TWO Chapter 1 การกลับมา
TWO Chapter 1 การกลับมา
จิตใจของเขายังคงสั่นสะท้าน กับเหตุการณ์ที่เพิ่งเจะเกิดขึ้น มันเล่นวนซ้ำไปซ้ำมา เหมือนหนังบางเรื่อง
ท้องฟ้าเป็นสีเลือด สนามรบเละเทะ และกระจัดกระจาย แขนและชุดเกราะของเขาถูกทำลาย ม้าส่งเสียงกรีดร้อง ผู้คนเกือบทั้งหมดรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือด ไม่มีสิ่งใดเคลื่อนไหว พวกเขานั่งลงด้วยความตึงเครียด ชีวิตและความตายของพี่น้องที่ต้อสู้ไหล่ชนไหล่ด้วยกันก่อนหน้านี้ ในตอนนี้อากาศเหมือนจะหนัดอึ้ง
ไม่ไกลจากศูนย์กลางการต่อสู้ มีร่างที่มีขนาดใหญ่โต และย้อมไปด้วยคราบเลือดจากการต่อสู้ เขาเคยเป็น Song Heitar(ซ่งเฮ่ยต้า) ผู้นำบ้านสายลมทมิฬ กษัตร์ระดับมาสเตอร์ ลำดับที่19ของรายชื่อผู้แข็งแกร่งบนประตูที่6ในเกมส์ ภายใต้ร่างนั้นมีแสงสีม่วงของสมบัติอันยิ่งใหญ่เปร่งประกายรอบตัวเขา
“ทำไม” เสียงของบุรษวัยเยาว์ สูงและซื่อตรง เขาสวมใส่เกราะ และถืออาวุธที่ทรงพลังซึ่งเป็นสัญลักษณ์บ่งบอกตัวตนของเขา’ง้ามมังกรเมฆา’
เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ขาข้างหนึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้น เขาพิงง้าวที่อาบด้วยโลหิตของเขา ทำให้เขายังทรงตัวอยู่ได้ เลือดไหลออกมาจากอกของเขา ซึมออกมาทางชัดเกราะของเขา ถ้ามองดีๆจะเห็นบาดแผลเล็กๆ เกิดจากดาบนับร้อยเล่มที่แทงจากด้านหลังทะลุอกของเขา เขากระแทกมันด้วยง้าวจนปลายหักออกไป
ตรงข้ามเขายืนอยู่ด้วยชายวัยกลางคน เคราสีดำเข้ม คิ้วหน้าและใหญ่ แววตามุ่งมั่น สวมใส่เกราะ ‘chainmail’ ที่ทำจากมิธริล ถือหอกทองคำ ที่เอวด้านซ้ายของเขาเป็นฝกดาบว่างเปล่า เย็นชาและโดดเดี่ยว มองดูความจริงอันโหดร้ายและตะโกนออกไป
“เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่...ชีวิตที่ดีกว่านี้” เสียงแหบแห้งของชายวัยกลางคนตอบเขา เสียงของมันมั่นคงราวกับไม่ต้องการพูดไปมากกว่านี้ เกรงว่าจะทำให้ตัวเองทำสิ่งอื่นหากพูดคำเหล่านั้นแล้ว เขาหยุดพูด มองดูชายหนุ่มที่กำลังจะตาย
“ห๊า?แค่นั้นหรอ?” ใบหน้าชายหนุ่มเต็มไปด้วยความเยอะเย้ย ชี้ไปที่เกราะใต้ร่างเขา “เพื่ออุปกรณ์ระดับแพลทินัมเพียงชิ้นเดียว ฮ่าๆๆๆๆ ไร้สาระจริงๆ” เสียงของเขาเริ่มเยือกเย็นและแหลมคม
“ฉันไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเป็นเช่นนี้ คนที่ฉันเคารพเสมือนพี่ชายของฉัน คนที่คอยเคารพนับถือกัน หันมาแทงข้างหลังฉัน คุณเป็นคนที่ทุกคนเคารพนับถือ และคุณได้ทำลายมันทั้งหมดแล้ว”
