TWO Chapter 20 ความก้าวหน้า
TWO Chapter 20 ความก้าวหน้า
ไม่นานหลังจากขุนพลซีออกไป ขุ่ยหยิงหยูก็เข้ามาในสำนักงานของเขา โอหยางโชวยิ้มและเชิญให้เธอนั่ง เขาหัวเราแล้วกล่าวว่า “ดูเหมืองเจ้าจะมีจุดประสงค์ที่เข้ามานะ?”
เขากล่าวตามเหตุผล แม่คำพูดมันเหมือนกับว่าหยิงหยูเป็นคนบ้านงาน นี่ไม่ใช่สังคมสมัยใหม่ที่ผู้หญิงจะทำงานหนักเป็นเรื่องปกติ
“พี่ใหญ่! แม้ว่าท่านจะเห็นเป็นเรื่องสนุก แต่ที่ข้าทำงานอย่างหนักก็เพราะเห็นแก่ดินแดนของพี่ใหญ๋นะ” ใบหน้าของหยิงหยูเปลี่ยนเป็นสีแดง ขณะที่เธอขุ่นเคืองกับการล้อเล่นของเขา
โอหยางโชวรีบขอโทษทันที เขาเกลี้ยกล่อมเธอเพื่อลดความอึดอัดใจของเธอลง “โอเค! โอเค! อย่าโกรธเลย ความคืบหน้าขั้นต้นเป็นอย่างไรบ้าง”
เขาต้องระมัดระวังบรรยากาศ หยิงหยูเป็นน้องสาวของเขา และเธอเชื่อถือเขามากที่สุดจากบุคลากรทั้งหมดของเขา การล้อเล่นของเขาทำให้เธออายมาก เธอมาที่นี่เพื่อรายงานผลงานของเธอ เธอจึงอึดอัดจนไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี เมื่อโอหยางโชวเปลี่ยนมาคุยเรื่องงานกับเธอ เธอจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เธอตั้งสติ และรายงานผลงาน “3 วันก่อน ข้าได้ไปพบช่างตีเหล็กมาสเตอร์หลี่ และได้ขอให้เขาพาคนงานไปหาพื้นที่ทำเหมืองแร่ เมื่อวานพวกเขารายงานมาว่า ในสุดทางด้านตะวันตกเฉียงใต้ของดินแดนที่ปลายภูเขา พวกเขาพบแหล่งแร่เหล็ก มันไม่ได้เป็นเพียงมีพื้นที่ขนาดใหญ่ มันยังอุดมสมบูรณ์ มีแร่บางส่วนอยู่บนพื้นดินโดยไม่ต้องขุด ง่ายต่อการเก็บเกี่ยว”
โอหยางโชวพยักหน้าอย่างมีความสุขกับข้อมูลนี้ “นี่เป็นข่าวดี แม้ว่าความต้องการแร่เหล็กของดินแดนจะยังมีไม่สูงมากนัก แต่เมื่อเราเริ่มผลิตอาวุธ ความต้องการแร่เหล็กก็จะเพิ่มขึ้น ด้วยการเปิดการทำงานของเหมืองแร่ เราจะไม่ต้องกัลวลเรื่องแร่เหล็กไปอีกนาน แล้วเจ้าได้คนพบผู้มีความสามารถพิเศษเกี่ยวกับเหมืองแร่หรือไม่?”
“เหตุผลหลักที่ข้ามาที่นี่ในวันนี้ คือ การบอกพี่ใหญ่ว่า ในหมู่ผู้อพยพใหม่ มีคนเหมืองที่มีความสามารถขั้นกลาง ชื่อ ‘หยวนเซ่าผิง(Yuan Shaoping)’ ข้าแนะนำให้ท่านเลือกเขารับผิดชอบในการดำเนินงานเหมืองแร่ขั้นต้น”
โอหยางโชวตอบโดยไม่ลังเล “ได้! ข้าอนุมัติ! พาเขาไป ถ้าไม่มีปัญหาก็แต่งตั้งเขาเป็นผู้ดูแลเหมืองแร่ ภายใต้ฝ่ายคลังวัสดุของเจ้า”
ด้วยความไว้วางใจของเขา หยิงหยูยิ้ม “ขอบคุณความไว้วางใจของพี่ใหญ่ เฮะ! เฮะ!”
