ตอนที่ 33 ต้นกำเนิดพลังหยาง

แต่กลยุทธุ์หยาง เมื่อถึงขีดสูงสุดของร่างกายพลังปราณของกลยุทธุ์หยางจะอยู่ในรูปแบบของเหลวมันจะรวมตัวอยู่ที่จุดตันเถียน เสมือนว่าพลังลมปราณทั้งหมดว่างเปล่า มันนจึงสามารถที่จะฝึกฝนวิชาทักษะในการต่อสู้ต่อไป หรืออาจจะกล่าวได้ว่า การฝึกฝนวิชายุทธุ์ด้วยวิธีการนี้ ไร้ซึ่งขีดจำกัดสูงสุดของร่างกาย เพียงฝึกฝนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยพลังงานหยาง จะสามารถฝึกฝนวิชายุทธุ์โดยไร้ซึ่งขีดจำกัดใดๆ ทั้งสิ้น

 

สิ่งนี้คือความแตกต่างในประการที่ 2 ความแตกต่างเหล่านี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ากลยุทธุ์หยางเป็นทักษะในการต่อสู้ที่น่าอัศจรรย์

เมื่อฝึกฝนกลยุทธุ์หยางจนก่อเกิดพลังลมปราณหยาง ในขณะที่กำลังต่อสู้ จะสามารถใช้พลังลมปราณเหล่านี้ในการโจมตีคู่ต่อสู้

หยางไค่ครุ่นคิดอย่างจริงจัง ก่อนจะตัดสินใจฝึกฝนทักษะการต่อสู้แห่งกลยุทธุ์หยาง

ที่เขาตัดสินใจฝึกยุทธุ์ด้วยกลยุทธุ์หยาง ประการแรกเป็นเพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่นๆ เมื่อเขาไร้ซึ่งแต้มแห่งชัยชนะ จะทำให้เขาไม่สามารถฝึกฝนทักษะการต่อสู้จากสำนักได้ ประการที่ 2 เขาเชื่อมั่นว่าสิ่งที่เขาได้รับจากตำราสีดำเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์และช่วยเหลือเกื้อหนุนเขาให้ประสบความสำเร็จในการฝึกฝนวิชายุทธุ์อจนสำเร็จอย่างแน่นอน นอกจากนั้นทักษะการต่อสู้ของสำนักอาจไม่มีความวิเศษเทียบเท่ากลยุทธุ์หยางก็เป็นได้

สำหรับสภาพแวดล้อมในการฝึกยุทธุ์ มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องกังวล ดวงอาทิตย์มีพลังงานหยาง สถานที่แห่งใดมีแสงอาทิตย์สาดส่อง สถานที่แห่งนั้นจะสามารถฝึกฝนทักษะการต่อสู้แห่งกลยุทธุ์หยาง

เมื่อตัดสินใจอย่างแน่วแน่ หยางไค่รีบเดินออกไปนอกกระท่อม เพื่อให้แสงแห่งดวงอาทิตย์สาดส่องไปยังร่างกายของตนเอง เขานั่งขัดสมาธิลงไปที่พื้น หลับตา ในขณะที่จิตใจกำลังจินตนาการเส้นทางในการฝึกฝนทักษะการต่อสู้แห่งกลยุทธุ์หยาง เขาพยายายามที่จะควบคุมพลังปราณจำนวนน้อยนิดที่อยู่ในจุดตันเถียน เพื่อให้มันหมุนเวียนไปยังเส้นทางและวิธีการในการฝึกฝนทักษะการต่อสู้แห่งกลยุทธุ์หยาง

เรื่องทุกเรื่องการเริ่มต้นเป็นสิ่งที่ยากที่สุด คำกล่าวนี้กล่าวได้ไม่ผิด แม้ว่าหยางไค่สามารถเชื่อมต่อกับพลังลมปราณที่อยู่ภายในร่างกาย แต่มันเป็นเรื่องที่ยากยิ่งเมื่อเขาต้องการที่จะเคลื่อนไหวมัน

เมื่อฝึกฝนวิชายุทธุ์ภายใต้แสงอาทิตย์ที่สาดส่องตลอดทั้งวัน พลังลมปราณที่อยู่ภายในร่างกายเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย ความรวดเร็วในการเคลื่อนไหวของพลังลมปราณเปรียบเสมือนเต่าคลานที่เชื่องช้า แต่ไม่ว่าอย่างไรการฝึกในครั้งนี้เป็นการฝึกครั้งแรก มีผลตอบรับเช่นนี้หยางไค่ก็พึงพอใจอย่างมาก

