ตอนที่ 1 Super Gene
เเปลโดย : Taifu
เรียบเรียง : Gwat
ข้างๆลำธารเล็กๆในหุบเขามีชายหนุ่มสวมชุดเกราะสีดำ กำลังถือด้วงสีดำเงาเหมือนโลหะ มันดูเหมือนด้วงเฮอคิวลิสผสมกับปู
ในมืออีกข้างของเขากำลังถือมีด ชายหนุ่มเริ่มตัดขาที่กำลังดิ้นของด้วง แล้วแกะเปลือกของมันออก เผยให้เห็นเนื้อขาวๆที่ดูนุ่มนวล
ชายหนุ่มไม่ลังเลใช้ปากดูดเนื้อของมันออกมา ราวกับว่าเขากำลังกินเนื้อปู และกลืนลงไปพร้อมกับเนื้ออีกชิ้นที่มีขนาดใหญ่กว่า
"ด้วงทมิฬถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อกินเนื้อด้วงทมิฬ คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อย โดยการสุ่ม"
"ด้วงทมิฬถูกกิน คุณได้รับ 0 จีโนพ้อย"
เสียงแปลกๆดังขึ้นในใจของหานเซิ่น พร้อมปรากฏข้อมูลบางอย่าง
หานเซิ่น : ไม่มีการพัฒนา
Status : ไม่มี
อายุขัย : 200 ปี
จีโนพ้อย : 79
*ต้องการ 100 จีโนพ้อย เพื่อพัฒนาไประดับต่อไป
วิญญาณอสูร : ไม่มี
"ผมได้รับ 0 จีโนพ้อย จากการกินด้วง 30 ตัวในคราวเดียว ผมต้องกินด้วงอีกเท่าไรเพื่อพัฒนาไประดับต่อไป แล้วเมื่อไรผมจะได้รับ statusจากการพัฒนาขั้นแรกสักที"
มากกว่า 100 ปีก่อน วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีถูกพัฒนาจนถึงระดับสูง และในที่สุดมนุษย์ก็ได้ค้นพบเทคโนโลยีเทเลพอร์ต เป็นที่น่าตกใจเมื่อพวกเขาลองเทเลพอร์ต กลับพบว่าพวกเขาไม่ได้ถูกส่งไปในอนาคต อดีต หรือสถานที่อื่นที่มนุษย์รู้จัก แต่มันคือโลกที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง เหมือนหลุดมาอีกมิติ
โลกที่ถูกค้นพบเป็นโลกที่ไม่สามารถจะจินตนาการได้ ที่โลกนี้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีทั้งหมดใช้การไม่ได้ ปืนกลหรืออาวุธสงครามสำหรับที่นี่ก็เหมือนกับเศษเหล็ก เครื่องจักรและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดใช้งานไม่ได้
ที่นี่มนุษย์ไม่ได้อยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารอีกต่อไป มีสิ่งมีชีวิตดุร้ายหลากหลายชนิดอาศัยอยู่
แต่เมื่อพวกเขาเจอสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอกว่า และลองกินมันเข้าไป ก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าร่างกายของพวกเขาเปลี่ยนไป มันพัฒนาไปอย่างรวดเร็วแบบที่วิทยาศาสตร์ไม่สามารถอธิบายได้ ซึ่งการพัฒนาร่างการจะเพิ่มอายุขัยของพวกเขาขึ้นด้วย มันเป็นข่าวที่น่าอัศจรรย์ของมนุษย์ชาติ
ในช่วงศตวรรคที่ผ่านมา ผู้คนเริ่มทยอยเดินทางไปที่โลกนั้นจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ และเรียกมันว่าก็อดแซงชัวรี่ ที่นี่ไม่มีอะไรมาก แค่ล่าสิ่งมีชีวิตและกินมัน ร่างกายจะพัฒนาขึ้น ระดับร่างกายที่สูงขึ้นจะทำให้อายุขัยมากขึ้นด้วย ในทางทฤษฎีถ้ายังพัฒนาต่อไปเรื่อยๆ มีความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตอมตะ
ที่โลกนี้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีกลายเป็นสิ่งไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง สิ่งเดียวที่มีประโยชน์คือวิชาการต่อสู้ วิชาการต่อสู้สมัยโบราณที่เกือบจะสูญหายในยุคปัจจุบันกับใช้ได้ผลที่นี่
วิชาการต่อสู้สมัยโบราณทั้งหมดได้รับการพัฒนาขึ้นมาใหม่ หลังจากพัฒนามาได้กว่า 100 ปี มีโรงเรียนสอนวิชาการต่อสู้ก่อตั้งขึ้นที่นี่และกลายเป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียง
