ตอนที่ 56 การกลับมาพบกันที่น่าแปลกใจ

“สวัดดีท่าน แบบไหนที่ท่านต้องการ…มันเป็นคุณ?!”

 

การต้อนรับของหญิงสาวเยาว์วัยหลังโต๊ะอธิบายอย่างสุภาพกับเจียงเฉินแต่เมื่อเธอเห็นใบหน้าของเขาดวงตาของเธอก็เปิดกว้าง

 

“นี่เป็นโลกเล็กๆ” เจียงเฉินบังคับรอยยิ้ม

 

ผมหยิกสีบอลนด์ จมูกที่บอบบางและปากของเธอพร้อมกับดวงตาเต็มไปด้วย “ความบริสุทธิ์” ที่อยู่เบื้องหลังกรอบของแว่นตา ความรู้สึกของนักเรียนทำให้เธอดูน่าสนใจยิ่งขึ้น

 

แม้เธอแน่นอนว่าแกล้งทำเป็นว่าอายุน้อยกว่าความเป็นจริง

 

ฝาง หยวนหวนเป็นชื่อที่ทำลายหัวใจของเขา

 

เมื่อตอนที่เขาเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย เขาไม่เคยมีแฟนหรือเอาตรงๆเขาไม่เคยประสบความสำเร็จในการไล่ตามหญิงสาว ไม่ใช่ว่าเขาดูไม่ดีในขณะที่เขามั่นใจในรูปลักษณ์ของเขาแต่ความจริงก็คือเขาจน หญิงสาวคนนี้ชื่อฝางหยวนหยวนเป็นผู้หญิงที่เขาไล่ตามและเป็นคนสุดท้ายที่เขาจะไล่ตาม เขายังคงจำได้ว่าพวกเขาพบกันตอนที่ประชุม

 

เหตุผลว่าทำไมเขาถึงชอบเธอก็เพราะความสดใสของเธอเช่นเดียวกับลักยิ้มจางๆเมื่อเธอยิ้ม ฝางหยวนหยวนไม่ได้รักษาระยะห่างของเธอกับเจียงเฉินเพราะเขาเป็นคนจน เธอมักจะพูดอย่างอบอุ่นกับเขาและพวกเขาก็พูดคุยกันบนวีแชท

 

สำหรับเจียงเฉินที่ไม่ค่อยนิยมในหมู่สาวๆแล้วเธอก็เหมือนกับนางฟ้าของเขา สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกยิ่งขึ้นอย่างมากก็คือเขา “รู้สึก” ว่าเธอชอบเขากลับ

 

แต่ความเป็นจริงพิสูจน์ว่าเป็นความผิดพลาดของมือใหม่

 

ผู้หญิงที่ดีต่อคุณอาจเป็นคนที่ดีต่อคนอื่น ภาพลวงตาของ “เธอชอบฉัน” มักเป็นแค่จินตนาการด้านเดียว การอยู่ใกล้ชิดกับคุณเป็นเพียงเพราะคุณสามารถใช้ได้หรือเธอเพียงแค่เบื่อ การปฏิเสธคุณเนื่องจากคุณเป็นเพื่อนตั้งแต่เริ่มต้น

 

ถ้าเธอชอบคุณแล้วเธอจะถามคุณออกเดทหรือบอกใบ้ให้คุณถามเธอก่อน

 

อย่าเข้าใจผิดถ้าเธอกระพริบตาใหญ่ๆของเธอที่เต็มไปด้วยความน่ารักไปที่คุณที่ไม่ใช่แฟน มันไม่ใช่เพราะเธอไร้เดียงสาแต่ดูเหมือนจะ “ฉันอายุสามสิบปี คุณสามารถซื้อสตาร์บัคส์ให้ฉันได้ไหม แน่นอนว่าคำนามอาจเปลี่ยนเป็นพิซซ่าฮัทหรือหลุยส์ วิตตอง”

 

ผู้หญิงประเภทนี้ทำหน้าที่เป็นคนไร้เดียงสา คนจำพวกนี้จะเรียกเขาในฐานะไอ้ชาเขียว

 

ถ้าคุณไม่ชอบฉันแค่บอกให้ฉันไปไกลๆซะ! ทำไมคุณต้องทำตัวใกล้ชิดกับฉัน?

