Chapter 22: ….
หลังจากการต่อสู้กับหมูป่าที่โหดร้าย และแยกเนื้อของมัน เจียงลู่ฉีและเหวินเซี่ยวเทียนก็รู้สึกหิวเป็นอย่างมาก เจียงลู่ฉีกำลังนอนแผ่ไปบนโซฟา และไม่ต้องการที่จะแม้แต่จะขยับนิ้วของเขา แต่เหวินเซี่ยวเทียนนั้นขยันเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าเธอจะเหนื่อยเป็นอย่างมาก เธอก็พยายามอย่างดีที่สุดที่จะทำอาหารให้ ใช้พริกไทยร้อนที่ได้มาจากร้านอาหาร และใช้เนื้อหมูป่า เพื่อที่จะทำ “หมูต้ม” และ “หมูย่าง” หลังจากมื้ออาหารนั้นพร้อมเรียบร้อยแล้ว เจียงลู่ฉีกระตือรือร้นที่จะกินอย่างมาก เพียงแค่กลิ่นหอมของมัน เจียงลู่ฉีก็เชื่อว่ารสชาติของมันนั้นจะต้องอร่อยเป็นอย่างมากแน่นอน
ในความจริงแล้ว เมื่อเขาตัดเนื้อของหมูป่าเป็นส่วนๆ เจียงลู่ฉีก็ไม่ได้กลิ่นแปลกๆอะไรเลยก็ตาม ตรงกันข้ามกับตอนนี้ เขาได้กลิ่นเนื้อสด ของมันช่างหอมหวานเหลือกัน เขากำลังตั้งข้อสงสัยว่าเนื้อของหมูป่านั้นจะต้องอร่อยเป็นอย่างมากแน่นอน และในตอนนี้ การตั้งข้อสันนิษฐานของเขานั้นใกล้จะได้รับการยืนยัน และมันทำให้เจียงลู่ฉีรู้สึกตื่นเต้น หลังจากวันที่จุดจบของโลกมาถึง จนถึงตอนนี้ มันมากกว่าหนึ่งสัปดาห์ เจียงลู่ฉียังไม่ได้ทานอาหารดีๆเลย เขานั้นหิวกระหายเป็นอย่างมาก แต่เจียงลู่ฉีนั้นยังใจเย็นและยังรอคอยที่เหวินเซี่ยวเทียนนั้นเตรียมอาหารจานสุดท้ายเสร็จ หมูตุ๋นพร้อมกับซอสสีน้ำตาลนั้นจำเป็นต้องใช้เวลาประมาณ 40นาที ซึ่งมันจะสามารถเสิร์ฟมาพร้อมกับข้าวสวยได้
เจียงลู่ฉีกัดไปที่มันด้วยความสุข เขาคิดอย่างง่ายๆว่ามื้อนี้เป็นมื้อที่อร่อยที่สุดที่เขาเคยกินมาในชีวิตนี้
“ยอดเยี่ยม!” เขาตัดสินใจในความคิดของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้หิวโหย เขาก็ยังจะต้องกินขนมปังกรอบและบะหมี่สำเร็จรูปทุกวัน มันค่อนข้างเป็นเรื่องที่ไม่ได้คาดหวังที่จะได้กินอาหารมื้อที่อร่อยๆอย่างนี้ ถ้าความสามารถทางร่างกายของเขานั้นพัฒนาขึ้น หลังจากนี้มันก็ค่อนข้างที่จะง่ายขึ้นในการเอาชีวิตรอดหลังจากวันโลกาวินาศ
ในขณะที่กำลังคิดอยู่ เจียงลู่ฉีรู้สึกว่ากระเพาะของเขานั้นอุ่นขึ้น มันเหมือนว่ามีออร่าบางอย่างกำลังหมุนวนไปทั่วร่างกายของเขา เจียงลู่ฉีนั้นรู้ได้ทันทีเลยว่าออร่านี้คือพลังงานทางกายภาพ ที่ได้ถูกบอกโดยเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาว แต่การพัฒนานี้มันค่อนข้างที่จะไม่เด่นชัด เจียงลู่ฉีมองไปที่เหวินเซี่ยวเทียนและสังเกตเห็นว่า เธอนั้นไม่ได้กินอาหารแบบผู้ดีคล้ายกับผู้หญิงคนอื่น เธอนั้นก็แค่กินเนื้อหมู ในขณะที่ลิ้นของเธอพยายามที่จะหลีกเลี่ยงน้ำซุบร้อน ความกระหายของเธอนั้นเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก
การแสดงออกของเหวินเซี่ยวเทียนนั้นแสดงให้เห็นว่าเธอนั้นไม่ได้สังเกตถึงความรู้สึกอุ่นๆ เพราะว่าเธอนั้นไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้
