TWO Chapter 22 ชะตากรรมของค่ายโจร
TWO Chapter 22 ชะตากรรมของค่ายโจร
ในเวลา 11.00 น. พวกเขาเก็บกวาดสนามรบทั้งหมดเสร็จสิ้น
อาวุธและอุปกรณ์ของพวกโจรรวมถึงม้าในคอกและทรัพย์สมบัติต่างๆถูกเก็บไปทั้งหมด
โอหยางโชวต้องการเงินจริงๆ ตอนนี้เขาเหลือเงินเพียง 10 เหรียญเงินเท่านั้น เพราะหลินยี่ไม่จำเป็นต้องเลื่อนขั้นเป็นทหารอาสา
พบสิ่งมีค่าในถ้ำชื้นๆของพวกโจร ด้วยความตระหนี่ของเขา เขาขุดลงไปในดิน เพื่อไม่ให้ทรัพย์สินตกหล่นแม้แต่เหรียญทองแดงเดียว
โอหยางโชวเรียกหลินยี่ และจางต้าหนิว สั่งให้พวกเขาพาคนที่ได้รับบาดเจ็บ ผู้หญิง เด็ก และทรัพย์สินที่ยึดได้ทั้งหมด กลับหมู่บ้านซานไห่ก่อน โดยมอบผู้ที่ได้รับบาดเจ็บให้หมอซ่งดูแล เพื่อทำการรักษา ส่วนผู้หญิงและเด็กให้กู่ซิวเหวินดูแล ส่วนทรัพย์สินทั้งหลายส่งให้หัวหน้าฝ่ายคลังวัสดุขุ่ยหยิงหยูจัดการทำบัญชี เพื่อเขาจะได้กลับไปดูรายละเอียดได้ในภายหลัง
หลังจากพวกเขาออกไป โอหยางโชวพาทหารอาสาที่เหลือเตรียมตัวที่ค่ายโจร ต้องไม่ลืมว่า กลุ่มโจรที่ออกไปยังไม่กลับมา พวกเขามั่นใจว่าจะสามารถจัดการปัญหานี้ได้
โอหยางโชวทำการคำนวณอย่างรวดเร็ว นอกจากตัวเขาและขุนพลซีแล้ว ยังคงมีทหารอาสาอีก 36 นาย ด้วยขนาดของกลุ่มโจรที่ออกไป มันอาจจะสร้างปัญหาให้พวกเขาได้
โจรกลุ่มนั้นมีโจรชั้ยสูง 12 คน เขาต้องคิดกลยุทธ์บางอย่าง
โอหยางโชวบอกให้ทหารอาสาทำการฟื้นฟูค่ายโจรให้มีลักษณะดังเดิม เขาจะหลอกให้กลุ่มโจรที่กำลังกลับมา คิดว่าที่นี่ปลอดภัย เพื่อที่จะจัดการพวกเขาได้ง่ายขึ้น
……………………………………………….
พวกเขารอจน 18.00 น. ซึ่งปกติจะเป็นเวลาที่พวกโจรกลับค่าย คนของเขาจับกลุ่มกันใกล้ประตูหลัก และลานค่าย พวกเขาวางกับดักไว้ และเริ่มร้อนใจมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป กลุ่มโจรกลับมา และไม่ได้กลับมาเพียงพวกเขาเท่านั้น พวกเขายังนำหญิงสาวที่ถูกลักพาตัวมาด้วยนับสิบคน อยู่ตรงกลางกลุ่มโจร ดูเหมือนพวกเขาจะค้นพบ และกวาดล้างหมู่บ้านที่น่าสงสารอีกแห่งหนึ่ง
พวกโจรเดินเข้ามาในค่ายก่อนที่พวกเขาจะตระหนักว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องพวกเขาไม่เห็นยามและค่ายเงียบเกินไปในที่สุดพวกเขาก็เชื่อว่ามีบางอย่างผิดปกติแม้พวกเขาต้องการจะออกไปแต่ก็ไม่ใช่การตัดสินใจที่ง่ายเงินและทรัพย์สินของพวกเขาถูกซ่อนไว้ในค่ายพวกเขาจึงไม่เต็มใจที่จะหนีพวกเขาเริ่มคิดว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่
ดั่งคนโง่ที่เดินเข้ามา อาศัยเพียงความแข็งแกร่ง และยุทธวิธีที่เคยใช้ พวกโจรดึงดาบของพวกเขาออกมา และเดินเข้ามาในค่าย รวมตัวกันและเดินเข้าไปในค่ายอย่างช้าๆ
