TWO Chapter 7 ตลาด และลูกหมาป่า

TWO Chapter 7 ตลาด และลูกหมาป่า

หลังจากเจ้าเต๋อเสี้ยนและคนอื่นๆออกไป โอหยางโชวไม่ได้นั่งเฉยๆ เขาออกไปช็อปปิ้งในตลาดขั้นต้น เพื่อดูว่าะได้รับสิ่งดีๆหรือไม่

ตลาดขั้นต้น ตั้งอยู่ที่มุมตะวันตกเฉียงเหนือของหมู่บ้าน ใกล้กับทางเข้าหมู่บ้าน ตลาดครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ นอกเหนือจากอาคารไม้ขนาดเล็กที่ใช้ทำธุรกรรม ฝั่งตะวันตกเป็นพื้นที่โล่งสำหรับรับสินค้า

เขาเดินเข้าไปในอาคารไม้ขนาดเล็กนั้น ด้านซ้ายของห้องโถงเป็นจอแสดงผลเหมือนจอคอมพิวเตอร์ ด้านขวาเป็นรูปแบบการเคลื่อนย้ายด้วยเทเลพอร์ต

ตลาดในเกมส์อยู่เหนือเส้นเวลาของเกมส์ ด้านซ้ายเป็นผลิตภัณฑ์ทางเทคโนโลยี ด้านขวาเป็นผลิตภัณฑ์ทางเวทมนต์

พื้นที่ทำธุรกรรมของตลาดขั้นต้น คือ พื้นที่โดยรอบเมืองต้าหลี่ คริสตัลเทเลพอร์ตไม่สามารถส่งสิ่งมีชีวิตได้ และการทำธุรกรรมทั้งหมด ผู้ขายต้องเสียภาษี 20%

โอหยางโชวมองไปที่ด้านซ้ายของจอแสดงผล พบว่าโปรแกรมซื้อขายทั้งหมดถูกแบ่งเป็น 4 ส่วน คือ ส่วนวัสดุ ส่วนรายการพิเศษ และอีก 2 ส่วนที่เป็นสีเทายังไม่เปิดให้ใช้งาน คือ ส่วนการประมูล และส่วนการเจรจาต่อรอง

ส่วนวัสดุมีทุกอย่างตั้งแต่ อาหาร ไม้ หิน แร่ เสื้อผ้า จนถึงเกลือ มีเพียงพวกอาวุธ ชุดเกราะ และอุปกรณ์ทางทหารที่เป็นสิ้งต้องห้ามจึงไม่มีขายในนี้

มองไปที่ราคาสินค้า อาหาร   10 เหรียญทองแดง/ 1 หน่วย

ไม้   20 เหรียญทองแดง/ 1 หน่วย

เหล็ก 100 เหรียญทองแดง/ 1 หน่วย

แน่นอนว่าราคามันไม่ถูก ดินแดนของเขาต้องการไม้มากที่สุด เขาจึงซื้อไม้มา 500 หน่วย จ่ายด้วย 1 เหรียญทอง

เขาสนใจในส่วนรายการพิเศษ เปิดหน้าจอพบว่าสินค้าถูกแบ่งเป็น 4 รายการ คือ แบบแปลนก่อสร้าง คู่มือเทคโนโลยีการผลิต หนังสือทักษะ และอื่นๆ

อาคารทุกหลังในดินแดน ต้องใช้แบบแปลนสิ่งก่อสร้าง มีตั้งแต่ขั้นต้น ขั้นกลาง ขั้นสูง จนถึงขั้นพรีเมี่ยม

สำหรับการก่อสร้างดินแดน นอกเหนือจากการอัพเกรดอาคารที่สำคัญแล้ว การก่อสร้างอาคารอื่นๆไม่ได้ถูกจำกัดไว้ ตราบเท่าที่คุณมีคุณสมบัติตามข้อกำหนด คุณสามารถสร้างมันได้

ตัวอย่างเช่น ถ้าคุณมีแบบแปลนหอนางโลม แล้วคุณสามารถสร้างมันได้ แม้จะเป็นสิ่งก่อสร้างของเมืองขนาดกลางระดับ 3 ก็ตาม