การฝึกฝนวิชายุทธุ์คือการฝึกฝนอย่างต่อเนื่องทุกๆวัน มันไม่สามารถสำเร็จในชั่วข้ามคืน มันไม่ป็นปัญหาต่อหยางไค่เพราะจิตใจของเขาเต็มไปด้วยความมานะพยายามและอดทน

หลังจากฝึกฝนอย่างหนักเป็นเวลา 3 วัน ในที่สุดหยางไค่สามารถเคลื่อนไหวพลังลมปราณที่อยู่ในจุดตันเถียนไปยังทรวงอกเมื่อเขาสั่งการร่างกายด้วยความคิดอ่านทางจิตวิญญาณ ควบคุมพลังลมปราณที่อยู่ในทรวงอกจากนั้นจึงส่งพลังลมปราณเหล่านั้นไปยังเส้นชีพจรลมปราณที่อยู่รอบๆ บริเวณทรวงอก

เขาต้องทำตามขั้นตอนและวิธีการในตำราสีดำ เมื่อสามารถสร้างต้นกำเนิดแห่งพลังหยางภายในร่างกาย มันคือขั้นตอนแรกในการฝึกฝนทักษะการต่อสู้แห่งกลยุทธุ์หยาง

ต้นกำเนิดของพลังหยางไม่มีประโยชน์ใดๆ ในการฝึกยุทธุ์ มันทำหน้าที่ช่วยเหลือในการตรวจจับพลังงานหยางเท่านั้น เพราะความแข็งแกร่งของหยางไค่ยังอ่อนแอเกินไป เขายังไม่สามารถสร้างการรับรู้ทางจิตวิญญาณด้วยตนเอง จึงไม่สามารถตรวจสอบว่าบริเวณใดมีพลังงานหยางที่หนักแน่นซึ่งคู่ควรต่อการฝึกฝนทักษะการต่อสู้แห่งกลยุทธุ์หยาง

แต่เมื่อมีต้นกำเนิดแห่งพลังหยาง มันจะสามารถรับรู้ต่อพลังงานหยางได้อย่างชัดเจน เมื่ออยู่ในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยพลังงานหยาง ต้นกำเนิดพลังงานหยางจะเกิดการตอบสนองอย่างรวดเร็ว

พลังลมปราณที่อยู่ในทรวงอกได้ไหลเวียนเข้าสู่เส้นชีพจรลมปราณอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของหยางไค่แสดงออกอย่างเคร่งเครียด เขาไม่กล้าที่จะประมาท กลยุทธุ์หยางเป็นวิธีการฝึกยุทธุ์ที่ซับซ้อนและต้องมีความพิถีพิถันเป็นอย่างมาก ถ้าหากระหว่างที่ฝึกยุทธุ์เกิดข้อผิดพลาดแม้แต่น้อยทุกอย่างที่กระทำมาจะสูญสิ้นและต้องเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

1 ชั่วยามผ่านไป 2 ชั่วยามผ่านไป ร่างกายของหยางไค่ที่ฝึกยุทธุ์อยู่ภายใต้แสงอาทิตย์เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เมื่อร่างกายขับเหงื่อเป็นระยะเวลาที่ยาวนานทำให้ร่างกายของเขารู้สึกว่ากำลังสูญเสียน้ำในร่างกายอย่างรุนแรง ริมฝีปากของเขาซีดขาว แต่หยางไค่ยังคงอดทนและยืนหยัดต่อไป เขาไม่หยุดที่จะเคลื่อนไหวพลังลมปราณที่อยู่ในทรวงอกไปยังเส้นชีพจรลมปราณ

และไม่ทราบว่าผ่านไปเนินนานสักเพียงใด ทันใดนั้นหยางไค่รู้สึกได้ว่าทรวงอกของเขาได้ก่อกำเนิดความรู้สึกแปลกๆ ทำให้เนื้อหนังที่อยู่บริเวณนั้นบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เสมือนว่ากำลังถูกเหล็กร้อนทาบบนทรวงอก