หลังจากเข้ามา รองหัวหน้าของพวกโจรก็เตือนพวกเขาให้เกาะกลุ่มกันไว้ แต่โชคร้ายสำหรับพวกเขา โอหยางโชวเก็บกวาดค่ายเป็นอย่างดี พวกเขาจึงไม่พบอะไรที่ผิดปกติ จึงเริ่มลงจากหลังม้า และกระจายกันออกไป
เมื่อพวกเขากระจายตัว ฝันร้ายของพวกเขาก็เริ่มขึ้น กองทหารอาสาแยกพวกเขาเป็นกลุ่มเล็กๆ และกำจัดพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว รองหัวหน้าโจรถูกปล่อยให้หลินยี่จัดการ เป็นเรื่องปกติที่ขุนพลซีจะนำความกลัวมาสู่พวกโจร
เมื่อเปรียบเทียบกับการต่อสู้ตอนเช้า โจรกลุ่มนี้ไม่ได้ใจจดใจจ่อกับการต่อสู้เลย ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง โจร 30 คนถูกกำจัดไป หลังจากผ่านสนามรบมาในตอนเช้า จิตใจของเหล่าทหารอาสาก็มีประสบการณ์มากขึ้น ในการรบครั้งนี้มีเพียง 4 คนที่ได้รับบาดเจ็บ ไม่มีผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัส หรือเสียชีวิต เลเวลของโอหยางโชวเพิ่มเป็น 20
มันค่ำมากแล้ว โอหยางโชวสั่งให้คนของเขาเก็บกวาดสนามรบอย่างรวดเร็ว ส่วนเขาเดินเข้าไปในห้องโถงของค่าย มีหินก้อนหนึ่งผุดขึ้นมาจากดิน โอหยางโชวก้าวไปข้างหน้า เอามือวางบนหิน และเสียงเตือนของระบบก็ดังขึ้น
“แจ้งเตือนระบบ : ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นฉีเยว่หวู่ยี่ ในการยึดค่ายโจรขั้นต้น โปรดเลือกสิ่งที่คุณต้องการทำกับค่าย ยึดครอง หรือทำลาย?”
“ฉันเลือกทำลาย” การยึดครองเป็นไปไม่ได้ และไม่มีค่าอะไรในตอนนี้ ดังนั้น ตามแผนของเขาทางเลือกเดียวก็คือทำลายมันไปซะ
“แจ้งเตือนระบบ : ผู้เล่นฉีเยว่หวู่ยี่ ได้ทำลายค่ายโจรขั้นต้น โดยสุ่ม 20% ได้รับแบบแปลนของสิ่งก่อสร้างในค่าย และได้รับ 20% ของทรัพยากรในการสร้างสิ่งก่อสร้างในค่าย”
“แจ้งเตือนระบบ : ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นฉีเยว่หวู่ยี่ สำหรับการได้รับแบบแปลนคอกม้า แบบแปลนศูนย์ศิลปะการต่อสู้ ไม้ 200 หน่วย และหิน 80 หน่วย”
“แจ้งเตือนระบบ : ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นฉีเยว่หวู่ยี่ ในการทำลายค่ายโจรขั้นต้น รางวัลพอเศษ คะแนนการกุศล 100 แต้ม, คะแนนชื่อเสียง 200 แต้ม”
แสงสีขาวหมุนไปรอบๆ และค่ายโจรก็หายไป ในเวลาเดียวกัน แบบแปลนสิ่งก่อสร้างทั้งสองก็ปรากฎในถุงเก็บของของเขา ในขณะที่บนพื้นดินปรากฎกองไม้และกองหิน
การเก็บกวาดสนามรบง่ายกว่าก่อนหน้านี้ พวกเขาเพียงเก็บรวบรวมอาวุธ อุปกรณ์และม้าทั้ง 12 ตัว เท่านั้น โอ้! มีผู้หญิงอีก 11 คน ดังนั้น พวกเขาได้ช่วยเหลือคนทั้งหมด 46 คน เทียบเท่าการอพยพเข้าหมู่บ้านซานไห่ 3 วัน
สำหรับกองไม้และหิน โอหยางโชวไม่มีอุปกรณ์สำหรับจัดเก็บขนาดใหญ่ เราสามารถรอถึงพรุ่งนี้ แล้วให้คนจากฝ่ายคลังวัสดุมาจัดการเคลื่อนย้ายกลับหมู่บ้าน