โอหยางโชวโบกมือ ยิ้มให้กับเธอแล้วกล่าวว่า “เจ้าเป็นน้องสาวของข้า ข้าเชื่อในความสามารถและวิสัยทัศน์ของเจ้า แต่อย่าฝืนตัวเองมากเกินไปก็พอ”
หยิงหยูตอบเบาๆ ระหว่างพวกเขาทั้ง 2 กลายเป็นใกล้ชิดกันมากขึ้น
รอจนหยิงหยูออกไป โอหยางโชวไม่ต้องการอยู่แต่ในสำนักงาน มันถึงเวลาแล้วที่เขาจะไปที่โรงไม้
เนื่องจากคู่มือรถชี้ทิศใต้ที่เขามอบให้กับหลู่กวงจี โอหยางโชวกำลงคิดว่า เข้าได้ศึกษาและมีความคืบหน้ามากแค่ไหนแล้ว รถชี้ทิศใต้จะมีประโยชน์อย่างยิ่งกับสงครามที่จะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้ ดังนั้นเขาจึงต้องสร้างมันให้ได้อย่างรวดเร็ว
โรงไม้ถูกสร้างริมถนนสายกลางของพื้นที่พาณิชย์ติดกับร้านตีเหล็ก โอหยางโชวเดินเข้าไปในโรงไม้ เห็นมาสเตอร์หลู่กำลังทำงานร่วมกับเด็กฝึกงานของเขา 2 คน พวกเขาทำงานอยู่รอบๆรถไม้
โอหยางโชวประหลาดใจอยู่ชั่วครู่ การทำความเข้าใจคู่มือไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เขาทำโครงรถไม้ชี้ทิศใต้ได้อย่างรวดเร็ว มันเร็วจนน่าตกใจ ต้องรู้ก่อนว่าเทคโนโลยีรถชี้ทิศใต้นี้ยากมาก
รถชี้ทิศใต้ใช้เกียร์ที่แตกต่างกันเป็นตัวขับเคลื่อน แตกต่างกับเข็มทิศปัจจุบันที่ใช้พลังงานจากทางธรณีวิทยาเป็นตัวขับเคลื่อน รถใช้ระบบเกียร์โดยเข็มจะหมุนตามล้อเพื่อระบุทิศทาง ไม่ว่ารถจะหันไปทิศทางไหน เข็มจะหันไปทางใต้เสมอ จึงง่ายที่จะกำหนดทิศทาง
หนึ่งในเด็กฝึกงานเงยหน้าขึ้น และเห็นโอหยางโชว เขารีบแจ้งหัวหน้าของเขาที่ยุ่งอยู่กับรถไม้
“ข้ากำลังจดจ่อกับรถไม้ จนละเลยนายท่าน ต้องขออภัยด้วย” หลู่กวงจีกล่าว
โอหยางโชวยิ้มและกล่าว “มาสเตอร์หลู่เป็นคนบ้างานอย่างแท้จริง ท่านช่างสมควรจะได้รับคำชื่นชมจากทุกคนนัก ในสิ่งที่ท่านเรียนรู้มีอะไรผิดพลาดหรือไม่”
มาสเตอร์หลู่ยิ้มอย่างอายๆ และกล่าวว่า “นายท่านได้เห็นสิ่งที่น่าอายแล้ว!”
โอหยางโชวไม่ต้องการยุ่งกับการเจียมเนื้อเจียมตัวของเขา โอหยางโชวชี้ไปที่รถไม้โดยตรง และถามเขาว่า “ข้าถ้าคาดเดาไม่ผิด นี่คงเป็นรถชี้ทิศใต้จากในคู่มือ? ข้าไม่ได้คาดหวังเลยว่า ในเวลาเพียงไม่กี่วัน มาสเตอร์หลู่จะมีความคืบหน้าเช่นนี้”
ฟังคำชมของโอหยางโชว ใบหน้าของมาสเตอร์หลู่ก็แดงขึ้นเล็กน้อย เสียงอายๆของเขาดังออกมา “ข้ารู้สึกอับอาย และข้าก็ไม่สมควรได้รับคำชมของนายท่าน พวกเราได้ทำงานเหล่านี้ตามคู่มือ พยายามที่จะทำรถชี้ทิศใต้ แต่ช่างน่าเศร้านักที่รถคันนี้ไม่ได้ชี้ไปทางทิศใต้เหมือนกับที่หนังสือบอกไว้”