การสร้างหอนางโลม ต้องจ่ายเงิน 1000 เหรียญทอง หากพวกเขามีเงินมากพอก็สามารถสร้างมันได้ แต่ถึงแม้จะมีเงินก็ไม่มีใครโง่พอจะเสียเวลากับอาคารเช่นนี้

โอหยางโชวจำเป็นต้องซื้อแบบแปลนโรงครัว ห้องน้ำสาธารณะ ที่อยู่อาศัย ร้านช่างตีเหล็ก ร้านขายของชำ และค่ายทหาร แต่ละแปลนมีราคา 2 เหรียญทอง เขาจ่ายไปทั้งหมด 12 เหรียญทอง

อันที่จริง การทำแบบนี้ค่อนข้างแปลก เพราะผู้เล่นส่วนใหญ่จะไม่ซื้อแบบแปลนจากตลาดโดยตรง พวกเขาสามารถดรอปได้จากการฆ่าโจร NPCที่เป็นมนุษย์นั้นมีโอกาสดรอปของพวกนี้

โอหยางโชวทำเช่นนี้ได้ เพราะเขามีเงิน 100 เหรียญทอง เขาใช้เงินในช่วงเริ่มต้นเพื่อแลกกับการพัฒนาที่รวดเร็วของหมู่บ้านของเขา เขาต้องการนำหน้าคนอื่นๆ

นอกจากนี้เขาใช้อีก 15 เหรียญทอง กับแบบแปลนพิเศษอีก 3 ชิ้น คือ แบบแปลนเรือข้ามฟาก แบบแปลนท่าเทียบเรือ แบบแปลนอู่ต่อเรือ

อาคารเหล่านี้เป็นอาคารเกี่ยวกับเส้นทางน้ำ สามารถสร้างได้เฉพาะแนวชายฝั่งเท่านั้น

หลังจากซื้อแบบแปลนแล้ว เขามองดูรายการคู่มือเทคโนโลยีการผลิต รายการนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับอุตสาหกรรม โดยใช้ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี เป็นการผลิตแบบพิเศษ

โอหยางโชวเลือกคู่มือเทคโนโลยีการผลิตเกลือราคา 20 เหรียญทอง และคู่มือเทคโนโลยีการผลิตรถชี้ทิศใต้(เข็มทิศจีน) ราคา 10 เหรียญทอง ในความเป็นจริงในสมัยโบราณเกลือจะถูกขายโดยรัฐเท่านั้น แต่ในเกมส์ไม่เหมือนกัน นอกจากสินค้าทางทหารแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถซื้อ-ขายได้

ถ้าลอร์ดไม่มีเทคโนโลยีผลิตเกลือ เพื่อแยกเกลือจากน้ำทะเลมาใช้ พวกเขาจะเสียทรัพยากรในการซื้อเกลือโดยเปล่าประโยชน์ ส่วนเข็มทิศเป็นส่วนประกอบสำคัญในการทำงานบางอย่างในภายหลัง

หนังสือทักษะแบ่งออกเป็น 3 ประเภท และยังมีทักษะแบบพิเศษอีกด้วย หนังสือทักษะนี้ใช้ได้เฉพาะกับผู้เล่นเท่านั้น ส่วนNPCสามารถเรียนรู้ด้วยตนเองเท่านั้น โอหยางโชวเลือกหนังสือทักษะ การขี่(ขั้นต้น) ทักษะหอก(ขั้นต้น) ทักษะยิงธนู(ขั้นต้น) และทักษะการตรวจสอบ(ขั้นต้น) เขาใช้จ่าย 1 เหรียญทองสำหรับ 1 ทักษะ

สำหรับรายการที่ 4 อาจจะมีของแปลกๆปรากฎขึ้น รายการนี้พึ่งโชคเป็นอย่างมาก โอหยางโชวมองรายการสินค้า เขารู้สึกผิดหวังที่ไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อเขา หรือไม่ก็แพงเกินไป ในขณะที่เขากำลังจะปิดหน้าจอ มันก็รีเฟรชรายการใหม่

