ตอนที่ 6 ชุดเกราะคือทุกสิ่ง
ทันใดนั้นหานเซิ่นเห็นบางอย่างสีเขียวๆ ยาวประมาน 1 ฟุต อยู่ติดๆกับหญ้า ถ้าเขาไม่ไปดูใกล้ๆ เขาคงคิดว่ามันเป็นแค่ส่วนหนึ่งของหญ้า และจะไม่คาดคิดว่ามันจะเป็นตั๊กแตนวายุ ที่สามารถฟันกะโหลกคนขาดได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
แขนคู่หน้าของมันที่เป็นเหมือนใบเลื่อย ยาวกว่าตัวของมันสะอีก และคมเหมือนกับเหล็ก ส่วนลำตัวของมันค่อนข้างบอบบาง แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะโจมตีโดน เพราะความไวของมันสูงมาก
โชคดีที่หานเซิ่นเห็นตั๊กแตนวายุก่อนที่มันจะเห็นตัวเขา เขาย่องเขาไปใกล้ๆมัน เขาคำนวณระยะที่น่าจะเข้าไปใกล้มันได้มากที่สุด ก่อนที่มันจะเห็นตัวเขา
เมื่อเขาอยู่ห่างจากมัน 6 ฟุต หานเซิ่นไม่กล้าที่จะเข้าไปใกล้มันมากกว่านี้ เขากลัวว่าเขาจะพลาดโอกาสในการลอบโจมตี
หานเซิ่นถือมีดของเขาไว้แน่น เขาพุ่งออกจากหญ้า และฟันไปที่บริเวณเอวของตั๊กแตนวายุอย่างรวดเร็ว
แต่ดูเหมือนว่าหานเซิ่นจะประเมินความเร็ว และปฏิกิริยาตอบสนองของมันต่ำไป มันรู้ตัวทันทีที่เขาพุ่งออกมาจากก่อหญ้า มันรีบบินขึ้นไปในอากาศเพื่อหลบการโจมตีของหานเซิ่น และบินเข้าไปหาหานเซิ่นด้วยความเร็วสูง พร้อมกับแขนคู่หน้าของมันที่ฟันเข้าไปที่หัวของเขา ก่อนที่เขาจะสามารถตอบโต้มันได้
หานเซิ่นถอยหลังกลับมาทันทีด้วยความตกใจ แขนคู่หน้าของตั๊กแตนยังคงฟันไปที่หัวของเขาอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับเสียงปะทะกันของโลหะ หานเซิ่นรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเพียงเล็กน้อย เหมือนมีคนเอาก้อนหินก้อนเล็กๆมาปาใส่หัวเขา
การโจมตีของมันแทบจะไร้ผล หานเซิ่นสบโอกาสที่จะโจมตีใส่ตั๊กแตนวายุ เขาฟันไปที่เอวของตั๊กแตนที่อยู่ต่อหน้าเขาอย่างบ้าคลั่ง ตั๊กแตนวายุถูกตัดไป 2 ท่อนเลือดสีเขียวๆของมันสาดกระจายไปทั่ว
"มอนสเตอร์ตั๊กแตนวายุระดับโบราณถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินตั๊กแตนวายุ คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อยโบราณ"
หานเซิ่นไม่สนใจที่จะฟังสีแจ้งเตือนในหัว
เขาจับไปที่ชุดเกราะบริเวณที่ถูกตั๊กแตนวายุโจมตี เขาพบว่ามันไม่มีแม้แต่ลอยขีดข่วน 'ฮาฮ่า ชุดเกราะคือทุกสิ่ง ด้วยชุดเกราะนี้ ผมสามารถล่าอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ จะไม่มีอะไรทำให้ผมบาดเจ็บได้อีกต่อไป ผมไม่กลัวมอนสเตอร์ระดับสูงอีกต่อไปแล้ว ถึงแม้มันจะเป็นระดับกลายพันธ์ก็ตาม' หานเซิ่นคิดในหัวอย่างตื่นเต้นในพลังป้องกันของชุดเกราะ
ตอนนี้หานเซิ่นมีความกล้าขึ้นมาก เขาไม่ซ่อนตัวอีกต่อไป เขาวิ่งเข้าไปในหุบเขาเซฟเฟอร์ และไล่ล่าตั๊กแตนวายุอย่างบ้าระห่ำ เขาวิ่งลากมันมาทั้งฝูง และฟันมันทีละตัวๆ
"มอนสเตอร์ตั๊กแตนวายุระดับโบราณถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินตั๊กแตนวายุ คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อยโบราณ"
"มอนสเตอร์ตั๊กแตนวายุระดับโบราณถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินตั๊กแตนวายุ คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อยโบราณ"
......
