ตอนที่35

ฉันมองหน้าพี่เขาก่อนที่จะลุกขึ้นในทันที หน้าของฉันเริ่มร้อนผ่าวแล้วก็แดงอย่างบอกไม่ถูก

 

“ขะ..ขอบคุณที่รับฉันเอาไว้นะ เอิ่มฉันว่าฉันไปนอนก่อนดีกว่า”

 

ฉันรีบเดินไปแล้วก็ไม่มองหน้าของเขาอีก ฉันเดินไปในห้องแล้วปิดประตูลง ฉันบอกตัวเองแล้วไม่ใช่หรือไงทำไมถึงยังไปรู้สึกกับพี่เบสอีกล่ะ ทำไมฉันต้องหกล้มตอนนี้ด้วยตอนอื่นทำไมถึงไม่หกล้ม ตอนที่ไม่มีพี่เขาก็ได้นี่น่า

 

//ก๊อก ๆ// “นี่เธอฉันไปก่อนนะพอดีว่าฉันมีธุระบางอย่างที่จะต้องไปจัดการหน่อยอะ . . .งั้นดูแลตัวเองด้วยนะ”

 

ฉันไม่ได้ตอบอะไรพี่เบสแล้วเสียงประตูก็ปิดลง พี่เบสได้ออกจากห้องของฉันไปแล้ว ฉันกลับมานั่งที่เตียงของฉันแล้วถอนหายใจเบาๆ ทำไมนะทำไมถึงต้องคิดมากด้วยเรื่องแค่นี้ไม่จำเป็นต้องคิดมากเลย

 

//กริ้ง กริ้ง// เสียงโทรศัพท์ได้ดังขึ้นมาทำให้ฉันต้องหันไปดูว่าใครโทรมาหาฉันกันแน่ [นริน] อ่าวอรินโทรมาหรอเนี่ย ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนที่จะกดรับสายของนรินในทันที

 

“ฮัลโหลว่าไงเอ่ยโทรมามีอะไรสำคัญๆหรือเปล่า” ฉันรีบถามอรินไปโดยทันทีเผื่อว่ามันจะมีเรื่องอะไรบางอย่างมาให้ฉันต้องแก้ไขอีก

 

[คือว่าเกิดเรื่องที่โรงแรมอีกแล้วค่ะซึ่งเขาไม่ต้องการคุยกับพนักงานแต่เขาต้องการที่จะคุยกับผู้บริหารของโรงแรมแทนค่ะ]

 

นี่เรื่องต้องมาถึงฉันอีกแล้วหรอไปใหญ่อะไรมาจากไหนถึงต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ แล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่นะ

 

“โอเคงั้นฉันจะรีบไปเดี๋ยวเจอกันคุมสติอารมณ์ของเขาเอาไว้เสียก่อนนะ”

 

ฉันรีบแต่งตัวแล้วรีบไปยังโรงแรมในทันทีเลย ฉันว่ามันต้องมีอะไรบางผิดปกติแน่ๆเขาถึงโวยวายได้ขนาดนั้น ฉันใช้เวลาขับรถไม่นานฉันก็ไปถึงที่นัดหมาย  จากนั้นฉันก็ลงจากรถแล้วก็เดินไปที่ข้างหน้าโรงแรมก่อนรปภจะเปิดประตูให้กับฉัน

 

“ฉันไม่ต้องการคุยกับใครฉันต้องการคุยกับผู้จัดการของพวกแกอย่างเดียว”

 

เสียงดังออกมาจากข้างในโรงแรมเลยแฮะ สงสัยมันจะเป็นเรื่องใหญ่ แต่เอ๊ะเสียงที่ได้ยินมันเสียงของผู้หญิงไม่ใช่หรือไง ฉันรีบเดินเข้าไปข้างในแล้วก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวหรูๆหน่อยกำลังโวยวายอยู่ที่เคาร์เตอร์ของโรงแรม

 

“ขอโทษนะคะมันเกิดอะไรขึ้นคะทำไมลูกค้าถึงไม่พอใจแบบนี้คะ”

 

ฉันรีบเดินไปถามเธอในทันทีเพื่อไม่ให้พนักงานของฉันกลัวไปมากกว่านี้ การปกป้องลูกน้องก็คือสิ่งหนึ่งที่ฉันควรจะทำ (ถ้าเกิดลูกน้องไม่ผิดนะ) แต่ถ้าลูกน้องผิดพวกเราก็ควรตักเตือนพวกเขาเช่นกัน

 

“เธอเป็นใคร. . . อ๋อคุณปอยใช่ไหมคะพอดีเลยพนักงานของคุณเนี่ยโคตรทุเรศทุเรศที่สุดจนฉันไม่ชอบเป็นอย่างมาก”

 

ฉันไม่เข้าใจว่าพนักงานของฉันทำอะไรให้เธอไม่พอใจ เธอถึงด่าพนักงานของฉันแรงขนาดนี้

 

“แล้วมันคือเรื่องอะไรอย่างนั้นหรอคะคุณลูกค้า บอกดิฉันมาได้เลยค่ะดีฉันจะจัดการเองถ้าเกิดพนักงานของฉันผิดฉันจะลงโทษพนักงานให้ค่ะ”

 

เธอยังหันหลังให้ฉันอยู่ฉันอยากจะเห็นหน้าของเธอจริงๆเลยว่าเธอเป็นใคร