ตอนที่ 1 ท่านต้องการเป็นนักเดินทางหรือไม่?

“ในที่สุดฉันก็ได้รับฉายาหัวหน้าเผ่าแอฟริกันคนสุดท้าย!การ์ดSSR เดียวที่ฉันได้รับมาคือพระพุทธรูปสองหน้าซึ่งสะสมจากชิ้นส่วนการ์ด ฉันไม่เคยได้รับแม้แต่วิหคสาวหรือนิ้วทองคำ ....ฉันไม่ต้องการเล่นเกมนี้อีกต่อไป!

หลิน ฮวง ไม่มีความรู้สึกใดๆ เขาได้เล่นเกมส์Master XX เป็นเวลาครึ่งปี หลังจากที่เก็บของมานับหมื่น เขาไม่เคยได้รับการ์ดSSRเลย แม้กระทั่งการ์ดSR วิหคสาวหรือนิ้วทองคำก็ตาม  เขาทำได้เพียงเก็บสะสมชิ้นส่วนการ์ดเท่านั้นดังนั้นเขาจึงไม่มีหวังสำหรับการลุ้นการ์ด10ใบ เขาได้ยอมแพ้ในเกมส์นี้ตั้งแต่ที่เขาได้รับฉายาและเริ่มแพ้ในการต่อสู้

เขาวางนิ้วของเขาไว้บนตัวเกมส์ เขาสูดหายใจลึกและลบเกมส์ เมื่อเขากำลังจะเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกง เขาก็สัมผัสได้ถึงโทรศัพท์ที่สั่น จากนั้นเขาก็มองไปที่หน้าจอ มันเป็นสีดำสนิทกับประโยคสีทองตรงกลาง

 

“ท่านต้องการเดินทางผ่านมิติหรือไม่?”

มีเพียงตัวเลือกเดียวด้านล่าง

“ใช่!”

มันดูราวกับการโฆษณาเกมส์ออนไลน์

“ใช่ พ่xง!”

 

เนื่องจากเขาพึ่งลบเกมส์Master XX ไป หลิน ฮวง จึงไม่มีอารมณ์ในการโหลดเกมส์ใหม่ เขากดไปยังปุ่มโฮมบนโทรศัพท์เขา และขณะที่เขาพยายามเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋าเขา มันก็สั่นขึ้นอีกครั้ง เขามองไปที่โทรศัพท์ มันเป็นหน้าเดิม

 

“หยุดมัน!เกมส์มือถือนี่มันราวกับเกมส์ออนไลน์บางเกมส์ที่เด้งขึ้นมาอย่างไม่หยุด ใครจะต้องการเล่นเกมส์เช่นนี้กัน?”เขาขมวดคิ้วและปิดมันไป เช่นเดียวกับเขาที่ต้องการเก็บโทรศัพท์ หน้าเดิมมันก็เด้งขึ้นมาอีกครั้ง

“มันอาจจะเป็นไวรัส?”หลิน ฮวง ขมวดคิ้ว

 

เขารักในโทรศัพท์ที่พึ่งซื้อใหม่ของเขา มันคือโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุด iFruit7  เขาใช้เงินเดือนหนึ่งเดือนของเขาเพื่อซื้อมัน เขารีสตาร์ทโทรศัพท์ของเขาและมองไปยังหน้าจอสักพัก หน้านั้นไม่ได้เด้งขึ้นมาอีกครั้ง เขาจึงโล่งใจ  แต่เมื่อเขากำลังจะเก็บมัน โทรศัพท์ของเขาก็สั่นและหน้าเดิมก็ได้โผล่ขึ้นมา

 

“ท่านต้องการเดินทางผ่านมิติใช่หรือไม่?”

มีเพียงตัวเลือกเดียวด้านล่าง

“ใช่!”