หยางไค่ลืมตาของเขา และขบฟันด้วยความเจ็บปวด

ความเจ็บปวดนี้แล่นเข้ามาอย่างรวดเร็ว และจากไปอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตาความเจ็บปวดนั้นได้มลายหายไปจนหมดสิ้น ก่อนจะกลับเป็นเหมือนเดิม และมันยังทิ้งความรู้สึกเย็นสบายเอาไว้ แต่ความรู้สึกที่เจ็บปวดนั้นยังตราตรึงอยู่ในจิตใต้สำนึกของเขา ทำให้ยากที่จะลืมเลือนความรู้สึกนี้

หยางไค่รู้สึกว่าทรวงอกของเขามีสิ่งวิเศษเพิ่มขึ้นมา แต่เมื่อมองลงไปกลับไม่พอเจอกับสิ่งใด

เมื่อสามารถสร้างต้นกำเนิดพลังหยางออกมา ? หยางไค่ขมวดคิ้ว ครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วน ต้นกำเนิดพลังหยางคงจะก่อกำเนิดจนสำเร็จและมันคงดำรงอยู่ภายในทรวงอกของเขา แต่ตัวเขาเองไม่สามารถมองเห็นมัน

ในเมื่อต้นกำเนิดพลังหยางก่อกำเนิดจนสำเร็จ มันคงมีปฏิกิริยาตอบโต้ต่อพลังงานหยาง แต่ทำไมเขาถึงไม่สามารถสัมผัสมันได้ ?

หรือว่าบริเวณรอบๆ พื้นที่แห่งนี้ไร้ซึ่งการดำรงอยู่ของพลังงานหยาง ?

จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้และต้องการทดสอบ เขาจึงลุกขึ้น เดินไปยังทิศทางของหอประลองยุทธุ์หลิงเซี่ยว ระหว่างที่เดินไป เขาได้ตรวจสอบและสัมผัสการเคลื่อนไหวของสิ่งวิเศษที่อยู่ภายในทรวงอก

เขาเดินไปได้ไม่นาน ทรวงอกของเขาได้แผ่รัศมีแห่งความอบอุ่นออกมา หยางไค่จึงแสดงออกอย่างตื่นตะลึง !!

มันเป็นไปตามที่เขาคาดเดาเอาไว้ แหล่งกำเนิดของพลังหยางถูกก่อกำเนิดขึ้นภายในร่างกายของเขา เมื่อสักครู่ที่มันไม่มีการตอบสนองเพราะบริเวณนั้นไร้ซึ่งพลังหยาง ตอนนี้มันมีปฏิกิริยาตอบโต้นั่นแสดงว่าบริเวณนี้มีพลังหยางที่หนานแน่นดำรงอยู่

ใบหน้าของหยางไค่แสดงออกอย่างตื่นเต้น ทักษะการต่อสู้แห่งกลยุทธุ์หยางค่อนข้างเรียกร้องสภาพแวดล้อมในการฝึกฝน ถ้าหากพลังหยางมีความหนาแน่นมาก การฝึกฝนจะมีความรวดเร็วมากขึ้น ก่อนหน้านั้นหยางไค่คิดว่าใช้เพียงแสงอาทิตย์ที่เป็นพลังหยางในการฝึกยุทธุ์ก็เพียงพอแล้ว ถ้าหากเป็นเช่นนั้นการฝึกฝนวิชายุทธุ์คงจะเป็นไปอย่างเชื่องช้า

เมื่อสัมผัสแหล่งที่มาของพลังหยาง หยางไค่เดินเข้าไปยังทิศทางนั้นอย่างบ้าคลั่ง เพียงพริบตาหยางไค่ได้พุ่งเข้าไปภายในห้องห้องหนึ่งอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่เข้ามา เสียงที่คุ้นหูดังแว่วเข้ามา : “โอ่ะ หยางไค่น้อย ทำไมเจ้าถึงเข้ามาในเวลานี้ ?”

เมื่อเงยหน้า หยางไค่มองเห็นเหรัญญิกเม้งที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มองเขาด้วยสายตาที่แปลกใจ

ที่แท้ บริเวณนี้ก็คือหอวิเศษ !!

