ตอนที่ 217: เยี่ยมเยือน (2)
แองเจเล่และเซอรี่เดินไปตามเส้นทางป่า หลังจากผ่านไปประมาณสองชั่วโมงพวกเขาก็มาถึงคฤหาสน์ขนาดใหญ่ที่ปลายทางในตอนเที่ยง
ภายในรั้วสีขาวเป็นพื้นที่ที่ปกคลุมไปด้วยหญ้าและตรงกลางมีสิ่งก่อสร้างสูงห้าชั้นที่มีสีเทา
มันเกือบจะดูเหมือนอาคารขนาดเล็กหลายอาคารถูกสร้างภายในอาคารขนาดใหญ่ มีตุ่มแปลกๆมากมายบนผิวของกำแพงและแองเจเล่ยังเห็นระเบียงทรงเปลือกหอย
อย่างไรก็ตาม ทั้งพื้นที่นี้เงียบอย่างสมบูรณ์
ประตูที่รั้วเปิดด้วยตัวมันเองขณะที่ทั้งสองคนเดินไปทางนั้น
เขาเพิ่งตระหนักว่ามีสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กอยู่ข้างรั้ว เขาเป็นชายขนาดจิ๋วที่ปกคลุมไปด้วยผมสีดำสั้น
"ยินดีต้อนรับท่านพ่อมดกรีน" ชายตัวจิ๋วตัวเล็กกว่าคนแคระ เขาดูเหมือนเด็กอายุสามปีที่มีริ้วรอยบนใบหน้าของเขา ชายคนนี้หลังค่อมสวมเสื้อคลุมสีเทาสั้น
"ข้าเป็นคนรับใช้ของท่านชิวา ชื่อของข้าคือนิโคล ข้าเป็นจิตวิญญาณไฟ" นิโคลยืนอยู่ด้านข้างและโค้งให้แองเจเล่อย่างสุภาพ
หัวของเขาอยู่ประมาณเข่าของแองเจเล่
"จิตวิญญาณไฟ" แองเจเล่ตกใจ เขารู้เรื่องสิ่งมีชีวิตนี้ในเรื่องเล่าเท่านั้น อย่างไรก็ตามเขาก็รู้สึกผิดหวังเพราะชายคนนี้ไม่ได้ดูใกล้เคียงกับจิตวิญญาณที่น่าทึ่งที่อธิบายไว้ในหนังสือพ่อมด
พวกเขาเดินเข้าไปในคฤหาสน์และเห็นเส้นทางสีขาวที่ยาวไปถึงประตูของอาคาร
เซอรี่ยังมองไปที่จิตวิญญาณไฟอย่างอยากรู้
นิโคลนำทั้งสองไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว
ประตูเปิดด้วยตัวเองเมื่อทั้งสามเข้าไปใกล้ มีจิตวิญญาณไฟผู้หญิงสองคนยืนอยู่ทั้งสองด้านของประตู พวกเธอดูเหมือนกับนิโคลที่ร่างกายปกคลุมไปด้วยผมสั้นสีดำ พวกเธอดูแปลกๆในชุดเด็ก
โถงหลักถูทาด้วยสีทอง ชายร่างเล็กสวมชุดคลุมสีเขียวอ่อนกำลังรอแองเจเล่ มีอัญมณีและหยกนับไม่ถ้วนถูกฝังอยู่ด้านหลังของชุดคลุมของเขา
"ยินดีต้อนรับท่านกรีน ชื่อของข้าคือชิวา" ชายชราหัวล้านและผิวของเขาปกคลุมไปด้วยริ้วรอยทำให้นึกถึงคางคก
"ยินดีต้อนรับท่านชิวา" แองเจเล่ยิ้ม "ข้าขอโทษด้วยที่ข้าไม่ได้แจ้งให้ท่านทราบก่อนว่าข้าจะมาเยี่ยม"
"ไม่ใช่ปัญหาเลย" ชิวายิ้ม "ข้าได้ไปเยี่ยมท่านไม่นานมานี้แต่ข้าได้รับคำตอบว่าท่านกำลังยุ่งกับการทดลองในห้องทดลองดังนั้นข้าจึงตัดสินใจที่จะทิ้งจดหมายเชิญไว้ให้ท่าน"
"ใช่ มันเป็นการทดลองในห้องทดลองที่สำคัญ"
พวกเขาเดินไปที่โซฟาในห้องโถงและนั่งลง เซอรี่ถูกบอกให้รออยู่ข้างนอกประตู จิตวิญญาณไฟสองคนเสิร์ฟชาดำและผลไม้ให้พวกเขา