 

แน่นอนว่าเจียงเฉินยอมรับว่าตัวเองโง่ที่ไปมีส่วนร่วมเป็นหนึ่งในนั้น เด็กผู้หญิงทุกๆคนมักจะมีผู้ชายวิ่งไปรอบๆ หนึ่งถือของให้เธอ หนึ่งจ่ายให้เธอและหนึ่งสำหรับเบาเทาความต้องการทางกายภาพของเธอ...

 

นั่นคือนิยามของการเป็นคนไร้เดียงสา เขาไม่รู้ว่าจริงๆเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น

 

มันเป็นวันหนึ่งในระหว่างปีสองของเจียงเฉินในมหาวิทยาลัยที่เขาได้ชวนฝางหยวนหยวนออกไปดูหนัง หนังเรื่องนี้เป็นเรื่อง <ปีนี้> ที่หลิวเย้าแสดง

 

และแล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในที่สุดเขาก็ตื่นขึ้นตื่นขึ้นมาจากภาพลวงตาในปีนั้น

 

เขาตระหนักว่ามันเป็นอารมณ์ความรู้สึกด้านเดียว

 

หลังจากถูกปฏิเสธจากคนนั้นอย่างต่อเนื่องต่อการคาดหวังที่คนนั้นทำตัวเหมือน “เพื่อนที่ดีที่สุด” การคาดหวังว่าพวกเขาจะยังคงหมุนรอบตัวคุณและชีวิตของคุณนั่นคือความโล�

 

ในตอนท้ายเธอฉีกการแสดงไร้เดียงสาและเริ่มหัวเราะเยาะเขาที่กำลังอ่อนแอและผิดหวัง

 

ตกใจและสับสน

 

ภายในสองปีต่อมาทุกครั้งที่พวกเขาเดินผ่านกันและกัน เธอจะรีบก้าวเดินหนีและเดินจากไปโดยทำตัวเหมือนคนไม่รู้จักเขา มันเป็นวิธีที่ดีกว่ามิฉะนั้นมันจะเป็นที่น่าอึดอัดใจ เขาได้ใส่ความทรงจำที่ไม่พึงประสงค์นี้ไว้ในด้านหลังศีรษะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเพื่อนร่วมห้องของเขาบอกเขาว่า “ฉันไม่ได้บอกคุณมาก่อนเพราะฉันกลัวว่าคุณจะโกรธแต่หญิงสาวที่ชื่อฝางหยวนหยวนมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับคนอื่นๆในเวลาเดียวกัน”

 

ไม่มีเหตุผลที่จะหารือเกี่ยวกับความผิดที่มันเกิด

 

แต่หลังจากช่วงเวลานั้นเขาไม่เชื่อในความซื่อสัตย์อีกต่อไป

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขามีความสามารถทางการเงินแล้วเขาก็ไม่สามารถควบคุม แต่นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่จะต้องบอก

 

－

 

เขาไม่ได้คาดหวังว่าหนึ่งปีหลังจากจบการศึกษาพวกเขาจะพบกันอีกครั้ง

 

ในความทรงจำของเขาฝางหยวนหยวนเรียนจบด้านศิลปะแต่เธอก็เข้ามาในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ มันไม่แปลกตั้งแต่เขาได้ศึกษาวิชาเอกวิศวกรรมเครื่องกลแต่ยังคงขายเสื้อผ้าหลังจากสำเร็จการศึกษา

 

ความรู้สึกที่ได้พบเพื่อนเก่าทำให้เจียงเฉินรู้สึกแปลกๆ

 