เมื่อพวกเขากลับมาถึงหมู่บ้านซานไห่พร้อมของที่ยึดได้ทั้งหมด เวลาก็ล่วงเลยมาถึง 20.00 น. แล้ว ชาวบ้านในหมู่บ้านชุมนุมกันเพื่อรอพบวีรบุรุษของพวกเขา กลับมาจากการสังหารศัตรู “เฮ้! ข้าได้ยินมาว่านายท่านบุกโจมตีค่ายโจรด้วยตัวเอง เขาช่างยอดเยี่ยมมจริงๆ”
“ข้าจำได้ว่าพวกโจรปล้นหมู่บ้านของเรา และตอนนี้นายท่านได้ฆ่าพวกมันทั้งหมดแล้ว”
“กองทหารอาสาของเรา เป็นกองทหารที่ยอดเยี่ยมจริงๆ พวกเขาไม่ได้นำความอัปยศมาสู่หมู่บ้านซานไห่ของเรา”
“ข้าได้ยินมาว่าหัวหน้าของพวกโจรถูกจัดการโดยนายกองหลินยี่”
“ข้อมูลเจ้าช้านัก ทั้งหัวหน้า และรองหัวหน้าของพวกโจรต่างก็ถูกนายกองหลินยี่จัดการ”
เพราะเป็นเวลากลางคืน โอหยางโชวจึงแยกออกจากทุนคน กองทหารอาสาส่งมอบของที่ยึดได้ทั้งหมดให้ฝ่ายคลังวัสดุ แล้วกลับค่าย ส่วนผู้หญิง 11 คน ได้รับการดูแลโดยกู่ซิวเหวิน โอหยางโชวไม่ได้อยู่ที่นี่นานนัก เขาคุยกับขุ่ยหยิงหยูและกู่ซิวเหวินสั้นๆ ก่อนจะออกจากระบบ
………………………………………………………………………
เช้าวันต่อมา เขาเรียกขุ่ยหยิงหยู และกู่ซิวเหวินไปที่สำนักงานของเขา เพื่อให้พวกเขารายงานการเก็บเกี่ยวผลตอบแทนที่ได้จากค่ายโจรเมื่อวาน
หยิงหยูยินดีเป็นอย่างยิ่ง เธอยิ้มและกล่าวว่า “พี่ใหญ่! ข้าบอกได้เลยว่าการเก็บเกี่ยวเมื่อวานนั้นทำให้พวกเราพุงกางเลยที่เดียว เพื่อคำนวณข้อมูลทั้งหมด ฝ่ายของข้าต้องทำงานล่วงเวลาเมื่อคืน” เธอหยุดชั่วครู่ กลืนน้ำลายเล็กน้อยเพื่อกระตุ้นความอยากอาหารของโอหยางโชว ก่อนจะกล่าวต่อ “ตามการคำนวณของเรา จากการต่อสู้ 2 ครั้งเมื่อวาน เราได้รับเงิน 32 เหรียญทอง 76 เหรียญเงิน 25 เหรียญทองแดง อาหาร 3540 หน่วย และแบบแปลน 3 ฉบับ คือ แบบแปลนโรงหมอ แบบแปลนร้านตัดเย็บ แบบแปลนโรงผลิตอาวุธ นอกจากนี้ยังมีรายการพิเศษ คือ เหรียญทหารขั้นต้น”
“สำหรับพวกอุปกรณ์ทางทหาร มีม้าทั้งหมด 22 ตัว ซึ่งมีคุณภาพเยี่ยม 2 ตัว ส่วนที่เหลือเป็นม้าทั่วไป”
“มีธนูทั้งหมด 30 คัน ธนูคุณภาพดี 2 คัน และธนูไม้ทั่วไป 28 คัน ลูกศร 1000 หน่วย ชุดเกราะเหล็กคุณภาพดี 1 ชุด ชุดเกราะหนังคุณภาพดี 2 ชุด ชุดเกราะหนังทั่วไป 20 ชุด และชุดเกราะหนังคุณภาพต่ำ 27 ชุด มีดาบทั้งหมด 30 เล่ม ดาบเหล็กคุณภาพดี 1 เล่ม ดาบเหล็กทั่วไป 10 เล่ม ดาบเหล็กคุณภาพต่ำ 19 เล่ม มีหอกทั้งหมด 30 เล่ม หอกคุณภาพดี 1 เล่ม หอกทั่วไป 10 เล่ม หอกคุณภาพต่ำ 19 เล่ม นอกจากนี้ยังมี ขวานคุณภาพเยี่ยม 1 เล่ม และหอกเหล็กคุณภาพเยี่ยม 1 เล่ม”
ตามกฎของเกมส์ อุปกรณ์คุณภาพต่ำที่สุดคือระดับสัมฤทธิ์ อุปกรณ์ทั่วไปคือระดับเหล็กดำ อุปกรณ์คุณภาพดีคือระดับเงิน และอุปกรณ์คุณภาพเยี่ยมคือระดับทอง