"ท่านชิวา ท่านเพลิดเพลินกับสถานที่ที่ดีแบบนี้คนเดียวหรือ" แองเจเล่มองไปรอบๆ
เขาเห็นประติมากรรมเรเวนมากมายบนผนัง คริสตัลเรืองแสงสีทองถูกฝังอยู่ในเพดาน
แจกันตกแต่งบ้านขนาดใหญ่ตั้งอยู่ข้างโซฟา นอกจากนี้ยังมีเปียโนสีดำอยู่ใกล้เตาผิง
พื้นปกคลุมไปด้วยพรมหนาสีขาว
"ข้ามีลูกสาวที่น่ารักและลูกชายที่หล่อเหลาแต่พวกเขาอาศัยอยู่ในพื้นที่อื่น ชายชราเช่นข้าต้องการสถานที่เงียบสงบเช่นนี้" ชิวาถอนหายใจ "ข้าอาศัยมานานกว่าสองร้อยปีในฐานะพ่อมดและข้าทำงานเป็นศาสตราจารย์ในพื้นที่สาธารณะ ข้าได้สอนนักเรียนและข้าได้ใช้ชีวิตที่เงียบสงบที่นี่ พ่อมดกรีน ท่านจะว่าอะไรไหมถ้าข้าถามว่าทำไมท่านถึงตัดสินใจที่จะมาพื้นที่หกวงแหวน"
"ข้าหรือ ข้าเป็นคนเร่ร่อนและข้ามาโนล่าเพื่อหาความรู้ ข้าก็เป็นเหมือนกับคนเร่ร่อนคนอื่นๆที่มาที่นี่ ข้าพบกับคนที่เชิญข้าเข้าสู่พื้นที่หกวงแหวนมิฉะนั้นข้าก็คงจะไม่มีโอกาสที่จะเข้ามา" แองเจเล่รู้สึกขอบคุณอย่างมากสำหรับสิ่งที่อิซาเบลทำให้เขา ถ้าไม่มีเธอเขาก็ยังค้นหาวัสดุทั้งหมดที่เขาต้องการในตลาดสาธารณะ มันจะใช้เวลาหลายปีก่อนที่เขาจะสามารถก้าวไปสู่ขั้นของเหลวได้ นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมเขาตัดสินใจที่จะชดใช้ให้เธอในวันหนึ่ง
แม้ว่าแองเจเล่จะมั่นใจว่าเขาสามารถก้าวไปถึงขั้นของเหลวได้แม้ว่าเขาไม่ได้เข้าพื้นที่ที่ถูกควบคุมโดยองค์กรใหญ่ แต่ความช่วยเหลือของอิซาเบลยังช่วยให้เขาประหยัดเวลาไปมาก
"คนเร่รอนหรือ นั่นเป็นแผนของข้าเช่นกัน ข้าอยากสำรวจโลกแต่ลูกสาวและลูกชายของข้าบอกให้ข้าอยู่ในพื้นที่นี้ พวกเขาปฏิบัติกับข้าเหมือนเด็ก ข้ายังสามารถต่อสู้ได้"
ชิวาดูเป็นชายชราที่ใจดีและมีความรู้ พ่อมดสองคนมีช่วงเวลาที่ดีในการพูดถึงเหตุการณ์ที่พวกเขาเคยประสบในโลกพ่อมด ชิวาคิดว่าแองเจเล่เป็นเพียงพ่อมดแสงทั่วไปแต่ก็ได้รับการพิสูจน์ว่าผิดหลังจากที่สนทนา แองเจเล่มีความคิดที่คล้ายๆกับชิวา พวกเขาแลกเปลี่ยนข้อมูลเกี่ยวกับหัวข้อการวิจัยที่ซับซ้อนบางอย่าง
แองเจเล่ตกใจ มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้ร่วมอภิปรายทางปัญญากับพ่อมดที่มีความรู้ซึ่งอาศัยอยู่มานานกว่าสองร้อยปี เขามีฐานข้อมูลในชิปแต่ชายชราก็รู้จักสิ่งต่างๆมากมายที่เขาไม่เคยได้ยิน การสนทนามีประโยชน์กับเขามาก
พวกเขานั่งบนโซฟาและคุยกันจรกระทั่งดวงอาทิตย์เริ่มตก
