ตอนที่41
“มันไม่มีอะไรหรอกนะพอดีว่าตอนนั้นมันตกใจนิดหน่อยมันก็เลยพูดไปโดยไม่ทันตั้งตัวน่ะ แฮะๆ”
ฉันพยายามจะบอกเขาแบบอ้อมๆแล้วนะถ้าเกิดเขาถามมาฉันก็คงจะต้องบอกความจริงกับเขานั่นแหละ
“อ๋อฉันเข้าใจถ้าเป็นฉันๆก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรตอนนั้นเหมือนกันแหละ”
อ่าวทำไมเข้าใจเราง่ายจังเลยนะแต่ก็ดีแล้วแหละที่พี่เบสไม่ได้ถามอะไรเรื่องพวกนี้มาก งั้นก็ถือว่าวันนี้ก็ฟาดเคราะห์ไปก็แล้วกัน
“งั้นเราไปทำงานกันเถอะนะฉันจะต้องไปทำงานแล้วแหละ ส่วนนายก็ไปทำงานซะนะ”
ฉันลุกขึ้นแต่เขาก็จับแขนของฉันเอาไว้ ฉันหันไปหาพี่เบสสักพักสายตาของเราก็มองเข้าหากันพอดี
“นายจะ..ปล่อยมือของฉันได้หรือยัง” ฉันถามพี่เบสไปพี่เบสรีบปล่อยมือของฉันในทันที
“พอดีว่าฉันจะบอกว่าเธอลืมกุญแจรถอีกแล้วอะ ??” ฉันหันไปที่โซฟาแล้วพบว่ากุญแจรถของฉันจกอยู่ ทำไมฉันถึงลืมของตลอดเลยเนี่ย
“เอิ่มขอบใจนะงั้นฉันไปก่อนแล้วไว้เจอกันใหม่วันที่นายว่างหรือฉันว่างก็แล้วกัน”
แล้วฉันก็รีบเดินออกจากล็อบบี้ก่อนจะไปที่รถของฉัน แล้วขึ้นรถไปในทันที ฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ทุกๆวันเลยหรือไงเนี่ย
“บ้าที่สุดเลยเลิกคิดแล้วก็ไปได้แล้วนะ” ก่อนที่ฉันจะเคลื่อนตัวออกจากลานจอดรถ อยู่ก็มีคนเคาะกระจกรถข้างฉัน ฉันหันไปดูแล้วพบว่าเป็นพี่เบส ฉันลดกระจกลงให้กับพี่เขา
“ว่าไงนายมีอะไรหรือเปล่าถึงมาเคาะกระจกรถของฉันเนี่ย”
ฉันถามเขาไปด้วยความสงสัย มีอะไรอีกที่ฉันจะต้องได้คุยกับพี่เขาบ้าง
“ฉันขอติดรถไปด้วยสิพอดีว่ารถของฉันยางมันรั่วพอดี ไปส่งฉันที่โรงแรมฉันให้ทีสิ”
ฉันก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้วเวลาเยอะวันนี้ไปส่งก็คงได้อยู่ ฉันพยักหน้าตอบรับพี่เบสก่อนที่พี่เขาจะเปิดประตูรถเข้ามา
“แล้วทำยังไงให้ล้อรถมันแบนได้ล่ะ ??” ฉันขับรถไปแล้วก็คุยกับพี่เบสไปก็อย่างที่ว่าฉันไม่อยากจะเจอเขาแต่ในเมื่อเจอเขาเราก็ต้องเจอล่ะนะ
“ก็ไม่รู้เหมือนกันแต่มันเป็นแล้วแหละต้องรอศูนย์เขามาเอารถไป แต่ฉันไม่มีเวลารอขนาดนั้นก็เลยขอติดรถเธอไปลงที่โรงแรมของฉันหน่อยนะ”
มันก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้วแหละเรื่องพวกนี้เราช่วยกันได้ ฉันคุยไปขับรถไปเรื่อยๆมันก็รู้สึกดีนะเวลาที่ฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องพวกนี้ แล้วปล่อยให้มันไปตามความรู้สึกของเราเอง ก็อย่างที่ว่าฉันไม่ต้องการให้ฉันเป็นแบบนี้อีกแล้ว ฉะนั้นฉันต้องทำตัวของฉันให้ดีขึ้นเอง ไม่ว่าอย่างไรก็ตามความรู้สึกมันก็ต้องปล่อยออกมาเองนั่นแหละ ไม่วันนี้ก็วันหน้าล่ะนะ
