TWO Chapter 29 การรุกรานของฝูงสัตว์ร้าย ตอนที่ 2
TWO Chapter 29 การรุกรานของฝูงสัตว์ร้าย ตอนที่ 2
ไกอาปีที่ 1 เดือนที่ 2 วันที่ 1 มีเมฆมาก เป็นวันที่ได้รับพร
เมื่อถึงรุ่งเช้า ทหารม้า 3 คน เดินทางไปหอเตือนภัยนอกหมู่บ้าน ฝ่ายก่อสร้างได้สร้างหอเตือนภัย 3 แห่ง ในพื้นที่ห่างไกล ซึ่งแต่ละแห่งห่างกัน 2 กิโลเมตร
เนื่องจากกำลังคนมีจำกัด เขาจึงส่งผู้ดูแลหอเตือนภัยไปเพียบ หอคอยละ 1 คนเท่านั้น งานของพวกเขาเหมือนกัน เฝ้าดูการเคลื่อนไหวของฝูงสัวต์ร้าย และจุดไฟเพื่อเตือนหมู่บ้าน
ในขณะเดียวกัน ทหารม้าหมู่ที่ 1 3 และ 5 ภายใต้การบัญชาการของหลินยี่ เดินทัพไปทางพื้นที่ตะวันตกเฉียงใต้ของดินแดน ใกล้กับเหลืองแร่ ห่างจากป่าฝั่งตะวันตก 300 เมตร
เนื่องจากสภาพภูมิประเทศของซานไห่ ทำให้สัตว์ร้ายไม่สามารถบุกมาทางทิศใต้ได้ เพราะมีภูเขาสูงกั้นอยู่ ในทำนองเดียวกันทางทิศตะวันออกเป็นแม่น้ำขนาดใหญ่และหุบเขาลึก จึงมีสัตว์จำนวนไม่มากที่จะบุกมาทางด้านนี้ ดังนั้น เขาจึงไม่ได้ให้ความสำคัญมากนัก
ด้านที่ต้องให้ความสำคัญ คือ ด้านทิศตะวันตกที่ติดกับป่า และด้านทิศเหนือที่ติดกับเขตทุรกัรดาร ซึ่งมีแม่น้ำมิตรภาพขวางอยู่ ทั้ง 2 ด้านนี้เป็นจุดที่เขาให้ความสนใจ และเตรียมการป้องกันเป็นหลัก สัตว์ร้ายจำนวนมากอาศัยอยู่ภายในป่า และนั่นก็เหมาะจะใช้ฝึกฝนทหารของเขา
ด้วยเหตุนี้ โอหยางโชวจะเป็นผู้บัญชาการทหารม้าหมู่ที่ 2 ป้องกันประตูด้านทิศเหนือของซานไห่ ขุนพลซีเป็นผู้บัญชาการทหารม้าหมู่ที่ 4 ป้องกันประตูด้านทิศตะวันตกของซานไห่ ส่วนประตูด้านทิศตะวันออก โอหยางโชวมอบหมายให้พี่ชายของหลินยี่ มาสเตอร์หลิน นำนักเรียนจากศูนย์ศิลปะการต่อสู้จำนวนมาก มาปกป้องประตูนี้
เพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับประตูด้านทิศตะวันตก ฝ่ายก่อสร้างได้สร้างหอธนูไว้ที่ข้างประตูทั้ง 2 ด้าน และไพ่ใบสุดท้ายของพวกเขาก็คือ กับดักเพลิง ซึ่งถูกเตรียมไว้หน้าประตูด้านตะวันตก และหน้าประตูด้านทิศเหนือ
ในด้านหน้าประตูด้านทิศตะวันตก กับดักเพลิงถูกเตรียมในพื้นที่ขนาดใหญ่กว่า 100 ตารางเมตร ด้านข้างเป็นร่องลึก 2 เมตร ในร่องเหล่านั้น มีน้ำมันลอยอยู่เหนือนน้ำ คลุมด้วยไม้ และหญ้าแห้ง มองจากด้านบนไม่สามารถมองเห็นกับดักได้
ในด้านหน้าประตูด้านทิศเหนือ กับดักเพลิงถูกเตรียมในพื้นที่เล็กกว่าด้านหน้าประตูทิศตะวันตก
ชาวบ้านและทหารหน้าไม้ที่เหลือถูกห้ามไม่ให้ออกจากหมู่บ้าน ด้านนอกของหมู่บ้าน เรือข้ามฟาก ลานไม้ เหมืองหิน เหมืองแร่ อู่ต่อเรือ ท่าเทียบเรือ และนาเกลือ หยุดทำงานทั้งหมด ฝูงสัตว์ร้ายที่จะบุกเข้ามาโจมตีหมู่บ้านซานไห่ ถูกผลักดันให้ทำลายหมู่บ้าน ทั้งหมดออกจากเขตทุรกันดาร ดังนั้น ในเวลานี้เขาจึงเลือกที่จะไม่สนใจอุตสาหกรรมของหมู่บ้าน