รายการสินค้าใหม่ปรากฎขึ้นบนหน้าจอ : รูปปั้นเทพธิดาหม่าโจ้ว(เสียหาย)[Mazu God Statue (Broken)] ราคา 20 เหรียญทอง เมื่อมองไปทีคุณสมบัติ โอหยางโชวไม่ลังเลเลยที่จะซื้อมัน

ชื่อ : รูปปั้นเทพธิดาหม่าโจ้ว(เสียหาย)

ระดับ : ระดับเงิน

การประเมิน : นี่คือรูปปั้นของเทพธิดาหม่าโจ้วที่เสียหาย มีร่องรอยอำนาจของเทพธิดาหม่าโจ้วเล็กน้อย ต้องมีการสักการะเป็นเวลานาน เพื่อให้รูปปั้นฟื้นฟู

คุณสมบัตื : พรของเทพีแห่งท้องทะเล(โอกาสรอดจากการเดินเรือผ่านทะเลที่เกิดพายุ เพิ่มขึ้น 40%)

เพื่อที่จะสักการะเทพธิดาหม่าโจ้ว โอหยางโชวต้องซื้อแบบแปลนในการสร้างวัดเพิ่มเติมอีก วัดเป็นสิ่งจำเป็นในการอัพเกรดเป็นหมู่บ้านระดับ 3 เขาได้จ่ายไปอีก 10 เหรียญทอง

หลังจากซื้อสินค้าล็อตใหญ่ โอหยางโชวมีเหรียญทองเหลือเพียง 11 เหรียญเท่านั้น เขาใช้เงินเป็นน้ำจริงๆ หลังจากเสร็จสิ้นการซื้อ โอหยางโชวมุ่งไปที่คริสตัลด้านขวาของห้องโถง

คริสตัลเปร่งแสงระยิบระยับสีขาว จากนั้นแบบแปลน 10 ฉบับ คู่มือเทคโนโลยีการผลิต 2 เล่ม หนังสือทักษะ 4 เล่ม และรูปปั้นเทพธิดาหม่าโจ้ว ก็ปรากฎขึ้น

สำหรับไม้ 500 หน่วย อยู่ตรงหน้าทางเข้าอาคารขนาดเล็กนี้ เขาใช้หนังสือทักษะทันที และเก็บของที่เหลือทั้งหมดใส่กระเป๋าเก็บของ

“แจ้งเตือนระบบ : ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ฉีเยว่หวู่ยี่ สำหรับการเรียนรู้ทักษะ การขี่ขั้นต้น”

“แจ้งเตือนระบบ : ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ฉีเยว่หวู่ยี่ สำหรับการเรียนรู้ทักษะ การใช้หอกขั้นต้น”

“แจ้งเตือนระบบ : ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ฉีเยว่หวู่ยี่ สำหรับการเรียนรู้ทักษะ การยิงธนูขั้นต้น”

“แจ้งเตือนระบบ : ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ฉีเยว่หวู่ยี่ สำหรับการเรียนรู้ทักษะ การประเมินขั้นต้น”

ด้านนอกอาคาร เจา้เต๋อเสี้ยน และลูกน้อง 7 คนของเขา เดินเข้ามาหลังจากสร้างรั้วไม้เสร็จด้านหนึ่ง โอหยางโชวต้องจดแจงงานให้พวกเขา พื้นที่หมู่บ้านระดับ 3 จะครอบคลุมพื้นที่ 1 ตารางกิโลเมตร รั้วไม้ทั้งหมดจะยาว 4 กิโลเมตร เป็นโครงการขนาดใหญ่

ในแผนของโอหยางโชว ตรงกลางของรั้วไม้ด้านเหนือจะเป็นประตูหลัก ในขณะเดียวกันจะมีประตูทางด้านทิศตะวันออกและใต้ เพื่อความสะดวก ลานไม้และเหมืองหิน จะถูกสร้างขึ้นในทิศตะวันตกของดินแดน ดังนั้น ประตูทิศตะวันตกจะเป็นตัวกำหนดการนำเข้าและส่งออกทรัพยากร