"เวลาได้ผ่านไปเร็วจริงๆ ตอนนี้ข้าจะต้องไปแล้ว" แองเจเล่เห็นแสงสีส้มที่ส่องผ่านหน้าต่างและตระหนักว่ามันสายแล้ว
"มันเป็นเรื่องดีสำหรับคนเช่นเรา เวลาคือทั้งหมดที่เรามีใช่ไหม" ชิวาหัวเราะ "กรีน เจ้าไม่ได้ทำงานให้องค์กรใดๆใช่ไหม ทำไมถึงไม่มาที่โรงเรียนของข้า มันมีประโยชน์หลายอย่าง นอกจากนี้เจ้ายังกล่าวว่าเจ้ามีความสนใจในเรื่องเลือดโบราณและโลกโบราณ"
ชิวาหยุดชั่วครู่และตรวจสอบให้แน่ใจว่าจิตวิญญาณไฟไม่ได้อยู่ใกล้ๆแล้วเขาก็กระซิบ "ให้ข้าบอกเจ้าบางอย่าง มีหินพิภพอยู่ในโรงเรียนของข้า ข้าเป็นรองคณบดี เจ้าสามารถเข้าร่วมทีมที่กำลังศึกษาเรื่องหินได้"
"หินพิภพหรือ" แองเจเล่สงสัย "ท่านหมายถึงประตูสู่โลกอื่นใช่ไหม มันจะพาเราไปที่ไหน"
"ข้าไม่รู้" ชิวายักไหล่ "เราใช้เวลานานกว่า 30 ปีแต่ก็ไม่มีความคืบหน้าใดๆ"
แองเจเล่เริ่มพิจารณาข้อเสนอ
"ให้ข้าบอกเจ้าอย่างหนึ่ง นี่เป็นโอกาสของเจ้า พ่อมดจากองค์กรใหญ่สามองค์กรไม่ค่อยมีโอกาสที่จะได้ศึกษาหินพิภพ เรื่องนี้มักถูกปล่อยให้พ่อมดที่แข็งแกร่งที่สุด" ชิวาจ้องที่แองเจเล่และพยายามโน้มน้าวเขา "ดูสิ เจ้าฉลาดและมีความรู้ ข้าคิดว่าเจ้ามีศักยภาพ ชายหนุ่ม" เขายิ้ม
แองเจเล่มองไปที่ใบหน้าที่กำลังยิ้มของชายชราซึ่งทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ
"ถ้าเป็นพิภพจริงๆข้าก็เห็นด้วย อย่างไรก็ตามแผนเดิมของข้าคือการเข้าร่วมหอคอยหกวงแหวน ท่านรู้ว่าข้ามาที่นี่เพื่อหาความรู้ใช่ไหม"
ชิวาลุกขึ้นยืน "มันไม่ใช่ปัญหาเลย เราสามารถมอบชื่อกิตติมศักดิ์ให้กับพ่อมดเหมือนเจ้าได้ โรงเรียนมีประวัติศาสตร์ที่สั้นกว่าสามองค์กรใหญ่แต่ก็เต็มไปด้วยหนังสือพ่อมดโบราณ ข้าสามารถแสดงให้เจ้าเห็นของสะสมได้ภายหลัง"
"ฟังดูดี" แองเจเล่พยักหน้าและลุกขึ้นยืนด้วยเช่นกัน "มันสายแล้ว ตอนนี้ข้าต้องขอตัวก่อน ขอบคุณสำหรับเวลาของท่าน"
"ขอบคุณด้วยเช่นกัน ข้าชอบเจ้าชายหนุ่ม มาหาข้าเมื่อเจ้ามีเวลา" ชิวาพยักหน้าเล็กน้อย "นอกจากนี้หลานชายและหลานสาวของข้าจะมาเยี่ยมข้าในวันที่ 11 ของเดือนหน้า ทำไมเจ้าไม่ชดใช้ให้ข้าด้วยการมาเยี่ยมและข้าสามารถแนะนำเจ้ากับพวกเขาได้"
"ตกลง มันเยี่ยมมากที่ได้เข้าร่วมกิจกรรมในครอบครัว" แองเจเล่ดูผ่อนคลาย
"แล้วครอบครัวของเจ้าเป็นยังไงบ้าง" ชิวาสงสัย
"ข้าไม่ได้ติดต่อกับพวกเขาหลายปีแล้ว" แองเจเล่พูดเสียงเบา เขานึกถึงวันที่เขาใช้เวลาอยู่ที่ท่าเรือมารัว ทุกคนเปลี่ยนไปและทำให้เขาหดหู่
"เป็นเช่นนั้นหรือ" ชิวาลังเลชั่วครู่ "เอาล่ะ ข้าจะบอกให้เด็กสองคนเรียกเจ้าว่าปู่ในครั้งต่อไปที่เจ้ามา"