ยุทธศาสตร์การป้องกันของหมู่บ้านถูกจัดเตรียมตามข้อเสนอของกู่ซิวเหวิน โอหยางโชวได้จัดตั้งกองทหารอาสาสำรองขึ้น 2 หน่วย สมาชิกทุกคนได้รับการฝึกโดยทหาร เพื่อให้สามารถเขวี้ยงแหลนได้อย่างคล่องแคล่ว
ทหารอาสาสำรองหน่วย A จำนวน 120 คน มีหัวหน้าฝ่ายฟื้นฟูดินเจ้าเต๋อเสี้ยน เป็นผู้บัญชาการชั่วคราว และผู้ดูแลเหมืองหินเจิ้งซานเปาเป็นรองผู้บัญชาการชั่วคราว พวกเขาถูกส่งไปประจำที่ประตูด้านทิศตะวันตก
ทหารอาสาสำรองหน่วย B จำนวน 100 คน มีรักษาการหัวหน้าฝ่ายก่อสร้างเจ้าเต๋อหวัง เป็นผู้บัญชาการชั่วคราว และผู้ดูแลเหมืองแร่หยวนเซ่าผิงเป็นรองผู้บัญชาการชั่วคราว พวกเขาถูกส่งไปประจำที่ประตูด้านทิศเหนือ
คนอื่นๆ ผู้สูงอายุ สตรี และเด็กๆ ทุกคนถูกส่งเข้าฝ่ายโลจีสติกที่จัดขึ้นพิเศษในช่วงสงคราม มีจำนวนเกือบ 200 คน ขุ่ยหญิงหยูหัวหน้าฝ่ายคลังวัสดุรับหน้าที่หัวหน้าฝ่ายชั่วคราว
ฝ่ายโลจีสติกแบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม กลุ่มแรกคือ กลุ่มช่วยเหลือทางการแพทย์ ซึ่งนำโดยหมอซ่ง กับเด็กฝึกงาน 4 คนของเขา และผู้หญิงอีก 20 คน รับผิดชอบดูแลผู้บาดเจ็บ
กลุ่มที่ 2 คือ กลุ่มการจัดการวัสดุ มีจำนวน 60 คน นำโดยผู้ดูแลโรงไม้เจ้าโหยวฟาง รับผิดชอบในการขนส่งลูกศร และแหลน
กลุ่มที่ 3 คือ กลุ่มเก็บรวบรวม นำโดยมู่ฉิงซี รับผิดชอบในการเคลื่อนย้ายศพสัตว์ร้าย เพื่อนเก็บเกี่ยวหนังและขนของพวกมัน
กลุ่มสุดท้าน คือ กลุ่มทำอาหาร มีจำนวน 20 คน นำโดยกู่สานเหนียง รับผิดชอบเรื่องอาหาร และน้ำดื่ม เพื่อสนับสนุนทุกคน
ด้วยเหตุนี้บุคลากรของซานไห่ทั้งหมดถึงถูกจัดให้ทำหน้าที่ในสงครามทั้งหมด ในความคิดของโอหยางโชว สงครามครั้งนี้ นอกจากการต่อสู้ การจัดการองค์กร และการขนส่งที่เหมาะสมย่อมส่งผลต่อชัยชนะที่จะเกิดขึ้นอย่างมาก
เมื่อเวลา 7.30 น. ทุกคนได้ทานอาหารเช้าของพวกเขาเสร็จสิ้น และไปประจำตำแหน่งของพวกเขา
โอหยางโชวยืนอยู่ด้านซ้ายของประตูด้านทิศเหนือ ถัดจากเขาเป็นทหารม้าหมู่ที่ 2 นำโดยสานโก่วฉี
“นายท่าน สัตว์ร้ายฝูงแรกจะมาถึงเมื่อไหร่หรือ?” สานโก่วฉีถามเขาด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย
“เร็วๆนี้ ไม่เกินครึ่งชั่วโมง พวกมันจะปรากฎตัวขึ้นที่ชายแดนของดินแดน”
เวลา 8.00 น. มีประกาศจากระบบดังออกมาในทันที
“ประกาศระดับโลก : เควสบังคับการป้องกันระดับโลก - การรุกรานของฝูงสัตว์ร้าย ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ การจัดอันดับในประเทศ และระดับโลกจะเริ่มขึ้นในเวลาเดียวกัน ด้วยความปรารถนาดี ขอให้ได้รับชัยชนะ”