“เชี่ย มันยังไม่หายไปอีก!”หลิง ฮวง โกรธอย่างมาก

“ฉันจะซ่อมมันในภายหลัง แต่ฉันอยากจะเห็นเกมส์โง่ๆนี้และฉันจะร้องเรียนมัน!”

หลังจากที่ลังเลสักพัก หลิน ฮวง ก็กดปุ่ม’ใช่’บนหน้าจอ ขณะที่เขาแตะปุ่ม’ใช่’หน้าจอก็เริ่มเปลี่ยนไป

“เรียนผู้สมัครทริปท่องมิติ ทางเราขอบคุณอย่างสูงที่ยอมรับคำขอของเรา โปรดอ่านข้อกำหนดและเงื่อนไขอย่างละเอียด หากท่านยอมรับ โปรดกด’ยอมรับ’และท่าน จะเป็นนักท่องมิติอย่างเป็นทางการ หลังจากที่ท่านได้รับรหัสนักเดินทางแล้ว เราจะส่งนิ้วทองคำให้ท่านและส่งท่านไปยังโลกอื่น  ขอให้สนุก!”

 

คำพูดได้ปรากฏขึ้น20วินาทีก่อนที่ข้อกำหนดและเงื่อนไขจะเด้งขึ้นมา

 

“1 อัตราการเสียชีวิตของนักเดินทางสูงถึง73% โปรดเตรียมตัวก่อนการเดินทาง สาเหตุของการเสียชีวิตมีดังนี้:

การฆ่าตัวตาย- อัตราการเสียชีวิต 48%”

ตายผ่านการต่อสู้ – อัตราการเสียชีวิต 33%”

ตายตามธรรมชาติ – อัตราการเสียชีวิต 10% “

ลอบสังหาร – อัตราการเสียชีวิต 6% “

ไม่สามารถเปิดใช้งานนิ้วทองคำ – อัตราการเสียชีวิต 2%”

โชคไม่ดี – อัตราการเสียชีวิต 1%”

…

หลิน ฮวง เหลือบมองเพียงไม่กี่หน้าเนื่องจากข้อกำหนดและเงื่อนไขมันมีถึง118หน้า เขาขี้เกียจอ่านพวกมันดังนั้น เขาจึงเลื่อนไปที่ด้านล่างและกดปุ่ม’ยอมรับ’

 

“ผู้สมัครที่น่านับถือ ท่านเป็นนักท่องมิติอย่างเป็นทางการแล้ว รหัสนักเดินทางของท่านคือ 142857 กำลังป้อนหน้านิ้วทองคำ....”

 

หน้าจอได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง มันกลายเป็นที่สุ่มที่มี36ช่อง(เป็นspinnerครับ เป็นวงกลม) แต่ละช่องมีขนาดเท่ากันและมีเครื่องหมายคำถามสีทองอยู่ทุกช่อง โดยมีเข็มชี้ชี้ไปในทิศทาง12นาฬิกา  มีปุ่มสองปุ่มที่ด้านล่าง หนึ่งคือ’เริ่ม’อีกหนึ่งคือ’หยุด’ นอกจากนี้มันยังมีคำอธิบายของกฏ อยู่ใต้ปุ่ม

 

“กด’เริ่ม’และเข็มชี้จะเริ่มหมุน กด’หยุด’เพื่อหยุดเข็มชี้  รายการที่เข็มหยุดจะเป็นนิ้วทองคำของท่าน หากท่านไม่กดปุ่ม’หยุด’ เข็มชี้จะหยุดโดยอัตโนมัติภายในหนึ่งนาทีนับจากเริ่มหมุน

“จนถึงตอนนี้ พวกมันยังไม่แสดงชื่อของเกมส์ให้ฉันได้เห็น ให้ฉันดูหน่อยว่าเกมส์นี้คืออะไร!”หลิน ฮวง กด’เริ่ม’และเข็มชี้ก็เริ่มหมุนด้วยความเร็ว สักพักเขาก็กดปุ่ม’หยุด’หลังจากที่มันเริ่มชะลอตัว เข็มชี้ก็ได้หยุดที่หนึ่งในเครื่องหมายคำถาม