เขาอ่อนแอมาก แต่ตาดำของเขายังคงกระจ่างใสและคมชัด เขารู้สึกอ้อยอิ่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“พี่ใหญ่ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น สุดท้ายมันก็เป็นแค่เกมส์เท่านั้นวันนึงเราก็ต้องออกไป และกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง ฉันไม่ได้คาดหวังเลยว่าความเป็นพี่น้องของเราจะสิ้นสุดลง 5 ปี แห่งมิตรภาพของเรา มีค่าน้อยกว่าอุปกรณ์ที่มีค่าเพียงชิ้นเดียวในเกมส์”
“ขอโทษ น้องสาม” เสียงของเขายังคงสงบนิ่ง
“ฮ่าๆๆ! ขอโทษหรอ ฮ่าๆๆ! ไร้สาระจริงๆ พี่ใหญ่นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย ที่ฉันจะเรียกพี่ว่าพี่ ความโลภก็คือบาป ฉันไม่โทษพี่หรอก” เด็กหนุ่มกลายเป็นเยือกเย็น ใบหน้าของเขาไร้อารมณ์ ดวงตาของเขาลำลึกยากจะหยั่งถึง
ผู้ที่เห็นใบหน้านี้ของเขาให้สมญานามว่า’ปีศาจสองหน้า’ เมื่อเขาเยือกเย็น ศัตรูจะหลาดกลัวเขา เมื่อเขาอบอุ่นเพื่อนของเขาจะรู้สึกสดชื่นเหมือนลดใบไม้ผลิ “ครั้งหน้าที่เจอกัน ผมจะฆ่าคุณ” เขาพูดอย่างเย็นชากับชายวัยกลางคน
ดาบถูกแทงไปที่เขา เลือดไหลออกมาจากฝ่ามือของเขา ใบหน้าเยือกเย็นไร้ความรู้สึกใดๆ เขาไม่สนใจความเจ็บปวดในขณะที่ดาบถูกดึงออกจากร่างของเขา เลือดไหลทะลักออกจากหัวใจ เหมือนดอกไม้ที่เต็มไปด้วยเลือด ความเงียบปกคลุมสนามรบ
ราวกับว่ามันเป็นคนอื่น โอหยางโชวมองอย่างเงียบๆ ขณะที่เขาล้มลงกับพื้น และไม่ได้ยืนขึ้นอีกครั้ง ตายในที่สุด
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาตายแล้วเกิดใหม่ แต่ครั้งนี้เขาเจ็บปวดมากที่สุด การกลับมาเกิดใหม่หมายความว่าทุกอย่างจะเริ่มต้นขึ้นใหม่ แตกต่างจากเกมส์อื่นๆ ทุกครั้งที่เสียชีวิต ชื่อตัวละครจะถูกล้าง และอปกรณ์จะหายไป เป็นโทษการตายที่โหดร้ายที่สุด
“ฉันจะไม่พ่ายแพ้จากการทรยศเหมือนครั้งนนี้อีก ฉันจะเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันสูญเสียไปกลับคืนมา” เขาคิดถึงน้องสาวของเขาซึ่งคอยเขากลับเมือง โอหยางโชวปิดกั้นความคิดมากมาย และค่อยๆเปิดเปลือกตาหนักอึ้งของเขา
ด้านบนของเขาเป็นเพดานสีขาวไม่มีตำหนิ ผนังเป็นโลหะเรียบ นอกจาเตียงในห้องของเขาไม่มีเฟอร์นิเจอรฺอื่นๆอีกเลย บนผนังตรงข้ามเขามีโปสเตอร์เกมส์ และนั่นก็คือ...
“นี่คือ...ที่ไหน” โอหยางโชวเอ่ยถามดังๆ และสับสน นี่ไม่ใช่ห้องโถงแห่งการเกิดใหม่ การเกิดใหม่เกิดขึ้านที่โบถส์ มาพร้อมเสียงร่ำไห้ของผี ล้อมรอบด้วยเสียงรังควานของปีศาจ ขณะเดินเข้าสู่แสงแห่งการเกิดใหม่
หรือว่าเขาถูกส่งกลับมาที่โลกแห่งความจริง? ไม่แปลกที่เขาออฟไลน์และกลับเข้าสู่โลกแห่งความจริง แต่เขาควรจะนอนอยู่ในเครื่องเล่นเกมส์ มากกว่านอนบนเตียงเหมือนตอนนี้
ตาของเขาจดจ่ออยู่บนโปสเตอร์เกมส์ โดยไม่คิดจะมองอย่างอื่น มันยากที่จะมองสิ่งอื่น และเขาก็ตกตะลึง โปสเตอร์คุ้นเคยมากแต่เขาไม่รู้ว่าทำไม? มันถึงเป็นโปสเตอร์เกมส์จากเมื่อ 5 ปีก่อน