[ ถึงแม้ว่าการกินเนื้อกลายพันธุ์จะทำให้พัฒนาร่างกายได้ มันก็ค่อนข้างที่จะช้าอย่างมาก และต้องใช้เวลานานมาก อย่างไรก็ตาม สัตว์ประหลาดกลายพันธุ์นั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก คนธรรมดานั้นไม่ง่ายเลยที่จะฆ่าพวกมัน พวกเขาไม่แม้แต่จะคิดว่าสามารถที่จะล่าพวกมันและกินมันได้ ]
ในเวลาเดียวกัน เหวินเซี่ยวเทียนนั้นสังเกตเห็นว่าเขานั้นกำลังจ้องมาที่เธอ เธอรู้สึกละอายอย่างมาก เนื่องจากมารยาทบนโต๊ะอาหารของเธอ
มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับเหวินเซี่ยวเทียนที่จะมีความรู้สึกที่ดีกับเจียงลู่ฉี ที่ช่วยชีวิตเธอไว้ ถึงแม้ว่าเธอนั้นไม่ได้คาดหวังที่จะไปกับเขา เธอนั้นก็ได้ทำมันและ พวกเธอนั้นก็ได้พูดคุยตอบโต้กันอย่างมาก เธอนั้นค่อนข้างรู้สึกแย่ ถ้าเธอต้องแยกจากเขาไป ดังนั้นเหวินซี่ยวเทียนนั้นค่อยๆเปลี่ยนท่าทางการกินของเธอ เธอนั้นกินอาหารด้วยคำใหญ่ และ เธอก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นกินด้วยคำเล็กๆแทน
เจียงลู่ฉี รู้สึกว่ามันตลกและเขาคิดว่าเหวินเซี่ยวเทียน บางเวลาก็น่ารักเป็นอย่างมาก
“เธอคุ้นเคยกับถนนแถวบริเวณนี้ใช่ไหม?”
“ใช่..... ค่อนข้างคุณเคย” เหวินเซี่ยวเทียนเอามือเช็ดปากของเธอและพูด
“ฉันต้องการไปยังที่หนึ่ง แต่ฉันต้องให้เธอช่วย….”
“ไม่มีปัญหา”
….
การต่อสู้ระหว่างหมูป่ากลายพันธุ์นั้นทำให้รถ MCV ได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง ซึ่งมันทำให้เจียงลู่ฉีนั้นกังวลเกี่ยวกับมัน มันจะต้องซ่อมให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ มันต้องการ น้ำมัน 1200ลิตร เหล็ก 200กิโลกรัม ทองแดง 100กิโลกรัม โพลิเมอร์พลาสติก 30กิโลกรัม และ พลังงานไฟฟ้า 200 กิโลวัตต์ ของพวกนี้จำเป็นต้องถูกเก็บเกี่ยว ส่วนการอัพเกรดวัตถุดิบ มันเป็นเพียงแค่เหล็ก 100กิโลกรัม
“มันเป็นเรื่องที่แย่จริงๆ การที่จะซ่อมรถนั้นต้องใช้ค่าซ่อมที่แพงสำหรับมัน ไม่ว่าแบบไหนก็ตาม” เจียงลู่ฉีขับรถ ไปในขณะที่รถของเขานั้นพารถตู้คันเล็กไปด้วย บนถนนชนบท การที่จะลากรถไปด้วยนั้นเป็นเทคนิคที่สามารถทำได้ ในช่วงเวลาปกติ รถลากจูง นั้นสามารถที่จะควบคุมโดยคนขับรถได้ เนื่องจากมันจำเป็นที่จะต้องรักษาระยะทาง ในทางลาดชัน รถข้างหลังนั้นจะเร็วกว่ารถข้างหน้า ทำให้ คนขับรถจำเป็นต้องใช้เวลาในการเบรกรถ และหลีกเลี่ยงการเกิดอุบัติเหตุ!
และการเบรกนั้นไม่สามารถที่จะเหยียบมันแรงเกินไปได้ ถ้าระยะห่างระหว่างพวกมันนั้นมากเกินกว่าเชือกพ่วง หลังจากนั้นมันจะกลายเป็นโศกนาฏกรรม เชือกลากนั้นมีความหนักเป็นอย่างมาก ซึ่งมันหมายความว่า เขาไม่สามารถที่ยืนและดึงมันได้ มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ที่เจียงลู่ฉีนั้นมี่เวลาแล้ว และเหวินเซี่ยวเทียนก็ไม่สามารถทำมันได้เช่นกัน การทำงานนี้จำเป็นที่จะต้องใช้คนขับรถมือฉมัง ในบทสรุป นั้นเจียงลู่ฉีตัดสินใจที่จะไม่สนใจเกี่ยวกับมัน ซึ่งมันช่วยไม่ได้สำหรับเขา
ดังนั้น บนถนนชนบทที่ย่ำแย่ ในทุกๆครั้งที่รถนั้นเลี้ยว....