 

จากนั้นมันก็กลายเป็นการ์ดสีดำและที่สุ่มก็ได้หายไป การ์ดถูกขยายและครอบทั้งหน้าจอเขา หลิน ฮวง เลิกคิ้วขึ้น การ์ดมันถูกออกแบบอย่างสวยงามด้วยลวดลายที่เป็นโลหะสีดำและทองบนขอบ

 

“เป็นการ์ดที่ไม่เลว....”หลิน ฮวง กล่าวชม อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาคิดถึงเกมส์Master XXที่เขาใช้เวลาเล่นถึงครึ่งปี เขาก็กลายเป็นอารมณ์เสียอีกครั้งเนื่องจากมันเป็นเกมส์การ์ด

ขณะที่เขาจมอยู่กับความคิด แสงสีดำก็ยิงออกจากโทรศัพท์เข้าใส่หน้าผากเขา หลิน ฮวง ไม่ได้สังเกตเห็นมันขณะที่เขามองไปยังหน้าจอโทรศัพท์ที่เริ่มเปลี่ยนไป

 

“นิ้วทองคำได้ถูกส่งไปแล้ว ตอนนี้ เรากำลังสุ่มโลกเริ่มต้นสำหรับการเดินทางนี้....”

“ในที่สุด ฉันก็กำลังเข้าเกมส์?”หลิน ฮวง ยิ้มออกมา

“ทันทีที่ฉันเห็นชื่อเกมส์ ฉันจะแคปหน้าจอและร้องเรียนเกมส์โง่ๆนี้!”

ไม่ช้า หน้าจอโทรศัพท์เขาก็เปลี่ยนแปลงอีกครั้ง

 

“โลกเริ่มต้นที่สุ่มได้คือ’สวรรค์แห่งมอนสเตอร์’”

“นักเดินทาง 142857 ขอให้สนุกกับการเดินทาง!”

“ตุบ!”

 

iFruit7 สีทองของเขาหล่นไปบนพื้น หน้าจอมันแตกร้าว และหลิน ฮวง ได้หายไปจากตำแหน่งที่เขายืนอยู่....

....

“รหัสนักเดินทาง 142857”

“ชื่อ: หลิน ฮวง”

“เพศ : ชาย”

“อายุก่อนเดินทาง : 25ปี”

“อายุหลังเดินทาง : 15ปี”

“โลกเริ่มต้น” สวรรค์แห่งมอนสเตอร์”

“สถานะ : หลิน ฮวง เพศชาย อายุ15 น้องสาววัย13ปี คือครอบครัวคนเดียวที่เหลืออยู่ในโลก  เกิดโดยกงล้อชีวิตที่แตกหัก อายุชีวิตของเขาจึงสั้นกว่าคนปกติ10เท่า

“อายุชีวิตที่เหลืออยู่ : 91วัน”

“การผสานความทรงจำ : 98%”

“จำนวนการเดินทาง : 1”

“สถานะนิ้วทองคำ : ปิดการใช้งาน”

 

เมื่อมองไปยังหน้าจอกึ่งโปร่งใส หลิน ฮวง ก็ตกใจเล็กน้อย เขาไม่อาจจำได้ว่าเขามองไปยังหน้าต่างนี้กี่ครั้งแล้วในสัปดาห์นี้

มันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์นับแต่ หลินฮวง ได้ออกเดินทางมายังโลกนี้และกลายเป็นเด็กวัยรุ่นอายุ 15 ปี เขาเป็นคนที่โดดเด่น และเป็นหนึ่งในผู้ที่พึ่งจบการศึกษามาสดๆร้อนที่สถาบันนักล่ากองหนุน เขาได้รับคำแนนเต็มในทุกๆการสอบ อย่างไรก็ตาม เขากลับตกต่ำลงด้วย – กงล้อชีวิตที่พัง

