส่งหลี่ หลาง กลับ

 

“คุณ หลี่ หลาง เนื่องจากรายงานความเสียหายนั้นเรียบร้อยแล้ว ฉันจะต้องส่งนายออกไป นายได้เห็นมันด้วยตัวเองแล้ว พวกเราไม่ได้ต้องการอะไรในตอนนี้ ฉันและน้องส่วจำเป็นต้องนอนหลับที่ชั้นล่างในคืนนี้”

“เอาละ งั้น ฉันจะไม่รบกวนพวกนายละ ฉันจะส่งรายงานทันที นายควรจะได้รับการคตอบกลับภายใน24ชั่วโมง หากมันถูกอนุมัติจากรัฐบาล จะมีคนมาซ่อมแซมที่นี่ภายในสามวัน นายจะได้รับบ้านพักชั่วคราวขณะที่พวกเขากำลังซ่อมแซม นายจะต้องทนกัดกระสุนไปก่อนในตอนนี้”หลี่ หลาง อธิบายขั้นตอนให้หลิน ฮวง ฟัง

 

หลังจากที่ หลี่ หลางออกไป หลิน ฮวง ก็จ้องมองบ้านเขา

น้องสาวเขาและห้องนอนเขาถูกทำลาย เตียงของพวกเขาแหลกเป็นชิ้น

ที่ชั้นล่าง มันมีหลุมขนาดใหญ่ในห้องนั่งเล่น พวกเขาไม่สามารถที่จะนอนหลับที่นั่นได้ ในห้องครัว มันมีพื้นที่เพียงพอให้คนเดียวเท่านั้นที่จะหลับนอน

 

“พี่คะ เอิ่ม....เราจะนอนกันที่ไหนในคืนนี้?”หลิน ซิน มองมาที่หลิน ฮวง ด้วยความไม่สบายใจ

“ให้พี่ทำความสะอาดห้องพี่ ห้องของพี่ได้รับความเสียหายน้อยกว่าน้อง”

 

หลังจากผ่านไปชั่วโมง พวกเขาก็ทำเตียงชั่วคราวของพวกเขาเสร็จสิ้น

หลิน ซิน เหนื่อยล้า เธอจึงหลับไปในทันที ขณะที่หลิน ฮวง ยังคงจ้องมองไปยังห้องที่เสียหาย

หลิน ซิน หลับสนิท หลิน ฮวงยิ้มเมื่อเห็นน้ำลายไหลที่ไหลยืดและคิด “ช่างเป็นเด็กสาวที่ไร้กังวลเสียจริง....”

 

จากนั้น เขาก็คิดถึงอนาคตที่ไม่แน่นอนของเขาซึ่งอาจจะส่งผลกระทบต่อสาวน้อยแสนน่ารัก หลิน ฮวง ถอนหายใจ “ดูเหมือนมันจะไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำหน้าที่เป็นพี่ชายที่ดี!”