“ประกาศระดับโลก : เควสบังคับการป้องกันระดับโลก - การรุกรานของฝูงสัตว์ร้าย ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ การจัดอันดับในประเทศ และระดับโลกจะเริ่มขึ้นในเวลาเดียวกัน ด้วยความปรารถนาดี ขอให้ได้รับชัยชนะ”
“ประกาศระดับโลก : เควสบังคับการป้องกันระดับโลก - การรุกรานของฝูงสัตว์ร้าย ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ การจัดอันดับในประเทศ และระดับโลกจะเริ่มขึ้นในเวลาเดียวกัน ด้วยความปรารถนาดี ขอให้ได้รับชัยชนะ”
ในเวลาไม่ถึงนาทีหลังจากการประกาศครบ 3 ครั้ง ควันไฟก็พุ่งขึ้นมาจากหอเตือนภัย
ที่ชายแดนของดินแดนของเขา มีหมาป่าไม่กี่พันตัว ภายใต้การนำของราชาหมาป่า กำลังวิ่งออกจากป่า มุ่งหน้ามาที่หมู่บ้านซานไห่ เพื่อลบล้าง
หมาป่า เลเวล 3 หมาป่าที่แข็งแรง เลเวล 5 และราชาหมาป่าที่เป็นบอส เลเวล 8
ฝูงหมาป่าอันป่าเถื่อน เข้ามาในเขตของดินแดน และชนเข้ากับแนวป้องกันแรก หมาป่าจำนวนมากตกลงไปในกับดัก ซึ่งเป็นหลุ่มลึก 3 เมตร กล้าง 1 เมตร ยาว 3 เมตร มีไม้แหลมอยู่ที่ก้นหลุม หมาป่าจำนวนมากตายในกับดักของแนวป้องกันแรก และพวกที่เหลือก็พุ่งเข้ามาชนแนวป้องกันที่ 2 3 และ 4 ต่อไป
หากมองจากชายแดนของซานไห่ จะเห็นเป็นถนนสายโลหิตยาวเข้าไปถึงหมู่บ้าน เป็นถนนที่เต็มไปด้วยเลือดของหมาป่า เมื่อถึงระยะที่พวกมันมองเห็นหมู่บ้านซานไห่ได้ ฝูงหมาป่าจากไม่กี่พันตัวก็ลดลงกว่าครึ่ง โชคดีที่หมาป่าเหล่านี้ไม่คิดที่จะหลบหนี แสดงให้เห็นว่าพวกมันมีความขุ่นเคืองใจต่อหมู่บ้านแห่งนี้
ห่างจากหมู่บ้าน 400 เมตร หมาป่าที่ยังคงเหลืออยู่แยกกันเป็น 2 กลุ่ม มุ่งหน้ามาทางประตูด้านทิศเหนือ และประตูด้านทิศตะวันตก โอหยางโชวคาดไว้แล้ว่าจะเป็นแบบนี้ กองกำลังหลักภายใต้การนำของราชาหมาป่าบุกมาทางประตู้านทิศตะวันตก ส่วนที่เหลืออีกราว 300 ตัว หรือมากกว่านั้น ภายใต้การนำของหมาป่าชั้นสูงบุกมาทางประตูด้านทิศเหนือ
ด้านหลังรั้วของประตูด้านทิศเหนือ ทหารอาสาสำรองยืนอยู่ภายใต้การนำของเจ้าเต๋อหวัง กำลังรอคำสั่ง พวกเขาถือแหลนไว้ในมือเตรียมพร้อมที่จะเขวี้ยงออกไป
โอหยางโชวยืนอยู่บนหอธนู เฝ้าดูฝูงหมาป่าฝูงใหญ่ที่กำลังใกล้เข้ามา เมื่อพวกมันเข้ามาถึงระยะ 150 เมตร เขาไม่ลังเลที่จะเริ่มยิงธนูของเขาไปที่หมาป่าชั้นสูง การเคลื่อนไหวของเขาเหมือนคนหัดยิง ทหารม้าเรียงรายอยู่ทั้ง 2 ด้านของหอธนู พวกเขายิงธนูไปที่หมาป่าชั้นสูงตัวอื่นๆ
หลังจากถูกธนูยิง พวกนวนของหมาป่าก็ลดลงไปมาก โอหยางโชวมองไปที่ฝูงหมาป่า และคำนวณระยะห่างระหว่างเขาและพวกมัน
เมื่อพวกมันอยู่ห่างเพียง 60 เมตร เขาก็โบกธงทันที เจ้าเต๋อเสี้ยนเฝ้าดูโอหยางโชวอย่างใกล้ชิด และเมื่อเขาเห็นโอหยางโชวโบกธง เขาตะโกนออกไปทันที “เขวี้ยงได้!!!”