มันมีรอยแตกในกงล้อชีวิตที่ดูราวกับหินสีเทาในร่างกายเขา มันแตกเกือบจะครึ่งหนึ่ง ท่ามกลาง360ดวงชีวิต มีเพียง3ดวงที่ส่องสว่างและหนึ่งในนั้นมันก็ช่างสลัว

คนทั่วไป ดวงชีวิต3ดวงนี้มันหมายถึง3ปี แต่ทว่าเขากลับเร็วกว่าคนอื่น10เท่า ดังนั้น หลิน ฮวง จึงอยู่รอดได้อีก3เดือนเท่านั้น

 

“ฉันดูดีขึ้นในตอนนี้ บางที มันอาจเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันมีความสุข”หลิน ฮวง ส่ายหัวขณะที่เขาหัวเราะกับตัวเองตรงด้านหน้ากระจก

เขามีผมสั้นฟู่ฟองสีดำและดวงตาสีดำเข้ม หลิน ฮวง มีรูปลักษณ์ท่ดี อย่างไรก็ตาม ภายในไม่กี่วินาที เขาก็กำหมัดแน่นและขมวดคิ้ว

 

“อะไรคือการใช้ให้ดูดี?แม้นิ้วทองคำนั่นจะถูกส่งมาพร้อมกับฉันก็ตาม แต่อย่างน้อย ช่วยส่งคู่มือการใช้มันให้ฉันที มันผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วและฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันจะเปิดใช้งาน เสี่ยว ไห่ ยังไง....”

เสี่ยว ไห่ คือนิ้วทองคำที่หลิน ฮวง สุ่มได้ก่อนที่เขาจะเดินทาง มันเป็นการ์ดสีดำและเขาได้พยายามทุกวิถีทางที่เป็นไปไม่ได้เพื่อจะเปิดใช้งานมัน แต่เขาก็ล้มเหลว เขาไม่รู้ว่าเขาจะต้องใช้งานมันยังไง

 

“หนูกลับมาแล้วค่ะ พี่!”

 

ขณะที่หลิน ฮวง ชี้กระจก และตำหนิเกมส์ เขาก้ได้ยินเสียงเด็กสาวจากด้านหลังประตู ประตูปิดอยู่ไม่นานนักและเขาก็รู้ว่าเด็กสาวต้องใส่รหัสก่อนและเข้ามาในบ้าน

จากนั้นเขาก็ปิดหน้าต่างกึ่งโปร่งใสไปและเก็บซ่อนอารมณ์ของเขาก่อนที่จะเดินลงบันไดไป เขาอาศัยอยู่ในบ้านเล็กสองชั้นที่ที่ห้องนอนสองห้องอยู่บนชั้นสอง

เขามาถึงชั้นล่างและยิ้มให้กับเด็กสาวผู้ที่กำลังเปลี่ยนรองเท้าของเธอ

เด็กสาวดูราวกับเด็กอายุ13ปี มีผมสีดำยาวเลยหูไปเล็กน้อย เส้นผมของเธอปกคลุมคิ้วเธอทั้งหมดและดวงตาของเธอก็สดใสไร้เดียงสา เธอสวมเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนสีน้ำเงินและรองเท้าผ้าใบสีขาว นั่นทำให้เธอดูราวกับเด็กผู้ชาย

 

“ซิน เอ๋อ น้องกลับมาแล้ว!ล้างมือก่อนสิ เรากำลังจะกินอาหารเย็นกัน”

 

พวกเขานั่งตรงข้ามกัน ขณะที่พวกเขากำลังกินข้าว หลิน ฮวง ก็เสียววูบ ไม่นานนัก วิดิโอกึ่งโปร่งใสก็ฉายตรงหน้าเขา มันเป็นสิ่งเดียวที่เกิดขึ้นกับหลิน ซิน!ดวงตาของเธอเบิกกว้างเมื่อเห็นแหวนของเธอฉายภาพวิดิโอ