“ปัง!”
เสียงดังมาจากข้างหลังของรถมินิบัส และทำให้รถมันสั่น กระดูกของหมูป่านั้นหนักอย่างน้อยก็ห้าหรือหกตัน รวมไปทั้งน้ำหนักของรถตู้ ทำให้การขับรถนั้นย่ำแย่เป็นอย่างมาก
แต่..... มันก็ไม่มีอะไร! พวกเขานั้นก็ยังขับรถกันต่อไป....
เจียงลู่ฉีนั้นไม่สนใจการกระแทกเลย เนื่องจากเขาเชื่อว่า ถึงแม้ว่ารถMCV นั้นจะได้รับความเสียหายมาจากหมูป่า มันก็ยังสามารถทนการถูกชนโดยรถตู้ที่พังแล้วได้ ความเสียหายของรถ MCV ถึงระดับ 3.5 และมันไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย แต่ รถตู้นั้นเปลี่ยนแปลงไปทีละนิดๆ หน้ารถของมันนั้นโค้งเข้าด้านใน และ ระบบเครื่องยนต์ข้างในนั้นน่าจะเป็นปัญหาอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามเจียงลู่ฉีนั้นขี้เกียจเกินไปที่จะไปตรวจสอบมัน ตราบเท่าที่ หกล้อของมันนั้นยังสามารถขยับได้ ทุกอย่างก็ยังโอเค แต่การใช้น้ำมันนั้นเพิ่มขึ้น เนื่องจากน้ำหนักที่มากขึ้น น้ำมันนั้นถึง 200ลิตร ดังนั้นเจียงลู่ฉีจึงเก็บเกี่ยวน้ำมันตลอดข้างทาง ประเทศที่ยากจนนี้ ไม่ได้รับการควบคุมโดยกองกำลังทหารและ มันก็ยังมีรถที่ถูกละทิ้งที่ยังมีน้ำมันอยู่
รถทั้งหลายที่จอดอยู่ข้างหน้าร้านอาหาร รวมไปทั้งรถตู้คันเล็ก นั้นทำให้เขาได้รับน้ำมันประมาณ 200ลิตร ตลอดทาง ถ้าเขาพบกับรถ เจียงลู่ฉีจะลงจากรถ เจียงลู่ฉีนั้นได้ชะแลงมาจากร้านซ่อมรถยนต์ เมื่อเปิดฝาครอบถังเชื้อเพลิง และวางท่อลงไปในถังเชื้อเพลิงและดูดมันขึ้นมา จากนั้นก็ใส่ปลายท่ออีกท่อหนึ่งลงไปในถังเชื้อเพลิงของรถเขา โดยใช้หลักการ กาลักน้ำ ( หลักการนี้คือการถ่ายเทของเหลวจากที่สูงลงที่ต่ำ โดยผ่านท่อหรือสายยางและอื่นๆ) การใช้วิธีแบบนี้มันใช้ได้ ขโมยน้ำมันเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่เจียงลู่ฉี ก็มองไปข้างหน้าและเพื่อที่จะสำเร็จการอัพเกรดถังเชื้อเพลิง เขานั้นพยายามหาปั๊มน้ำมันที่ถูกทิ้งล้าง ในการที่จะนำน้ำมัน 8หรือ9ตันไป
ครั้งแล้วครั้งเล่า เจียงลู่ฉีรู้สึกว่าปากของนั้นกระแทกจนตะคริวขึ้น เขานั้นโชคดีที่เจอรถบรรทุกที่มีน้ำมัน 70 หรือ 80ลิตรอยู่ แต่รถยนต์ส่วนมากนั้นมันน่าสมเพศ ซึ่งพวกมันมีขนาดถังเชื้อเพลิงที่เล็กมาก ดังนั้นน้ำมันของมันนั้นมีน้อยมาก ซึ่งมันเป็นเรื่องยากที่จะเก็บเกี่ยวพวกมัน เขาจำเป็นที่จะต้องพยายามอย่างหนักเพียงแค่ 20หรือ30ลิตร ในตอนนี้สุดท้ายแล้ว เจียงลู่ฉีเก็บเกี่ยวถังเชื้อเพลิงเป็นจำนวนมาก เพียงพอที่จะเติม ถังน้ำมันทั้ง6 ด้วยน้ำมัน และเขาประมาณได้ว่ามันเพียงพอ
[ เหี้...อะไรวะ! มันไม่จำเป็นที่จะต้องง่ายกว่าการตัดเนื้อหมูป่าซะอีก!]
Chapter 22 : ชนมันตลอดทางนั่นแหละ!