นอกเหนือจากวิชาการต่อสู้แล้ว ที่ก็อดแซงชัวรี่ยังมีเครื่องมืออีกอย่างที่มนุษย์ใช้ในการพัฒนานั่นคือ วิญญาณอสูร
เมื่อฆ่ามอนสเตอร์ในก็อดแซงชัวรี่ คุณจะมีโอการได้รับวิญญาณอสูร วิญญาณอสูรมีหลากหลายรูปแบบ บางอย่างสามารถเรียกออกมาช่วยต่อสู้ได้ บางอย่างปรากฏขึ้นมาเป็นอาวุธเมื่อเรียกใช้ ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ วิญญาณอสูรบางชนิดสามารถช่วยมนุษย์?เปลี่ยนร่างได้
แต่ไม่ว่าจะเป็นวิญญาณอสูรหรือวิชาการต่อสู้ ก็ไม่มีอย่างไหนเลยที่ หานเซิ่นได้เรื่อง
หานเซิ่นมีอายุ 16 ปี เขาเรียนจบการศึกษาภาคบังคับของรัฐบาลและเข้ามาในก็อดแซงชัวรี่ สิ่งที่เขาร่ำเรียนมาจากโรงเรียนก็ไม่มีไรมากไปกว่าวิชาการต่อสู้แบบพื้นฐานที่ทุกคนรู้อยู่แล้ว
สำหรับวิญญาณอสูร เป็นสิ่งที่แพงเกินกว่าที่หานเซิ่นจะหามาใช้ได้ ถึงแม้จะเป็นชนิดที่ถูกที่สุดก็ตาม
หานเซิ่นปราศจากวิชาการต่อสู้และวิญญาณอสูร เขาเพียงแค่ไล่ล่ามอนสเตอร์ระดับต่ำแล้วก็กินเพื่อพัฒนาระดับ แต่มันเป็นช่วงที่ยากลำบากมากสำหรับเขาในก็อดแซงชัวรี่
เมื่อเขายิ่งกินเนื้อของมอนสเตอร์ระดับต่ำมากขึ้นเท่าไหร่ ระดับการพัฒนาที่เขาได้รับยิ่งลดน้อยลง ในเวลา 3 เดือนของการเข้ามาในก็อดแซงชัวรี่ เขายังไม่สามารถพัฒนาไปจากระดับแรกสุดได้
หานเซิ่นพยายามที่จะล่ามอนสเตอร์ที่มีระดับสูงขึ้น แต่แม้จะเป็นมอนสเตอร์ระดับไม่สูงมากอย่าง อสูรฟันทองแดง เขาก็เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด เขาต้องพักฟื้นเกือบ 1 เดือน กว่าเขาจะกลับมาที่ก็อดแซงชัวรี่
ในเวลานี้หานเซิ่นกินมอนสเตอร์ระดับต่ำทุกชนิด แต่มันไม่สามารถช่วยให้เขาพัฒนาได้อีก ถ้าเขาไม่เสี่ยงที่จะล่ามอนสเตอร์ที่มีระดับสูงขึ้น เขาจะไม่มีทางพัฒนา
เมื่อตอนที่เขาพยายามจะฆ่าอสูรฟันทองแดง หานเซิ่นเห็นบางอย่างปีนขึ้นมากจากลำธาร
ในแวบแรกเขาคิดว่ามันคือด้วงทมิฬ แต่เมื่อเขาสังเกตดีๆมันต่างออกไป เพราะด้วงทมิฬปรกติจะมีเปลือกสีดำๆ แต่ครั้งนี้มันเป็นสีทองส่องสว่างแทงตาของเขา
หานเซิ่นจ้องไปที่มอนสเตอร์ที่โผล่พ้นน้ำมา มันเป็นด้วงทมิฬจริงๆ แต่มันต่างจากปรกติ เพราะว่าตัวของมันเป็นสีทอง และมีขนาดใหญ่พอๆกับลูกเบสบอล มันเหมือนกับรูปแกะสลักจากทอง ตาของมันใสราวกับแก้วคริสตัล
"ทำไมด้วงทมิฬนี่ประหลาดจัง" หานเซิ่นจ้องไปที่ด้วงสีทอง
ที่ผ่านมาเขาฆ่าด้วงมานับไม่ถ้วน เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับพวกมัน การมองเห็นของพวกมันค่อนข้างต่ำ แต่การได้ยินของพวกมันดีมาก ตราบใดที่เขาไม่ทำเสียงดังจนเกินไป ถึงแม้เขาจะเข้าไปใกล้ มันก็จะไม่สังเกตเห็น
หานเซิ่นจ้องไปที่ด้วงประหลาดในระยะใกล้ มันปีนขึ้นมาบนตัวเขาอย่างไม่ได้คาดคิด
เมือด้วงสีทองปีนขึ้นมาหานเซิ่นไม่ลังเล เขาจับไปที่เปลือกแข็งๆด้วยมือข้างนึงและใช้มีดฟันไปที่รอยต่อของเปลือกแข็งของมัน แล้วตัดกล้ามและขาทั้ง 6 ของมันออกอย่างชำนาญ
ด้วงสีทองดิ้น และหงายท้องขึ้น หานเซิ่นใช้โอกาสนี้แทงมีดลงไปที่จุดขาวๆใต้ท้องของมัน
"ด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิ์ถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูรของด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิ์ เมื่อกินเนื้อด้วงทมิฬเลือดศักดิ์สิทธิ์ คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อยศักดิ์สิทธิ์ โดยการสุ่ม"