มันเป็นแหวนที่ทุกคนจะได้รับเมื่อเกิดขึ้น มันมีข้อมูลรวมถึงบัญชีส่วนบุคคล และพื้นที่เก็บของขนาดเล็ก นอกจากนี้ มันยังเป็นเครื่องมือที่เชื่อมต่อกับเครือข่ายหัวใจ การฉายภาพเช่นนี้มันหาได้ยากและมันจะปรากฏขึ้นเมื่อเกิดเหตุการณ์ขึ้น และมันหมายถึงเหตุการณ์ร้ายแรง

 

“หืม?”หลิน ฮวง หยุดกินและจ้องมองภาพ หลิน ซิน เองก็รู้สึกแปลกๆเช่นกัน

มีชายวัยกลางคนที่มีท่าทางตึงเครียดในวิดิโอ หลิน ฮวง รู้จกเขา เขาคือผู้สื่อขาวจากเขตปลอดภัย 7    ซึ่งเป็นคนที่โด่งดังพอสมควร

 

“ข่าวด่วน!มีบางคนพบกับตาเสมือนทางตะวันออกเฉียงใต้จากเขต7D101ไป310กิโลเมตร มีความเป็นไปได้สูงที่จะเกิดการบุกรุกของมอนสเตอร์ เหล่าผู้ที่พักอาศัยอยู่ในแถบนั้น โปรดระวัง อย่าออกจากที่พักในคืนนี้”

 

หลังจากที่รับฟังข่าว หลิน ฮวงก็ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินถึงรหัสเขต  เขต7D101คือรหัสอย่างเป็นทางการของเมือง วูหลิน   บ้านของเขา!

ขึ้นอยู่กับขนาดของพื้นที่ เมืองวูหลินแบ่งออกเป็น4ระดับ A B CและD ซึ่งแทนถึงขนาดของพื้นที่ ใหญ่ กลาง เล็ก และขนาดแกน หรือก็คือเล็กสุด เลข7ก่อนตัวอักษร Dหมายถึงรหัสปลอดภัยขณะที่เลข101ด้านหลังคือรหัสที่มั่น

ตาเสมือนที่กล่าวถึงในวิดิโอคือประตูมิติที่เปิดให้เหล่าสัตว์ประหลาดบุกสู่โลกมนุษย์ มันถูกตั้งชื่อว่าตาเสมือนก็เพราะมันดูราวกับม่านตาโปร่งใสขนาดใหญ่ที่อยู่บนท้องฟ้า

 

“พี่ค่ะ ตาเสมือนอยู่ใกล้กับบ้านเรา สัตว์ประหลาดจะมายังเมืองเรา?”หลิน ซิน ถามอย่างเป็นกังวล

“อย่ากังวลไปเลย ตอนนี้ข่าวได้ถูกปล่อยออกมาแล้ว นักล่ามอนสเตอร์จะต้องได้รับข่าวเช่นกัน ในความเป็นจริง พวกเขาจะต้องได้รับข่าวสารที่เร็วกว่าพวกเรา นอกจากนี้ มันยังมีกำแพงป้องกันของฐานที่มั่นซึ่งจะไม่พังโดยง่ายนัก”หลิน ฮวง กล่าวอย่างมั่นใจ “มากินกันเถอะ!”