เมื่อทหารอาสาสำรองได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็เขวี้ยงแหลนในมือของพวกเขาออกไปทันที หมาป่าที่อยู่ห่างไป 60 เมตร ถูกแหลนพุ่งโจมตีซ้ำๆจนแทบไม่เหลือ
ด้วยเหตุนี้ ทหารม้าหมู่ที่ 2 นำโดยสานโก่วฉีจึงเปิดประตูด้านทิศเหนือ และออกไปหาหมาป่าที่ยังเหลือ และสังหารพวกมัน ภายในเวลาไม่ถึง 10 นาที หมาป่าที่ประตูด้านเหนือทั้งหมดก็ถูกกวาดล้าง
ในเวลาเดียวกันนั้น โอหยางโชวก็ได้ยินประกาศจากระบบ
“ประกาศระดับภูมิภาค : เขตลุ่ยโจว หมู่บ้านเสี่ยวแก็ง ล้มเหลวในการต่อต้านการรุกรานของสัตว์ร้าย ดินแดนถูกลบล้าง”
“ประกาศระดับภูมิภาค : เขตเหลียนโจว หมู่บ้านมั่งคั่ง ล้มเหลวในการต่อต้านการรุกรานของสัตว์ร้าย ดินแดนถูกลบล้าง”
“ประกาศระดับภูมิภาค : เขตกุ้ยหลิน หมู่บ้านน้ำเขียว ล้มเหลวในการต่อต้านการรุกรานของสัตว์ร้าย ดินแดนถูกลบล้าง”
นี่เป็นเพียงฝูงแรกของการรุกรานทั้งหมดเท่านั้น หลายหมู่บ้านไม่สามารถต่อต้าน และถูกทำลายโดยฝูงสัตว์ร้าย หมู่บ้านเหล่านั้นจะถูกลบล้างออกไป หลังจากผู้เล่นเหล่านี้ฟื้นคืนชีพ พวกเขาจะสามารถเลือกเล่นโหมดนักผจญภัยได้ โดยไม่สามารถเลือกเล่นโหมดลอร์ดได้อีก
ไม่มีเวลาคิดถึงโชคชะตาของคนอื่น โอหยางโชวบอกให้ฝ่ายโลจีสติกวิ่งออกไปข้างนอก เก็บรวบรวมแหลนกลับมา เพื่อใช้งานอีกครั้ง หลังจากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปทางประตูด้านทิศตะวันตก เพื่อดูสถานะการณ์
เมื่อเขามาถึง การสู้รบก็สิ้นสุดลงแล้ว แม้ว่าจะมีหมาป่ากว่า 700 ตัว แต่พวกมันก็ถูกกำจัดไปอย่างรวดเร็ว ส่วนใหญ่เป็นฝีมือของทหารม้าที่ซุ่มโจมตีมาจากทางเหมืองแร่
พวกเขารอจนกว่าจะได้รับสัญญาณจากผู้เฝ้ายามบนหอธนู พวกเห็นว่าพวกหมาป่ารวมตัวกันรอบๆประตูด้านทิศตะวันตก พวกเขาก็ออกมาจากที่ซุ่มเพื่อโจมตีพวกมันในทันที พวกเขาโจมตีพวกมันจากด้านหลัง จึงจากการพวกมันได้อย่างง่ายดาย
ราชาหมาป่าถูกสังหารโดยขุนพลซี มันดรอปหนังสือเล่มเล็กๆ โอหยางโชวตรวบสอบมัน และพบว่า มันคือหนังสือคู่มือการเพาะพันตัวไหม มันเป็นสิ่งที่ดี แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เขาไม่มีใบหม่อน หรือตัวไหม
หลังจากที่เกิดการสู้รบ เลเวลของโอหยางโชวก็พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับติดจรวด ตอนนี้เขาเลวเวล 22 โดยแต่ละเลเวลหลังจากเลเวล 22 นั้นขึ้นยากมากๆ
เมื่อเห็นประตูด้านตะวันตกที่ในสภาพเดิม หัวใจของโอหยางโชวก็ผ่อนคลายลง เขาขี่ม้าไปที่ประตูด้านทิศตะวันออก และพบว่ามีหมาป่า 30 ตัว ถูกจัดการเรียบร้อย โดยไม่มีความกดดันใดๆ การโจมตีที่นี่ถูกแก้ไขอย่างง่ายดาย
หลังจากเขาตรวจสอบเสร็จสิ้น โอหยางโชวไม่ล่าช้า เขารีบขี่ม้ากลับไปที่ประตูด้านทิศเหนืออย่างรวดเร็ว เขาเชื่อว่าสัตว์ร้ายฝูงที่ 2 จะปรากฎขึ้นเร็วๆนี้