‘เกมส์แรกในประวัติศาสตร์ที่นำเสนอการผจญภัย การสร้างดินแดน และสงครามอันยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์โลกออนไลน์ คาดว่าจะเข้าสู่เวอร์ชั่นเบต้าอย่างเป็นทางการ 1 มกราคม 2190 อดใจรอไม่นาน’
เมื่อเห็นบรรทัดโฆษณาที่สะดุดตานี้ โอหยางโชวก็งุนงง และย้อนกลับไปหลายปี เวลาที่ขัดแย้งเกิดขึ้นกระทันหัน 5 ปีก่อน ที่นี่คือบ้านของเขา ความทรงจำที่เอ่อล่นในสมองดึงเขากลับสู่โลกจริง
ในปี 2170 พบความผันผวนในแกนโลก หลังจากนั้น 3 เดือนของการทดสอบ สังเกตการณ์ การคำนวณโดยนักวิทยาศาสตร์จากทั่วโลก ได้ข้อสรุปที่น่ากลัว : ภายใน 30 ปี แกนโลกจะระเบิด แมกม่าหลอมเหลวจะพุ่งออกมา ปกคลุมและผาทุกชีวิตบนโลก
เมื่อรายงานนี้ถูกส่งไปยังรัฐบาลกลางแล้ว ความตื่นตระหนก และหมดหวังก็เกิดขึ้น ถึงแม้ว่าการเดินทางขามอวกาศจะพัฒนาขึ้นมากในช่วง ร้อยปีที่ผ่านมา เมื่อมนุษย์สามารถเดินทางระยะไกลผ่านรูหนอนได้ แต่มนุษย์ก็ยังไม่ได้คนพบดาวเคราะห์เช่นโลก ที่ใกล้เคียงก็มีเพียงดาวอังคาร เพียงแต่มันมีพื้นที่จำกัด และยังต้องการการสนับสนุนจากดาวแม่
โลกกำลังจะถูกทำลาย และมนุษย์จะไร้ที่อยู่อาศัย หลังจากเส้นทางสู่ภัยพิบัติได้รับการยืนยัน รัฐบาลตัดสินใจปรับปรุงดาวอังคารให้อาศัยอยู่ได้เป็นอย่างแรก และปาฏิหารย์ก็เกิดขึ้น
รายงานล่าสุดของนักสำรวจระหว่างดวงดาว ได้ค้นพบโลกแห่งชีวิตแห่งใหม่ในแกแลกซี่ รัฐบาลไม่มีเวลาเฉลิมฉลอง และวางแผนอพยพระหว่างดาวเคราะห์ภายใน 3 เดือน
ดาวเคราะใหม่ได้รับชื่อว่า ‘ความหวัง(Hope)’ เนื่องจากเป็นความหวังสุดท้ายของมนุษยชาติ เพื่อหลีกเลี่ยงความตื่นตระหนกในวงกว้าง แผนการอพยพถูกเก็บเป็นความลับ
แผนทั้งหมดถูกแบ่งเป็นหลายส่วน และแยกจากกัน มีหน่วยงานที่แตกต่างกันรับผิดชอบ อาจกล่าวได้ว่านอกจากนอกจากประธานาธิบดีแห่งสหพันธรัฐ ไม่มีบุคคลอื่นในโลกรู้แผนโดยสมบูรณ์
‘โลกออนไลนน์’ เป็นส่วนสำคัญของแผน ซึ่งทำหน้าที่เป็นสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวและเป็นความหวังใหม่ การวางแผนและการออกแบบเกมส์ ตัวเกมส์สามารถปรับตัวและเติบโตตามผู้เล่นที่มีเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมากได้
ต้นแบบของเกมส์คือโลกทั้งใบ แต่มีขนาดใหญ่กว่า 10 เท่า ทีมงานออกแบบเกสม์รับผิดชอบการเขียนโครงสร้างโคด และออกแบบเกมส์เท่านั้น ฉากเกมส์ที่เฉพาะเจาะจง และNPCจะขึ้นอยู่กับข้อมูลทางประวัติศาสตร์ของพื้นที่นั้นๆ
ทีมออกแบบที่แท้จริงคือ ผู้เก็บข้อมูลทางประวัติศาสตร์ มีเนื้อหาทั้ง รูปภาพ วีดีโอ จดหมายเหตุ และสิ่งประดิษฐ์ทางวัฒนธรรม ซึ่งถูกแสกนลงในเกมส์ โดย ไกอา(Gaia) ซึ่งเป็นปัญญาประดิษฐ์ ที่ควบคุมเกมส์ แม้แต่ผู้เขียนโปรแกรมยังไม่รู้เนื้อเรื่อง และการออกแบบพารามิเตอร์ของเกมส์