“คุณ ทำไมคุณถึงมาที่นี่?” หญิงสาวมองไปรอบๆอย่างหดหู่ขณะที่เธอลดเสียงของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน “ได้โปรดอย่ามารบกวนฉันอีกต่อไป คุณและฉันไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

 

"ฉันคิดว่าคุณเข้าใจผิด" เจียงเฉินงุ่มง่ามมองไปที่ฝางหยวนหยวน

 

ถึงแม้ว่าเธอเคยทำร้ายเขามาก่อนแต่เขาก็ไม่มีความปรารถนาที่จะแก้แค้น

 

สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ถูกฝังอยู่ในฝุ่น ใช่ ฝางหยวนหยวนทำร้ายเขาแต่จากมุมมองของเธอ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเนื่องจากเจียงเฉินไม่อาจมอบชีวิตที่เธอต้องการได้

 

นอกจากนี้มันยากที่จะอภิปรายเพิ่มเติมจากการปฏิเสธของเธอ

 

“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันทำงานอยู่ที่ไหน?” เธอขบฟันขณะที่เธอจ้องไปที่เจียงเฉิน “ไป ฉันไม่ต้องการที่จะเห็นคุณ ฉันจะไม่ยอมรับคุณ”

 

เจียงเฉินตะลึงอย่างสมบูรณ์

 

[อะไร? ฉันต้องการสิทธิ์ของคุณในการซื้อบ้านหรือไม่? คุณเข้าใจผิดเรื่องนี้ทั้งหมด]

 

แต่ฝางหยวนหยวนไม่ได้ให้โอกาสเจียงเฉินในการอธิบายขณะที่เธอดูหมิ่น

 

เหตุที่ว่าทำไมเธอปฏิเสธอย่างอย่างรวดเร็วแล้วมันเป็นเพราะสิ่งทีเกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้

 

ชายวัยกลางคนที่เพิ่งซื้อบ้านหลังที่สองจากที่นี่เสนอให้เธอ เหตุผลเบื้องหลังมันเป็นเธอหลอกชายหัวล้าน ชายวัยกลางคนคิดว่าหญิงสาวที่น่ารักตกหลุมรักกับเขาดังนั้นเขาจึงเซ็นชื่อของเขาบนสัญญา

 

แต่เมื่อชายวัยกลางคนพบกุหลาบเก้าสิบเก้าดอกในที่ทำงานของเธอ...

 

รายละเอียดที่แน่นอนจะไม่กล่าวถึงแต่ในระยะสั้นชายคนนั้นถูกเตะออกไปโดยผู้รักษาความปลอดภัย ด้วยเหตุนี้ผู้จัดการจึงเตือนเธอ แม้ว่ากฎเกณฑ์โดยนัยในอุตสาหกรรมนี้ไม่ใหม่แต่คุณยังต้องดูหางของคุณ

 

เธอกลัวว่าเจียงเฉินจะดึงบางอย่างออกมาโดยเสนอให้เธอโดยตรง

 

ถ้าเขาทำตัวโง่ของตัวเองที่นี่และขอเธอแต่งงานกับเขา แม้ว่าผู้รักษาความปลอดภัยจะเตะเขาออกไป เธอก็จะเป็นที่น่านินทาระหว่างเพื่อนร่วมงานของเธอและอาจส่งผลต่อโบนัสของเธอในเดือนนี้

 

เธอเลือกที่จะละเว้นผู้หญิงที่ยืนอยู่เบื้องหลังเจียงเฉินซึ่งจะเป็นผู้หญิงที่ทำให้ฝางหยวนหวนอึดอัดใจไม่เพียงแค่ในรูปลักษณ์

 

"คุณรู้จักเธอ?" เซียชียูในโหมดเงียบๆก็เปิดปากของเธอด้วยรูปลักษณ์ที่เป็นอันตราย

 

[ทำไมมันถึงรู้สึกหนาวๆที่นี่ หรือเป็น AC ต่ำเกินไป?] เจียงเฉินตัวสั่น

 