 

หลังจากมื้อเย็น หลิน ซิน ก็ได้กลับไปยังห้องของเธอ เพื่อเริ่มทำการบ้านขณะที่หลิน ฮวง ได้ล้งาจาน ท้องฟ้าได้มืดลง หลิน ฮวง ก็กลับไปยังห้องของเขาและมองไปที่หน้าของเครือข่ายหัวใจเพื่อตรวจสอบเกี่ยวกับตาเสมือน  ในเครือข่ายหัวใจ มันมีรายงานข่าวอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับตาเสมือน

 

“นักล่าได้มาถึงฐานที่มั่น 7D101 แล้ว   ใกล้กับตาเสมือนเพื่อที่จะไล่ล่าสัตว์ประหลาดเหล่านั้น”

“นักล่าระดับเงิน  หลี่ หลาง ได้ปรากฏตัวใกล้กับฐานที่มั่น 7D101!”

“นักล่าระดับเงิน หลี่ หลาง ได้นำพานักล่ามาด้วย18คน”

“หลังจากใช้เวลานานถึงชั่วโมงเพื่อล่าและสังหาร มอนสเตอร์ระดับเหล็กและขึ้นไปภายใน100กิโลเมตรของ7D101ก็ถูกฆ่าล้างจนหมด  นักล่ายังคงเข้าร่วมกับกองกำลังเพื่อที่จะดำเนินการภารกิจในพื้นที่ต่อ”

…

หลิน ฮวง รู้สึกโล่งใจเมื่ออ่านข่าว เขาทำเสียงมั่นใจเมื่อเขากำลังปลอบหลิน ซิน แต่ภายในนั้น เขาไม่มั่นใจเลย ไม่ว่าจจะยังไง เขาพึ่งจะมาถึงโลกนี้เดือนแรกและมันเป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับตาเสมือน แต่จากสิ่งที่เขาได้อ่านบนเครือข่ายหัวใจ มันไม่มีการคุกคามของมอนสเตอร์จากตาเสมือนนั่น

เวลาและตำแหน่งของตาเสมือนจะเปิดขึ้นโดยสุ่ม มันไม่สามารถกำหนดจำนวนและระดับของมอนสเตอร์ได้ หากจำนวนและระดับของมอนสเตอร์สูงเกินไป พวกมันก็จะฆ่านักล่าได้มากกว่า10 รวมถึงนักล่าระดับทอง  กำแพงของฐานที่มั่นขนาดเล็กเช่นเมืองวูหลิน จะไร้ค่า ราวกับกาวกระดาษเมื่อเผชิญหน้ากับฝูงมอนสเตอร์ มันจะสิ้นหวังและไร้ประโยชน์ที่จะพยายามหยุดยั้งสัตว์ประหลาดเหล่านั้น

ในช่วงสัปดาห์แรกนับแต่หลิน ฮวงมาถึงโลกนี้ แม้ว่าเขาจะไม่รู้วิธีการใช้นิ้วทองคำ เขาก็รู้ดีว่าโลกที่เขาอยู่เป็นเช่นไร

มีช่องประวัติศาสตร์หลายช่องที่พูดถึงการโจมตีของมอนสเตอร์บนเครือข่ายหัวใจ หลิน ฮวง ถึงกับผงะเมื่อเห็นมันเป็นครั้งแรก

เขาจะคิดถึงอะไรเมื่อเห็นถึงซากปรักหักพังของฐานที่มั่นขนาดใหญ่ เขาจดจำทุกรายละเอียดของวิดิโอที่ถูกบันทึกไว้ได้

รูม่านตาสีเลือดขนาดใหญ่ได้เปิดขึ้นในช่องว่างและมอนสเตอร์จำนวนนับไม่ถ้วนได้หลั่งไหลออกมาจากมัน ภายในไม่กี่วินาที พวกมันได้ทำลายกำแพงของฐานที่มั่นขนาดใหญ่ ในวันนั้น ผู้คนเกือบพันล้านได้ถูกฆ่าล้างโดยมอนสเตอร์นับล้านภายในไม่กี่ชั่วโมง

ฐานที่มั่นถูกปกคลุมไปด้วยเลือดและซากศพที่ลอยอยู่ในทะเลเลือด ขณะที่เหล่าสัตว์ประหลาดต่างกินซากศพเหล่านั้น.....