15 ปีต่อมา ในปี 2185 การทดสอบลับครั้งแรกของ ‘Earth Online’ เริ่มต้นขึ้น โดยผู้เข้าร่วมต้องลงชื่อในข้อตกลงรักษาความลับอย่างเข้มงวด มีการแข่งขันกันอย่างมากเพื่อแย่งที่ทดสอบเกมส์ในครั้งแรก
เพื่อมั่นใจในความเป็นธรรมของเกมส์ ไกอาได้สร้างแผ่นดินใหม่และแผนที่ที่ไร้ขอบเขตขึ้นในเนื้อหาเกมส์อย่างเป็นทางการ ตลอดการทดสอบเบต้าครั้งแรก ไกอาสามารถสังเกตพฤติกรรมของผู้เล่น แตะการตอบสนองของNPC ด้วยการใช้ข้อมูลสังเกตการณ์จำนวนมาก ไกอาได้วิเคราะห์ สรุปผล และปรับแต่งค่าเกมส์อย่างต่อเน่อง
เมื่อ 20 ธันวาคม 2189 ได้เปิดตัวเว็บไซด์ของ ‘Earth Online’ อย่างเป็นทางการ มันถูกแบ่งออกเป็น 3 ส่วน ฐานข้อมูล ร้านค้า และฟอรัม
ฐานข้อมูล มีเพียงข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับโครงสร้างเกมส์ ไม่มีข้อมูลโดยละเอียดที่เกี่ยวกับเกมส์
ร้านค้า สินค้าเพียงอย่างเดียวสำหรับวางขายคือ เครื่องเล่นเกมส์ ในราคา 1แสนเครดิต ราคาแพงจะช่วยลดจำนวนผู้เล่นธรรมดา ควบคู่กับการออกข้อมูลเกมส์ แม้จะมีการออกโปสเตอร์ และโชว์กราฟฟิกบางอย่าง การประชาสัมพันธ์เกมส์ไม่ได้สร้างผลกระทบเป็นวงกว้างมากนัก มันดูผิดปกติเล็กน้อย
ในฐานะผู้เกิดใหม่ โอหยางโชวรู้ว่าตลาดที่ผิดปกติเกิดจากการประนีประนอม ระหว่างฝ่ายที่เกี่ยวข้องหลายฝ่าย และประธานาธิบดีสหพันธรัฐ วัตถุประสงค์ง่ายๆ นั่นคือ การลงทะเบียนเป็นผู้เล่นสามัญก่อน เพื่อให้สตาฟฟฟ์ของพวกเขาเข้าถึงเกมส์ก่อน และเล่นได้เปรียบผู้เล่นที่ลงทะเบียนทีหลัง
แน่นอนเพื่อที่จะได้ผลประโยชน์ดังกล่าว ต้องเสียค่าใช้จ่ายมหาศาล ราคาที่สูงพอที่ฝ่ายที่เข้มงวดก็ไม่สามารถพูดอะไรได้
เสียงเคาะประตูขัดจังหวะความคิดของของโอหยางโชว “พี่ชายจอมขี้เกียจ! ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้! ปิงเอ๋อหิวแล้ว!”
โอหยางโชวหยิบโทรศัพย์ขึ้นมามองดูเวลา ’28 ธันวาคม 2189’ ‘นี่คือ 3 วันก่อนการเริ่มเกมส์! อะไรกันช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมหลังจากที่มีชีวิตใหม่...’
‘ทุกอย่างในอดีตเป็นความฝัน ให้มันตายไปพร้อมกับลม’ โอหยางโชวคิดหลังจากเกิดใหม่ ความรู้เรื่องเกมส์ของเขา และความคุ้นเคยของผู้เล่น กองกำลังทั้งหมดของพวกเขา ควบคู่กับความสามารถที่ดีของตนเอง โอหยางโชว เชื่อว่าตราบใดที่เขาใส่ใจและพยายาม เขาสามารถทำให้โลกใหม่ในเกมส์เป็นที่สำหรับเขาและน้องสาวได้
ในโลกนั้น เขาไม่เคยปล่อยให้น้องสาวอยู่ลำพังคนเดียว ไม่เพียงแค่นั้นเขาจะทำให้ปิงเอ๋อกลายเป็นเจ้าหญิงในเกมส์ตัวจริง
“ปิงเอ๋อ! พี่ตื่นมาทำอาหารเช้าให้เธอแล้ว” โอหยางโชวไม่ทันสังเกต ตัวเขาในตอนนี้ผ่อนคลายและมีความสุข