เสียงแจ้งเตือนดังในหัวของเขาอย่างต่อเนื่อง เขาเดินลุยไปตามทางในหุบเขา และฆ่าพวกมันไปแล้วกว่า 20 ตัว
ซูเสี่ยวเฉียวกำลังมุ่งหน้าไปที่หุบเขาเซฟเฟอร์เช่นเดียวกัน ขณะที่กำลังบ่นเกี่ยวกับเรื่องแย่ๆในชีวิตเขา
พ่อแม่ของเขาเป็นเจ้าของบริษัทระหว่างดวงดาว และได้รับฉายาผู้มีชื่อเสียง และผู้มีเกียรติ แต่ทว่าตัวเขาถูกสุ่มมาที่สตีลอาเมอร์ เขาไม่มีเพื่อนหรือผู้ช่วย
เพื่อที่จะได้รับฉายาผู้มีเกียรติ ซูเสี่ยวเฉียวต้องติดตามซินเสวียน เพื่อที่จะเก็บจีโนพ้อยกลายพันธ์ให้ครบ และวิวัฒนาการด้วยใช้จีโนกลายพันธ์
ฉายาในสมาคมระหว่างดวงดาวมีอยู่ 2 อย่าง อย่างแรกคือผู้มีชื่อเสียง คนที่ทำผลงานโดดเด่น และได้รับการรับรองจากสมาคม อีกอย่างคือผู้มีเกียรติ คนที่ใช้จีโนพ้อยระดับกลายพันธ์ขึ้นไปในการวิวัฒนาการจะได้รับการยอมรับจากสมาคมและกลายเป็นผู้มีเกียรติ
ไม่ว่าจะเป็นผู้มีชื่อเสียงหรือผู้มีเกียรติ พวกเขาจะได้รับสิทธิประโยชน์จากสมาคมระหว่างดวงดาว และมีหน้ามีตาทางสังคม ทุกวันนี้ในสมาคม ถ้าใครไม่มีฉายาผู้มีเกียรติ แทบจะไม่อยากคุยด้วย
ผู้มีเกียรติเลือดศักดิ์สิทธิคือระดับที่อยู่เหนือความฝันของ ซูเสี่ยวเฉียว ตอนนี้เขาต้องการเพียงแค่ผู้มีเกียรติธรรมดา ซึ่งเขาต้องรวบรวม 100 จีโนพ้อยระดับกลายพันธ์ และใช้มันวิวัฒนาการ
แต่อย่างไรก็ตามเพียงแค่ 100 จีโนพ้อยกลายพันธ์ก็เป็นเรื่องที่ยากสำหรับเขา เขานำเงินจำนวนมากเข้ามาในสตีลอาเมอร์ แต่มันสามารถซื้อได้แค่เนื้อมอนสเตอร์สามัญกับโบราณ มีคนจำนวนน้อยมากที่จะขายเนื้อมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์ขึ้นไป มีเพียงแค่คนที่ต้องการจะวิวัฒนาการด้วยจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ อย่างซินเสวียนเท่านั้น ที่อาจจะขายเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์ แต่ทว่าเธอไม่ต้องการเงิน สิ่งที่เธอต้องการมีเพียงแค่ความจงรักภักดี และความรับใช้เธอ
ซูเสี่ยวเฉียวกำลังรวบรวมข้อมูลให้ซินเสวียน เขาสำรวจสถานที่ต่างๆที่น้อยคนจะเข้าไป เพื่อหาล่องลอยของมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิและมอนสเตอร์กลายพันธ์ เมื่อเขารวบรวมข้อมูลไปให้เธอ เธอจะรวบรวมทีมไปช่วยกันล่ามอนสเตอร์ แล้วสมาชิกในทีมจะได้รับเนื้อมอนสเตอร์กลายพันธ์เป็นการตอบแทน
ซูเสี่ยวเฉียวสำรวจมาร่วมเดือนแล้ว แต่เขาไม่พบล่องลอยมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์เลย ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงมอนสเตอร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธิ ตอนนี้เสบียงเขาหมด และกำลังมุ่งหน้ากลับสตีลอาเมอร์ แต่เมือเข้ามาใกล้หุบเขาเซฟเฟอร์ เขาคิดว่าอาจจะโชคดีเจอมอนสเตอร์กลายพันธ์แถวๆนั้นก็ได้
หลังจากที่เขาเข้ามาที่หุบเขา เขาพบกับบางอย่างที่ประหลาด เขาไม่เห็นตั๊กแตนวายุเลย แม้แต่ตัวเดียวในหุบเขา สิ่งที่เขาเห็นเพียงแค่ล่องลอยการต่อสู้เต็มไปหมด
"ใครกันที่กวาดล้างตั๊กแตนพวกนี้ เฉวียนเกอหรือจะเป็นเซินเทียนจื่อ? แต่เดียวก่อนถึงจะมีล่องลอยการต่อสู้เต็มไปหมด แต่ถ้ามีคนกลุ่มใหญ่เข้ามาที่นี่น่าจะมีล่องลอยมากกว่านี้"
ซูเสี่ยวเฉียวประหลาดใจอย่างมาก เขาตามลอยเลือดของตั๊กแตนที่ไหลเป็นทางไป เขาต้องการรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
หลังจากที่เขาตามลอยเลือดไปจนสุดทาง เขาก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็น ซากของตั๊กแตนวายุนอนตายเกลื่อนเป็นภูเขา และชายหนุ่มสวมเกราะสีทองกำลังยืนอยู่บนกองตั๊กแตนราวกับพระอาทิตย์