เขาเหลือบมองไปที่เหรัญญิกเม้ง ก่อนจะมองไปยังห้องโถงด้านหลังของหอวิเศษ หยางไค่ตื่นตะลึงกรอกตาไปมาอย่างรวดเร็ว !! พลังงานหยางที่หนักแน่นปรากฏออกมาอย่างชัดเจน บริเวณที่เก็บสิ่งของของหอวิเศษต้องมีบางสิ่งบางอย่างที่ให้ที่มีคุณสมบัติของพลังงานหยางที่หนักแน่นอย่างแน่นอน

แต่ว่า……………ที่นี้เป็นหอวิเศษ ! สิ่งที่เขาต้องการต้องนำแต้มแห่งชัยชนะมาแลกเปลี่ยน เวลานี้แต้มแห่งชัยชนะที่อยู่ในสมุดบัญชีของหยางไค่เหลือเพียง 0 แต้มแห่งชัยชนะทั้งหมดถูกนำไปแลกเปลี่ยนกับดอกสามใบเถาและต้นหญ้าสลายวิญญาณ !!

เมื่อเป็นเช่นนี้ !! ทำให้หยางไค่รู้สึกผิดหวัง เขารำคาญแม้แต่จะตอบคำถามของเหรัญญิกเม้ง เขาถอนหายใจลดหัวต่ำลงก่อนจะเดินคอตกออกไปจากหอวิเศษ

“ปัญหาของเจ้าคืออะไร ?” เหรัญญิกกล่าวถามตัวเองอยู่ในใจอย่างน่าอึดอัด

หยางไค่เดินไปรอบๆ บริเวณหอประลองยุทธุ์หลิงเซี่ยวอย่างผิดหวัง ต้นกำเนิดพลังหยางได้มีปฏิกิริยาตอบสนองเป็นบางครั้ง เพื่อชี้ทางให้หยางไค่เดินออกไป แต่ว่าพลังหยางเหล่านี้จะอยู่ในพื้นที่ของคนที่มีอำนาจหรืออยู่ในถุงผ้าของคนอื่นๆ

หยางไค่มีแม้แต่ความคิดที่จะปลอมตัวเพื่อขโมยสิ่งที่เขาต้องการ แต่เมื่อมองเห็นความสามารถของคนอื่นๆ ทำให้หยางไค่ต้องละทิ้งความคิดเหล่านี้ออกไป

แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับสมบัติที่มีคุณสมบัติพิเศษ แต่ไม่ใช่ว่าหยางไค่จะไร้ซึ่งหนทาง จากความรู้สึกที่เขาได้รับ ต้นกำเนิดพลังหยางที่อยู่ในร่างกายสามารถรับรู้และสัมผัสได้ได้เมื่อยู่ในรัศมีบริเวณ 50 จ้างของพลังงานหยางที่หนักแน่น

แต่เมื่อมากกว่า 50 จ้าง จะไม่สามรถรับรู้และสัมผัสได้ถึงพลังหยาง สิ่งเหล่านี้มันเกี่ยวข้องกับความแข็งแกร่งของตนเอง ในวันหน้าถ้าหากความแข็งแกร่งของเขาได้เพิ่มขึ้น ต้นกำเนิดพลังงานหยางจะสามารถรับรู้และสัมผัสได้ถึงพลังหยางที่มากกว่านี้

หลังจากที่เขาเดินรอบหอประลองยุทธุ์หลิงเซี่ยวกว่า 3 ชั่วยาม เขาเดินจนทั่วบริเวณหอประลองยุทธุ์หลิงเซี่ยว นอกเสียจากบริเวณต้องห้าม เมื่อเขาครุ่นคิดอีกครั้ง สิ่งของที่ทำให้ต้นกำเนิดพลังงานหยางที่อยู่ในทรวงอกของเขาสามารถสัมผัสและรับรู้ได้ คงเป็นสิ่งที่มีค่ามหาศาล สิ่งของเหล่านี้คงไม่ถูกผู้คนที่เดินไปหยิบจับหรือเก็บได้โดยง่าย

หรือว่าเขาควรจะเดินทางไปยังเทือกเขาวายุทะมน ? ในเทือกเขาวายุทะมึนต้องมีบางสิ่งบางอย่างที่มีคุณสมบัติวิเศษเกี่ยวกับพลังงานหยางอย่างแน่นอน

ขณะที่เขากำลังพิจาราณความเป็นไปได้ของความคิดนี้ ต้นกำเนิดพลังหยางที่อยู่ในทรวงอกได้ส่งความรู้สึกที่ร้อนวาบออกมา หยางไค่จึงวิ่งไปยังทิศทางที่ต้นกำเนิดพลังหยางชี้ทางให้แก่เขา