ในขณะเดียวกัน ท่าเทียบเรือ และอู่ต่อเรือจะถูกสร้างขึ้นริมฝั่งแม่น้ำด้านตะวันออกของดินแดน ดังนั้นประตูตะวันออกจะเป็นตัวเชื่อมระหว่างหมู่บ้านและท่าเรือ

เขาวาดเส้นแบ่งระหว่างประตูด้านข้างและแกนกลาง แบ่งหมู่บ้านออกเป็น 4 ส่วน

อาคารที่ตั้งอยู่ตามแกนกลางจะเป็นพื้นที่ที่เจริญรุ่งเรืองมากที่สุดของหมู่บ้าน บริเวณใต้สุดของแกนคือ คฤหาสน์ของลอร์ดที่สร้างไว้แล้ว ลานหน้าคฤหาสน์ถูกจัดให้เป็นจตุรัสของหมู่บ้าน ไปทางทิศเหนือจะเป็นถนนของอาคารพาณิชย์ ร้านค้าต่างๆ โรงแรม ศูนย์อบรม และอาคารอื่นๆซึ่งจะกระจายไปยังถนนพาณิชย์ทั้ง 2 ฝั่ง

ทางด้านตะวันตกจะเป็นที่อยู่อาศัย แบ่งออกเป็น 2 ส่วน ด้านตะวันตกเฉียงใต้ จะเป็นที่อยู่อาศัยสำหรับคนงานเกษตรกรรม เช่น เกษตรกร คนตัดไม้ ด้านตะวันตกเฉียงเหนือจะเป็นที่อยู่อาศัยสำหรับคนงานอุตสาหกรรม เช่น คนงานเหมือง ช่างตีเหล็ก ช่างตัดเสื้อ ช่างก่อสร้าง นักธุรกิจ พ่อค้า และช่างฝีมืออื่นๆ  พื้นที่ทางตอนเหนือของพื้นที่ด้านตะวันตกเฉียงเหนือเป็นที่ตั้งของตลาดขั้นต้น

พื้นที่ฝั่งตะวันออกเป็นเขตทหาร วิทยาศาสตร์ และสถานศึกษา แบ่งออกเป็น 2 ส่วน พื้นที่ทางตะวันออกเฉียงใต้ เป็นพื้นที่สำหรับวิทยาศาสตร์ และสถานศึกษา เช่น โรงเรียน ศาลบรรพบุรุษ และวัด  พื้นที่ทางตะวันออกเฉียงเหนือ เป็นเขตทางทหารโดยมีอาคารซ่อมแซมอุปกรณ์ทางทหาร คลังแสง และค่ายทหาร

โอหยางโชวใช้เวลาส่วนใหญ่ใกล้รั้วไม้ ซึ่งเป็นไปตามแผนการสร้างหมู่บ้านของเขา รั้วไม้สร้างเสร็จแล้ว 1 ด้าน จากทั้ง 4 ด้าน ในวันพรุ่งนี้จะมีคนมามากขึ้น เขาควรจะสร้างมันเสร็จทั้งหมดภายใน 1 วัน

พลบค่ำ ขุนพลซีกลับมาจากการลาดตระเวน ด้านข้างของม้าถูกแขวนด้วยไก่ กระต่าย และของอื่นๆซึ่งอยู่ในถุง

โอหยางโชวก้าวไปข้างหน้าและทักทายเขา “ท่านขุนพล ดูเหมือนท่านจะทำงานหนักทีเดียว และท่านก็เก็บเกี่ยวได้ไม่น้อยเลย”

ขุนพลซีลงจากหลังม้า “ข้าพบโจรเพียงไม่กี่คนเท่านั้น และมันก็ไม่มีสิ่งมีค่าเท่าไหร่  ข้าได้นำบางสิ่งมาให้นายท่านด้วย หวังว่าท่านจะสนุกกับมัน”

“โอ้! มันคืออะไรหรือ? ถ้าท่านขุนพลบอกว่าดี ข้าก็จะเชื่อท่าน”