“ผมคิดว่า” เจียงเฉินตอบอย่างเก้ๆกังๆ

 

นี่เป็นการทำลายอารมณ์ลองไปใช้สถานที่ที่แตกต่างกัน

 

กับการกระทำที่หยิ่งของฝางหยวนหยวนทำให้เจียงเฉินไม่อยู่ในอารมณ์อีกต่อไป เขาไม่ได้สนใจแม้แต่จะอธิบายขณะที่เขาพร้อมจะเดินออกไป

 

เมื่อเจียงเฉินกำลังเดินออกไปใน “ความอึดอัดใจ” ฝางหยวนหยวนก็ถอนหายใจออกมาขณะที่เธอประหลาดใจกับความอึดอัดใจของเธอ

 

เป็นสิ่งที่ดีที่ฉันทำด้วยความมั่นใจ ฮ่าฮ่า เจ้างี่เง่า

 

“คางคกที่ต้องการกินหงส์” (กระหายในสิ่งที่ไม่สมควร)

 

เจียงเฉินหยุดแม้ว่ามันจะเบาๆแต่มันก็ไม่สามารถเล็ดลอดหูของเขา

 

เซียชียูก็หยุด อย่างไรก็ตามเธอมองว่ามันรู้สึกดีที่ได้เห็นความขัดแย้งที่จะเกิดขึ้น เจียงเฉินสังเกตเห็นเธอและทำท่าขยะแขยงก่อนที่เขาจะหันกลับไปและเดินไปที่หน้าแผนกต้อนรับส่วนหน้า

 

“อะไร คุณต้องการอะไร? ฉันจะเรียกผู้รักษาความปลอดภัย” ฝางหยวนหยวนเห็นว่าเจียงเฉินกำลังเดินไปหาเธอด้วยท่าทางที่รุนแรงขณะที่เธอเริ่มรู้สึกกระวนกระวาย เธอเริ่มพูดติดๆขัดๆ

 

“ไม่ต้องการอะไร แต่ทำไม? พนักงานต้อนรับสามารถปฏิเสธลูกค้าในการซื้อบ้านได้หรือไม่?” แม้ว่าคุณจะไม่ต้องการให้ฉันซื้อแต่ฉันจะซื้อมันที่นี่และฉันจะซื้อจากคนอื่นที่อยู่ตรงหน้าคุณ

 

เจียงเฉินยกคิ้วขึ้นขณะที่เขาเหลือบมองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เดินผ่าน

 

การจ้องมองที่มีออร่าความตาย

 

[ผู้ชายคนนี้ฆ่าคนมาก่อนใช่มั้ย?!]

 

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจู่ๆรู้สึกกลัวที่จะเข้าไปหาเจียงเฉินขณะที่เหงื่อเย็นไหลลงบนหน้าผากของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

 

แม้ว่าเจียงเฉินไม่ได้ตั้งใจเปิดเผยอะไรก็ตามแต่ความกระหายเลือดที่มืดมนจากโลกแห่งหายนะที่มีความวุ่นวายพุ่งเข้าไปในจิตใจของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้วยการจ้องมองที่น่ากลัวของเขา

 

สัญชาตญาณของเขาจากการที่อยู่ในแก๊งบอกเขาว่าเขาจะไม่สามารถจัดการกับชายหนุ่มข้างหน้าได้ เขาไม่ได้วางแผนที่จะเริ่มต้นการต่อสู้แต่แรงผลักดันหัวหมอของเขาได้สูญเสียไปแล้ว

 

อากาศในห้องเริ่มตึงเครียดขึ้น

 

ในขณะนี้เสียงขอโทษช่วยลดความตึงเครียดในอากาศได้อย่างฉับพลัน

 

“แน่นอนว่าเธอไม่มีสิทธิ์อย่างแน่นอนท่านผู้มีเกียรติ ฉันต้องขอโทษสำหรับพฤติกรรมที่ไม่ดีของพนักงานต้อนรับของบริษัทของเรา”