ฐานที่มั่นที่หลิน ฮวง อาศัยอยู่นั้นเป็นเพียงฐานระดับD เมืองเล็กๆแห่งนี้มีประชากรน้อยกว่าหนึ่งแสนคน แต่อย่างน้อยมันก็ตั้งอยู่ในเขตปลอดภัย หากฐานที่มั่นนี้ถูกโจมตีโดยมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ง ทุกๆคนจะตายก่อนที่นักล่าจะมาช่วยเหลือพวกเขา โชคดี ที่เกิดเปิดของตาเสมือนนี้เพียงแค่ปล่อยมอนสเตอร์กลุ่มเล็กๆออกมาและนักล่าก็สามารถฆ่ามันได้

หลิน ฮวง จมลึกลงไปในความคิดก่อนที่จะปิดเครือข่ายหัวใจ

 

“จากความเร็วของชีวิตที่เสียไป ฉันเหลือชีวิตอีกแค่91วัน คำถามที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือ....วิธีใดกันที่ฉันจะได้รับผลึกแห่งชีวิตมาเพื่อเติมดวงชีวิตฉัน?ฉันไม่รู้ว่าฉันจะเปิดใช้งานนิ้วทองคำยังไง ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุดคือปล่อยมันไป ผลึกแห่งชีวิตมีขายอยู่บนเครือข่ายหัวใจแต่มันแพงเกินไป ราคาขั้นต่ำของมันในปีนี้คือหนึ่งแสนเครดิต ฉันไม่มีแม้กระทั่ง30000เครดิต!”

 

ผลึกแห่งชีวิตเป็นไอเท็มที่พิเศษ มันแทบจะไม่ตกจากมอนสเตอร์ มันมีดวงชีวิตจำนวนมากในคริสตัล มันต้องเคี้ยวเข้าไปในปากและดวงชวิตในคริสตัลจะเข้าไปในกงล้อชีวิต

 

“วิธีที่รวดเร็วคือการได้รับคริสตัลแห่งชีวิตโดยการล่ามอนสเตอร์และขายวัตถุดิบที่ได้จากร่างกายมอนสเตอร์  มัเป็นความเชื่อมั่นว่าผลึกแห่งชีวิตจะหาได้จากการล่า อย่างไรก็ตาม ด้วยความสามารถของฉันในตอนนี้ซึ่งไม่อยู่แม้กระทั่งระดับเหล็ก ชนิดของสัตว์ประหลาดที่ฉันสามารถสู้ได้นั้นมันช่างไร้ค่า.....บางทีมันอาจจะมีผลึกแห่งชีวิตเหลืออยู่สักอัน ฉันควรจะเตรียมตัวในพรุ่งนี้และออกไปในวันถัดไป!”

 

มันเป็นช่วงดึก หลิน ฮวง จ้องไปบนท้องฟ้ามืดผ่านหน้าต่างในห้องเขา หลังจากนั้นไม่นาน ในหัวของเขาก็ว่างเปล่าและเขาก็นอนลงไปบนเตียง

ตกดึก เสียงดังเหมือนกระจกแตกก็ดังขึ้นทำให้เขาตื่น

 

“กรี้ด....!!”

 

หลิน ฮวง ได้ตื่นขึ้น เขาได้ยินเสียงของเด็กสาวที่กรีดร้องในสภาพกึ่งกลับกึ่งตื่น เสียงกรีดร้องมันอยู่ใกล้มากและเขาสามารถบอกได้ว่า มันคือเสียงของน้องสาวเขา เสียงของหลิน ซิน

เขาพุ่งพรวดออกจากเตียงและถลาไปยังห้องของหลิน ซิน เขาไม่มีเวลาที่จะเปลี่ยนชุด เขายังคงอยู่ในชุดนอนของเขา

จากนั้นเขาก็กระแทกประตูเข้าไป...