ในอนาคต อุปกรณ์ระดับทองจะกลายเป็นอุปกรณ์หลักของเกมส์เป็นเวลานาน และอุปกรณ์ขั้นสูงสุงในขณะนั้นคือ ระดับทองดำ และระดับทองคำขาว(แพลตินั่ม)เท่านั้น
เขาแทบจะทนรอดูสถานะของอุปกรณ์เหล่านี้ไม่ได้ โอ้ใช่แล้ว ยังมีเหรียญทหารขั้นต้นอีก เขารู้สึกว่าเหรียญทหารขั้นต้นนี้คือรางวัลที่ดีที่สุดในครั้งนี้
ก่อนที่เขาจะมีเวลมากพอที่จะไตร่ตรอง กูซิวเหวินก็เริ่มรายงาน “นายท่าน! ข้ามีข่าวดีจะแจ้งให้ทราบ”
“ข่าวดีอะไรหรือ? อย่าบอกนะว่าเรื่องผู็มีความสามารถพิเศษในหมู่ผู้หญิงที่เราพามาเมื่อวานนี้?” โอหยางโชวกล่าวติดตลก
ช่วงที่เขาพูดกู่ซิวเหวินทำหน้าแหยๆ “การคาดเดาของนายท่านถูกต้อง ทั้งสองกลุ่มที่ท่านพามาเมื่อวานมีผู้มีความสามารถพิเศษ 2 คน มีแม่ครัวขั้นสูงชื่อ ‘กู่สานเหนียง(Gu Sanniang)’ และช่างตัดเย็บขั้นสูง อายุ 18 ปี ชื่อว่า ‘มู่ฉีงซี(Mu Qingsi)’”
นี่เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่น่าทึ่ง เขามีความสุขจนเกือบจะเป็นลม ช่างตัดเย็บขั้นสูง อายุ 18 ปี? นี่มันพรสวรรค์ของปีศาจชัดๆ ด้วยพรสวรรค์แบบนี้ การเลื่อนขั้นของเธอในหมู่บ้านซานไห่คงขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น มันเป็นไปได้มากที่เธอจะเลื่อนระดับทักษะสู่ขั้นแกรนด์มาสเตอร์ เฮะ! เฮะ!
“ตอนนี้ ข้าอยากให้พวกนางอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ของข้า มีห้องว่าอยู่ในปีกตะวันตก ให้พวกนางอยู่อาศัยที่นั่นไปก่อน เดี๋ยวข้าจัดการกับทรัพยากรพวกนี้ก่อน แล้วข้าจะไปพบพวกนาง” สำหรับผู้มีความสามารถพิเศษขั้นสูง โอหยางโชวยินดีต้อนรับพวกเขาด้วยความสุภาพ
กู่ซิวเหวินพยักหน้าเข้าใจ
“ซิวเหวิน เมื่อเจ้าเป็นคนดูแลสิ่งต่างๆข้าก็วางใจ” โอหยางโชวหันไปหาหยิงหยูแล้วกล่าวว่า “หยิงหยู! พาข้าไปดูรางวัลของพวกเรา ข้าทนรอต่อไปไม่ไหวแล้ว”
อาหารที่ได้รับมาถูกเก็บไว้ที่ยุ้งฉางแล้ว โอหยางโชวไม่สนใจในเรื่องนี้ เงิน แบบแปลน และอุปกรณ์เล็กกำลังรออยู่บนโต๊ะในห้อง โอหยางโชวใส่พวกมันในถุงเก็บของของเขา อาวุธและอุปกรณ์ถูกกองไว้ที่ลานบ้าน ม้าถูกมัดไว้ที่จตุรัสหน้าคฤหาสน์ของเขา
สำหรับอาวุธและชุดเกราะ โอหยางโชวเลือกธนูคุณภาพดี ดาบเหล็กกล้าคุณภาพดี และหอกเหล็กคุณภาพเยี่ยม ส่วนอาวุธและอุปกรณ์ที่เหลือ เขาเตรียมที่จะมอบเป็นของรางวัลให้แก่เหล่าทหารอาสา
เอ่อหว้าฉีกำลังนั่นยองๆที่ของลาน อยากรู้อยากเห็น อยากสัมผัสสิ่งนั้นสิ่งนี้ โอหยางโชวเคาะหัวของเขา เขายิ้มและกล่าวว่า “เข้าจงไปที่ค่ายทหาร บอกขุนพลซี ให้เขาจัดคนมานำอาวุธและอุปกรณ์เหล่านี้ไปที่ค่ายทหาร”
เอ่อหว้าฉียิ้ม และวิ่งเยาะๆไปที่ค่ายทหาร