โอหยางโชวตระหนักทันทีว่า นี่คือการทดสอบของผลิตภัณฑ์ เพื่อให้สมจริงมากขึ้น “ท่านไม่จำเป็นต้องอายมาสเตอร์หลู่ เท่าที่ข้ารู้รถชี้ทิศใต้นี้เป็นเครื่องมือที่มีความซับซ้อนมาก และแม้ว่าจะมีคู่มือเทคโนโลยีใช้อ้างอิง ก็ยังต้องใช้เวลาซักพักในการทำความเข้าใจว่ามันทำงานยังไง อย่างไรก็ตามยังมีเวลาอยู่ ดังนั้น ท่านไม่จำเป็นต้องหดหู่ หรือกังวลใดๆ มาสเตอร์หลู่ท่านจงซศึกษามันช้าๆ และบางทีท่านอาจจะใช้โอกาสนี้ ในการเลื่อนขั้นทักษะช่างไม้ของท่านด้วยก็ได้”
ใบหน้าของมาสเตอร์หลู่ซีดเล็กน้อย และเขากล่าวด้วยความกตัญญูว่า “ข้าขอขอบคุณนายท่าน กับความไว้วางใจของท่าน แน่นอนข้าจะใช้เวลาในการศึกษาและสร้างรถชี้ทิศใต้ให้เร็วที่สุด เพื่อตอบสนองความเมตตาของนายท่าน”
“อย่างนั้นข้าก็โล่งใจ ดูเหมือนเจ้าจะไม่ว่างนัก ดังนั้น ข้าจะไม่รบกวนเจ้า และจะไปที่อื่นๆต่อไป”
เขาออกจากโรงไม้ ประตูร้านตีเหล็ก และโรงไม้อยู่ใกล้กัน โอหยางโชวไม่ได้ตั้งใจมุ่งหน้าไปร้านตีเหล็ก เหตุผลง่ายๆ ช่างตีเหล็กขั้นต้นไม่สามารถสร้างอาวุธหรือชุดเกราะได้ ที่ดีที่สุดที่เขาทำได้คือลูกศรแบบง่ายๆเท่านั้น
เนื่องจากผลิตภัณฑ์ทางทหารไม่ได้รับอนุญาติให้ซื้อขายในตลาด ผู้เล่นลอร์ดสามารถรับอาวุธได้เพียง 3 วิธีเท่านั้น คือ วิธีแรกง่ายที่สุด คือ ค่ายทหารจะให้อาวุธและชุดเกราะแบบง่ายๆ ซึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อเลื่อนขั้นชาวบ้านเป็นทหารอาสา
ระบบนี้มีจุดหมาย เพื่อหลีกเลี่ยงความลำบากของทหารที่ปราศจากอุปกรณ์ และมันก็เป็นเพียงอุปกรณ์แบบง่ายๆเท่านั้น แน่นอนข้อบกพร่องของวิธีแรกคือของที่ได้รับมามีระดับต่ำมาก และถูกทำลายได้ง่าย
วิธีที่ 2 คือ การลักลอบนำเข้ามาจากเมืองใหญ่ ทำงานกับนักธุรกิจรายใหญ่ ตราบใดที่มีการชำระเงินเป็นค่าความเสี่ยง กลุ่มลักลอบจะรับความเสี่ยง พวกเขาจะส่งสินค้าทางพื้นดินแบบส่วนตัวและปกป้องสินค้าตลอดเส้นทาง เพื่อจัดส่งสินค้าให้ถึงดินแดนของคุณ
นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำ ก่อนอื่นคุณต้องติดต่อกลุ่มลักลอบ ซึ้งต้องอัพเกรดตลาดขั้นต้นเป็นตลาดขั้นสูง ซึ่งจะเป็นการเปิดส่วนที่ 4 ของตลาด เป็นส่วนการเจรจาต่อรอง การลักลอบขนส่งอาวุธและอุปกรณ์มีราคาสูงมาก หากคุณมั่งคั่งอย่างมาก คุณไม่สามารถจ่ายได้ แม้กระทั่งการลักลอบขนเพียงเล็กน้อย ก็อาจทำให้บางดินแดนล้มละลายได้
กลุ่มคนเหล่านี้ดูเหมือนจะใจกว้าง แต่แท้จริงแล้วพวกเขาโลภมาก พวกเขาเสี่ยงทุกสิ่งในการขนส่งสินค้าไปยังดินแดนต่างๆ ดังนั้น ถ้าพวกเขาไม่ได้กำไร 5 7 หรือ 10 ส่วนพวกเขาก็จะไม่พอใจถ้าเลวร้ายยิ่งกว่านั้นการส่งสินค้าบางครั้งจะส่งสินค้าเพียงอย่างเดียวไม่บำรุงรักษาใดๆและไม่รับผิดชอบหากสินค้าเสียหาย
วิธีที่ 3 ซึ่งเป็นวิธ๊สุดท้าย คือ การสร้างอุตสาหกรรมทางทหารของคุณเอง เมื่อคุณมีอุตสาหกรรมทางทหารเป็นของคุณเองแล้ว คุณก็ไม่จำเป็นต้องสนใจคนอื่นๆ คุณต้องการเท่าใด คุณก็สามารถผลิตได้ตามที่ต้องการ