ขุนพลซีหัวเราะและหันกลับไป หยิบถุงที่ขยับไปมาบนหลังม้า เปิดให้โอหยางโชวดู เห็นเป็นลูกหมาป่าขนสีดำบริสุทธิ์

ลูกหมาป่าตัวน้อยเพิ่งเกิดเมื่อเร็วๆนี้ มันมีตาสีเขียวเข้มสวยงามมาก

“นี่คือลูกหมาป่าเหรอ?” โอหยางโชวถามอย่างไม่แน่ใจ

ขุนพลซีหัวเราะอย่างมีความสุข “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ที่ถูกคือ มันเป็นหมาป่าดำ ดูเหมือนหมาป่า แต่ก็ไม่ใช่หมาป่า”

“หมาป่าดำ? ไม่เลว ไม่เลว มันจะเป็นผู้ช่วยที่ดีในการล่าสัตว์ในอนาคต

เจ้าเต๋อเสี้ยน และคนอื่นๆมองไปที่ถุงที่มีลูกหมาป่าอยู่ภายในอย่างสนอกสนใจ

โอหยางโชวต้องการให้พวกเขาผ่อนคลาย ดังนั้นเขาจึงถามขุนพลซีว่า “ท่านขุนพล ท่านมีการเก็บเกี่ยวที่ดีในระหว่างลาดตระเวน ช่วยเล่าสิ่งที่ท่านทำให้พวกเราฟังทีซิ ยังไงทุกคนก็มารวมกันอยู่ที่นี่แล้ว” โอหยางโชวพาเหล่าคนงานนั่งลงเป็นวงกลม

ขุนพลซีหัวเราะ เขาไม่ได้มีความกลัวในการเล่าเรื่อง เขานั่งลงและเล่าประสบการณ์ของเขา

“ตามคำสั่งของนายท่าน ข้าออกจากหมู่บ้านตอนเที่ยง และเริ่มสำรวจดินแดนของเรา ตลอดเส้นทางนั้นเงียบสงบ ข้าพบไก่ฟ้า และกระต่ายที่นั่น มันง่ายที่จะยิงพวกมัน บางครั้งข้าก็พบโจร 1-2 คน ข้าจึงกำจัดพวกมัน ระหว่างทางกลับข้าพบฝูงหมาป่าที่กำลังคุกคามฝูงแพะป่า ข้าไม่คิดอะไรมาก และพุ่งไปข้างหน้าจัดการพวกมันจนหนีไป ข้าตามพวกมันไป และพบถ้ำของพวกมัน ข้าประหลาดใจที่เห็นลูกหมาป่าตัวนี้อยู่ในถ้ำ จึงนำมันกลับมาหวังว่าจะเป็นประโยชน์ต่อนายท่าน”

เมื่อได้ยินว่าขุนพลซีได้พบกับฝูงแพะป่า โอหยางโชวเงียบอยู่พักหนึ่งและวางแผนสำหรับวันพรุ่งนี้ มันสายเกินไปที่จะออกเดินทางตอนนี้

ไม่นานนักโหยวฟางและลูกน้องกลับมาจากการสร้างลานไม้ขั้นต้น วันพรุ่งนี้ลานไม้ขั้นต้นก็จะเริ่มใช้งานได้ โอหยางโชวถือโอกาสจัดงานฉลอง สำหรับการก่อตั้งหมู่บ้านซานไห่อย่างเป็นทางการ

เสียอย่างเดียวที่ไม่มีพ่อครัว เพราะในกลุ่มคนงาน ไม่มีใครมีทักษะในการปรุงอาหาร โอหยางโชวกำลังหวังว่าผู้อพยพที่จะมาถึงในวันรุ่งขึ้นจะมีพ่อครัวอยู่ด้วย

ที่พักของขุนพลซีถูกจัดในปีกตะวันออก โอหยางโชวกลับไปที่ห้องของเขา และพักผ่อน

นอนบนเตียงแข็ง เขาปิดตาและกล่าวออกมา “ออกจากเกมส์” เมื่อเขาตื่นขึ้นเขาก็ออกจากเกมส์แล้ว