"อะไรนะ" แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าชิวากำลังคิดอะไร มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาพบกันแต่เขาก็พยายามที่จะให้แองเจเล่เข้าร่วมครอบครัวของพวกเขา
แองเจเล่ไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าวิชาพบว่าเขาเป็นพ่อมดมืดจากแรมโซด้า ความคิดของเขาอาจเปลี่ยนไป
เขาไม่รู้ว่าจะตอบคำของชิวาอย่างไร เขาตัดสินใจที่จะออกไปจากบ้านก่อนที่ชายชราจะทำให้เขาตกใจอีกครั้งกับสิ่งอื่น
แองเจเล่นึกภาพไม่ออกว่ามันจะรู้สึกอย่างไรที่ถูกเรียกว่าปู่ด้วยคนสองคนที่มีอายุมากกว่าเขา
ทันใดนั้นชิวาก็หยุดแองเจเล่เมื่อเขากำลังจะก้าวออกจากประตู
"รอก่อนกรีน" ชายชราปฏิบัติกับเขาเหมือนเพื่อนเก่า "รับไว้"
เขาโยนวัตถุสีดำให้แองเจเล่
ปึก
แองเจเล่จับไว้และมองไปที่มัน "นี่คืออะไร"
"เปิดมันและเจ้าจะรู้" ชิวามีรอยยิ้มที่ลึกลับบนใบหน้า
แองเจเล่เปิดกล่องสีดำ ภายในมีม้วนหนังสือดำที่มีขนาดเท่าฝ่ามือของผู้ชาย
เขาเปิดม้วนและมันอ่านว่า'ตลาดทาสหายาก'
"เจ้าสามารถพบจิตวิญญาณไฟแบบที่ข้ามีได้ที่นั่นถ้าเจ้าโชคดี ตระกูลของอีวานยังส่งอาหารและเสบียงประจำวันให้เจ้าอยู่หรือไม่" ชิวาโบกมือ "หาทาสบางคนที่ถูกจับในสงคราม เจ้าสามารถหาช่างฝีมือ ช่างตัดเสื้อและพ่อครัว ซื้อพวกเขาเพื่อช่วยพวกเขาจากความทุกข์ยาก นอกจากนี้ก็สร้างฟาร์มและปลูกผักของเจ้าเอง เจ้าต้องเตรียมพร้อมสำหรับอนาคต จุดทรัพยากรต้องการคนทำหน้าที่พื้นฐานทุกประเภท"
แองเจเล่คิดชั่วครู่และพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง "ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ข้าจะทำ"
********************************************************
แองเจเล่มองไปที่อาคารเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะออกจากคฤหาสน์
เป๊ง เป๊ง เป๊ง
เสียงจากระฆังดังขึ้น
"มันหกโมงเย็นแล้ว ชิวาบอกข้าว่าระฆังจะดังขึ้นหนึ่งครั้งสำหรับเวลาที่ผ่านไปสองชั่วโมง" แองเจเล่รู้สึกผ่อนคลาย "ไปกันเถอะเซอรี่" เขาเดินไปทางป่า
"ครับ" เซอรี่ขานรับและเดินตามแองเจเล่ ทั้งสองหายไปในป่าอย่างรวดเร็ว
เขาได้รับข้อมูลหินพิภพจากชิวาและรู้ว่ามันไม่ใช่ความลับระดับสุดยอด การศึกษาหินพิภพจะต้องใช้เวลาและดูเหมือนว่ามีบางอย่างที่เกิดขึ้นในโรงเรียนดังนั้นความคืบหน้าจึงช้า
แองเจเล่รู้ดีว่าถึงเวลาที่เขาต้องคิดถึงการเข้าร่วมองค์กรที่แข็งแกร่ง