แม้ว่าวิธีนี้จะดูดี แต่ก็เป็นวิธีที่ยากที่สุดใน 3 วิธี ทำไม? เพราะอาวุธและอุปกรณ์ เป็นสิ่งต้องห้าม อาวุธชั้นสูงต่างๆต้องใช้คู่มือเทคโนโลยีการผลิตที่เหมาะสม เช่นชุดเกราะหมิงกวง จำเป็นต้องใช้คู่มือเทคโนโลยีการผลิตชุเกราะหมิงกวง ถึงจะผลิตมันได้
โดยทั่วไป คู่มือเทคโนโลยีการผลิตเช่นนี้ ไม่มีในตลาดขั้นต้น วิธีเดียวเท่านั้นที่จะซื้อได้ คือ อัพเกรดตลาดเป็นขั้นกลาง และเปิดส่วนที่ 3 ของตลาด ส่วนการประมูล ในการประมูลมักจะมีบางรายการที่หายาก
ในอดีตคู่มือเทคโนโลยีการผลิตอาวุธและอุปกรณ์ ส่วนใหญ่จะหาได้จากการประมูล โอหยางโชวจำได้อย่างชัดเจน เมื่อการประมูลครั้งแรกจัดขึ้นในชีวิตก่อนของเขา ตรงกับต้นเดือนที่ 3 และนั่นตรงกับวันที่เปิด การซื้อ-ขาย สกุลเงินของเกมส์อย่างเป็นทางการ
กลับสู่ความเป็นจริง แผนการของโอหยางโชวในตอนเริ่มต้น การผลิตอาวุธต้องใช้ช่างเหล็กขั้นสูง ดังนั้น เขาจึงไม่ได้คาดหวังช่างตีเหล็กขั้นต้นอย่างมานเตอร์หลี่ เพราะฉะนั้น การมาเยือนมาสเตอร์หลี่ของเขา จึงทำให้เขาประหลาดใจ
เมื่อมาสเตอร์หลี่เห็นโอหยางโชว เขากล่าวอย่างมีความสุขว่า “ฮ่า! ฮ่า! นี่ช่างบังเอิญจริงๆ ข้ากำลังเตรียมจะไปพบนายท่าน ไม่คิดว่าท่านจะมาหาข้าก่อน”
“โอ้? ข้าอยากทราบว่ามานเตอร์หลี่อยากพบข้าด้วยเรื่องอะไรหรือ?” เมื่อเห็นช่างตีเหล็กที่ปกติเป็นคนใจเย็นกำลังตื่นเต้น โอหยางโชวประหลาดใจเล็กน้อย
“บ่ายเมื่อวาน ข้าได้ทำเครื่องมือไถนาให้ชาวไร่ จากนั้นข้าได้ก้าวข้ามคอขวดของข้า ตอนนี้ข้าได้เลื่อนขั้นเป็นช่างตีเหล็กขั้นกลางอย่างเป็นทางการแล้ว”
ฟังจากที่เขาพูด โอหยางโชวคิดถึงลักษณะดินแดนของเขา ความชำนาญของประชาชนที่มีทักษะเพิ่มขึ้น 20% และการพัฒนาความสามารถพิเศษ เพิ่มขึ้น 10% เขาไม่ได้คาดหวังว่ามันจะมีบทบาทอย่างรวดเร็วเช่นนี้
“โอ้! ข้าขอแสดงความยินดีกับมาสเตอร์หลี่ด้วย ข้าอยากรู้ว่า เมื่อท่านเลื่อนขั้นเป็นขั้นกลางแล้ว ท่านมีความรู้สึกอย่างไร?”
“ข้ารู้สึกว่า ทักษะการตีเหล็กของข้าดีขึ้นมาก ก่อนหน้านี้ปัญหาต่างๆทำให้ข้าสับสน แต่ตอนนี้ ดูเหมือนมันจะง่ายขึ้นเหมือนได้รับแสงจากสวรรค์” เกี่ยวกับความก้าวหน้าของตัวเอง ดูเหมือนมาสเตอร์หลี่จะประหลาดใจเล็กน้อย
“ดี ไม่ว่ายังไงก็เป็นสิ่งที่ดี ขณะนี้มาสเตอร์หลี่ ท่านสามารถสร้างหัวลูกศร และหอกได้แล้ว ดังนั้น ถึงเวลาที่ดินแดนของเราจะได้ใช้ประโยชน์จากพวกมันเสียที”
เขายินดีที่ได้รับมอบหมายหน้าที่นี้ มาสเตอร์หลี่รู้สึกเป็นเกียรติ หลังจากสรุปบัญชีรายการที่เขาต้องการ เขาก็ออกจากร้านตีเหล็กไป